فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...

نگاهی به کتاب شعر "آدم از کدام فصل به زمین افتاد " سروده #فرناز_جعفرزادگان 

ایرج خواجه پور

   (صدای تلخ تنهایی) 

مجموعه شعر"آدم از کدام فصل به زمین افتاد " فرناز جعفرزادگان پس از مجموعه شعر اول او "ثانیه های گیج" نشان از آن دارد که شاعر هرچند هنوز کوتاه می سراید و ساده و بی تکلف اما در این مسیر به پختگی بیشتر در اندیشه و محتوا دست یافته و هم بی گرایش به افراط، به فرم و زبان در شعر تعلق خاطری بیشتر دارد و این گرایش بی سببی نیست و در خدمت عینیت بخشی و القای هرچه بهتر محتواست.

قاب
دیوار
دیوارقاب
قاب دیوار
وچه ساده
روزها
قاب می شوند
        بردیوار

(شعر شماره 9 )
بسامد واژگانی چون  دستفروش، خیابان، چهارراه، اتوبان، ماشین، ترمز، پارک، ریل، ویترین، مانکن، عروسک، سریال، سکانس، سانسور، دادگاه، تیمارستان، پرده، پنجره، میز، صندلی، تریبون، فایل، در 51 شعر کوتاه مجموعه ،  حاکی از دغدغه اساسی شاعرنسبت به مسایل مبتلابه زندگی شهری و مدرن است اما این امر باعث نشده که المان های زیست محیطی و آنچه ناشی از ذهنیت طبیعت گرای اوست در شعرش خودنمایی نکند و از این رهگذر است که با اندکی توجه در می یابیم بسامد عناصری از طبیعت چون آب، باد، رود، غار، سنگریزه، گل، گل سرخ، درخت، آسمان، پرنده، پرواز، بال، کبوتر، کلاغ، گنجشک، پرستو، خفاش، خورشید، ماه، مریخ، پاییز، گرگ و میش و کرگدن، دست کمی از تعداد المان های زندگی مدرن ندارد اما این ذهنیت ظریف و حساس باعث نشده که شعر او در واگویه های سانتی مانتال فرو غلتد. جعفرزادگان،  زن – شاعر، گاه به اعتراض در برابر تنگناهایی که بر زنان روا داشته اند به اعتراض فریاد می زند که: زنی / بخت خود را / آگهی کرده / جار می زند / میان این همه هنجار خیابان های هیز / آقایان: / خداحافظ / دیگر دستان شما / سقفی نمی شود / تا گره ای کور را / از روسری باز کند ( شعر 22 ) و:  این روزها باید / از صمیمیت مخفی کلاه با سر ترسید / و به صبح، به عابر، سلام کرد / باید رو / سری را انداخت / روی زباله هایی / که خیابان / آن ها را به باد می دهد / تا باد روسری را / به گردن تاریخ بیاندازد / این روزها / از صمیمیت مخفی کلاه با سر باید ترسید ( شعر 26 )  و گاه با خود زمزمه می کند : بالا می رود / کلاغ از من / بالا بالا / می افتد از تن / چرخ می زند در چشم / تا لانه شود در مردمک / و چرخش چشم ها را / تا سیاه چال آسمان / بدوزد ( شعر 23 ) و گله مند از "تن ها" و "تنهایی" واگویه می کند که: در تنهایی من / تن ها / تنها حرف می زنند/ راه می روند / و تن هایی را صدا می زنند / تنهایی من / از صدای تلخ تن هایی روشن شده / با صدای تلخ تنهایی خاموش می شود.(شعر 11) 
اندوهی که در شعر جعفرزادگان موج می زند پیامد حساسیت او در  رو در رویی با واقعیات تلخ محیط پیرامونی اوست: زن / عبارتی سیاه پوش / تن / کلمه ای غایب / نمی روید کلمه ای / از دهان هویت / نام / در سوگ ننگ نشسته (شعر 18) و به مثابه یک زن – شاعر از خود نیز که  می گوید این اندوه  پیداست: گاهی / دلتنگی / قدم می زند / و با کلمه ای / از پلکان حرف / پایین / می آید / تا از لب های من / اعتراف بگیرد / شاعر نیستم / اما هر شب / دلتنگی ام را / برای ماه تعبیر می کنم. (شعر 33 ) یا:  آن قدر حافظه / پر شده از رنگ های کبود / که خالی شده ام / حتی از گلی سرخ /می دانم / اینجا / هیچ کبوتری / سلامی از آدمی / بر نمی چیند ( شعر 42 ) زیرا : دیگر / درختی نیست / تا آرامشی را سبز / و یک گل را / به هزاران مریم پیوند دهد ( از شعر 45 )
دفتر شعر "آدم از کدام فصل به زمین افتاد" نشان از آن دارد که: شاعر / واژه را / جهان را / می شناسد / حرف، میان باد نمی کارد ( از شعر 35 ). و این زن- شاعر بخوبی میداند که: ابتدا / انتها / باید رفت / باید رفت / تا کمی ماندن را فهمید ( شعر 30 ) در جهانی که: آ / زادیم / به آزادی پرنده / وقتی / وسعت پرواز / تنها آسمانی ست / که در قفس / آواز می خواند(شعر 17) و :  با باور بادها رفتیم / تن ها / یک آواز سر دادیم / رهایی / رهایی / ره-آیی( شعر 21)
یکی دو کاستی در مجموعه به چشم می آید، اول در شعر 24 : مریخ هم / که زیر پایمان / قدم زند / باز هم آسمان همان رنگ است / به جز آسمان کودکی / که پر بود / از حواس ماه و راه ستاره. چنان که پیداست حرف ربط دوم " هم " اضافی است و در شعر 34 : به نام هیچ / ریل به ریل نوشتند / در امتداد چشم هایی دور / در لمس روشن تماشا / و هر واژه / لبریز شد از تن / غریبه ام / با خطوطی که می نویسند / به نام من.   با توجه به واژگان چشم، روشن، لمس و خطوط، معلوم است که مراد شاعر در سطر دوم (ریل به ریل نوشتند ) اشاره به اسم "بریل" خط ویژه نابینایان و هم نام مبدع آن است، که حتی در شنیدار نیز کلمات " ریل به ریل " همخوانی با نام "بریل" ندارد. با این همه این دفتر شعر نوید آن دارد که در دفاتر آتی شاعر شاهد شعرهایی بهتر

