▪️[الْعِلَلُ] عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَاتِمٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَلِیِّ بْنِ قُدَامَةَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِیِّ بْنِ نَاصِحٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَرْمَنِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الْوَهَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَدِیدٍ الْمَدَائِنِیِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: سَأَلْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهما السلام عَنِ الطِّفْلِ یَضْحَکُ مِنْ غَیْرِ عُجْبٍ وَ یَبْکِی مِنْ غَیْرِ أَلَمٍ فَقَالَ یَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَرَی الْإِمَامَ وَ یُنَاجِیهِ فَبُکَاؤُهُ لِغَیْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِکُهُ إِذَا أَقْبَلَ إِلَیْهِ حَتَّی إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِکَ الْبَابُ عَنْهُ وَ ضُرِبَ عَلَی قَلْبِهِ بِالنِّسْیَانِ.

▪️از مفضل بن عمر روایت شده است که از امام صادق علیه السّلام پرسیدم که کودک بی خود می‌خندد و بی مورد می‌گرید.
حضرت فرمودند: ای مفضل! هیچ کودکی نباشد جز اینکه امام را بیند و با او مناجات کند؛
گریه اش برای این است که امام از او نهان شود، و خنده اش برای آنکه پیش او آید، تا چون زبان باز کند، این در به روی بسته شود و دلش آن را فراموش کند.

▫️بیان: لا استبعاد فی ظاهر الخبر مع صحته و یحتمل أن یکون المراد برؤیة الإمام و مناجاته توجه و شمول شفاعته و لطفه و دعائه له فإن لهم تصرفا فی العوالم یقصر العقل عن إدراکه.
▫️توضیح: استبعادی در ظاهر این خبر صحیح نیست، و بسا مقصود از دیدن امام و رازگویی اش، توجه او و شفاعت و لطفش باشد و دعایش برای کودک، زیرا آن‌ها در عوالم تصرفی دارند که عقل بدان نرسد.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 57 ٫ صفحه 381

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[المناقب لإبن شهرآشوب] وَ سَأَلَهُ أَعْرَابِیٌّ شَیْئاً فَأَمَرَ لَهُ بِأَلْفٍ فَقَالَ الْوَکِیلُ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ فَقَالَ کِلَاهُمَا عِنْدِی حَجَرَانِ فَأَعْطِ الْأَعْرَابِیَّ أَنْفَعَهُمَا لَهُ.

▪️بادیه نشینی از حضرت أمیرالمؤمنین علیه السلام چیزی خواست، حضرت دستور دادند به او هزار دهند،
وکیل گفت: از طلا یا نقره؟
گفت: طلا و نقره هر دو نزد من سنگ هستند، هر کدام که به حال او سودمندتر است به او بده.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 41 ٫ صفحه 32

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقَاسَانِیِّ جَمِیعاً عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ ... قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لَا یَجِدُ الرَّجُلُ حَلَاوَةَ الْإِیمَانِ فِی قَلْبِهِ حَتَّی لَا یُبَالِیَ مَنْ أَکَلَ الدُّنْیَا ... .

▪️از حفص بن غیاث از امام صادق علیه السّلام گوید: شنیدم که فرمودند: ... رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرموده است: مرد حلاوت (شیرینی) إیمان را در قلبش نچشد تا باکش نباشد که چه کسی آن را می‌خورد و دنیا در دست کیست ... .


▫️«حَتَّی لَا یُبَالِیَ مَنْ أَکَلَ الدُّنْیَا» یحتمل أن یکون من اسم موصول و أکل فعلا ماضیا،
و أن یکون من حرف جر و أکل مصدرا،
فعلی الأول المعنی أنه لا یعتنی بشأن الدنیا بحیث لا یحسد أحدا علیها، و لو کانت کلها لقمة فی فم کلب لم یغتم لذلک، و لم یر ذلک له کثیرا،
و علی الثانی أیضا یرجع إلی ذلک، أو المعنی: لا یعتنی بأکل الدنیا و التصرف فیها.

