group-telegram.com/afghanistanis/1166
Last Update:
🍁 ادغام چیست و مهم‌ترین شاخص‌های آن کدام است؟
▪️بنیان اساسی ادغامِ مهاجرین حقِ شهروندی است.
✍🏻 سعیده سعیدی:
«اگرچه ادغام مهاجرین به عنوان یک فرایند اجتماعی است، اما در ادبیات مهاجرت ادغام به عنوان یک هدف سیاسی مطرح است که در سطح کلان سیاست‌گذارانه و از سمت دولت میزبان باید عملیاتی شود (پاستی ۲۰۱۴؛ لا کرویکس ۲۰۱۳)، که به معنای سیاست‌گذاری دولت در راستای فشار بر مهاجرین به منظور همرنگی با فرهنگ جامعهٔ میزبان است و، در ادبیات مهاجرت، ادغام در سطح خرد به معنای فرایند تطابق مهاجر با هنجارها و ساختارهای جامعهٔ جدید تعریف می‌شود. دوره‌های ادغام (انتگراسیون) از مهم‌ترین برنامه‌های کشورهای مقصد به منظور جذب نیروهای مهاجر در بافت، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعهٔ میزبان است و این سیاست‌ها در کشورهای اروپایی با شدت در جریان است، که دولت کلاس‌ها و دوره‌های فشرده‌ای در حوزهٔ آموزش زبان، فرهنگ، قوانین افراد جدیدالورود دارد که در قالب دوره‌های ادغام معروف هستند.» (سعیدی، ۱۴۰۱: ۴۷)
«ادغام یک رابطهٔ خطی و یک‌طرفه نیست که تماماً بر تلاش جامعهٔ مهاجر استوار باشد، بلکه رویکرد همدلانهٔ جامعهٔ میزبان نسبت به حضور اتباع خارجی مهم‌ترین پیش‌نیاز آن است. جهت‌گیری و سیاست‌گذاری دولت میزبان و رویکرد اعضای جامعهٔ میزبان در مورد مهاجرین و تکثر فرهنگی از مهم‌ترین ابزارهای فرهنگ‌پذیری و فرایند هویت‌یابی در جامعهٔ جدید است و سیاست‌های کشور مقصد مهم‌ترین نقش را در تسهیل فرایند ادغام مهاجرین ایفا می‌نماید (بورهیس و همکاران ۱۹۹۷؛ بِری و کالین ۲۰۰۰؛ بِری و کالین ۱۹۹۵).
اگرچه مشاهدهٔ کشورهای موفق در زمینۀ ادغام مهاجرین نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری در حوزۀ ادغام در سطح کلان صورت می‌گیرد، اما عملیاتی و اجرایی کردن زمینه‌های ادغام به برنامه‌ریزی در سطح خرد و محلی نیازمند است. (گیهارت ۲۰۱۴) در حقیقت، ارتباطی دوطرفه برای ادغام نیاز است، که بر این مبنا باید هر دو گروه مهاجرین و جامعه (میزبان) حق زندگی گروه‌های فرهنگی متفاوت و متنوع را قبول داشته باشند. این بدان معناست که گروه مهاجر باید آمادگی یادگیری و انطباق با ارزش‌های اولیهٔ جامعهٔ میزبان را داشته باشد و، از سوی دیگر، گروه مسلط نیز باید در راستای تسهیل فرایند ادغام در راستای نیازهای گروه‌های متنوع فرهنگیِ موجود تغییراتی ایجاد نماید.» (همان: ۴۸ ــ ۴۹)
«مدل‌های نظری متعددی در باب ادغام مهاجرین در تحقیقات بین‌المللی ارائه شده است. بر اساس مدل آگر و استرنگ (۲۰۰۸)، بنیان اساسی ادغامِ مهاجرین حقِ شهروندی است و رسیدن به مرحلۀ ادغام را نیازمند دستیابی به این شاخص‌ها می‌دانند: شاخص ادغام (دستیابی به اشتغال، مسکن، آموزش و پرورش و بهداشت)، پیوندهای اجتماعی (پیوندهای بین‌گروهی و ارتباطات اجتماعی سازنده) و تسهیل‌کننده‌های فرایند ادغام (زبان، آگاهیِ فرهنگی، امنیت و ثبات).» (همان: ۴۹)
«تسهیل دسترسی به خدمات بانکی و امکان دسترسی مهاجرین فاقد مدرک هویتی به مدارس دولتی بعد از فرمان رهبر جمهوری اسلامی ایران در سال (۱۳۹۴)، افزایش حضور نخبگان مهاجر در رسانه‌های جمعی، تغییرات قانون‌گذارانه همچون تصویب لایحه اعطای تابعیت ایران به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی، تسهیل دسترسی به بازار اشتغال، بهبود دسترسی به بهداشت با برنامه بیمهٔ سلامت و واکسیناسیون سراسری در بحران كرونا مجموعه‌ای از تغییرات رویکرد دستگاه سیاست‌گذار جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر به سمت ادغام ساختاری مهاجرین افغانستانی در کشور بوده است. ذکر این نکته ضروری است که سیاست‌گذاری دولت ایران در مرحلهٔ جدید، متمرکز بر شاخص‌های ادغام ساختاری (به صورتی قطاعی) صورت‌بندی شده و کمترین هزینه و توجه به ادغام فرهنگی و اجتماعی جمعیت مهاجر صورت می‌گیرد، که یک خطای استراتژیک است.» (همان: ۵۰)
📚 سعیدی، سعیده. (۱۴۰۱). زندگی در پاورقی: تجربهٔ زیستهٔ اتباع افغانستانی در نهاد آموزش ایران. تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
#⃣ #ادغام #حق_شهروندی #پذیرش_مهاجران
BY افغانستانی‌ها
Share with your friend now:
group-telegram.com/afghanistanis/1166