وقتی که برایت می‌نوشتم سعی می‌کردم قشنگ‌ترین کلماتی که می‌دانم را کنار هم قرار بدهم و جمله‌ای در خورِ تو بنویسم،حالا مدت‌هاست که برایت ننوشته‌ام‌،گویی نوشته‌هایم برای تو تمام شده‌است،گویی من به یک پایان رسیده‌ام و شایدم به یک آغازِ تازه.

احترام از هر چیزی مهم‌تر است مهم‌تر از دوستی و خویشاوندی،حتی از عشق هم مهم‌تر است.

_جبران خلیل جبران

"بروید و خود را در نیل غرق کنید."

سکوت مبهم نیست،اتفاقا سکوت جوابی روشن‌تر از کلماته.

یسری چیزا برای تکراری شدن آفریده نشدن و همیشه تو دل آدم ذوق میندازن.

وقتی در حال تلاش کردنی، یهو تاریکی میاد سراغت و تو فکر می‌کنی که تلاش کردن وقت تلف کردنه و دیگه تلاشی نمیکنی، در حالیکه شاید یک قدمی رسیدن بودی. فقط خدا می‌دونه چندبار تو تاریکی دست از تلاش کشیدم.

بیشتر از هرچیزی از امید‌های الکی می‌ترسم،چیزی که واقعی نیست ولی من دلم بهش گرمه.

بعد از پذیرش هر غمی قلبم فشرده میشه، انگار که یکی قلبمو سفت تو مشتش گرفته و فشارش میده.

اما آدم عاشق‌، شجاعه. آدم عاشق، آدم تغییره. آدم به دست آوردنه.

نوشته بود: تصمیمات کوچیک رو با مغزت بگیر و تصمیمات بزرگ رو با قلبت.

چرا اینو دیدم😬

حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا.

نمیدونم چرا ولی اینروزا کارایی که باید انجام بدم رو هی ميندازم عقب، مثلا خوندن کتابی که تازه خریدم کوچکترین کاریِ که باید انجام بدم و هی امروز و فردا میکنم. تو که انقدر موقع خریدنش ذوق داشتی زن.

هر بار که از چیزی می‌ترسی و بازم انجامش می‌دی، یه تکه از ترست جدا می‌شه. شجاعت، نتیجه‌ی صدها ترسِ کوچیکِ زیسته‌ست.

فیلم «خواهر ناتنی زشت» یه روایت متفاوت از سیندرلاست؛ این‌بار از نگاه دختری که بهش می‌گن زشت، اون قربانی قضاوت و مقایسه‌ست، نه زشتی. داستان نشون می‌ده زیبایی واقعی توی دل پاک و رفتار آدمه، نه توی ظاهر.

#فیلم_بامن

دیگه از تاریکی نمی‌ترسم. اگه نقطه‌های کور زندگیم نبودن، من معنی و ارزشِ نور رو نمی‌فهمیدم. تاریکی باید به اندازه‌اش باشه. باید چشماتو اذیت کنه، باید شکّ‌و به دلت بندازه تا بفهمی قدر ِیه سری چیزا رو.

از هم که دور می‌شدیم چیزی در قلبمان فرو می‌ریخت و سعی میکردیم دوباره به هم نزدیک شویم تا آن خرابی‌ها را از نو بسازیم،آوار بر میداشتیم و به ساختن ادامه می‌دادیم،تلاش میکردیم اما تلاش‌ برای درست کردنِ یک آوار قدیمی که بارها فرو ریخته،ما در یک نقطه گیر افتاده بودیم.

به وضوح دلمان تنگ میشد ولی سراغی از هم نمی‌گرفتیم. عادت کرده‌ایم که دلمان همیشه تنگ باشد،ترجیح می‌دهیم که فقط دلتنگِ هم باشیم تا اینکه با نزدیک شدن به هم،یکدیگر را غمگین کنیم.