📚 الکافی ٫ جلد 2 ٫ صفحه 128
📚 مرآة العقول ٫ جلد 8 ٫ صفحه 269

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[علل الشرائع] [عیون أخبار الرضا علیه السلام] الْهَمَدَانِیُّ عَنْ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْهَرَوِیِّ عَنِ الرِّضَا علیه السلام قَالَ: قُلْتُ لَهُ لِأَیِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْیَا کُلَّهَا فِی زَمَنِ نُوحٍ علیه السلام وَ فِیهِمُ الْأَطْفَالُ وَ فِیهِمْ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ فَقَالَ علیه السلام مَا کَانَ فِیهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ أَصْلَابَ قَوْمِ نُوحٍ علیه السلام وَ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ أَرْبَعِینَ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِیهِمْ وَ مَا کَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِیَهْلِکَ بِعَذَابِهِ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ علیه السلام فَأُغْرِقُوا لِتَکْذِیبِهِمْ لِنَبِیِّ اللَّهِ نُوحٍ علیه السلام وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَکْذِیبِ الْمُکَذِّبِینَ وَ مَنْ غَابَ مِنْ أَمْرٍ فَرَضِیَ بِهِ کَانَ کَمَنْ شَهِدَهُ وَ أَتَاهُ.

▪️هروی نقل کرده، به امام رضا علیه السلام عرض کردم: به چه علتی خداوند عزّ و جلّ در زمان حضرت نوح علیه السلام همه مردم دنیا را در آب غرق کرد، با این که در میانشان کودکان و کسانی که گناهی نداشتند نیز بودند ؟!
امام علیه السلام فرمودند: کودکان در میانشان نبودند؛ زیرا خداوند عزّ و جلّ صلب‌ های مردان و رَحِم‌های زنان قوم نوح علی نبینا و آله و علیه السلام را عقیم کرده بود و نسل آنان منقطع شده بود و کودکی در میانشان نبود،
خداوند هرگز کسی که گناهی نکرده را با عذاب خود هلاک نمی کند، اما بقیه قوم حضرت نوح علی نبینا و آله و علیه السلام به سبب تکذیب پیامبر خدا غرق شدند،
و سایر آنان نیز به جهت رضایتی که به تکذیبِ تکذیب کنندگان داده بودند غرق شدند.
هر که در کاری شرکت نکند، اما به آن رضایت بدهد، مانند کسانی است که در آن کار حاضر بوده و آن را انجام داده است.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 5 ٫ صفحه 283

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

✅ «وَ قَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا» «نوح گفت: ای پروردگار من هیچ یك از كافران را بر روی زمین باقی مگذار كه اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می‌كنند و جز نسلی بدكار و ناسپاس زاد و ولد نمی‌كنند» [سوره نوح - آیات 26و27].


▪️[علل الشرائع] ابْنُ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ ابْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام أَ رَأَیْتَ نُوحاً علیه السلام حِینَ دَعَا عَلَی قَوْمِهِ فَقَالَ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرِینَ دَیَّاراً إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدُوا إِلَّا فاجِراً کَفَّاراً قَالَ علیه السلام عَلِمَ أَنَّهُ لَا یَنْجُبُ مِنْ بَیْنِهِمْ أَحَدٌ قَالَ قُلْتُ وَ کَیْفَ عَلِمَ ذَلِکَ قَالَ أَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ أَنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَعِنْدَ هَذَا دَعَا عَلَیْهِمْ بِهَذَا الدُّعَاءِ.