www.group-telegram.com/us/farnazjafarzadegan.com/481

459 viewsedited  Aug 1, 2019 at 05:02

نگاهی به کتاب شعر "آدم از کدام فصل به زمین افتاد " سروده #فرناز_جعفرزادگان 

ایرج خواجه پور

   (صدای تلخ تنهایی) 

مجموعه شعر"آدم از کدام فصل به زمین افتاد " فرناز جعفرزادگان پس از مجموعه شعر اول او "ثانیه های گیج" نشان از آن دارد که شاعر هرچند هنوز کوتاه می سراید و ساده و بی تکلف اما در این مسیر به پختگی بیشتر در اندیشه و محتوا دست یافته و هم بی گرایش به افراط، به فرم و زبان در شعر تعلق خاطری بیشتر دارد و این گرایش بی سببی نیست و در خدمت عینیت بخشی و القای هرچه بهتر محتواست.

قاب
دیوار
دیوارقاب
قاب دیوار
وچه ساده
روزها
قاب می شوند
        بردیوار

(شعر شماره 9 )
بسامد واژگانی چون  دستفروش، خیابان، چهارراه، اتوبان، ماشین، ترمز، پارک، ریل، ویترین، مانکن، عروسک، سریال، سکانس، سانسور، دادگاه، تیمارستان، پرده، پنجره، میز، صندلی، تریبون، فایل، در 51 شعر کوتاه مجموعه ،  حاکی از دغدغه اساسی شاعرنسبت به مسایل مبتلابه زندگی شهری و مدرن است اما این امر باعث نشده که المان های زیست محیطی و آنچه ناشی از ذهنیت طبیعت گرای اوست در شعرش خودنمایی نکند و از این رهگذر است که با اندکی توجه در می یابیم بسامد عناصری از طبیعت چون آب، باد، رود، غار، سنگریزه، گل، گل سرخ، درخت، آسمان، پرنده، پرواز، بال، کبوتر، کلاغ، گنجشک، پرستو، خفاش، خورشید، ماه، مریخ، پاییز، گرگ و میش و کرگدن، دست کمی از تعداد المان های زندگی مدرن ندارد اما این ذهنیت ظریف و حساس باعث نشده که شعر او در واگویه های سانتی مانتال فرو غلتد. جعفرزادگان،  زن – شاعر، گاه به اعتراض در برابر تنگناهایی که بر زنان روا داشته اند به اعتراض فریاد می زند که: زنی / بخت خود را / آگهی کرده / جار می زند / میان این همه هنجار خیابان های هیز / آقایان: / خداحافظ / دیگر دستان شما / سقفی نمی شود / تا گره ای کور را / از روسری باز کند ( شعر 22 ) و:  این روزها باید / از صمیمیت مخفی کلاه با سر ترسید / و به صبح، به عابر، سلام کرد / باید رو / سری را انداخت / روی زباله هایی / که خیابان / آن ها را به باد می دهد / تا باد روسری را / به گردن تاریخ بیاندازد / این روزها / از صمیمیت مخفی کلاه با سر باید ترسید ( شعر 26 )  و گاه با خود زمزمه می کند : بالا می رود / کلاغ از من / بالا بالا / می افتد از تن / چرخ می زند در چشم / تا لانه شود در مردمک / و چرخش چشم ها را / تا سیاه چال آسمان / بدوزد ( شعر 23 ) و گله مند از "تن ها" و "تنهایی" واگویه می کند که: در تنهایی من / تن ها / تنها حرف می زنند/ راه می روند / و تن هایی را صدا می زنند / تنهایی من / از صدای تلخ تن هایی روشن شده / با صدای تلخ تنهایی خاموش می شود.(شعر 11) 
