اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی ایران

#رویدادنگار

باهم رویداد های تقویم را میخوانیم.

🗓 25 اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی

💠 ابوالقاسم منصور بن حسن توسی (۳۲۹ قمری) را می‌توان از پرافتخار ترین شاعران ایران دانست. شاعر افسانه و شکوه، در نامی‌ترین اثرش شاهنامه، که روایت کم‌نظیری از دلاوری و پهلوانی ایران زمین است به خوبی ریشه‌های فرهنگ، هنر و البته عمق زبان پارسی را به نمایش می‌گذارد.
این حماسه منظوم که ترکیب هنرمندانه‌ای از اساطیر و تاریخ است، در عصر غزنویان به کوشش شاعر به نگارش رسیده است، که در نهایت به سلطان محمود غزنوی تقدیم و البته مورد بی‌مهری قرار گرفت. گرچه حکیم فردوسی در طول ویراست دوم شاهنامه هفت بار از سلطان محمود یاد کرد و به مدح او پرداخت، اما در نهایت این اثر به طبع درباریان مدیحه‌سرا و همچنین سلطان محمود خوش نیامد و آنطور که شایسته شاعر و اثرش بود مورد ستایش قرار نگرفت.
💠 فردوسی در عصر سامانیان، عصری که موسم رشد دوباره زبان و ادبیات فارسی بود، بالیده شد. او که فرزند طبقه دهقانان بود سخنوری و سرودن را به چیرگی آموخت و در نهایت در سی سالگی به نگارش شاهنامه پرداخت.اساس شاهنامه فردوسی را خدای‌نامک‌های ساسانی می‌دانند؛ در خدای نامک‌ها شاهان ساسانی بیشتر با دیدگاه اساطیری به تاریخ، به دنبال آن بودند تا نسب شاهان ساسانی را به پادشان افسانه‌ای نخست ایرانی، نظیر پیشدادیان برسانند. ابومنصور محمدابن عبدالرزاق طوسی به کوشش خود و چهارتن از شاگردانش به جمع آوری نقل‌های جامانده از خدای‌نامک‌ها پرداخت، چراکه متاسفانه از خدای‌نامک‌ها آثار چندانی باقی نمانده است. او با گردآوری خدای‌نامک ها شاهنامه ابومنصوری را نگاشت که شاهنامه‌فردوسی نیز بر پایه همان نوشته شده است. فردوسی سه سال پیش‌ از بر تخت نشستن سلطان محمود شاهنامه را‌ نگاشت و ویراست دوم آن را در هفتادویک سالگی به پایان رساند.
💠 شاهنامه را بر اساس محتوا بر دو بخش می‌توان تقسیم کرد، که بخش نخست شامل شرح کاملی از شخصیت‌ها و داستان‌های کهن ایرانی است که آیین و فرهنگ اصیل ایرانی و اساطیر به خوبی تلفیق شده‌اند، میباشد. بخش دوم نیز شرحی تاریخی از عصر سلوکیان تا پایان عصر ساسانیان میباشد که البته این بخش نیز بخصوص در داستان‌های ابتدایی اندکی با اساطیر آمیخته شده است.
💠 محتوای کلی شاهنامه اما شرح زندگی شاهان با نگاه به زیست قدرت‌طلبانه انان و فراز و فرود آنان در اثنای زندگی سیاسی‌شان می‌باشد. همچنین در بخش نخست روایت شخصیت‌های پهلوانی‌ افسانه‌ای با نگاه دینی و آیین مهرپرستی ایرانیان تلفیق شده است.
💠 بیست و پنج اردیبهشت ماه به همت استاد محمدجعفر یاحقی از استادان بنام دانشگاه فردوسی مشهد برای بزرگداشت فردوسی برگزیده شد. انتخاب این تاریخ برپایه روز پایان سرایش شاهنامه میباشد. که فردوسی نیز در این بیت از این روز چنین یاد میکند:
«به‌پای آمد این قصه یزدگرد/ به‌ماه سپندارمذ روز ارد»
که به‌معنی بیست‌وپنجم اسفند میباشد، که البته براساس تقویم یزدگردی است و سه‌چهار روز پس از بیست‌وپنجم اسفند در تقویم جلالی می‌شود و به فروردین می‌رسد. استاد یاحقی و سایر استادان که در انتخاب این تاریخ سهیم بودند، به جهت تعطیلات نوروز، تاریخ بزرگداشت را میانه اردیبهشت برگزیدند.
بی تردید همت بلند حکیم فردوسی و اثر ماندگار او که آیینه فرهنگ غنی ایرانی است را بایستی همواره یاد کرد و ستود اما این روز و بزرگداشت شاعر بهانه‌ایست برای یادآوری هرآنچه که شاعر کوشید آن را پاس بدارد تا امروز از آن بیاموزیم و فردا نیز پیشکش آیندگان کنیم تا گذشته چراغ راه آینده باشد.

🖋نویسنده: نگین احمدی طهرانی دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

—————————————————
🌐 روابط عمومی اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی ایران
🆔 @USIPS_IR

www.group-telegram.com/us/USIPS_IR.com/4908

707 viewsMay 15 at 15:32

#رویدادنگار

باهم رویداد های تقویم را میخوانیم.

