فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...

کنید؟ 

خاستگاه شعر کوتاه به وضوح مشخص نیست بعضی خاستگاه آن را از یونان می دانند و بعضی به هند وچین  و بعضی به هایکو در ژاپن نسبت می دهند   در ایران نیز می توان به شبه سروده هایی در گات ها و خسروانی ها اشاره داشت  و پس از اسلام به دوبیتی های بابا طاهر و رباعیات  خیام اشاره داشت که چه در ساحت اندیشگانی و چه در ساحت هنری و ادبی عمیق بیان گردیده است  



ویژگی شعر  کوتاه، ایجاز و اختصار در بستر آنِ شاعرانه است .شعر کوتاه عکسی از لحظه است که در نهایت ایجاز شکل می گیرد . بکار گیری واژه گان در شکل گیری یک سروده بسیار مهم است ومی تواند در بیان مفاهیم عمیق و والا موفق باشد      

  در واقع هنر شاعر و یا نویسنده در این است که حرف و اندیشه ای را با عمق دادن به واژه و در نهایت ایجاز و ایهام بیان نماید. 




سخن2: درسروده کوتاه مضمون در اجرا به خاصیت درون¬متنی می¬رسد و ایجاز در زبان شیوه شکل¬گیری جریان متکثر مفهوم¬ها که شما در کوته¬سرایی¬ها کارکرد ایجاز را، با یک دیالتیک تنهایی در بیان پیش برده¬اید درباره ایجاز و اهمیت آن در سروده کوتاه توضیح دهید؟


ایجاز مهمترین عنصر در شعر کوتاه ست که با حذف کلمات و ضمایر زائد صورت می گیرد  . در شعر کوتاه مهمترین حرف را ایجاز می زند که باید به جا ودرست بکار گرفت تا به شعر خدشه ای وارد نگردد به این معنی که با ایجاز به جا شعر کوتاه را آن گونه سرود که دیگر نتوان کلمه ای را جابجا و یا حذف کرد .



سخن3: در سروده (2) هشدار یادآوری در حافظه جمعی بارز میشود :یادت باشد / پرنده هم که باشیم / یک روز / آسمان تمام می شود / ص (8) این واضح شدن پیام در هشدار اهمیت¬گویایی در جریان¬شناسی ذهن دارد و هرچند این 4 سطر سه فعل دارند ولی گزاره در شکل¬گیری معنا کارکردی چند تصویری پیدا می¬کند و درنگ¬وار ذهنیت¬بخشی دارد. در این¬باره بیشتر بگویید؟


گاهی در یک سروده ابژه و تصویر در صور خیال به صورت سوبژه و معنایی ذهنی بدل می گردد سوبژه و ابژه در این شعر نه تنها دخیل اند بلکه ابژه به واقعیتی انکار ناپذیر می رسد که در واقع تصویر در هشداری ملموس این حرف را می زند ...

در این کوتاه سروده ، تقطیع کلمات و چینش آنها در سطر باعث زایش تصویر و درنهایت اندیشه ای ملموس می شود که فکر می کنم در این باره نباید بیشتر  توضیحی دهم و نقد و تاویل این سروده را بر عهده ی خواننده بگذارم .



سخن4: منِ راوی در این دفتر به تکرار روایت¬های متکثر می¬رسد ( بزرگ نمی¬شدم ..../ می¬خواهم که نباشم .../ نوری نمی¬بینم .../ این منِ متکثر توی جهان چند مفهومی را، در صورخیال به دیالتیکی مفاهیمی کشانده¬اید که خود شکل¬گیری منِ اجتماعی . درباره این رویکرد بیشتر سخن کنید؟


من های متکثر در صور خیال گاهی به من جمعی می رسند ، منی که می تواند صدای من های دیگر باشد و نوعی ما شدن و ما بودن گاهی یک حرف و یک شعر و نوشته می تواند حرف خود ما باشد و پردازش این خیال وقتی به مفهوم می رسد می تواند جهت گیری و رویکردی اجتماعی به خود گیرد درد اجتماع را درد خود دانستن و من راوی را نوعی جهان شمول بیان کردن که به من جمعی و ما بودگی برسد که در این صورت به روایت های متکثر می رسد  




