RADIO GATSBY سیاست

RADIO GATSBY سیاست

که نوعی اثر نفرین منابع را شناسایی می‌کند. یک مطالعه فراتحلیلی در سال ۲۰۱۴ میلادی تأثیر منفی ثروت نفت بر دموکراسی‌سازی را تأیید می‌کند. تاد دانینگ، دانشمند علوم سیاسی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، توضیح قابل قبولی برای بازگشت اکوادور به دموکراسی را ارائه می‌دهد…

مرگ یا برکناری دیکتاتور

یک تحلیل نشان داد که «در مقایسه با سایر اشکال تغییر رهبری در حکومت‌های استبدادی - مانند کودتا، انتخابات یا محدودیت‌های دوره‌ای - که تقریباً نیمی از مواقع منجر به فروپاشی رژیم می‌شود، مرگ یک دیکتاتور به‌طور قابل‌توجهی بی‌اهمیت است. ۷۹ دیکتاتوری که در قدرت مرده‌اند (۱۹۴۶میلادی تا۲۰۱۴ میلادی)... در اکثریت قریب به اتفاق (۹۲ درصد) موارد، رژیم پس از مرگ خودکامه‌شان پابرجا بوده‌است."


جنگ و امنیت ملی

جفری هربست(Jeffrey Herbst)، در مقاله خود "جنگ و دولت در آفریقا" (War and the State in Africa" 1990)، توضیح می‌دهد که چگونه دموکراسی سازی در کشورهای اروپایی از طریق توسعه سیاسی ناشی از جنگ ایجاد شد و این "درس‌هایی از مورد اروپا نشان می‌دهد که جنگ یک علت مهم تشکیل دولت است که امروز در آفریقا گم شده‌است.» هربست (Herbst) می‌نویسد که جنگ و تهدید تهاجم همسایگان باعث شد تا دولت اروپایی به‌طور موثرتری درآمد جمع‌آوری کند و رهبران را مجبور به بهبود قابلیت‌های اداری و تقویت اتحاد دولت و احساس هویت ملی (ارتباط مشترک و قدرتمند بین دولت و شهروندانش) کند. هربست می‌نویسد که در آفریقا و سایر نقاط جهان غیراروپایی «دولت‌ها در یک محیط اساساً جدید در حال توسعه هستند» زیرا آنها عمدتاً «استقلال را بدون توسل به جنگ به دست آوردند و از زمان استقلال با تهدید امنیتی مواجه نشده‌اند». هربست خاطرنشان می‌کند که قوی‌ترین کشورهای غیر اروپایی، کره جنوبی و تایوان، «عمدتاً دولت‌های «جنگ‌گر» هستند که تا حدی توسط تهدید تقریباً دائمی تهاجم خارجی شکل گرفته‌اند.

الیزابت کییر این ادعاها را به چالش کشیده‌است که جنگ تمام عیار باعث دموکراسی شدن می‌شود، و در موارد بریتانیا و ایتالیا در طول جنگ جهانی اول نشان می‌دهد که سیاست‌های اتخاذ شده توسط دولت ایتالیا در طول جنگ جهانی اول باعث واکنش فاشیستی شد در حالی که سیاست‌های دولت بریتانیا در قبال کارگران دموکراسی سازی گسترده‌تر را تضعیف کرد.


صلح

جنگ‌ها ممکن است به دولت‌سازی که مقدم بر گذار به دموکراسی است کمک کند، اما جنگ عمدتاً مانعی جدی برای دموکراسی‌سازی است. در حالی که طرفداران نظریه صلح دموکراتیک بر این باورند که دموکراسی باعث صلح می‌شود، نظریه صلح منطقه‌ای-محلی (territorial peace theory) ادعای مخالف دارد که «صلح باعث دموکراسی می‌شود». در واقع، جنگ و تهدیدات سرزمینی برای یک کشور احتمالاً اقتدارگرایی را افزایش داده و منجر به خودکامگی می‌شود. این را شواهد تاریخی نشان می‌دهد که تقریباً در همه موارد، صلح بر دموکراسی مقدم است. تعدادی از محققان استدلال کرده‌اند که مدارک کمی برای فرضیه اینکه دموکراسی باعث صلح می‌شود وجود دارد، اما در عوض، شواهد قوی برای فرضیه مخالف که صلح منجر به دموکراسی می‌شود، وجود دارد.