▪️حنان بن سدیر از پدرش نقل کرده، به امام باقر علیه السلام عرض کردم: به نظر شما چرا حضرت نوح علیه السلام قوم خود را نفرین کرد و فرمود: «رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا» «ای پروردگار من هیچ یك از كافران را بر روی زمین باقی مگذار كه اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می‌كنند و جز نسلی بدكار و ناسپاس زاد و ولد نمی‌كنند» ؟!
حضرت فرمودند: زیرا می‌دانست که از میان آنان هیچ فرزند نجیبی متولد نخواهد شد.
عرض کردم: چطور این را می‌دانست ؟!
حضرت فرمودند: خداوند به او وحی کرد: «وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ» «از قوم تو جز کسانی که تاکنون ایمان آورده اند هرگز کسی ایمان نخواهد آورد»، در آن هنگام بود که با این دعا بر آنان نفرین کرد.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 5 ٫ صفحه 283

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[الکافی] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ وَ عَبْدِ الْعَزِیزِ الْعَبْدِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَی وَ الدُّنْیَا أَکْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَی الْفَقْرَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ یَنَلِ الدُّنْیَا إِلَّا مَا قُسِّمَ لَهُ وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَی وَ الْآخِرَةُ أَکْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَی الْغِنَی فِی قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ.

▪️امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس شب را به صبح و صبح را به شب برساند در حالی که بزرگ ترین مقصودش دنیا باشد،
خداوند فقر را مقابل چشمانش قرار داده،
و کارش را بی سامان ساخته،
و به دنیا دست نمی یابد مگر به میزانی که قسمتش باشد،
و هر کس شب را به صبح و صبح را به شب برساند در حالی که بزرگ ترین مقصودش آخرت باشد،
خداوند متعال بی نیازی را در دلش قرار داده،
و کارش را سامان می‌بخشد.


▪️«أَکْبَرُ هَمِّهِ» یعنی بزرگ ترین مقصود او یا بزرگ ترین مایه اندوه او.

عبارت «جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَی الْفَقْرَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ» به این خاطر است که هر چه از دنیا به دست می‌آورد، به همان میزان حرص او نیز زیاد می‌شود و در نتیجه احتیاج و فقرش بیشتر می‌شود
یا به خاطر ضعف توکلش برخدا، خدا برخی ابواب روزی او را می‌بندد.
و گفته شده: او در آخرت به خاطر کوتاهی در آنچه در آخرت برایش نفع داشت فقیر است، و در دنیا نیز فقیر است، زیرا شدیدا در طلب دنیاست و غنیّ کسی است که از طلب بی نیاز است، و فقیر است چون بسیار اتفاق می‌افتد که مطلوب او از وی فوت می‌شود و فقر عبارت است از از دست دادن مطلوب و همچنین بر خود و عیالش نیز بخل می‌ورزد، چرا که از دست دادن دنیا می‌هراسد و این همان فقر حاضر است.

عبارت «شَتَّتَ أَمْرَهُ» تشتیت به معنای تفریق است، زیرا او به خاطر عدم توکل بر پروردگارش جز به اسباب نمی نگرد و و به هر سبب و وسیله ای متوسل می‌شود در نتیجه در امر خود متحیر می‌شود و علت روزی خود را نمی داند و احوالش منظم نمی گردد یا به خاطر شدت حرصش به آنچه به دست می‌آورد قانع نمی گردد و طلب زیادی می‌کند و برایش میسر نمی شود، پس او دائما در سعی و طلب است و از چیزی منتفع نمی شود.

