در بابِ تنهایی.

انگاری باتریم خالی شده و هرچی می‌زنمش به شارژ دیگه شارژ نمی‌شه. خستگی عجیبی حس می‌کنم و میدونم بخاطر دلتنگی واسه خانوادمه، از طرفیم بخاطر عزیزانم باید کم نیارم و برم جلو ، خلاصه مطلب زندگی واقعا سخته دوستان .
19 Oct 2025
#برای_خودم

نیاز به جمع شدن با دوستام دارم.

قشنگه.
#خارجی

از عکسایی که باید بگیریم.

یه جایی سروش صحت می‌گه «سِرشت تلخه و بايد شادی رو جستجو کرد در این سرشت تلخ.»

حفظ امید، از امید داشتن سخت‌تره.

شاید مُردم تو این لحظه ولی فکر چشاتم.
#دایان

یه جایی از زندگیم، فهمیدم که همیشه نباید حمایتگر باشم. بعضی شکست‌ها، تجربه‌ها و رنج‌ها، مالِ زندگیِ آدم‌هاست و باید بذارم براشون اتفاق بیفته.

من خیلی تغییر کردم. کسی برای تغییرم تلاش نکرده. طی تجربه‌هام و اتفاقایی که برام افتاده و چیزایی که دنبال یادگرفتنشون بودم، تغییر کردم. آدمی که تغییر می‌کنه، مثل آبِ جاریه‌. اونی که تغییر نمی‌کنه، آبِ ساکنه. آبِ ساکن می‌گنده. احتمالا شخصیتِ آدما هم.

Future.

مشکل اینجاست که هر کدوممون به اندازهٔ موهایِ سرش، دنبالِ راهی برایِ دووم آوردنه...

امروز که صبح زود بیدار شدم تا برای ناهار آشپزی کنم، وقتی به قابلمهٔ آب زل زده بودم تا جوش بیاد، جیلیز ویلیز مرغا رو که تویِ ماهیتابه گوش می‌دادم، همش به این فکر می‌‌کردم که تو سال‌هاست هر روز صبح، همین‌کارو می‌کردی مامان‌. به این فکر می‌کردم که تو زندگی آینده‌م باید هرروز صبح بیدار بشم و فکر ناهار باشم در حالی که کلی داستان قراره سرِ کار هم خسته‌م کنن. داشتم فکر می‌کردم چقدر حق داشتی گاهی همه‌چیزو زمین بذاری، بگی خسته‌ای، بگی دیگه دلت نمی‌خواد این همه کار رو با هم انجام بدی، بگی «منم آدمم!»... چقدر حق داشتی ولی هیچ‌وقت این حق رو به خودت ندادی مامان. این رو اینجا می‌نویسم تا بدونی من امروز خیلی بهت فکر کردم. به این که چقدر خسته شدی/می‌شی. خیلی درکت کردم. لطفا با خودت مهربون‌تر باش. لطفا انقدر بار بقیه رو به دوش نکش. من می‌خوام همیشه سرِ پا ببینمت.

میو.