بیژن عبدالکریمی

گفتگوی یک معلم فلسفه با یک جامعه شناس
بیژن عبدالکریمی
25 مرداماه 1404

دوست و برادر بزرگوارم، جناب دکتر محمد حسن علایی طی یک یادداشت پرسش سترگی را در برابر بنده نهادند که در اینجا متن یادداشت ایشان و پاسخ کوتاه خود را با هم خدمت عزیزان دغدغه مند ایران دوست تقدیم می کنم:

🔴 پرسش از امکان ارتقا گفتمان انقلاب برای نجات ایران!

✍️دکتر محمدحسن علایی
(جامعه‌شناس)

♦️چشم‌انداز نظری دکتر بیژن عبدالکریمی در بستر اندیشه‌های متفکرانی چون فردید و داوری در ایران، و متاثر از هایدگر و نیچه بیشتر ناظر بر وجوه سلبی و انتقادی غرب بوده است فلذا ایشان با طرح مباحثی چون "ما و نظام سلطه" در جهت تمهید و تمنای راهی ورای راه و روش سلطه‌جویانه غرب و مصون از مضار غربزدگی؛ در سپهر فرهنگ حضور حقیقتا فعالی داشته است. صرف نظر از اینکه این تبار فکری از منظر برخی منتقدان به سیطره‌ی غرب‌ستیزی در نگاه کارگزاران نظام حکمرانی برآمده از آرمان‌‌های انقلاب ۵۷، دامن زده است ارتقای سطح گفتمانی نیروهای انقلاب، متقابلا از جمله دغدغه‌های ایشان برای گذر از بحران‌های عدیده‌ی کشور بوده‌است.

♦️بعد از رشادت‌های فرزندان ملت در جنگ تحمیلی و ️در تمام این سال‌ها، گفتمان انقلاب و نخبگان نظامی و بچه‌های بسیج دایره‌ی نیروهای مورد وثوق نظام حکمرانی را تشکیل داده است فلذا در جذب و بکارگیری افراد برای نهادهای فکری و فرهنگی نیز ایشان مورد اعتماد و وثوق بوده اند. دکتر عبدالکریمی نیز بارها و بارها ایشان را به عنوان تنها نیروهای اصیل تاریخی کشور معرفی کرده‌است.

♦️بدنه اصلی حاکمیت؛ به زعم دکتر عبدالکریمی نماینده قشر سنت‌گرای جامعه بوده است و لذا از درک تحولات و اقتضائات عالم جدید و سوژه مدرن ناتوان بوده است. و برای ارتقا سطح فهم پدیدارها و نحوه‌ی تعامل با جهان به بخش وسیعی از اهل نظر مستقل، نخبگان و اهالی علوم انسانی به دیده‌ی انکار نگریسته است. چندان که با کناره‌گیری؛ انفعال یا مهاجرت ایشان به پیکره‌ی نهاد علم صدمات جدی وارد آمده است.

♦️عبدالکریمی دولت شبه مدرن و جامعه ایران را به جهت فروماندن در ورطه توسعه نیافتگی تاریخی گرفتار در انواع خشونت‌ ساختاری و اصناف فساد و رانت قلمداد می کند فلذا نفوذ همین الیگارش برخوردار، در تصمیم‌سازی ها که به جای منافع ملی منافع گروهی و جناحی را مقدم شمرده‌اند گره‌ای بر گره‌ها زده است. فلذا بسیاری از مدعیان نجات کشور خود بخشی از بحرانند‌.

♦️در شرایط توسعه نیافتگی تاریخی، ️فقدان بسترها و فرماسیون‌های اجتماعی متضمن دموکراسی و جامعه مدنی نیز از منظر عبدالکریمی به شکل‌گیری نهادهای مشروط ساز قدرت نیانجامیده است فلذا قدرت قهرا صبغه انحصاری پیدا کرده و چرخش نخبگان چندان میسر نگشته‌است. ایضا در این میانه عموم مساعی روشنفکران از نظر وی به جهت عدم درک شرایط تاریخی جز دامن زدن به شکاف دولت-ملت ثمر چندانی نداشته است.

♦️گذشته از وضعیت آب و برق و معیشت‌ ملت؛ در شرایطی که نظام حکمرانی برای استمرار و استحکام پایه‌های حفظ خود و مخصوصا بقای ایران در معرض بزرگترین آزمون‌هاست سوال حیاتی نگارنده از جناب دکتر بیژن عبدالکریمی؛ استاد محترم فلسفه دانشگاه؛ با آن عقبه‌ی فکری و سابقه‌ی فعالیت‌های اجتماعی پررنگ مخصوصا در سال‌های اخیر، این است؛ امروز پس از تجربه ی جنگ ۱۲ روزه و حقیقتا با توجه به عنایتی که ایشان به ارتقای گفتمان انقلاب دارند؛ نظام حکمرانی چگونه و با چه ساز و کاری می‌تواند برای برون‌رفت از انواع بحران‌ها به آرای مصلحان؛ متفکران؛ روشنفکران و آرای عمومی رجوع و اقبالی داشته باشد؟
به بیان دیگر و از سویی دیگر، نخبگان دلسوز و آگاه که برای آیند‌ه‌ی کشور شدیدا بیمناکند چگونه می‌توانند در جهت منافع ملی منشا اثر گشته، به یاری نظام حکمرانی و گفتمان انقلاب برای بقای ایران بشتابند؟

#پرسش_از_عبدالکریمی

👍12❤7👎5

www.group-telegram.com/us/bijanabdolkarimi.com/14261

2.51K viewsAug 17 at 05:13

گفتگوی یک معلم فلسفه با یک جامعه شناس
بیژن عبدالکریمی
25 مرداماه 1404

دوست و برادر بزرگوارم، جناب دکتر محمد حسن علایی طی یک یادداشت پرسش سترگی را در برابر بنده نهادند که در اینجا متن یادداشت ایشان و پاسخ کوتاه خود را با هم خدمت عزیزان دغدغه مند ایران دوست تقدیم می کنم:

🔴 پرسش از امکان ارتقا گفتمان انقلاب برای نجات ایران!