اندوهی که در شعر جعفرزادگان موج می زند پیامد حساسیت او در  رو در رویی با واقعیات تلخ محیط پیرامونی اوست: زن / عبارتی سیاه پوش / تن / کلمه ای غایب / نمی روید کلمه ای / از دهان هویت / نام / در سوگ ننگ نشسته (شعر 18) و به مثابه یک زن – شاعر از خود نیز که  می گوید این اندوه  پیداست: گاهی / دلتنگی / قدم می زند / و با کلمه ای / از پلکان حرف / پایین / می آید / تا از لب های من / اعتراف بگیرد / شاعر نیستم / اما هر شب / دلتنگی ام را / برای ماه تعبیر می کنم. (شعر 33 ) یا:  آن قدر حافظه / پر شده از رنگ های کبود / که خالی شده ام / حتی از گلی سرخ /می دانم / اینجا / هیچ کبوتری / سلامی از آدمی / بر نمی چیند ( شعر 42 ) زیرا : دیگر / درختی نیست / تا آرامشی را سبز / و یک گل را / به هزاران مریم پیوند دهد ( از شعر 45 )
دفتر شعر "آدم از کدام فصل به زمین افتاد" نشان از آن دارد که: شاعر / واژه را / جهان را / می شناسد / حرف، میان باد نمی کارد ( از شعر 35 ). و این زن- شاعر بخوبی میداند که: ابتدا / انتها / باید رفت / باید رفت / تا کمی ماندن را فهمید ( شعر 30 ) در جهانی که: آ / زادیم / به آزادی پرنده / وقتی / وسعت پرواز / تنها آسمانی ست / که در قفس / آواز می خواند(شعر 17) و :  با باور بادها رفتیم / تن ها / یک آواز سر دادیم / رهایی / رهایی / ره-آیی( شعر 21)
یکی دو کاستی در مجموعه به چشم می آید، اول در شعر 24 : مریخ هم / که زیر پایمان / قدم زند / باز هم آسمان همان رنگ است / به جز آسمان کودکی / که پر بود / از حواس ماه و راه ستاره. چنان که پیداست حرف ربط دوم " هم " اضافی است و در شعر 34 : به نام هیچ / ریل به ریل نوشتند / در امتداد چشم هایی دور / در لمس روشن تماشا / و هر واژه / لبریز شد از تن / غریبه ام / با خطوطی که می نویسند / به نام من.   با توجه به واژگان چشم، روشن، لمس و خطوط، معلوم است که مراد شاعر در سطر دوم (ریل به ریل نوشتند ) اشاره به اسم "بریل" خط ویژه نابینایان و هم نام مبدع آن است، که حتی در شنیدار نیز کلمات " ریل به ریل " همخوانی با نام "بریل" ندارد. با این همه این دفتر شعر نوید آن دارد که در دفاتر آتی شاعر شاهد شعرهایی بهتر

BY فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...