عبارت «لَمْ یَنَلِ الدُّنْیَا إِلَّا مَا قُسِّمَ لَهُ» دلالت بر این دارد که روزی تقسیم شده و با کثرت سعی زیاد نمی شود؛ چنانچه خداوند فرمود: «نَحْنُ قَسَمْنا بَیْنَهُمْ مَعیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا. » «ما معیشت آن‌ها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم» و به همین خاطر صوفیان از طلب رزق منع می‌کنند ولی حق آن است که طلب روزی نیکوست و گاهی واجب است،
و مقدر کردن روزی منافاتی ندارد که روزی مشروط به سعی و طلب باشد و لزوم روزی دادن بر خدا بدون سعی معلوم نیست.
و گفته شده: روزی دادن به میزان سدّ رمق بر خدا واجب است، و ممکن است مقدار روزی در دو صورت طلب و ترک آن مختلف باشد به این صورت که خدای تعالی مقداری از روزی را بدون طلب مقدر فرموده ولی به شرط توکل تام بر او، و مقداری هم روزی مقرر کرده با طلب آن که شدت حرص و کثرت سعی بر آن نمی افزاید، و با این تفسیر می‌توان بین اخبار این باب جمع نمود و در کتاب تجارت سخن در این خصوص خواهد آمد ان شاء الله تعالی.
و گفته شده مراد از عبارت «و لم ینل من الدنیا الا ما قسم له» آن است که او منتفع نمی شود مگر به مقداری که بر او تقسیم شده، و اگر تلاش بیشتری هم نماید، برای ورثه باقی می‌ماند و بهره وارث است،
و گفته شده: در این جمله اشاره است به این که چه بسا ثروتمند که از مال خود به سبب مرض یا غیر آن منتفع نمی شود و چه بسا کسی که مال او کمتر است ولی از آن بیش از ثروتمند منتفع می‌شود و اشکال این سخن مخفی نیست.

عبارت «جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَی الْغِنَی فِی قَلْبِهِ» یعنی به سبب توکل بر پروردگارش و اعتماد بر او و بیرون کردن حرص و حب دنیا از قلبش بی نیاز می‌شود نه این که با کثرت مال و غیر آن بی نیاز گردد و به همین خاطر بی نیازی را به قلب نسبت داد.

عبارت «وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ» یعنی احوال او را منظم می‌کند و خاطر او را از حب دنیا و پراکندگی فکر در طلب آن آسوده می‌نماید.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 70 ٫ صفحه 17


➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️الإمامُ علیٌّ علیه السلام: أَبْخَلُ اَلنَّاسِ مَنْ بَخِلَ عَلَی نَفْسِهِ بِمَالِهِ وَ خَلَّفَهُ لِوُرَّاثِهِ.

▪️ حضرت أمیرالمؤمنین علی علیه السلام: بخیل ترین مردم کسی است که مال خویش را از خود دریغ دارد و برای وارثانش بگذارد.

📚 غرر الحکم و درر الکلم ٫ جلد 1 ٫ صفحه 209

✅ «بَابُ عَدَمِ جَوَازِ إِطْعَامِ الْکَافِرِ إِلَّا مَا اسْتُثْنِیَ».

📚 وسائل الشیعه ٫ جلد 24 ٫ صفحه 273

▪️مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ فِی الْمَجَالِسِ وَ الْأَخْبَارِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی ذَرٍّ عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله فِی وَصِیَّةٍ لَهُ قَالَ: یَا أَبَا ذَرٍّ لَا تُصَاحِبْ إِلَّا مُؤْمِناً وَ لَا یَأْکُلْ طَعَامَکَ إِلَّا تَقِیٌّ وَ لَا تَأْکُلْ طَعَامَ الْفَاسِقِینَ یَا أَبَا ذَرٍّ أَطْعِمْ طَعَامَکَ مَنْ تُحِبُّهُ فِی اللَّهِ وَ کُلْ طَعَامَ مَنْ یُحِبُّکَ فِی اللَّهِ.

▪️پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: ای أبوذر! جز با مؤمن مصاحبت نکن،
جز آدم متّقی غذای تو را نخورد،
و غذای فاسقان را مخور.
ای ابوذر! غذای خود را به کسی ده که برای خدا دوستش داری،
و غذای کسی را بخور که تو را برای خداوند متعال دوست دارد.

📚 وسائل الشیعه ٫ جلد 24 ٫ صفحه 274

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️قد قال العالم علیه السّلام: «من دخل فی الإیمان بعلم ثبت فیه، و نفعه إیمانه، و من دخل فیه بغیر علم خرج منه کما دخل فیه».