✍️دکتر محمدحسن علایی
(جامعه‌شناس)

♦️چشم‌انداز نظری دکتر بیژن عبدالکریمی در بستر اندیشه‌های متفکرانی چون فردید و داوری در ایران، و متاثر از هایدگر و نیچه بیشتر ناظر بر وجوه سلبی و انتقادی غرب بوده است فلذا ایشان با طرح مباحثی چون "ما و نظام سلطه" در جهت تمهید و تمنای راهی ورای راه و روش سلطه‌جویانه غرب و مصون از مضار غربزدگی؛ در سپهر فرهنگ حضور حقیقتا فعالی داشته است. صرف نظر از اینکه این تبار فکری از منظر برخی منتقدان به سیطره‌ی غرب‌ستیزی در نگاه کارگزاران نظام حکمرانی برآمده از آرمان‌‌های انقلاب ۵۷، دامن زده است ارتقای سطح گفتمانی نیروهای انقلاب، متقابلا از جمله دغدغه‌های ایشان برای گذر از بحران‌های عدیده‌ی کشور بوده‌است.

♦️بعد از رشادت‌های فرزندان ملت در جنگ تحمیلی و ️در تمام این سال‌ها، گفتمان انقلاب و نخبگان نظامی و بچه‌های بسیج دایره‌ی نیروهای مورد وثوق نظام حکمرانی را تشکیل داده است فلذا در جذب و بکارگیری افراد برای نهادهای فکری و فرهنگی نیز ایشان مورد اعتماد و وثوق بوده اند. دکتر عبدالکریمی نیز بارها و بارها ایشان را به عنوان تنها نیروهای اصیل تاریخی کشور معرفی کرده‌است.

♦️بدنه اصلی حاکمیت؛ به زعم دکتر عبدالکریمی نماینده قشر سنت‌گرای جامعه بوده است و لذا از درک تحولات و اقتضائات عالم جدید و سوژه مدرن ناتوان بوده است. و برای ارتقا سطح فهم پدیدارها و نحوه‌ی تعامل با جهان به بخش وسیعی از اهل نظر مستقل، نخبگان و اهالی علوم انسانی به دیده‌ی انکار نگریسته است. چندان که با کناره‌گیری؛ انفعال یا مهاجرت ایشان به پیکره‌ی نهاد علم صدمات جدی وارد آمده است.

♦️عبدالکریمی دولت شبه مدرن و جامعه ایران را به جهت فروماندن در ورطه توسعه نیافتگی تاریخی گرفتار در انواع خشونت‌ ساختاری و اصناف فساد و رانت قلمداد می کند فلذا نفوذ همین الیگارش برخوردار، در تصمیم‌سازی ها که به جای منافع ملی منافع گروهی و جناحی را مقدم شمرده‌اند گره‌ای بر گره‌ها زده است. فلذا بسیاری از مدعیان نجات کشور خود بخشی از بحرانند‌.

♦️در شرایط توسعه نیافتگی تاریخی، ️فقدان بسترها و فرماسیون‌های اجتماعی متضمن دموکراسی و جامعه مدنی نیز از منظر عبدالکریمی به شکل‌گیری نهادهای مشروط ساز قدرت نیانجامیده است فلذا قدرت قهرا صبغه انحصاری پیدا کرده و چرخش نخبگان چندان میسر نگشته‌است. ایضا در این میانه عموم مساعی روشنفکران از نظر وی به جهت عدم درک شرایط تاریخی جز دامن زدن به شکاف دولت-ملت ثمر چندانی نداشته است.

♦️گذشته از وضعیت آب و برق و معیشت‌ ملت؛ در شرایطی که نظام حکمرانی برای استمرار و استحکام پایه‌های حفظ خود و مخصوصا بقای ایران در معرض بزرگترین آزمون‌هاست سوال حیاتی نگارنده از جناب دکتر بیژن عبدالکریمی؛ استاد محترم فلسفه دانشگاه؛ با آن عقبه‌ی فکری و سابقه‌ی فعالیت‌های اجتماعی پررنگ مخصوصا در سال‌های اخیر، این است؛ امروز پس از تجربه ی جنگ ۱۲ روزه و حقیقتا با توجه به عنایتی که ایشان به ارتقای گفتمان انقلاب دارند؛ نظام حکمرانی چگونه و با چه ساز و کاری می‌تواند برای برون‌رفت از انواع بحران‌ها به آرای مصلحان؛ متفکران؛ روشنفکران و آرای عمومی رجوع و اقبالی داشته باشد؟
به بیان دیگر و از سویی دیگر، نخبگان دلسوز و آگاه که برای آیند‌ه‌ی کشور شدیدا بیمناکند چگونه می‌توانند در جهت منافع ملی منشا اثر گشته، به یاری نظام حکمرانی و گفتمان انقلاب برای بقای ایران بشتابند؟

#پرسش_از_عبدالکریمی

BY بیژن عبدالکریمی