RADIO GATSBY سیاست

Forwarded from گاراژ ــ مهدی تدینی

1:29

This media is not supported in your browser

VIEW IN TELEGRAM

«علیه عدالت اجتماعی»

یکی از عجایب جهان در سال‌های اخیر قطعاً انتخاب خاویر میلی به ریاست‌جمهوری در یک کشور آمریکایی جنوبی بود. چرا؟ چون میلی با شعار «علیه عدالت اجتماعی» رأی آورد. درک اینکه بعضی تعابیرِ ظاهراً زیبا الزاماً باطن زیبایی ندارند، کار ساده‌ای نیست. البته قبل از مطالعۀ کپشن پیشنهاد می‌کنم ویدئو رو ببینید.

عدالت اجتماعی از محبوب‌ترین تعابیر و شعارهای سیاسیه. برخی مفاهیم ماهیتاً و در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها زیبا، اخلاقی و درست قلمداد می‌شن ــ قطعاً مفهوم «عدالت» یکی از اونهاست. منتها نکتۀ اصلی اینه که آدم‌ها عادت دارند زیباترین و جذاب‌ترین «نام‌ها» رو بر تفکراتشون بگذارند. به همین دلیل شما باید «اسم» رو کنار بزنید و برید سراغ «مفهوم». مگه هر تقدسی که در سر انسان‌ها وجود داره، واقعاً مقدسه؟ به همین منوال، قرار نیست همۀ عناوین اخلاقی و ظاهراً زیبا، باطناً هم همونی باشه که ادعا می‌شه.

مفهوم «عدالت اجتماعی» انبوهی بار اخلاقی و سیاسی در خود داره و به همین دلیل نیروی جاذبۀ بسیار زیادی هم باید داشته باشه. برای اینکه ایدۀ «عدالت اجتماعی» راه خودش رو باز کنه، ابتدا لازم بود لیبرالیسم کلاسیک ـــ که دنیا را نو کرد و بشر را از محاق فئودالیسم نجات داد ـــ شکست داده می‌شد. البته بخشی از لیبرال‌ها هم مقهور تبلیغات شدند و به جانب چپ میل پیدا کردند. همین هم باعث شد که امروزه تعبیر "لیبرال" در نیم‌کرۀ غربی دنیا بیشتر به چپ مایل شده تا راست و در غرب از تعبیر "لیبرتارین" برای علاقه‌مندان به لیبرالیسم کلاسیک استفاده می‌شه.

زیباترین و گیراترین شعار مخالفان لیبرالیسم، همین «عدالت اجتماعی»ـه. در مقابل، لیبرالیسم معتقده عدالت اجتماعی بدون محدود کردن آزادی میسر نیست و عواقب بدی هم در پی دارخ: ناعدالتی، بسط بوروکراسی، کُند شدن پیشرفت و کاهش درآمد و ثروت ملی که به زیان همه‌ست. در حالت حاد نیز ممکنه — به تعبیر من — شهروندان گرفتار نوعی «حبس بوروکراتیک» بشن؛ چنانکه از نظر من ما ایرانی‌ها عملاً گرفتار حبس بوروکراتیک شدیم. یعنی بوروکراسی چنان گسترش یافته که کل زندگی ما رو رقم می‌زنه و همه اسیر شدیم. شما کار می‌کنید، به سختی پول درمیارید، اما نهایتاً مجبورید سوار خودرویی بشید که دولت تعیین کرده. مالک پولتون نیستید... هستید؟ اگر بودید با این پول سوار ماشین ایمن‌تر و بسیار مدرن‌تری می‌شدید.

به همین کپشن بسنده می‌کنم و دعوت می‌کنم به صحبت‌های میلی دقت کنید. اما یک چیز مطمئنه... کسی که علیه عدالت اجتماعی حرف می‌زنه، هر چه باشد «عوامفریب» نیست و با اطمینان می‌شه گفت مردم آرژانتین انگیزه‌شان هر چه بوده، گول نخورده‌ند. آیا زمانش نرسیده که مردم به عواقب عدالت اجتماعی بیندیشند و بپذیرند مخالفانِ شعارهای عدالت اجتماعی، با عدالت بیگانه نیستند، ناعادلانه هم فکر نمی‌کنند، فقط خواستار عدالت راستینند و به بهروزی همه می‌اندیشند. عدالتی که آزادی و پیشرفت رو کند یا سرکوب کند، عدالت نیست؛ آشکارا ناعدالتیه. دولت هر چی بده، دو تا پس می‌گیره... ضمن اینکه هیچ چیز رو از کیسۀ خودش نمی‌ده، بلکه قبلاً یا بعداً از کیسۀ خودمون برداشته.