سخن5: دایره واژگانی این دفتر با بسامد واژه¬های من، تو، سایه، دست، ستاره، خاک، روز، نشان از دیالتیک تنهایی سراینده دارد این کارکرد را، چگونه پس از چند سال ارزیابی می¬کنید؟


سرایش شعر به جهان بینی شاعر پیرامون محیط و نگاه شاعر به این محیط و زیستنش به این نگرش برمی گردد . اکثر سروده های دفتر شعر "ثانیه های گیج  " به سالهای 80 تا 87 بر می گردد و طبیعتا با توجه به درنظر گرفتن سن و شرایط آن روزها اکثر سروده ها از یک دیالکتیک تنهایی خاصی برخوردارند که من فکر می کنم این تنهایی  نه تنها به من شخصی که به من جمعی و ما شدگی بر می گردد . به روز مرگی آدم ها و هست و نیست ... به طبیعت و مرگ که همیشه گریبان آدمی را گرفته است  




سخن6: کاریکلماتور نگاهی در متن¬شناسی¬اش که داشته باشیم ما بین سروده که گزاره¬خیز است و طنز که نمایش کلام¬های تعلیقی است. یک اتفاق مبارک است. که در سروده¬های این دفتر چندجا به کارهایی می¬رسیم که سروده نیستند و نزدیک به کاریکلماتور هستند. ( دید / دوید / رسید / ندید... ص 38) یا ( هر روز تو می آیی / هر روز ما می رویم ... ص 21)  این کارکرد را، چگونه توجیح می¬کنید؟



دید

دوید

رسید

ندید

این سروده را نمی توان گفت به کاریکلماتور نزدیک است ، البته شاید در بطن زندگی هر نوع سرابی میتواند نوعی طنز، پوچی و خنده را بعد از گذشت زمان یاد آور شود اما من این سروده ی کوتاه را که با چهار فعل و صرفا ابژکتیو شکل گرفته را کاریکلماتور نمی دانم ، که تمام درد زندگی بشری در همین خلاصه می شود و میتوان گفت حتی کوتاهترین داستان زندگی بشر هم می تواند باشد اما به این دلیل شعر است که با یک فعل ایستا و یک لختی شروع و سه فعل

www.group-telegram.com/us/farnazjafarzadegan.com/491

315 viewsAug 16, 2019 at 07:43

کنید؟ 

خاستگاه شعر کوتاه به وضوح مشخص نیست بعضی خاستگاه آن را از یونان می دانند و بعضی به هند وچین  و بعضی به هایکو در ژاپن نسبت می دهند   در ایران نیز می توان به شبه سروده هایی در گات ها و خسروانی ها اشاره داشت  و پس از اسلام به دوبیتی های بابا طاهر و رباعیات  خیام اشاره داشت که چه در ساحت اندیشگانی و چه در ساحت هنری و ادبی عمیق بیان گردیده است  



ویژگی شعر  کوتاه، ایجاز و اختصار در بستر آنِ شاعرانه است .شعر کوتاه عکسی از لحظه است که در نهایت ایجاز شکل می گیرد . بکار گیری واژه گان در شکل گیری یک سروده بسیار مهم است ومی تواند در بیان مفاهیم عمیق و والا موفق باشد      

  در واقع هنر شاعر و یا نویسنده در این است که حرف و اندیشه ای را با عمق دادن به واژه و در نهایت ایجاز و ایهام بیان نماید. 




سخن2: درسروده کوتاه مضمون در اجرا به خاصیت درون¬متنی می¬رسد و ایجاز در زبان شیوه شکل¬گیری جریان متکثر مفهوم¬ها که شما در کوته¬سرایی¬ها کارکرد ایجاز را، با یک دیالتیک تنهایی در بیان پیش برده¬اید درباره ایجاز و اهمیت آن در سروده کوتاه توضیح دهید؟


ایجاز مهمترین عنصر در شعر کوتاه ست که با حذف کلمات و ضمایر زائد صورت می گیرد  . در شعر کوتاه مهمترین حرف را ایجاز می زند که باید به جا ودرست بکار گرفت تا به شعر خدشه ای وارد نگردد به این معنی که با ایجاز به جا شعر کوتاه را آن گونه سرود که دیگر نتوان کلمه ای را جابجا و یا حذف کرد .



