#віцебскіпролетарый
Дарэчы, вось якія былі працэнты на уклады ў тых ашчадных касах - рэклама з газеты "Віцесбкі рабочы" №246 1939 года.

😳 Мінчанін атрымаў самую незвычайную здачу ў сваім жыцці

Мужчына заказаў каву - і ў здачы яму дасталася не проста манета ў 2 рублі, а памятная з серыі «Гісторыя беларускай чыгункі. Цягнікі» ад Нацбанка.

На сайце «Белнумізматыкі» такая манета каштуе 45 рублёў 10 капеек — у 22,5 раза даражэй за наміналы.

#Літаратурная_хвілінка

ВОСЕНЬСКІ

А давай апранемся ў восень,
Будзем слухаць пад спеў агню,
Што нам вецер здалёк прыносiць,
Будзем думаць пра долю сваю.

Ну давай. Пасядзім у лесе -
Лісце жоўтым няхай блішчыць,
Будзем водар ў кішнях несці –
Няхай спевам прыгожым гучыць.

І вось так, у цішыні вільготнай,
Знойдзем тое, што ты шукаў:
Лёсу тайну і гук самотны,
Каб ён сэрцы ўсіх кранаў.

Душы гоiў і жыцці рухаў,
Мілагучнасцю ачышчаў.
Дай мне толькі табе не схлусіць
У восень гэту я іншым стаў.

Мілана Абрамчук

#КухняБеларусі

🧅 Цыбулянік — пахнючы пірог са смакам хатняй печы

Цыбулянік — страва, якая даказвае: нават самая простая цыбуля можа быць святочнай.
У кожнай вёсцы яго рабілі па-свойму — дзе дадавалі смятану, дзе яйкі, а дзе толькі цыбулю, але заўсёды атрымліваўся пірог, ад якога пахла домам.

👩‍🍳 Што трэба:

2 шклянкі мукі,
1 яйка,
100 мл цёплай вады або малака,
1 сталовая лыжка алею,
дробка солі,
4–5 буйных цыбулін,
2 сталовыя лыжкі смятаны,
1 яйка для начынкі,
соль, перац, зеляніна па жаданні.

🔥 Як гатаваць:

Замясі мяккае цеста з мукі, вады, яйка, солі і алею. Дай яму “адпачыць” каля 20 хвілін.

Цыбулю нарэж паўколамі і падсмаж на алеі да залацістага колеру.

Змяшай абсмажаную цыбулю са смятанай і яйкам, пасалі і папярчы.

Раскачай цеста ў тонкі пласт, выкладзі начынку зверху, краі падгарні.

Выпякай пры 180 °C каля 25–30 хвілін, пакуль пірог не стане духмяным і залацістым.

🍽 Як падаваць:
Цыбулянік смачны і цёплым, і халодным.
Яго часта падавалі замест хлеба да першых страў або як асобную закуску.

#МоваНашаРодная

Якое слова склалі вы з першых літар асенніх месяцаў?))

Крыніца

#ПрыказкіПрымаўкі

Прыказка на кожны дзень

За Сасам было досыць хлеба і мяса, а прыйшоў Панятоўскі і стаў хлеб не такоўскі.

*Прыказка, што мае рэальныя гістарычныя карані - гаворка ідзе пра параўнальны дабрабыт пры каралях Рэчы Паспалітай з дынастыі Сасаў і пры апошнім манарху дзяржавы Станіславе Аўгусце Панятоўскім, калі жыццё стала заўважна горшым

#этнаграфія, #артыкул

"Плытагоны за абедам"
Бярэзіна, Магілёўская вобласць, 1931 г.

Пачытаў рэпартаж пра былую вёску плытагонаў на Іслачы. Мясцовыя яшчэ памятаюць апошніх "плытнікоў"...

Было цікава трошкі даведацца пра гэты цяжкі промысел, якім здаўна займаліся нашыя людзі. Спасылку далучаю, можа й вам прыгадзіцца :)

https://realt.onliner.by/2025/10/07/plotogony

(фота: архіў БДАКФФД)

#ХвілінкаГумару

А ў вас такіж давольны выгляд твару ад гучання роднай мовы?

#ДумкіЎслых

Сёння спужалася, бо не магла знайсці канал "Звязда" ў сваім спісе падпісак. Тыкалася, тыкалася, а потым зразумела, што Звязда цяпер стала Звіазда на ангельскай мове.

👉🏻 Ну вось скажыце мне, чаго ўсе так карціць назвы пісаць на замежнай мове? Няўжо беларускамоўнае выданне не можа мець сваю нармальную назву на сваёй мове?

Што за мода такая, хто як лічыць?

Зоя С

#Літаратурная_хвілінка

ВОСЕНЬ САПРАЎДНАЯ

Гэты восеньскі горад з'ядае ўсмешак абрысы.
У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні.
У натоўпе ня бачны да болю знаемыя рысы,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні

Можа цепла і хораша люду шчасліваму недзе,
Але мне б не пусціць к горлу крык, што паўзе з глыбіні.
Так гамоняць без сораму ў голас галодныя дзеці,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні

Шэры твар па-старэчы сівога змакрэлага неба
Цяжкім пледам накрые наўмысна кароткія дні.

Толькі птушак гамонкі далекія, леташнім рэхам
У небе...
Тым, дзе нічога няма,
Акрамя цішыні

Ганна Лутава

#СыходзячыяВёскі
#УспаміныПраДзяцінства

Праехалі ўчора па родных мясцінах

Вёска Вохабні Мядзельскі раён

За савецкім часам тут працавала крама, клуб і сельская бібліятэка.
У краму мы з бабуляй з суседняй вёскі па хлеб хадзілі. Прыходзім і чакаем на лавачцы ля ганка, калі прадаўшчыца прыбяжыць. А тады, як паложана, хлеба колькі буханак у мех, батонаў пару, пячэнне "Наразное" да чаю, ну і ў нагрузку нешта ўсунуць, заляжалае трохі.

І тады ўжо бабка мех на плячо - дадому шыбуем.
Абавязкова яшчэ ў бібліятэку заходзілі. Бабка любіла казкі чытаць. А я брала тое, што на лета задавалі.

Вёска даўгая. Пакуль пройдзем праз яе, некалі разоў з кім пагаварыць зачэпімся.
А размовы пра што ў вёсцы былі? Пра сенакос ды пра дзялкі. Ну і яшчэ, да каго дзеці і ўнукі прыязджалі....

А цяпер пуста. Няма нікога.

Зоя С