بر اساس نظریه توانمندسازی انسانی (human empowerment theory) کریستین ولزل، امنیت وجودی منجر به ارزش‌های فرهنگی رهایی‌بخش و حمایت از یک سازمان سیاسی دموکراتیک می‌شود. این با نظریه‌های مبتنی بر روان‌شناسی تکاملی مطابقت دارد. نظریه موسوم به «regality theory» نشان می‌دهد که مردم در موقعیت‌های جنگ یا خطر جمعی ادراک شده، ترجیح روان‌شناختی برای یک رهبر قوی و یک شکل حکومت اقتدارگرا پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، مردم از ارزش‌های برابری طلبانه و ترجیح دموکراسی در شرایط صلح و امنیت حمایت خواهند کرد. پیامد آن این است که وقتی مردم خطر جمعی را درک کنند، جامعه در جهت خودکامگی و حکومت استبدادی توسعه می‌یابد، در حالی که توسعه در جهت دموکراتیک مستلزم امنیت جمعی است.


احتمالات و مذاکرات

محققینی مانند گیلرمو اودانل، فیلیپ سی. اشمیتر و دانکوارت آ. روستو ("Guillermo O'Donnell" Philippe C. Schmitter Dankwart A. Rustow) علیه این تصور که دلایل ساختاری بزرگ برای دموکراتیک شدن وجود دارد، استدلال کرده‌اند. این محققان در عوض بر این نکته تأکید می‌کنند که چگونه فرایند دموکراسی‌سازی به شیوه‌ای غیرعادی اتفاق می‌افتد و به ویژگی‌ها و شرایط منحصربه‌فرد نخبگانی بستگی دارد که در نهایت بر تغییر از اقتدارگرایی به دموکراسی نظارت می‌کنند.


نهادهای بین‌المللی

تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند نهادهای نهادی (institutional institutions) به تسهیل دموکراسی سازی کمک کرده‌اند. توماس ریسه در سال ۲۰۰۹ میلادی نوشت: «در ادبیات اروپای شرقی اتفاق نظر وجود دارد که چشم‌انداز عضویت در اتحادیه اروپا تأثیرات لنگرگاه مانند بزرگی برای دموکراسی‌های جدید داشته‌است.» محققان همچنین گسترش ناتو را با ایفای نقش در دموکراسی‌سازی مرتبط می‌دانند. نیروهای بین‌المللی می‌توانند به‌طور قابل توجهی بر دموکراسی سازی تأثیر بگذارند. نیروهای جهانی مانند انتشار ایده‌های دموکراتیک و فشار نهادهای مالی بین‌المللی برای دموکراسی‌سازی منجر به دموکراسی‌سازی شده‌اند.

👍2

www.group-telegram.com/RADIO_GATSBY/8336

194 viewsMay 14, 2023 at 06:34

مرگ یا برکناری دیکتاتور

یک تحلیل نشان داد که «در مقایسه با سایر اشکال تغییر رهبری در حکومت‌های استبدادی - مانند کودتا، انتخابات یا محدودیت‌های دوره‌ای - که تقریباً نیمی از مواقع منجر به فروپاشی رژیم می‌شود، مرگ یک دیکتاتور به‌طور قابل‌توجهی بی‌اهمیت است. ۷۹ دیکتاتوری که در قدرت مرده‌اند (۱۹۴۶میلادی تا۲۰۱۴ میلادی)... در اکثریت قریب به اتفاق (۹۲ درصد) موارد، رژیم پس از مرگ خودکامه‌شان پابرجا بوده‌است."


جنگ و امنیت ملی

جفری هربست(Jeffrey Herbst)، در مقاله خود "جنگ و دولت در آفریقا" (War and the State in Africa" 1990)، توضیح می‌دهد که چگونه دموکراسی سازی در کشورهای اروپایی از طریق توسعه سیاسی ناشی از جنگ ایجاد شد و این "درس‌هایی از مورد اروپا نشان می‌دهد که جنگ یک علت مهم تشکیل دولت است که امروز در آفریقا گم شده‌است.» هربست (Herbst) می‌نویسد که جنگ و تهدید تهاجم همسایگان باعث شد تا دولت اروپایی به‌طور موثرتری درآمد جمع‌آوری کند و رهبران را مجبور به بهبود قابلیت‌های اداری و تقویت اتحاد دولت و احساس هویت ملی (ارتباط مشترک و قدرتمند بین دولت و شهروندانش) کند. هربست می‌نویسد که در آفریقا و سایر نقاط جهان غیراروپایی «دولت‌ها در یک محیط اساساً جدید در حال توسعه هستند» زیرا آنها عمدتاً «استقلال را بدون توسل به جنگ به دست آوردند و از زمان استقلال با تهدید امنیتی مواجه نشده‌اند». هربست خاطرنشان می‌کند که قوی‌ترین کشورهای غیر اروپایی، کره جنوبی و تایوان، «عمدتاً دولت‌های «جنگ‌گر» هستند که تا حدی توسط تهدید تقریباً دائمی تهاجم خارجی شکل گرفته‌اند.

