group-telegram.com/afghanistanis/2732
Last Update:
🍁 «وضعیتشناسیِ آموزش مهاجران افغانستانی در ایران»
💬 قمر تکاوران:
مهمترین مسئلۀ مهاجرین، چه برای مهاجرین چه برای دولت ایران، مسئلۀ آموزش است. اولین موج مهاجرین از ابتدای انقلاب شروع شد و مهاجرین وارد ایران شدند در اوایل انقلاب، ایران سیاست مهاجریِ خاصی وجود نداشت و گفتمان برادر مسلمان و لفظ آوارگان افغانستانی یا مسلمان خیلی استفاده می‌شد.
تحت عنوان گفتمان انقلابی و مسائل اداری که در اوایل انقلاب به صورت جدی مطرح نبود موج اول مهاجران خیلی با مشکلات زیادی مواجه نبودند و مهاجران را به صورت مهاجران افغانستانی نمیدیدند.
سال ۱۳۷۱ دولت ایران و افغانستان یک قرارداد جهت برگشت مهاجران به افغانستان را امضا و تسهیل کردند. در دهۀ ۷۰ میلادی یکسری سختگیریهایی برای تحصیل مهاجران بهوجود آمد و بعد هم که طالبان روی کار آمدند و این موضوع کمرنگ شد.
در دهۀ ۸۰ مهاجران مدارس خودگردان را افتتاح کردند، زیرا مدارس ایران مهاجران را ثبتنام نمی‌کردند. در واقع، این فقط یک راهکاری بود که مهاجران بیسواد نمانند وگرنه مدرسه به معنای واقعی نبود و در جاهای نامناسبی کلاس تشکیل میدادند؛ از زمین کشاورزی گرفته تا خانه مدارس خودگردان تشکیل میدادند.
در سال ۱۳۸۲ سفارت افغانستان یک نماینده ویژه برای ساماندهیِ مدارس خودگردان انتخاب می‌کند و در سال ۱۳۸۳ فعالیت مدارس خودگردان ممنوع میشوند و گفته شد این مهاجران می‌توانند به مدارس دولتی بیایند و در مدارس عادی به صورت عادی درس بخوانند و فقط باید شهریه پرداخت کنند.
در ۱۳۹۴ فرمان رهبری اتفاق افتاد و در اینجا اصل آموزش بچههای مهاجران اتفاق افتاد و در این اصل گفته شد هیچ بچهای نباید از مدرسه باز بماند؛ فرقی نمی‌کند مدرک داشته باشد یا نداشته باشد و همه بچهها باید به مدرسه برود.
از سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ بچههای غیرمجاز مهاجران می‌توانستند برگه حمایت تحصیلی دریافت کنند و به مدرسه بروند و بچههایی که مجاز و اقامت معتبر داشتند هم به صورت راحتتر به مدرسه میرفتند.
در سال ۱۳۹۷ اداره اتباع میگوید فقط کسانی که از سال‌های قبل برگه حمایت تحصیلی داشتند می‌توانند مجدداً برگه حمایت تحصیلی دریافت کنند؛ در غیر این صورت، شما باید یک مدرک نامعتبر داشته باشید تا بتوانید برگه حمایت تحصیلی دریافت کنید، مانند کارت آمایشی که تمدید نشده است و در چنین شرایطی تعداد زیادی از بچههای مهاجرین از تحصیل محروم میشوند، زیرا کسانی که بچههای کلاساولی دارند قبلاً برگه حمایت تحصیلی دریافت نکردهاند.
زمانیکه قانونی تصویب می‌شود رویکردها هم سختتر می‌شود؛ یعنی تا قانونی تصویب می‌شود مدارس هم فوراً عقب میکشند و به بهانههای مختلف بچههای مهاجران را ثبتنام نمی‌کنند. مدارس به صورت سلیقهای عمل می‌کنند.
سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ شیوهنامه آموزش و پرورش مدارک مجاز برای ثبتنام را اعلام کرد که شامل همان گذرنامه و چند مورد دیگر می‌شود و نکته مهم اینکه موضوع برگه حمایت تحصیلی نیز مطرح می‌شود و گرفتن چنین مدرکی بسیار سخت است و بهسختی می‌توان ثابت کرد که بچه دو سال است که در ایران زندگی می‌کند.
در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ مهاجرین افغانستانی زیادی وارد ایران شدند و باید بچههایشان را ثبتنام می‌کردند. در این سال، وزارت کشور اعلام کرد با برگه سرشماری بچههای مهاجرین می‌توانند در مدارس ثبتنام کنند.
دهه نود محیط برای مهاجرین تغییرات مثبت داشت
نسل جدید مهاجرین افغانستانی که در ایران درس خواندند در دهه ۹۰ تغییراتی ایجاد کردند و باعث شدند فضا برای مهاجرین مثبتتر شود. در دهه ۹۰ جامعۀ ایران نیز تغییرات وسیعی داشت و مردم ایران بیشتر به مهاجرین فکر می‌کردند.
معضل اصلی در موضوع آموزش مهاجران در آموزش و پرورش است، نه در قوانین و مقررات. فرایند ثبتنام بسیار طولانی است و ورود بچههای مهاجرین به مدارس بسیار سخت است. آموزش و پرورش وظیفه دارد به تمام بچهها، فارغ از تابعیت و ملیت آنها، آموزش دهد و مهاجرین هزینۀ زیادی برای آموزش و پرورش ندارد.
اگر ما به قانون عمل کنیم، خیلی از مسائل حل می‌شود. طبق قانون وظیفۀ آموزش و پرورش است که بچههای مهاجرین را در مدارس ثبتنام کند و به آنها آموزش دهد. (+)
©️ بخشی از سخنان قمر تکاوران در نشست «وضعیتشناسیِ آموزش مهاجران افغانستانی در ایران» که در بهمن ۱۴۰۳ به همت انجمن راحل برگزار شده بود؛ فایل صوتی این نشست را میتوانید اینجا گوش کنید.
#⃣ #تحصیل
BY افغانستانی‌ها
Share with your friend now:
group-telegram.com/afghanistanis/2732