group-telegram.com/Paleolibertarianizm/493
Last Update:
نبرد سمیرم/قسمت دوم
سیلی سخت بنیان‌های سنتی ایران بر صورت دولت مداخله‌جوی
با عدم مماشات ارتش، ناصرخان در تلاش شد تا خود را در موقعیتی مرکزی و قابل دفاع قرار دهد. لذا با طی مسیر ییلاقی سمیرم، به قشلاق فیروزآباد رهسپار شد. امری که به احیای پیوندهای تاریخی ایل و جلب متحدان قدیمی منتج شد. فیروزآباد منطقهٔ طایفهٔ عملهٔ ایل بود که بازوی اصلی اقتدار خوانین قشقایی را تشکیل می‌دادند. رؤسای طوایف قشقایی به مرور از اقصی نقاط یورد‌ها حول خان جمع شده، دو متحد منطقه‌ای قشقایی‌ها، سرخی‌ها و گورکانی‌ها نیز بدان‌ها ملحق گشته، هستهٔ اولیه‌ای متشکل از ۲۰۰-۳۰۰ تفنگدار را تشکیل دادند. اکنون زمان سربرآوردن تفنگ‌های پنهان شده در گوشه و کنار بود. گروه پنجاه نفری نجیم‌خان گورکانی از مدت‌ها قبل به کوه زده بودند. گروهی از گله‌زن و کاکاجان بیگ چگنی و امیرتیمورخان کشکولی که از طرف دولت، مأمور تعقیب عاصیان بویراحمدی بودند نیز سر از فرمان پیچیده، به ناصرخان و خسروخان ملحق شدند. سرگرد علوی، رئیس ستاد لشکر فارس، ازجمله منتقدین رویهٔ جاری بود، برکنار شد و سرهنگ کاظم‌خان شقاقی از آشنایان قدیم قشقایی بجای وی منصوب شد. وی پس از انتصاب بلادرنگ ملاقاتی با ناصرخان ترتیب داده، با شرح وقایع، افواج را از محاصره ایلات جنوب خارج کرده، یکی از برادران ناصرخان را بعنوان گرو به شیراز برد.
در این دگرگونی‌ها راه برای حکومت غیرنظامی باز شد. شهاب‌الدوله اسدالله‌میرزا شمس ملک‌‌آرا، که از اقوام امان‌الله میرزا جهانبانی (هر دو از شاهزادگان قاجار)، بود به استانداری فارس منصوب شد. این سلسله تغییرات هنوز به اتخاذ سیاست‌های جدید در حوزهٔ قشقایی منجر نشده بود اما طی اقدامی که نشانهٔ سوءظن بیش‌از پیش آن‌ها به اوضاع بود، خانواده‌های خود را شبانه از شیراز خارج ساختند. شهاب‌الدوله در پاسخ تلگراف استعلامی وزارت کشور که: "برای جلب نظر ناصر قشقایی چه در نظر دارید؟" نوشت: "آیا صلاح می‌دانید که از طرف دولت برای خدمتی به وی مراجعه شود؟ و یا درصورت صلاحدید با وی به تهران مراجعت کرده سوءتفاهمات رفع گردد." پاسخ امیدوارکننده‌ای نداشت. به عقیدهٔ شهاب‌الدوله، ایلخان قشقایی اگر مجبور نشود به شیراز یا تهران نخواهد آمد و مأموریت دادن به وی بر فرض تمکین ظاهری نیز می‌تواند به نتیجهٔ مطلوب نرسد و تنها راه انتظام فارس آنست که خود تیمسار وزیر کشور با یک افسر لایق و قوهٔ کافی غیرمحلی این مسئله را فیصله دهند.