سخن3: در سروده (2) هشدار یادآوری در حافظه جمعی بارز میشود :یادت باشد / پرنده هم که باشیم / یک روز / آسمان تمام می شود / ص (8) این واضح شدن پیام در هشدار اهمیت¬گویایی در جریان¬شناسی ذهن دارد و هرچند این 4 سطر سه فعل دارند ولی گزاره در شکل¬گیری معنا کارکردی چند تصویری پیدا می¬کند و درنگ¬وار ذهنیت¬بخشی دارد. در این¬باره بیشتر بگویید؟


گاهی در یک سروده ابژه و تصویر در صور خیال به صورت سوبژه و معنایی ذهنی بدل می گردد سوبژه و ابژه در این شعر نه تنها دخیل اند بلکه ابژه به واقعیتی انکار ناپذیر می رسد که در واقع تصویر در هشداری ملموس این حرف را می زند ...

در این کوتاه سروده ، تقطیع کلمات و چینش آنها در سطر باعث زایش تصویر و درنهایت اندیشه ای ملموس می شود که فکر می کنم در این باره نباید بیشتر  توضیحی دهم و نقد و تاویل این سروده را بر عهده ی خواننده بگذارم .



سخن4: منِ راوی در این دفتر به تکرار روایت¬های متکثر می¬رسد ( بزرگ نمی¬شدم ..../ می¬خواهم که نباشم .../ نوری نمی¬بینم .../ این منِ متکثر توی جهان چند مفهومی را، در صورخیال به دیالتیکی مفاهیمی کشانده¬اید که خود شکل¬گیری منِ اجتماعی . درباره این رویکرد بیشتر سخن کنید؟


من های متکثر در صور خیال گاهی به من جمعی می رسند ، منی که می تواند صدای من های دیگر باشد و نوعی ما شدن و ما بودن گاهی یک حرف و یک شعر و نوشته می تواند حرف خود ما باشد و پردازش این خیال وقتی به مفهوم می رسد می تواند جهت گیری و رویکردی اجتماعی به خود گیرد درد اجتماع را درد خود دانستن و من راوی را نوعی جهان شمول بیان کردن که به من جمعی و ما بودگی برسد که در این صورت به روایت های متکثر می رسد  




سخن5: دایره واژگانی این دفتر با بسامد واژه¬های من، تو، سایه، دست، ستاره، خاک، روز، نشان از دیالتیک تنهایی سراینده دارد این کارکرد را، چگونه پس از چند سال ارزیابی می¬کنید؟


سرایش شعر به جهان بینی شاعر پیرامون محیط و نگاه شاعر به این محیط و زیستنش به این نگرش برمی گردد . اکثر سروده های دفتر شعر "ثانیه های گیج  " به سالهای 80 تا 87 بر می گردد و طبیعتا با توجه به درنظر گرفتن سن و شرایط آن روزها اکثر سروده ها از یک دیالکتیک تنهایی خاصی برخوردارند که من فکر می کنم این تنهایی  نه تنها به من شخصی که به من جمعی و ما شدگی بر می گردد . به روز مرگی آدم ها و هست و نیست ... به طبیعت و مرگ که همیشه گریبان آدمی را گرفته است  




سخن6: کاریکلماتور نگاهی در متن¬شناسی¬اش که داشته باشیم ما بین سروده که گزاره¬خیز است و طنز که نمایش کلام¬های تعلیقی است. یک اتفاق مبارک است. که در سروده¬های این دفتر چندجا به کارهایی می¬رسیم که سروده نیستند و نزدیک به کاریکلماتور هستند. ( دید / دوید / رسید / ندید... ص 38) یا ( هر روز تو می آیی / هر روز ما می رویم ... ص 21)  این کارکرد را، چگونه توجیح می¬کنید؟



دید

دوید

رسید

ندید

این سروده را نمی توان گفت به کاریکلماتور نزدیک است ، البته شاید در بطن زندگی هر نوع سرابی میتواند نوعی طنز، پوچی و خنده را بعد از گذشت زمان یاد آور شود اما من این سروده ی کوتاه را که با چهار فعل و صرفا ابژکتیو شکل گرفته را کاریکلماتور نمی دانم ، که تمام درد زندگی بشری در همین خلاصه می شود و میتوان گفت حتی کوتاهترین داستان زندگی بشر هم می تواند باشد اما به این دلیل شعر است که با یک فعل ایستا و یک لختی شروع و سه فعل

BY فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...