کابوس هم توش بوس داره، ولی مشخصه از اون بوس‌هاییه که آدم اشتباهی نثارت می‌کنه.

ترجیحم دیگه بودن‌هایِ سطحیِ بسیار نیست. تعدادِ اندکی با گفتگوهای عمیق، بی سانسور و کاملاً دلی.

می‌دونی من اشتباه کردن رو دوست دارم چون بهم حس زنده بودن و زندگی کردن می‌ده.
بهتر از صامت موندن و هیچ‌کاری نکردنه.

کسی که واست انار دون می‌کنه خیلی دوسِت داره. اصلا انار دون کردن به نظرم یه نوع زبونِ عشقه.

از دانشگاه زنگ‌زدن بهم بابت ثبت‌نام، بعد وقتی فهمیدن به خاطر مشکلات مالی نمی‌تونم ثبت‌نام کنم، کلی منت‌ منت که: "آقا، شما که می‌دونستی نمی‌تونی شهریه رو متحمل شی چرا ثبت‌نام کردی؟ می‌دونی چندنفر حذف‌شدن و شما جای اون‌هارو اشغال کردی؟"، بهش می‌گم: "خانم ترمی بیست‌میلیون تومن شهریه‌ست، یکی دوتومن نیست که این حرف‌هارو بهم می‌زنی"، برگشته می‌گه: "پولی نیست که، خواهرزاده من امسال مدرسه ثبت‌نام کرد، سی‌میلیون تومن براش دادن". واقعا نمی‌دونستم چی بهش بگم. هرچی می‌گفتم باز حرف خودش رو می‌زد. فقط اومد کلی عذاب‌وجدان ریخت توی وجودم و رفت.

چقدر خوشگل اجراش کرد.

هرچیزی که ازش فرار می‌کنی ، یه روزی از درونت صدات میکنه.

نه رشدکردن و زمین‌خوردن‌های من ربطی به نادیده‌گرفتن‌های تو داره، نه گم‌شدن و پیدا‌شدن‌های من ربطی به ول‌کردن‌ دست‌های تو؛ من به جایی که استحقاق‌شو دارم می‌رسم؛ حداقل تا وقتی‌که خودم و خدارو توی قلبم باور دارم این اتفاق رقم می‌خوره.

هی به چیزی که می‌دونی مُرده‌ست لگد نزن. وقتی نبض‌شو بارها و‌ بارها گرفتی و حتم پیدا کردی که مُرده‌ست، لگد‌زدن تو زنده یا بیدارش نمی‌کنه.

قلب کسی که دوست داره تاریک بمونه رو روشن نکن، چون اون برای تاریک‌موندن‌ش، قلب تورو تاریک می‌کنه.

انگاری پای نوشته‌های ما هم به عشق‌ابدی رسید.

می‌خواین بگین وقتی به آسمون نگاه می‌کنید، هیچ ذوقی براتون ایجاد نمیشه؟

عشق واقعی سروصدا نداره، توی سکوت شکل می‌گیره، توی فهمیدن، توی احترام.

نه فراموش می‌کنم، نه به‌خاطر میارم؛ بی‌تفاوتی یک همچین حس‌وحالیه.

من هیچ‌وقت نمی‌دونستم چطوری می‌شه انجامش داد، تا این‌که درگیرش شدم.

من حتی اگر سقوطم کنم زمین نمی‌خورم. حتی اگر نابود هم بشم، امپراطوری‌م رو توی دنیای جدیدی می‌سازم. توی دنیای جدید با آدم‌های جدید.

‏یکی از دردناک‌ترین صحنه‌های زندگی، درموندگیِ آدمیه که برای درآوردن هزینه‌های اولیه زندگی‌ش، مجبوره انسان‌ها و کارفرمای بی‌ادب، بی‌مرام، از خود راضی و تازه به دوران رسیده رو تحمل کنه.

توییت

شاید سلیقه‌ی هرکسی نباشه اما من می‌تونم باهاش ریلکس کنم‌. پلی کنم روی دور تکرار و همزمان کارهام رو انجام بدم.
@In_Search_of_San_Francisco

اگر ازم یک‌روزی بپرسن: "چطوری رسیدی؟" می‌گم: "شکست‌هام رو پله کردم و رفتم بالا."