📚 الکافی ٫ جلد 1 ٫ صفحه 7

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

سخنرانی استاد معاونیان شب

شب۷ محرم۱۴۴۳ کربلا

پیشنهاد دانلود|

غلات معتقدند که امام حسین علیه السلام کشته نشده است و روز شادی است.

#خصیبی در این زمینه اشعار بسیار دارد.

همان خصيبي منحرف و غالي كه غاليان امروز : كتاب الهداية الكبری او را بعنوان فضائل خواني در بين جوانان ناآگاه ترويج ميكنند.

#غلات

✅ ترک نکردن حق به خاطر مشاهده ی باطل از دیگران.

▪️[الكافی] عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: حَضَرَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام جِنَازَةَ رَجُلٍ مِنْ قُرَیْشٍ وَ أَنَا مَعَهُ وَ كَانَ فِیهَا عَطَاءٌ فَصَرَخَتْ صَارِخَةٌ فَقَالَ عَطَاءٌ لَتَسْكُتِنَّ أَوْ لَنَرْجِعَنَّ قَالَ فَلَمْ تَسْكُتْ فَرَجَعَ عَطَاءٌ قَالَ فَقُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام إِنَّ عَطَاءً قَدْ رَجَعَ قَالَ وَ لِمَ قُلْتُ صَرَخَتْ هَذِهِ الصَّارِخَةُ فَقَالَ لَهَا لَتَسْكُتِنَّ أَوْ لَنَرْجِعَنَّ فَلَمْ تَسْكُتْ فَرَجَعَ فَقَالَ امْضِ بِنَا فَلَوْ أَنَّا إِذَا رَأَیْنَا شَیْئاً مِنَ الْبَاطِلِ مَعَ الْحَقِّ تَرَكْنَا لَهُ الْحَقَّ لَمْ نَقْضِ حَقَّ مُسْلِمٍ قَالَ فَلَمَّا صَلَّی عَلَی الْجِنَازَةِ قَالَ وَلِیُّهَا لِأَبِی جَعْفَرٍ ارْجِعْ مَأْجُوراً رَحِمَكَ اللَّهُ فَإِنَّكَ لَا تَقْوَی عَلَی الْمَشْیِ فَأَبَی أَنْ یَرْجِعَ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ قَدْ أَذِنَ لَكَ فِی الرُّجُوعِ وَ لِی حَاجَةٌ أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَكَ عَنْهَا فَقَالَ امْضِ فَلَیْسَ بِإِذْنِهِ جِئْنَا وَ لَا بِإِذْنِهِ نَرْجِعُ إِنَّمَا هُوَ فَضْلٌ وَ أَجْرٌ طَلَبْنَاهُ فَبِقَدْرِ مَا یَتْبَعُ الْجَنَازَةَ الرَّجُلُ یُؤْجَرُ عَلَی ذَلِكَ.

▪️زراره می‌گوید: حضرت باقر علیه السلام برای تشییع جنازه مردی از قریش رفت.
من هم در خدمت ایشان بودم.
عطاء (عطاء بن أبي رباح) نیز بود.
زنی صدا به گریه بلند کرد.
عطا گفت: ساکت باش و گرنه بر می‌گردیم.
آن زن ساکت نشد.
عطا برگشت.
به حضرت باقر علیه السلام عرض کردم: عطاء برگشت!. فرمودند: چرا ؟؟
گفتم: زنی صدا به ناله بلند کرد، به او گفت ساکت باش و گرنه بر می‌گردیم، زن ساکت نشد، او برگشت.
حضرت فرمودند: همراه من بیا. اگر بنا شود کار باطلی ببینیم که با حق آمیخته شد و به واسطه آن باطل، ترک حق کنیم، در این صورت حق مسلمان را ادا نکرده ایم.
بعد از اینکه امام بر جنازه نماز خواند، صاحب عزا پیش آمده گفت: مأجور باشید! خدا شما را رحمت کند، نمی توانید پیاده راه بروید! برگردید.
حضرت باقر علیه السلام از برگشتن خودداری کردند.
عرض کردم: آقا، به شما اجازه برگشتن داد ضمنا من هم کاری دارم می‌خواهم در مورد آن از شما سؤال کنم.
حضرت فرمودند: ما با اجازه او نیامده بودیم و با اجازه او برنمی گردیم، این ثواب و پاداشی است که در جستجوی آن هستیم؛ شخص هر اندازه از پی جنازه برود پاداش می‌گیرد.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 46 ٫ صفحه 300