الیزابت کییر این ادعاها را به چالش کشیده‌است که جنگ تمام عیار باعث دموکراسی شدن می‌شود، و در موارد بریتانیا و ایتالیا در طول جنگ جهانی اول نشان می‌دهد که سیاست‌های اتخاذ شده توسط دولت ایتالیا در طول جنگ جهانی اول باعث واکنش فاشیستی شد در حالی که سیاست‌های دولت بریتانیا در قبال کارگران دموکراسی سازی گسترده‌تر را تضعیف کرد.


صلح

جنگ‌ها ممکن است به دولت‌سازی که مقدم بر گذار به دموکراسی است کمک کند، اما جنگ عمدتاً مانعی جدی برای دموکراسی‌سازی است. در حالی که طرفداران نظریه صلح دموکراتیک بر این باورند که دموکراسی باعث صلح می‌شود، نظریه صلح منطقه‌ای-محلی (territorial peace theory) ادعای مخالف دارد که «صلح باعث دموکراسی می‌شود». در واقع، جنگ و تهدیدات سرزمینی برای یک کشور احتمالاً اقتدارگرایی را افزایش داده و منجر به خودکامگی می‌شود. این را شواهد تاریخی نشان می‌دهد که تقریباً در همه موارد، صلح بر دموکراسی مقدم است. تعدادی از محققان استدلال کرده‌اند که مدارک کمی برای فرضیه اینکه دموکراسی باعث صلح می‌شود وجود دارد، اما در عوض، شواهد قوی برای فرضیه مخالف که صلح منجر به دموکراسی می‌شود، وجود دارد.

بر اساس نظریه توانمندسازی انسانی (human empowerment theory) کریستین ولزل، امنیت وجودی منجر به ارزش‌های فرهنگی رهایی‌بخش و حمایت از یک سازمان سیاسی دموکراتیک می‌شود. این با نظریه‌های مبتنی بر روان‌شناسی تکاملی مطابقت دارد. نظریه موسوم به «regality theory» نشان می‌دهد که مردم در موقعیت‌های جنگ یا خطر جمعی ادراک شده، ترجیح روان‌شناختی برای یک رهبر قوی و یک شکل حکومت اقتدارگرا پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، مردم از ارزش‌های برابری طلبانه و ترجیح دموکراسی در شرایط صلح و امنیت حمایت خواهند کرد. پیامد آن این است که وقتی مردم خطر جمعی را درک کنند، جامعه در جهت خودکامگی و حکومت استبدادی توسعه می‌یابد، در حالی که توسعه در جهت دموکراتیک مستلزم امنیت جمعی است.


احتمالات و مذاکرات

محققینی مانند گیلرمو اودانل، فیلیپ سی. اشمیتر و دانکوارت آ. روستو ("Guillermo O'Donnell" Philippe C. Schmitter Dankwart A. Rustow) علیه این تصور که دلایل ساختاری بزرگ برای دموکراتیک شدن وجود دارد، استدلال کرده‌اند. این محققان در عوض بر این نکته تأکید می‌کنند که چگونه فرایند دموکراسی‌سازی به شیوه‌ای غیرعادی اتفاق می‌افتد و به ویژگی‌ها و شرایط منحصربه‌فرد نخبگانی بستگی دارد که در نهایت بر تغییر از اقتدارگرایی به دموکراسی نظارت می‌کنند.


نهادهای بین‌المللی

تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند نهادهای نهادی (institutional institutions) به تسهیل دموکراسی سازی کمک کرده‌اند. توماس ریسه در سال ۲۰۰۹ میلادی نوشت: «در ادبیات اروپای شرقی اتفاق نظر وجود دارد که چشم‌انداز عضویت در اتحادیه اروپا تأثیرات لنگرگاه مانند بزرگی برای دموکراسی‌های جدید داشته‌است.» محققان همچنین گسترش ناتو را با ایفای نقش در دموکراسی‌سازی مرتبط می‌دانند. نیروهای بین‌المللی می‌توانند به‌طور قابل توجهی بر دموکراسی سازی تأثیر بگذارند. نیروهای جهانی مانند انتشار ایده‌های دموکراتیک و فشار نهادهای مالی بین‌المللی برای دموکراسی‌سازی منجر به دموکراسی‌سازی شده‌اند.

BY RADIO GATSBY سیاست