group-telegram.com/MHMohaqeqMoein/4089
Last Update:
👀 زندگی در راستی
✍️ واسلاو هاول
🗓 اکتبر ١٩٧٨
به نظر می‌رسد که در نظام پساتوتالیتر «زندگی در راستی» زمینۀ اصلی و نقطه حرکت «اپوزیسیون» (به معنای وسیع کلمه) است. بدیهی است که رویارویی میان این «نیروی اپوزیسیون» با حاکمیت، به شکلی به کلی متفاوت با آنچه در جامعه‌های باز و یا در دیکتاتوری‌های «کلاسیک» وجود دارد، رُخ می‌دهد. رویارویی به هیچوجه در سطح قدرتِ واقعی نهادینه و محسوس متکی بر فلان ابزار حکومت صورت نمی‌گیرد؛ بلکه به کلی در سطحی دیگر و در ضمیر انسان، یعنی در سطح وجودی روی می‌دهد. شعاع عمل این نظام خاص را نمی‌توان با شمار هواداران، انتخابات‌ها یا شمار سربازانش تشخیص داد، چرا که نیروهای خود را در «ستون پنجم» وجدان جامعه، در آمال پنهان زندگی، در خواستِ پایمال شدۀ فرد برای زندگی شرافتمندانه، دست‌یافتن به حقوق اولیۀ انسانی و منافع واقعی اجتماعی و سیاسی او استقرار داده است. این قدرت نه در نیروی فلان گروه محدود اجتماعی یا سیاسی، بلکه نخست در نیروی بالقوه‌ای که در کل جامعه، و از جمله در کل ساختارهای قدرت پراکنده شده، لانه کرده است. تکیه‌گاه این قدرت، نه سربازان خودش، بلکه «سربازان دشمن» است، یعنی همان کسانی که در دروغ زندگی می‌کنند و هر لحظه ممکن است- دستِ کم در نظر- در معرض نیروی حقیقت و راستی قرار گیرند، یا دستِ کم، به علت غریزۀ حفظ قدرت، با حقیقت همراه شوند. این قدرت، نوعی سلاح باکتریولوژیک می‌سازد که به یُمن آن – اگر اوضاع به این سو تحول یابد- یک فرد غیرنظامی می‌تواند بر یک لشکر نظامی غلبه کند.
راهبردِ لا را مَشی کنیم!
آزادی و استقلال هر کشور در گِرو مطالبه‌گری مردم برای کسب حق و استقلالِ خویش است و نجاتِ فردی در جامعه‌ی بحران‌زده -با هزینه‌ی کمتر و نتیجه‌ی بهتر- در گِرو نجاتِ جامعه؛ خود و ایران را رو به پیشرفت نمائیم!
در جامعه ی متکثرِ فردیت خواه راه های پیشرفت به تعداد اعضای جامعه بوده و مقاصد به تَبَع ِآن. جامعه رو به پیشرفت نخواهد شد مگر اعضای آن رو به پیشرفت قرار داشته باشند.این مقدمات لازم به جای رهبری، رهبران و به جای راه، راهها می آفریند و نیک می دانیم که نجات از سوی دیگر در وحدت و تمرکز است؛ چرا که سخت ترین فولادها فقط با فشارِ متمرکزترین آب ها، آب می شوند؛وحدت و پیشرفت را در عین کثرتِ فردیت ها و مقاصد چگونه بیافرینیم؟
با لا بیافرینیم! با نفی. ما کبیریم و ولّی نمی خواهیم. این گونه به وحدت و تمرکز در عینِِ کثرت و تفرّد خواهیم رسید و در راه قرار خواهیم گرفت.
یار باشد راه را پشت و پناه
چون که نیکو بنگری یار است راه
بی نهایت حضرت است این بارگاه
صدر را بگذار صدر تُست راه
آزادی، استقلال، وحدت و ثبات ملی، هماهنگی وجودی،رفاه، رضایت، معنا، عدالت، قانون و ... حضراتِ بارگاهِ انسان در زمین هستند و مقاصد و صدر. کافی است در راه باشیم و به سمت آن ها در حرکت!
چهل سال عملکردِ نظام جمهوری اسلامی ایران با محوریت ولایتِ فقیه "لای مشترکی" برای ما ایرانیان فراهم آورده که با کتمان نکردن و آشکار کردن آن در "راه مشترک"، "متمرکز" خواهیم شد. چنین تمرکزی "عامل تغییر" خواهد شد. بنا بر این نه حکومت، نه بیگانه، نه انقلاب که "زندگی روزمره با لا " افراد و گروه ها و در مجموع، جامعه را "عامل تغییر" و "رو به پیشرفت" و در یک "راه زیبا" در عینِ تکثر، "متمرکز" خواهد ساخت.
ایران 3000 سالی است که زندگی ی پر نشیب و فرازداشته است؛برای ما ذخایر فراوانی برای این "تغییر و تمرکز" به میراث گذاشته است. از این میراث استفاده کنیم. به جایی که باید، دسته جمعی نگاهِ نافذ و متمرکزی بیندازیم. در این "لا" متمرکز شده به "هماهنگی وجودی" و "هماهنگی اجتماعی" برسیم.
نه تحصن نه تظاهرات نه اعتصاب! نه فریاد!
هر جا زندگی و کار می کنیم در محله و محل کار با صدای رسا و با آرامش، مستمر و روزانه چندین بار خطاب به اطرافیان بگوئیم ولی فقیه نمی خواهیم!
صبحِ دولت پویا! هم خواهد دمید؛ با یک شرط که حقیقتِ همیشه درخشانی که از زبان مادر پویا بختیاری، ناهید شیر پیشه - توجه کنید ناهید!- جاری شد؛ راهنمای ما باشد.
ناهید! با درخشانی تام و تمام در اولین لحظات پر کشیدن پویا گفت:
ما مردم به خودمان و به هم مدیون هستیم و نباید صحنه را به این راحتی ترک کنیم. شأن انسانی ما ۴۰ سال لگد مال شده است و اگر من و پویا و امثال ما نتوانیم از این شأن دفاع کنیم، چه کسی می‌خواهد این کار را انجام دهد؟
به همین سادگی!
نه به ولی فقیه بگوئیم!
🌹🌹🌹
BY حسن معین - خودشناسی
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/MHMohaqeqMoein/4089