فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...

  نقدی از پرویز حسینی  برکتاب شعر"  زنی میان دو تاریکی " سروده فرناز جعفرزادگان 




    " در هم آمیزی فلسفه واسطوره درشعر "




*زنی میان دو تاریکی 


* فرناز جعفرزادگان


* چاپ اول ، زمستان 1397


*انتشارات مروارید 





" زن


سایه ی ماه و زمین


میان دو تاریکی 


زن


با یک اشاره 


روشن می کند 


جهان را " 



  [ش ، 28 ، ص 48]




سومین مجموعه شعر خانم فرناز جعفرزادگان ، فضایی کاملا متفاوت دارد . از یک سو  ایجاز و کوتاهی در سروده ها کمتر دیده می شود و شاعر از فرم قبلی تا حدودی فاصله گرفته و از سوی دیگر ، به لحاظ محتوا شاعر به اسطوره  گرایش آشکاری نشان داده است. بینش فلسفی  نیز چه در شعرهای پیشین ایشان و چه در شعرهای این مجموعه دیده می شود . و شاید خواسته به تقارن میان زن-اسطوره دست بیابد و وجهی از الهه گی و تضاد آرای تاریخی و فلسفی را در باب مونث -اندیشگی ی جهان و هستی ، به نمایش بگذارد . نمونه اش در شعر 33 که شاعر نمی تواند در این جدول فلسفی و اسطوره ای ، بی طرف بماند و همه ی فلاسفه را به عشق افلاطونی [ platonie love ]  دعوت می کند و هایدگر را فاشیست می نامد ، هر چند که در بیانی پارادوکسیکال چنین می سراید.



" من اکترا نبودم


مده آ نبودم


شعر نبودم


تنها زنی بودم


میان 


دو تاریکی 


با سایه های زیادی 


که در او می دوید "   [ بند آخر ، شعر 33] 





شاعر با ظرافت به مثل افلاطونی و سایه های غار اشاره دارد و این که زن پیوسته و از ازل در رویاها و تصورات ما حضور داشته است . مصداق این حضور ازلی و حوا گونه در شعر 9 ، به خوبی دیده می شود که به افسانه ی خدای ( ا آ ) و خلقت زن اشاره دارد 


"  هم _ جان دیگر من زنی ست 


که خانه دارد 


در هزار ( ا آ ) 


و بیرون از آب های جهان


آب تنی می کند "




و بدین قرار زن که میان زهدان ماه و زمین ، یعنی رو به جهان تاریک قرار گرفته ، زنی میان دو تاریکی لقب می گیرد ، که هر گاه از سایه بیرون شود با یک اشاره جهان را روشن می کند ، و به عبارتی دیگر ، زن جهانی را خلق می نماید چون توانایی زایش و باروری را دارد .



البته نا گفته نماند که  شاعر هنرمندانه ،مانند شعرهای پیشینش، گاهی به ایجاز و جناس با واژگان ، روی می آورد که شگرد اوست .



دادگاه

داد می زند

داد

در دادو بیداد

از اتاقی که راه راه فکر می کند

و راهرویی 

که به هزار راه می رسد 

کدام میز

کدام صندلی

کدام راه

کدام داد

کدام ...


 [ شعر25]



و نیز شعرهای دیگری نیز از این دست در شعرهای شماره 29، 30، 39، 43، 46 ، و .... و گاهی با کلمات به گونه ای رفتار می کند که مختص خود شاعر است و فرم و محتوا را هر دو با هم به چالش می گیرد و دیگرجزئی از سبک ایشان شده و گاه تصویری به دست می دهد که هم دیداری و هم شنیداری است . نمونه اش شعرهای شماره ی 20 و 21 و .... است 




چمدان


چه می دانی 


فرق بین دست های مسافر


تا دست های انتظار


وقتی


میدانی نباشد



تا امتداد ره- گذر  ، را ببینی 


چمدان 


چه می دانی ...




[ شعر 20 -ص 38 ]




با این همه به نظر می آید در شعر امروز زنان ایران ، نسلی سر بر آورده که انتظارات مخاطب شعر و نیز منتقدین این حوزه را سخت بالا برده است و  " بی تردید فرناز جعفرزادگان ، متعلق به همین نسل است " نسلی که در آینده ی شعر امروز میهن ما اثر انگشت خودشان را خواهند داشت ... 