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️کانال جِلاَءٌلِلْقُلُوبِ
➡️ @eteghdate

▪️قوله عليه السلام: «وَ كَانَ فِیهَا عَطَاءٌ» هو عطاء بن أبي رباح، و كان بنو أمية يعظمونه جدا، حتى أمروا المنادي أن ينادي لا يفتي الناس إلا عطاء، و إن لم يكن فعبد الله بن أبي نجيح.

قوله عليه السلام: «فَصَرَخَتْ صَارِخَةٌ» في القاموس (الصرخة) الصيحة الشديدة و كغراب الصوت، أو شديدة و (الصارخ) المغيث و المستغيث ضد. انتهى،
أي صاحت بالنياح و الجزع امرأة.

قوله عليه السلام: «امْضِ بِنَا» إلخ،

قال شيخنا البهائي: (رحمه الله) يستفاد من هذا الحديث أمور:

الأول: تأكد كراهة الصراخ على الميت حيث جعله عليه السلام من الباطل، و لعل ذلك بالنسبة إلى المرأة إذا سمع صوتها الأجانب، إذ لم نجعل مطلق إسماع المرأة صوتها الأجانب محرما، بل مع خوف الفتنة، لا بدونه كما ذكره بعض علمائنا.

الثاني: أن رؤية الأمور الباطلة، و سماعها، لا ينهض عذرا، في التقاعد من قضاء حقوق الإخوان.

الثالث: أن موافقتهم بامتثال ما يستدعونه من الاقتصار على اليسير من الإكرام، و تأدية الحقوق ليس أفضل من مخالفتهم في ذلك، بل الأمر بالعكس.

الرابع: أن تعجيل قضاء حاجة المؤمن ليس أهم من تشييع الجنازة، بل الأمر بالعكس،
و لعل عدم سؤال زرارة (رضي الله عنه) حاجته من الإمام عليه السلام في ذلك، المجمع و إرادته أن يرجع. ليسأله عنها، لأنها كانت مسألة دينية، لا يمكنه إظهارها في ذلك الوقت، لحضور جماعة من المخالفين، فأراد أن يرجع عليه السلام ليخلو به و يسأله عنها.
انتهى كلامه رفع الله مقامه،

و قال العلامة (رحمه الله) في المنتهى: لو رأى منكرا مع الجنازة أو سمعه فإن قدر على إنكاره و إزالته فعل و أزاله،
و إن لم يقدر على إزالته استحب له التشييع، و لا يرجع لذلك خلافا لأحمد قوله فإنك لا تقوى على المشي لأنه عليه السلام كان بادنا.

📚 مرآة العقول ٫ جلد 14 ٫ صفحه 18

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[الأمالی للشیخ الطوسی] عَنِ الْمُفِیدِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ بِلَالٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِکٍ رَفَعَهُ إِلَی الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَقَالَ مَنْ صَحِبَکَ قُلْتُ رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِی قَالَ فَمَا فَعَلَ قُلْتُ مُنْذُ دَخَلْتُ الْمَدِینَةَ لَمْ أَعْرِفْ مَکَانَهُ فَقَالَ لِی أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مَنْ صَحِبَ مُؤْمِناً أَرْبَعِینَ خُطْوَةً سَأَلَهُ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
وَ قَالَ الْمُفِیدُ وَجَدْتُ فِی بَعْضِ الْأُصُولِ حَدِیثاً لَمْ یَحْضُرْنِی الْآنَ إِسْنَادُهُ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهما السلام قَالَ: مَنْ صَحِبَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ فِی طَرِیقٍ فَتَقَدَّمَهُ فِیهِ بِقَدْرِ مَا یَغِیبُ عَنْهُ بَصَرُهُ فَقَدْ ظَلَمَهُ.

