شکست مدعی یمانی

╔═⿻══𑁍༻⃘⃕🔸═══╗
❏| #ڪتاب‌غیبت‌نعمانۍ
باب اول :
╚═══🔹༻⃘⃕❀══⿻═╝

3- وَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ ابْنُ عُقْدَةَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُوسُفَ بْنِ يَعْقُوبَ الْجُعْفِيُّ أَبُو الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مِهْرَانَ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع يَا عَبْدَ الْأَعْلَى إِنَّ احْتِمَالَ أَمْرِنَا لَيْسَ مَعْرِفَتَهُ وَ قَبُولَهُ إِنَّ احْتِمَالَ أَمْرِنَا هُوَ صَوْنُهُ وَ سَتْرُهُ عَمَّنْ لَيْسَ مِنْ أَهْلِهِ فَأَقْرِئْهُمُ السَّلَامَ وَ رَحْمَةَ اللَّهِ يَعْنِي الشِّيعَةَ وَ قُلْ قَالَ لَكُمْ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اسْتَجَرَّ مَوَدَّةَ النَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ وَ إِلَيْنَا بِأَنْ يُظْهِرَ لَهُمْ مَا يَعْرِفُونَ وَ يَكُفَّ عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ ثُمَّ قَالَ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُهُ.
السند: ضعیف.
أحمد بن عقدة: زیدی جارودی ثقة، أحمد بن یوسف: مجهول، إسماعیل بن مهران: إمامی ثقة، الحسن بن علی: واقفی ضعیف متهم بالکذب، عبد الأعلی: مهمل و لکن یمکن الإعتماد علی روایته مع الشواهد و لهذا الحدیث شواهد الصدق؛ و هذا السند شاذ حیث لم یوجد حدیث آخر روی الحسن بن علی بن أبی حمزة عن عبد الأعلی بن أعین إلا هنا.
المحتوی: مقبول عند العقل و النقل، و مفاده أنّ الأئمة علیهم السلام لم یظهروا فضائلهم و مقاماتهم و کراماتهم لعامة الناس و بالشکل العلن، و ربما إنجر الکشف عنها إلی الفتن و المحن لهم من الأعداء کالقتل و السجن و التبعید و غیر ذلک و لذا لم یعدّ الذی أوجب المحن لإمامه شیعة له و علی هذا «قَالَ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُهُ».
إذاً فالحدیث جهتی مرتبط بزمن حضور الإمام و تسلط الأعداء.

ترجمه: امام صادق علیه السلام فرمودند: بر دوش كشيدن و گردن نهادن امر ما تنها شناخت و پذيرفتن آن نيست، بلكه به دوش كشيدن امر ما نگهدارى و پوشيده داشتن آن از كسانى است كه اهلش نيستند، سلام ما و رحمت خدا را به آنان- شيعيان- برسان و بگو امام به شما می گوید: خدا رحمت كند كسى را كه دوستى و محبّت مردم را نسبت به خودش و ما جلب می کند و با مردم آنچه را كه مى‏شناسند می گويد، و آنچه نمی پذیرند، از آنان پوشيده می دارد، سپس به من فرمود: آن كس كه با ما به جنگ برخاسته زحمتش براى ما از گوينده سخنى كه ما خوش نمى‏داريم بيشتر نيست.
سند این روایت ضعیف است ولی محتوای آن نزد عقل و دین مورد قبول می باشد و مفادش اینست که ائمه علیهم السلام هیچگاه فضائل و مقامات و کرامات خود را به صورت عمومی و علنی بیان نمی کردند و چه بسا که بیان آنها توسط بعضی شیعیان موجب رخداد سختی ها و بلاهایی از جناب دشمنان برای ائمه می شد بلاهایی همچون کشته شدن یا زندانی شدن یا تبعید شدن و امثال اینها. برای همین کسی که با بازگو کردن آن حقائق موجبات این مصائب را برای امام خود ففراهم می آورده حقیقتاً شیعه نبوده، و به همین خاطر امام علیه السلام درباره او می فرمایند: «آن كس كه با ما به جنگ برخاسته زحمتش براى ما از گوينده سخنى كه ما خوش نمى‏داريم بيشتر نيست».
در نتیجه این حدیث با نگاه خاصِ مربوط به دوره حضور امام و تسلط دشمنان بر جامعه صادر شده است.

➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻

www.group-telegram.com/pl/sistanymogtahed.com/99

378 viewsedited  Apr 1, 2020 at 10:27

╔═⿻══𑁍༻⃘⃕🔸═══╗
❏| #ڪتاب‌غیبت‌نعمانۍ
باب اول :
╚═══🔹༻⃘⃕❀══⿻═╝

3- وَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ ابْنُ عُقْدَةَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُوسُفَ بْنِ يَعْقُوبَ الْجُعْفِيُّ أَبُو الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مِهْرَانَ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع يَا عَبْدَ الْأَعْلَى إِنَّ احْتِمَالَ أَمْرِنَا لَيْسَ مَعْرِفَتَهُ وَ قَبُولَهُ إِنَّ احْتِمَالَ أَمْرِنَا هُوَ صَوْنُهُ وَ سَتْرُهُ عَمَّنْ لَيْسَ مِنْ أَهْلِهِ فَأَقْرِئْهُمُ السَّلَامَ وَ رَحْمَةَ اللَّهِ يَعْنِي الشِّيعَةَ وَ قُلْ قَالَ لَكُمْ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اسْتَجَرَّ مَوَدَّةَ النَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ وَ إِلَيْنَا بِأَنْ يُظْهِرَ لَهُمْ مَا يَعْرِفُونَ وَ يَكُفَّ عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ ثُمَّ قَالَ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُهُ.
السند: ضعیف.
أحمد بن عقدة: زیدی جارودی ثقة، أحمد بن یوسف: مجهول، إسماعیل بن مهران: إمامی ثقة، الحسن بن علی: واقفی ضعیف متهم بالکذب، عبد الأعلی: مهمل و لکن یمکن الإعتماد علی روایته مع الشواهد و لهذا الحدیث شواهد الصدق؛ و هذا السند شاذ حیث لم یوجد حدیث آخر روی الحسن بن علی بن أبی حمزة عن عبد الأعلی بن أعین إلا هنا.
المحتوی: مقبول عند العقل و النقل، و مفاده أنّ الأئمة علیهم السلام لم یظهروا فضائلهم و مقاماتهم و کراماتهم لعامة الناس و بالشکل العلن، و ربما إنجر الکشف عنها إلی الفتن و المحن لهم من الأعداء کالقتل و السجن و التبعید و غیر ذلک و لذا لم یعدّ الذی أوجب المحن لإمامه شیعة له و علی هذا «قَالَ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُهُ».
إذاً فالحدیث جهتی مرتبط بزمن حضور الإمام و تسلط الأعداء.

ترجمه: امام صادق علیه السلام فرمودند: بر دوش كشيدن و گردن نهادن امر ما تنها شناخت و پذيرفتن آن نيست، بلكه به دوش كشيدن امر ما نگهدارى و پوشيده داشتن آن از كسانى است كه اهلش نيستند، سلام ما و رحمت خدا را به آنان- شيعيان- برسان و بگو امام به شما می گوید: خدا رحمت كند كسى را كه دوستى و محبّت مردم را نسبت به خودش و ما جلب می کند و با مردم آنچه را كه مى‏شناسند می گويد، و آنچه نمی پذیرند، از آنان پوشيده می دارد، سپس به من فرمود: آن كس كه با ما به جنگ برخاسته زحمتش براى ما از گوينده سخنى كه ما خوش نمى‏داريم بيشتر نيست.
سند این روایت ضعیف است ولی محتوای آن نزد عقل و دین مورد قبول می باشد و مفادش اینست که ائمه علیهم السلام هیچگاه فضائل و مقامات و کرامات خود را به صورت عمومی و علنی بیان نمی کردند و چه بسا که بیان آنها توسط بعضی شیعیان موجب رخداد سختی ها و بلاهایی از جناب دشمنان برای ائمه می شد بلاهایی همچون کشته شدن یا زندانی شدن یا تبعید شدن و امثال اینها. برای همین کسی که با بازگو کردن آن حقائق موجبات این مصائب را برای امام خود ففراهم می آورده حقیقتاً شیعه نبوده، و به همین خاطر امام علیه السلام درباره او می فرمایند: «آن كس كه با ما به جنگ برخاسته زحمتش براى ما از گوينده سخنى كه ما خوش نمى‏داريم بيشتر نيست».
در نتیجه این حدیث با نگاه خاصِ مربوط به دوره حضور امام و تسلط دشمنان بر جامعه صادر شده است.

➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻➻

BY شکست مدعی یمانی