پرویز حسینی 18 /5/ 1398


منبع ، روزنامه عصر مردم
12شهریور1398
مجله رسانه همیاری ونکوور کانادا

www.group-telegram.com/us/farnazjafarzadegan.com/495

471 viewsSep 12, 2019 at 14:16

  نقدی از پرویز حسینی  برکتاب شعر"  زنی میان دو تاریکی " سروده فرناز جعفرزادگان 




    " در هم آمیزی فلسفه واسطوره درشعر "




*زنی میان دو تاریکی 


* فرناز جعفرزادگان


* چاپ اول ، زمستان 1397


*انتشارات مروارید 





" زن


سایه ی ماه و زمین


میان دو تاریکی 


زن


با یک اشاره 


روشن می کند 


جهان را " 



  [ش ، 28 ، ص 48]




سومین مجموعه شعر خانم فرناز جعفرزادگان ، فضایی کاملا متفاوت دارد . از یک سو  ایجاز و کوتاهی در سروده ها کمتر دیده می شود و شاعر از فرم قبلی تا حدودی فاصله گرفته و از سوی دیگر ، به لحاظ محتوا شاعر به اسطوره  گرایش آشکاری نشان داده است. بینش فلسفی  نیز چه در شعرهای پیشین ایشان و چه در شعرهای این مجموعه دیده می شود . و شاید خواسته به تقارن میان زن-اسطوره دست بیابد و وجهی از الهه گی و تضاد آرای تاریخی و فلسفی را در باب مونث -اندیشگی ی جهان و هستی ، به نمایش بگذارد . نمونه اش در شعر 33 که شاعر نمی تواند در این جدول فلسفی و اسطوره ای ، بی طرف بماند و همه ی فلاسفه را به عشق افلاطونی [ platonie love ]  دعوت می کند و هایدگر را فاشیست می نامد ، هر چند که در بیانی پارادوکسیکال چنین می سراید.



" من اکترا نبودم


مده آ نبودم


شعر نبودم


تنها زنی بودم


میان 


دو تاریکی 


با سایه های زیادی 


که در او می دوید "   [ بند آخر ، شعر 33] 





شاعر با ظرافت به مثل افلاطونی و سایه های غار اشاره دارد و این که زن پیوسته و از ازل در رویاها و تصورات ما حضور داشته است . مصداق این حضور ازلی و حوا گونه در شعر 9 ، به خوبی دیده می شود که به افسانه ی خدای ( ا آ ) و خلقت زن اشاره دارد 


"  هم _ جان دیگر من زنی ست 


که خانه دارد 


در هزار ( ا آ ) 


و بیرون از آب های جهان


آب تنی می کند "




و بدین قرار زن که میان زهدان ماه و زمین ، یعنی رو به جهان تاریک قرار گرفته ، زنی میان دو تاریکی لقب می گیرد ، که هر گاه از سایه بیرون شود با یک اشاره جهان را روشن می کند ، و به عبارتی دیگر ، زن جهانی را خلق می نماید چون توانایی زایش و باروری را دارد .



البته نا گفته نماند که  شاعر هنرمندانه ،مانند شعرهای پیشینش، گاهی به ایجاز و جناس با واژگان ، روی می آورد که شگرد اوست .



دادگاه

داد می زند

داد

در دادو بیداد

از اتاقی که راه راه فکر می کند

و راهرویی 

که به هزار راه می رسد 

کدام میز

کدام صندلی

کدام راه

کدام داد

کدام ...


 [ شعر25]



و نیز شعرهای دیگری نیز از این دست در شعرهای شماره 29، 30، 39، 43، 46 ، و .... و گاهی با کلمات به گونه ای رفتار می کند که مختص خود شاعر است و فرم و محتوا را هر دو با هم به چالش می گیرد و دیگرجزئی از سبک ایشان شده و گاه تصویری به دست می دهد که هم دیداری و هم شنیداری است . نمونه اش شعرهای شماره ی 20 و 21 و .... است 




چمدان


چه می دانی 


فرق بین دست های مسافر


تا دست های انتظار


وقتی


میدانی نباشد



تا امتداد ره- گذر  ، را ببینی 


چمدان 


چه می دانی ...




[ شعر 20 -ص 38 ]




با این همه به نظر می آید در شعر امروز زنان ایران ، نسلی سر بر آورده که انتظارات مخاطب شعر و نیز منتقدین این حوزه را سخت بالا برده است و  " بی تردید فرناز جعفرزادگان ، متعلق به همین نسل است " نسلی که در آینده ی شعر امروز میهن ما اثر انگشت خودشان را خواهند داشت ... 



پرویز حسینی 18 /5/ 1398


منبع ، روزنامه عصر مردم
12شهریور1398
مجله رسانه همیاری ونکوور کانادا

BY فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...