▪️مُفضّل بن عمر گفت: داخل بر امام صادق شدم، حضرت به من فرمودند: همسفرت که بود؟
گفتم یکی از برادران.
فرمودند: او چه کرد؟
گفتم: از آنگاه که به مدینه آمدیم، جایش را نمی دانم.
به من فرمودند: مگر نمى دانى كه هركس با مؤمنى چهل گام همراهى كند، خداوند، روز قيامت، از او درباره آن مؤمن، پرسش خواهد كرد.
شیخ مفید (ره) گوید: در حدیثی از امام صادق علیه السّلام است که فرمودند: هر که در راهی مؤمن ای را همسفر شد و به اندازه ای که چشم رس نباشد از او پیش افتد، به او ستم کرده است.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 73 ٫ صفحه 275

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلّم: ... لَا یَجْنِی عَلَی الْمَرْءِ إِلَّا یَدُهُ ... .

▪️رسول اللّه صلی الله علیه و آله فرمودند: ... بر انسان جز خود او جنایت و ستم نمی کند ... .

▫️«لا یجنی علی المرء إلا یده»أی الغالب علی العالمین أن الضرر الذی یحصل لهم من عند أنفسهم قال الله تعالی: ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ،
و الضرر الذی یحصل من المعاصی فمن نفسه کما قال صلی الله علیه و آله و سلم أعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک،
و الضرر الذی یحصل من الناس علیه إما لغیبتهم، أو بمجالستهم، أو لمحبتهم، أو ترک الآداب معهم، و ترک التقیة منهم،
و الحاصل أن جمیع المضرات من نفسه فعلیک بإصلاح النفس بمخالفتها فی جمیع الأمور حتی تکون سالما فی الدنیا و الآخرة.

📚 من لا یحضره الفقیه ٫ جلد 4 ٫ صفحه 271
📚 روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه ٫ جلد 13 ٫ صفحه

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

✅ #عجب

▪️[قرب الإسناد] ذَکَرَ الْحَسَنُ بْنُ الْجَهْمِ أَنَّهُ سَمِعَ الرِّضَا علیه السلام یَقُولُ: إِنَّ رَجُلًا کَانَ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ عَبَدَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَرْبَعِینَ سَنَةً فَلَمْ یَقْبَلْ مِنْهُ فَقَالَ لِنَفْسِهِ مَا أُتِیتُ إِلَّا مِنْکِ وَ لَا أَکْدَیْتُ إِلَّا لَکِ فَأَوْحَی اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِلَیْهِ ذَمُّکَ نَفْسَکَ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَةِ أَرْبَعِینَ سَنَةً.

▪️امام رضا علیه السلام می فرمودند:
مردی در بنی اسرائیل چهل سال خداوند را عبادت کرد ولی عبادتش پذیرفته نشد،
پس به خود گفت: آن چه به سرت می‌آید نیست مگر از جانب خود تو!،
پس خداوند به او پیام فرستاد که این توبیخ و سرزنشی که خودت را کردی از عبادت چهل ساله تو برتر است.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 68 ٫ صفحه 228

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

✅ ۳۲- بَابُ إسْتِحْبَابِ إخْتِیَارِ الْمَشْیِ فِی الْحَجِّ عَلَی الرُّکُوبِ وَ الْحَفَاءِ عَلَی الِانْتِعَالِ إِلَّا مَا اسْتُثْنِیَ.

