یهو از فکر در میای می‌بینی عه! سر کلاسی.

یهو از فکر در میای می‌بینی عه! چاییت سرد شده.

یهو از فکر در میای می‌بینی عه! مسیرو رد کردی.

یهو از فکر درمیای می‌بینی لکه پاک شده اما تو هنوز داری با تمام توانت می‌سابی.

منو به بچگی برگردونید، قول می‌دم دیگه غر نزنم که چرا مداد سفید تو باکس مداد رنگی می‌ذارن.

سگم اگه یه بار دیگه بهش فکر کنم. یک دقیقه بعد:

ده میلیارد خرج عروسیت کردی، با اون فامیلات که با اسلش و کتونی میان عروسی می‌خوای چیکار کنی؟

«وقتی گرسنه‌ای، خرید نرو، وقتی تنهایی، توی رابطه نرو، اشتباه انتخاب می‌کنی.»

دراماتیک بودن جزو روتین روزانه‌‌ی منه؛ لطفاً تلاشی برای نجات دادنم نکنید، خودش می‌گذره.

متاسفانه سوال نومیدانه‌ی این روزهام اینه که آیا اصلا فایده‌ای داره؟ آیا اصلا دارم کاری می‌کنم؟ آیا واقعا تاثیری خواهد داشت کارم؟ و بعد از اینکه جواب منفی باشه، حسابی می‌ترسم.

خواهر پژمان جمشیدی واسه اینکه ثابت کنه داداشش تجاوز نکرده، عکسای شخصی طرف رو پخش کرده. هیچی دیگه، همینم تجاوز محسوب می‌شه.

شب‌ها که مسواک می‌زنید بعدش به دهنتون آب نزنید.

من این دانشگاهو دوست ندارم رابرت، شبیه داشاقه.

من این کشورو دوست ندارم رابرت، شبیه داشاقه.

بنده در حال محاسبه زمان باقیمانده تا شروع کلاس و اینکه مسافت خونه تا دانشگاه رو باید با چه سرعتی برم تا سر تایم برسم:

«چقدر زود ناراحت می‌شی» یعنی خدا نکنه یکی بین شما کسکشا دل داشته باشه.

تنها دلیلی که دارم ادامه می‌دم اینه که یه حسی بهم میگه جلوتر برام ریدن.

رفیق دوران دبستانمو دیدم، منو نشناخت. مرتیکه من حتی یادمه زنگ فارسی یه جوری چسیدی نصف کلا مصدوم شد. بعد تو حتی قیافه منو یادت نیست؟