پس به دنبال آن فرمان دولت به حکام ولایات و مباشران مالیه و سرکردگان لشکر صادر گشت که:

آئین رشوه و سیورسات در مملکت منسوخ است حاکم خطا پیشه مورد بازخواست قرار میگرفت و معزول بود؛ مباشر و محصل مالیه کجرو در دیوانخانه عدالت به محاکمه کشیده می شد. و آنچه به «تعدی و بیحسابی» برده بود، از او مسترد و به صاحبش برگردانده میشد و به علاوه باید جریمه بپردازد و سپاهی به قانون نظام محاکمه میگردید و سیاست او سخت تر بود و حتی ملای رشوه خوار را از کسوت روحانی بیرون کردند و کلاه بر سرش گذاشتند که «شخص غیرامین در سلك امنای دین منسلك نباشد ۱۱.

در فرمان ابطال رسم سیورسات که دامنۀ آن وسیع بود و حتى جنبه مشروع یافته، اعلام گشت که:

"بعد از این هیچ مأمور دیوانی و محصل مالیاتی و سرباز قشونی به هر کجا که ،رود نمیتواند آذوقه و بنه مورد نیاز خود را به زور و به رایگان از رعیت بگیرد بلکه هرکس باید سیورسات خود را موافق معمول ابتیاع نماید و به رعیت آزار نرساند".

و این اعلامیه برای آگاهی مردم انتشار یافت:

از آنجا که اولیای دولت همیشه در سرپرستی و آسایش و رفاه رعیت اوقات مصروف دارند از جمله قرار داده‌اند که از مترددين عرض راه ولايت جميع ممالك محروسه هر يك به هر طرفی مأمور شوند، یا از جائی به دارالخلافه بیایند در عرض راه بغیر از قشونی که به جائی مأمور شوند آن هم موافق حکم دیوانی ،باشد هیچ جا سیورسات مطالبه ننمایند زیرا که به دست آویز سیورسات اذیت و آزار بسیار به رعایا میرساندند و هر کس باید سیورسات خود را موافق معمول ابتیاع نماید و به رعیت آزار نرسانند۱۲.

قانون جدید تأثیری نیکو داشت پالمرستون به وزیر مختار خود دستور داد مراتب تهنیت مرا در برانداختن آئین سیورسات به اطلاع امیر نظام برسانید این اصلاح خردمندانه و عادلانه خدمتی به تنظیمات دولتی ایران خواهد بود.۱۳ پس شیل در ۶ رمضان ۱۲۶۷ به امیر نگاشت:

«جناب... لارد پالمستان دوستدار را مأمور کرده بودند که از موقوف کردن آن جناب سیورسات منازل را در ایران و ولایات ایران و این بدعت که باعث خرابی و تمامی رعیت بود، لازمه اظهار خوشوقتی و خوشنودی خاطر جناب معظم الیه را از آنجناب نماید...»

حد مراقبت امیر را در اجرای قانون تحریم سیورسات، از نامه ها و دستورهای او میتوان شناخت.


۱۲ وقایع اتفاقیه، شماره ۳.

۱۱ نگاه کنید به بخش ۱۳. ۱۳ انگلیس ۶۰/۱۵۷ پالمرستون به ،شیل، ۹ آوریل ۱۸۵۱

@matnbedebot

📚امیر کبیر و ایران، فریدون آدمیت، صفحه 321، نسخه تصویری، نسخه صوتی.