📚 وسائل الشیعه ٫ جلد 11 ٫ صفحه 78


➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ إِسْحَاقَ الضَّبِّیِّ عَنْ أَبِی عِمْرَانَ الْأَرْمَنِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: قُلْتُ إِنَّ قَوْماً إِذَا ذَکَرُوا شَیْئاً مِنَ الْقُرْآنِ أَوْ حُدِّثُوا بِهِ صَعِقَ أَحَدُهُمْ حَتَّی یُرَی أَنَّ أَحَدَهُمْ لَوْ قُطِعَتْ یَدَاهُ أَوْ رِجْلَاهُ لَمْ یَشْعُرْ بِذَلِکَ فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ ذَاکَ مِنَ الشَّیْطَانِ مَا بِهَذَا نُعِتُوا إِنَّمَا هُوَ اللِّینُ وَ الرِّقَّةُ وَ الدَّمْعَةُ وَ الْوَجَلُ.

▪️جابر گوید: به حضرت باقر علیه السلام عرض کردم: مردمی هستند که چون آیه ای از قرآن را ذکر کنند و یا برای آنان خوانده شود مدهوش گردند و چنان مینماید که اگر دستها یا پاهایش را ببرند نمی فهمد.
امام علیه السلام فرمودند: سبحان اللّٰه این کار شیطان است،
به چنین چیزی توصیف نشده اند،
و همانا تأثر از قرآن به این است که دل نرم شود، و به رقت قلب، و اشک ریختن و ترس است.

📚 الکافی ٫ جلد 2 ٫ صفحه 615

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[عیون أخبار الرضا علیه السلام] الْقَطَّانُ وَ النَّقَّاشُ وَ الطَّالَقَانِیُّ عَنْ أَحْمَدَ الْهَمْدَانِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ الرِّضَا علیه السلام فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها قَالَ إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا رَبٌّ یَغْفِرُ لَهَا.

▪️امام رضا علیه السلام در مورد این آیه: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها» [اسراء / ۷] فرمودند: یعنی اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده اید و اگر بدی کنید، پروردگاری هست که آن را می‌بخشد.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 6 ٫ صفحه 3

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate

▪️[الإختصاص] [بصائر الدرجات] مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ الرَّازِیِّ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مُوسَی عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ الصَّمَدِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ: دَخَلَ رَجُلٌ عَلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهما السلام فَقَالَ لَهُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ مَنْ أَنْتَ قَالَ أَنَا مُنَجِّمٌ قَالَ فَأَنْتَ عَرَّافٌ قَالَ فَنَظَرَ إِلَیْهِ ثُمَّ قَالَ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَی رَجُلٍ قَدْ مَرَّ مُذْ دَخَلْتَ عَلَیْنَا فِی أَرْبَعَةَ عَشَرَ عَالَماً کُلُّ عَالَمٍ أَکْبَرُ مِنَ الدُّنْیَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ لَمْ یَتَحَرَّکْ مِنْ مَکَانِهِ قَالَ مَنْ هُوَ قَالَ أَنَا وَ إِنْ شِئْتَ أَنْبَأْتُکَ بِمَا أَکَلْتَ وَ مَا ادَّخَرْتَ فِی بَیْتِکَ.

▪️عبد الصّمد بن علی گوید: مردی خدمت زین العابدین علیه السلام رسید.
آن جناب فرمودند: تو کیست؟
عرض کرد: من منجم هستم.
فرمودند: پس تو پیشگویی و خبر از غیب می‌دهی.
سپس حضرت نگاهی به او نموده فرمودند: می‌خواهی شخصی را به تو نشان دهم که در همین فاصله آمدن تو به اینجا، از چهارده عالَم گذشت که هر کدام سه برابر دنیا بوده، با اینکه در مکان خود نشسته است.
عرض کرد: چنین شخصی کیست؟
حضرت فرمودند: من! و اگر مایلی، بگویم چه خورده ای و در خانه خود چه اندوخته ای!.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 46 ٫ صفحه 26

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➡️ @eteghdate