#کاپیتالیسم
@Garajetadayoni | گاراژ

❤8💔1

www.group-telegram.com/us/RADIO_GATSBY.com/18907

193 viewsOct 15 at 09:38

«علیه عدالت اجتماعی»

یکی از عجایب جهان در سال‌های اخیر قطعاً انتخاب خاویر میلی به ریاست‌جمهوری در یک کشور آمریکایی جنوبی بود. چرا؟ چون میلی با شعار «علیه عدالت اجتماعی» رأی آورد. درک اینکه بعضی تعابیرِ ظاهراً زیبا الزاماً باطن زیبایی ندارند، کار ساده‌ای نیست. البته قبل از مطالعۀ کپشن پیشنهاد می‌کنم ویدئو رو ببینید.

عدالت اجتماعی از محبوب‌ترین تعابیر و شعارهای سیاسیه. برخی مفاهیم ماهیتاً و در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها زیبا، اخلاقی و درست قلمداد می‌شن ــ قطعاً مفهوم «عدالت» یکی از اونهاست. منتها نکتۀ اصلی اینه که آدم‌ها عادت دارند زیباترین و جذاب‌ترین «نام‌ها» رو بر تفکراتشون بگذارند. به همین دلیل شما باید «اسم» رو کنار بزنید و برید سراغ «مفهوم». مگه هر تقدسی که در سر انسان‌ها وجود داره، واقعاً مقدسه؟ به همین منوال، قرار نیست همۀ عناوین اخلاقی و ظاهراً زیبا، باطناً هم همونی باشه که ادعا می‌شه.

مفهوم «عدالت اجتماعی» انبوهی بار اخلاقی و سیاسی در خود داره و به همین دلیل نیروی جاذبۀ بسیار زیادی هم باید داشته باشه. برای اینکه ایدۀ «عدالت اجتماعی» راه خودش رو باز کنه، ابتدا لازم بود لیبرالیسم کلاسیک ـــ که دنیا را نو کرد و بشر را از محاق فئودالیسم نجات داد ـــ شکست داده می‌شد. البته بخشی از لیبرال‌ها هم مقهور تبلیغات شدند و به جانب چپ میل پیدا کردند. همین هم باعث شد که امروزه تعبیر "لیبرال" در نیم‌کرۀ غربی دنیا بیشتر به چپ مایل شده تا راست و در غرب از تعبیر "لیبرتارین" برای علاقه‌مندان به لیبرالیسم کلاسیک استفاده می‌شه.

زیباترین و گیراترین شعار مخالفان لیبرالیسم، همین «عدالت اجتماعی»ـه. در مقابل، لیبرالیسم معتقده عدالت اجتماعی بدون محدود کردن آزادی میسر نیست و عواقب بدی هم در پی دارخ: ناعدالتی، بسط بوروکراسی، کُند شدن پیشرفت و کاهش درآمد و ثروت ملی که به زیان همه‌ست. در حالت حاد نیز ممکنه — به تعبیر من — شهروندان گرفتار نوعی «حبس بوروکراتیک» بشن؛ چنانکه از نظر من ما ایرانی‌ها عملاً گرفتار حبس بوروکراتیک شدیم. یعنی بوروکراسی چنان گسترش یافته که کل زندگی ما رو رقم می‌زنه و همه اسیر شدیم. شما کار می‌کنید، به سختی پول درمیارید، اما نهایتاً مجبورید سوار خودرویی بشید که دولت تعیین کرده. مالک پولتون نیستید... هستید؟ اگر بودید با این پول سوار ماشین ایمن‌تر و بسیار مدرن‌تری می‌شدید.

به همین کپشن بسنده می‌کنم و دعوت می‌کنم به صحبت‌های میلی دقت کنید. اما یک چیز مطمئنه... کسی که علیه عدالت اجتماعی حرف می‌زنه، هر چه باشد «عوامفریب» نیست و با اطمینان می‌شه گفت مردم آرژانتین انگیزه‌شان هر چه بوده، گول نخورده‌ند. آیا زمانش نرسیده که مردم به عواقب عدالت اجتماعی بیندیشند و بپذیرند مخالفانِ شعارهای عدالت اجتماعی، با عدالت بیگانه نیستند، ناعادلانه هم فکر نمی‌کنند، فقط خواستار عدالت راستینند و به بهروزی همه می‌اندیشند. عدالتی که آزادی و پیشرفت رو کند یا سرکوب کند، عدالت نیست؛ آشکارا ناعدالتیه. دولت هر چی بده، دو تا پس می‌گیره... ضمن اینکه هیچ چیز رو از کیسۀ خودش نمی‌ده، بلکه قبلاً یا بعداً از کیسۀ خودمون برداشته.

#کاپیتالیسم
@Garajetadayoni | گاراژ

BY RADIO GATSBY سیاست