🗓 25 اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی

💠 ابوالقاسم منصور بن حسن توسی (۳۲۹ قمری) را می‌توان از پرافتخار ترین شاعران ایران دانست. شاعر افسانه و شکوه، در نامی‌ترین اثرش شاهنامه، که روایت کم‌نظیری از دلاوری و پهلوانی ایران زمین است به خوبی ریشه‌های فرهنگ، هنر و البته عمق زبان پارسی را به نمایش می‌گذارد.
این حماسه منظوم که ترکیب هنرمندانه‌ای از اساطیر و تاریخ است، در عصر غزنویان به کوشش شاعر به نگارش رسیده است، که در نهایت به سلطان محمود غزنوی تقدیم و البته مورد بی‌مهری قرار گرفت. گرچه حکیم فردوسی در طول ویراست دوم شاهنامه هفت بار از سلطان محمود یاد کرد و به مدح او پرداخت، اما در نهایت این اثر به طبع درباریان مدیحه‌سرا و همچنین سلطان محمود خوش نیامد و آنطور که شایسته شاعر و اثرش بود مورد ستایش قرار نگرفت.
💠 فردوسی در عصر سامانیان، عصری که موسم رشد دوباره زبان و ادبیات فارسی بود، بالیده شد. او که فرزند طبقه دهقانان بود سخنوری و سرودن را به چیرگی آموخت و در نهایت در سی سالگی به نگارش شاهنامه پرداخت.اساس شاهنامه فردوسی را خدای‌نامک‌های ساسانی می‌دانند؛ در خدای نامک‌ها شاهان ساسانی بیشتر با دیدگاه اساطیری به تاریخ، به دنبال آن بودند تا نسب شاهان ساسانی را به پادشان افسانه‌ای نخست ایرانی، نظیر پیشدادیان برسانند. ابومنصور محمدابن عبدالرزاق طوسی به کوشش خود و چهارتن از شاگردانش به جمع آوری نقل‌های جامانده از خدای‌نامک‌ها پرداخت، چراکه متاسفانه از خدای‌نامک‌ها آثار چندانی باقی نمانده است. او با گردآوری خدای‌نامک ها شاهنامه ابومنصوری را نگاشت که شاهنامه‌فردوسی نیز بر پایه همان نوشته شده است. فردوسی سه سال پیش‌ از بر تخت نشستن سلطان محمود شاهنامه را‌ نگاشت و ویراست دوم آن را در هفتادویک سالگی به پایان رساند.
💠 شاهنامه را بر اساس محتوا بر دو بخش می‌توان تقسیم کرد، که بخش نخست شامل شرح کاملی از شخصیت‌ها و داستان‌های کهن ایرانی است که آیین و فرهنگ اصیل ایرانی و اساطیر به خوبی تلفیق شده‌اند، میباشد. بخش دوم نیز شرحی تاریخی از عصر سلوکیان تا پایان عصر ساسانیان میباشد که البته این بخش نیز بخصوص در داستان‌های ابتدایی اندکی با اساطیر آمیخته شده است.
💠 محتوای کلی شاهنامه اما شرح زندگی شاهان با نگاه به زیست قدرت‌طلبانه انان و فراز و فرود آنان در اثنای زندگی سیاسی‌شان می‌باشد. همچنین در بخش نخست روایت شخصیت‌های پهلوانی‌ افسانه‌ای با نگاه دینی و آیین مهرپرستی ایرانیان تلفیق شده است.
💠 بیست و پنج اردیبهشت ماه به همت استاد محمدجعفر یاحقی از استادان بنام دانشگاه فردوسی مشهد برای بزرگداشت فردوسی برگزیده شد. انتخاب این تاریخ برپایه روز پایان سرایش شاهنامه میباشد. که فردوسی نیز در این بیت از این روز چنین یاد میکند:
«به‌پای آمد این قصه یزدگرد/ به‌ماه سپندارمذ روز ارد»
که به‌معنی بیست‌وپنجم اسفند میباشد، که البته براساس تقویم یزدگردی است و سه‌چهار روز پس از بیست‌وپنجم اسفند در تقویم جلالی می‌شود و به فروردین می‌رسد. استاد یاحقی و سایر استادان که در انتخاب این تاریخ سهیم بودند، به جهت تعطیلات نوروز، تاریخ بزرگداشت را میانه اردیبهشت برگزیدند.
بی تردید همت بلند حکیم فردوسی و اثر ماندگار او که آیینه فرهنگ غنی ایرانی است را بایستی همواره یاد کرد و ستود اما این روز و بزرگداشت شاعر بهانه‌ایست برای یادآوری هرآنچه که شاعر کوشید آن را پاس بدارد تا امروز از آن بیاموزیم و فردا نیز پیشکش آیندگان کنیم تا گذشته چراغ راه آینده باشد.

🖋نویسنده: نگین احمدی طهرانی دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

—————————————————
🌐 روابط عمومی اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی ایران
🆔 @USIPS_IR

BY اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی ایران