هیچ‌کس مسیر تو رو نرفته و تو هم قرار نیست مسیر کسی رو تجربه کنی.هرکدوم‌مون داریم راه خودمون رو می‌ریم؛ یکی تندتر، یکی آهسته‌تر.پس هیچ دلیلی وجود نداره که خودت رو با دیگران مقایسه کنی.

قُربانِ بودنت بروم.

_فروغ فرخزاد

دوست داشتن با خودش صداقت میاره،آدم وقتی کسی رو دوست داره،ناخودآگاه صادق میشه.

برسه روزی که خواستَتو بغل کنی،اون روز من برات اشک شوق میریزم.

دوپامینی‌ که تلاش کردن ترشح می‌کنه در خروارها مفت‌خوری تجربه نمی‌شه.

نیاز دارم که بایستم،نفس بکشم و به پشت سرم نگاهی بندازم و شاید به نشونه‌ی پذیرش،یه دست به چیزایی که پشت سر رها کردم تکون بدم.

باحاله‌ها،فکر کن یکی صبح که بیدار میشه، اول به تو پیام صبح‌بخیر میفرسته.

نمی‌دونم چرا نمیتونم رابطه‌هام رو نصفه نیمه نگه‌دارم! یا باید نزدیک نزدیک باشم؛ یا اون‌قدر دور که دیگه نبینمش.

گاهی باید فاصله رو حفظ کرد چون نزدیک شدن بیش از حد به بعضی از آدم‌ها،برای همیشه زخمی روی روح آدم به یادگار میذاره.

روزهایی که به خودم بی‌اعتمادم سخت و دیر میگذرن،درست مثل امروز که جرات هیچکاری و هیچ حرفی رو تو خودم نمیبینم.آدمیزاد وقتی به خودش بی‌اعتماد میشه، خیلی بیچاره میشه.
‌

مسیرم ازت جدا شده،کاش فکرمم هر چه زودتر ازت جدا بشه.

آدما ظرفیت دارن،عشق بیش از حد،محبت بیش از حد،توجه بیش از حد،ظرف وجودشون رو سرریز میکنه و هیچکس دوست نداره ظرفش سرریز بشه.

تو هیچوقت نگفتی ببخشید منم هیچوقت نخواستم که ببخشمت.

یه‌بار لباسی رو تن خواهرم دیدم، خیلی بهش می‌اومد و باعث می‌شد لباس قشنگ‌تر دیده بشه. وسوسه شدم منم همونو بخرم، ولی وقتی پوشیدمش فهمیدم به من نمیاد و اون لباس اون‌قدرا هم خاص نبوده. حرفم اینه هر چیزی که برای بقیه خوبه یا باعث موفقیتشون شده، لزوماً برای تو کار نمی‌کنه.

بعضی آدم‌ها رو نمی‌تونی نگه داری، چون اومدنشون فقط برای یه فصل از رشدت بوده، نه برای همیشه.

ترسیدیم؛ ولی همین هم برای شروع کافی بود.