یاری غریب؛ شعر

غریب غائب

دوباره چک چک باران، صدای دلتنگی
قلم گریست دوباره برای دلتنگی

نوشت اشک شکایت به پای دلتنگی
تمام کی شود این ماجرای دلتنگی

شکسته است پر و بال من، گنهکارم
ولی هوای تو دارم، بیا به دیدارم

اگر که خاک، نشسته به روی پیروهنت
و آه می کشی از سینه ی پر از مِحَنت

سبب منم که بیابان شده چنین وطنت
و با گناه شدم سدّ راه آمدنت

تو و اقامت صحرا! چه عدل و انصافیست
برای مردن من، درک غربتت کافیست

کدام بادیه هستی؟ کسی کنار تو هست؟
کسی به فکر دل غرق اضطرار تو هست؟

زهیر و حُرّ و حبیبی، همیشه یار تو هست؟
و عاشقانه کسی، ابن مهزیار تو هست؟

دلیل غیبت کبرای توست غفلت من
تو حاضری، همه ی درد توست غیبت من

تو شهریاری و از شهر خود جدا شده ای
غریب و ساکن صحرای ذی طوی' شده ای

اگر به سختی ِاین بی کسی رضا شده ای
و بین وادی غم، همدم بلا شده ای

ببخش یوسف زهرا، کسی به فکر تو نیست
در این دو روزه ی دنیا کسی به فکر تو نیست

غریب غائبی و همنشین غم شده ای
اسیر ثانیه های پر از ستم شده ای

همین که منزلت و قدر توست نامعلوم
و مثل جدّ غریبت علی شدی مظلوم

همین که بوده ای از یار و هم نفس محروم
و بین خیمه ی تنهایی ات شدی مهموم

بس است تا که بگویم به تو جفا کردیم
تو را میان هزاران بلا رها کردیم

بیا و ختم کن این غربت بیابان را
برای دیدن تو می دهم سر و جان را

🖊 علی مهدوی نسب (عبدالمحسن)

#امام_زمان_علیه_السلام

🆔 @GHARIBEZAHRA110

www.group-telegram.com/us/GHARIBEZAHRA110.com/532

1.85K viewsedited  Jan 21 at 21:52

غریب غائب

دوباره چک چک باران، صدای دلتنگی
قلم گریست دوباره برای دلتنگی

نوشت اشک شکایت به پای دلتنگی
تمام کی شود این ماجرای دلتنگی

شکسته است پر و بال من، گنهکارم
ولی هوای تو دارم، بیا به دیدارم

اگر که خاک، نشسته به روی پیروهنت
و آه می کشی از سینه ی پر از مِحَنت

سبب منم که بیابان شده چنین وطنت
و با گناه شدم سدّ راه آمدنت

تو و اقامت صحرا! چه عدل و انصافیست
برای مردن من، درک غربتت کافیست

کدام بادیه هستی؟ کسی کنار تو هست؟
کسی به فکر دل غرق اضطرار تو هست؟

زهیر و حُرّ و حبیبی، همیشه یار تو هست؟
و عاشقانه کسی، ابن مهزیار تو هست؟

دلیل غیبت کبرای توست غفلت من
تو حاضری، همه ی درد توست غیبت من

تو شهریاری و از شهر خود جدا شده ای
غریب و ساکن صحرای ذی طوی' شده ای

اگر به سختی ِاین بی کسی رضا شده ای
و بین وادی غم، همدم بلا شده ای

ببخش یوسف زهرا، کسی به فکر تو نیست
در این دو روزه ی دنیا کسی به فکر تو نیست

غریب غائبی و همنشین غم شده ای
اسیر ثانیه های پر از ستم شده ای

همین که منزلت و قدر توست نامعلوم
و مثل جدّ غریبت علی شدی مظلوم

همین که بوده ای از یار و هم نفس محروم
و بین خیمه ی تنهایی ات شدی مهموم

بس است تا که بگویم به تو جفا کردیم
تو را میان هزاران بلا رها کردیم

بیا و ختم کن این غربت بیابان را
برای دیدن تو می دهم سر و جان را

🖊 علی مهدوی نسب (عبدالمحسن)

#امام_زمان_علیه_السلام

🆔 @GHARIBEZAHRA110

BY یاری غریب؛ شعر