ماجراهای من و تراپیست‌م ( روان‌نشناسی و روان درمانی)

🔰 سی‌بی‌تی ، آموزش یا درمان ؟!

این ایده که شناخت‌درمانی رفتاری (CBT) بیشتر اثر آموزشی دارد تا اثر درمانی مورد نقد و بحث برخی از پژوهشگران و نظریه‌‌پردازان رواندرمانی قرار گرفته است.
برخی از انتقادات و دیدگاههای مطرحشده در این زمینه عبارتند از:

۱. تمرکز بیش از حد بر مهارتهای شناختی و رفتاری
- برخی منتقدان مانند جفری یانگ*(بنیانگذار طرحواره درمانی) و طرفداران مکاتب روانپویشی معتقدند که CBT بیش از حد بر آموزش مهارتهای منطقی و رفتاری تمرکز دارد و از پرداختن به ریشه‌های عمیق هیجانی و ناخودآگاه مشکلات روانی غافل میماند.
- این دیدگاه می‌گوید که CBT بیشتر شبیه به یک دوره آموزشی است تا یک فرآیند درمانی تحولگرا.

۲. بی اهمیتی نسبت به رابطه درمانی و هیجانات
- رواندرمانگران رابطه محور (مثل کارل راجرز) و روانکاوان معتقدند که رابطه درمانی و پردازش هیجانات نقش کلیدی در درمان دارند، در حالی که CBT گاهی به عنوان یک راهنمای آموزشی ساختاریافته دیده میشود که این جنبه ها را نادیده میگیرد.

۳. انتقادات پست مدرن و ساختارگرایانه
- برخی نظریه پردازان پست مدرن (مثل کِنِت گِرگن) استدلال می کنند که CBT بیش از حد فنی و دستورالعمل محور است و به جای کشف معانی فردی و فرهنگی، صرفاً الگوهای فکری استانداردشده را آموزش میدهد.
- از این منظر، CBT ممکن است بیشتر شبیه به آموزش بازسازی افکار باشد تا یک فرآیند درمانی عمیق.

۴. تحقیقات درباره مکانیسم های اثر CBT
- برخی مطالعات نشان می دهند که بخشی از اثرات CBT ناشی از عوامل غیراختصاصی (مثل رابطه درمانی، امیدواری و انتظار بهبود) است، نه صرفاً تکنیک های شناختی-رفتاری.
- پژوهشگرانی مثل اروین یالوم اشاره می‌کنند که یادگیری مهارتها (مثل بازسازی افکار) ممکن است مفید باشد، اما این به معنای آن نیست که مکانیسم اصلی درمان، صرفاً آموزشی است.

۵. تفاوت بین CBT و رواندرمانی‌های تحولی
- در مقایسه با درمانهای روانپویشی یا وجودگرا (مثل درمان گشتالتی)، CBT گاهی به عنوان یک رویکرد سطحی‌ تر تلقی می‌شود که بیشتر بر حل مسئله فعلی تمرکز دارد تا تغییر شخصیتی
#CBT


@Me_and_therapist | روانشناسی و روان درمانی

www.group-telegram.com/us/Me_and_therapist.com/484

205 viewsedited  Apr 8 at 07:49

🔰 سی‌بی‌تی ، آموزش یا درمان ؟!

این ایده که شناخت‌درمانی رفتاری (CBT) بیشتر اثر آموزشی دارد تا اثر درمانی مورد نقد و بحث برخی از پژوهشگران و نظریه‌‌پردازان رواندرمانی قرار گرفته است.
برخی از انتقادات و دیدگاههای مطرحشده در این زمینه عبارتند از:

۱. تمرکز بیش از حد بر مهارتهای شناختی و رفتاری
- برخی منتقدان مانند جفری یانگ*(بنیانگذار طرحواره درمانی) و طرفداران مکاتب روانپویشی معتقدند که CBT بیش از حد بر آموزش مهارتهای منطقی و رفتاری تمرکز دارد و از پرداختن به ریشه‌های عمیق هیجانی و ناخودآگاه مشکلات روانی غافل میماند.
- این دیدگاه می‌گوید که CBT بیشتر شبیه به یک دوره آموزشی است تا یک فرآیند درمانی تحولگرا.

۲. بی اهمیتی نسبت به رابطه درمانی و هیجانات
- رواندرمانگران رابطه محور (مثل کارل راجرز) و روانکاوان معتقدند که رابطه درمانی و پردازش هیجانات نقش کلیدی در درمان دارند، در حالی که CBT گاهی به عنوان یک راهنمای آموزشی ساختاریافته دیده میشود که این جنبه ها را نادیده میگیرد.

۳. انتقادات پست مدرن و ساختارگرایانه
- برخی نظریه پردازان پست مدرن (مثل کِنِت گِرگن) استدلال می کنند که CBT بیش از حد فنی و دستورالعمل محور است و به جای کشف معانی فردی و فرهنگی، صرفاً الگوهای فکری استانداردشده را آموزش میدهد.
- از این منظر، CBT ممکن است بیشتر شبیه به آموزش بازسازی افکار باشد تا یک فرآیند درمانی عمیق.

۴. تحقیقات درباره مکانیسم های اثر CBT
- برخی مطالعات نشان می دهند که بخشی از اثرات CBT ناشی از عوامل غیراختصاصی (مثل رابطه درمانی، امیدواری و انتظار بهبود) است، نه صرفاً تکنیک های شناختی-رفتاری.
- پژوهشگرانی مثل اروین یالوم اشاره می‌کنند که یادگیری مهارتها (مثل بازسازی افکار) ممکن است مفید باشد، اما این به معنای آن نیست که مکانیسم اصلی درمان، صرفاً آموزشی است.

۵. تفاوت بین CBT و رواندرمانی‌های تحولی
- در مقایسه با درمانهای روانپویشی یا وجودگرا (مثل درمان گشتالتی)، CBT گاهی به عنوان یک رویکرد سطحی‌ تر تلقی می‌شود که بیشتر بر حل مسئله فعلی تمرکز دارد تا تغییر شخصیتی
#CBT


@Me_and_therapist | روانشناسی و روان درمانی

BY ماجراهای من و تراپیست‌م ( روان‌نشناسی و روان درمانی)