Капліца-пахавальня Скірмунтаў у Моладаве, пабудаваная ў 1905—1908 гадах па праекце Тадэвуша Раствароўскага, відаць, мае канкрэтны рымскі прататып.
Увогуле такі тып цыліндрычных збудаванняў вельмі характэрны для старажытнарымскай архітэктуры: ад маўзалеяў імператараў, Адрыяна і Аўгуста, якія яшчэ вянчала горка зверху (гэта спадчына этрускаў, папярэднікаў рымлян), да маўзалеяў членаў іхніх сем'яў і знатных родаў. Рымскі закон забараняў пахаванні ў межах горада, таму для пахаванняў рымляне выкарыстоўвалі буйныя дарогі. Самым ганаровым месца пахавання была Апіева дарога, якая ішла на поўдзень і якая сёння часткова ператворана ў музей пад голым небам. Тут таксама нямала цыліндрычных збудаванняў, але ў большасці выпадкаў яны або захаваліся на нязначную вышыню, або адпачатку былі невысокімі круглымі збудаванні з насыпнымі пагоркамі (тып этрускіх тумулусаў).
Толькі адна пахавальня выбіваецца з гэтага раду. Гэта грабніца Цэцыліі Метэлы, якая была замужам за сынам рымскага палкаводца Марка Ліцынія Краса, які заняў бок Сулы ў грамадзянскай вайне. Грабніца была пабудавана каля 50 года да нашай эры і сваёй захаванасцю, відаць, абавязана таму факту, што ў 9 стагоддзі яе ператварылі ў замак.
Захаванасць сапраўды выдатная - часткова нават захаваўся атык, карніз, шырокі фрыз з арнаментам у выглядзе чаргавання букраніяў - выяў бычыных чарапоў - і раслінных гірляндаў. Ніякай сувязі чарапоў са смерцю тут няма, той жа матыў выкарыстоўваўся на грамадскіх будынках.
Прыгожыя афорты рымскіх старажытнасцей, выкананыя італьянскім гравёрам Джавані Батыста Піранезі ў сярэдзіне XVIII ст., дакладна былі вядомыя студэнтам у пецярбургскай Акадэміі мастацтваў, дзе вучыўся Раствароўскі.
Але пасроднікам таксама магла быць і пабудова, якая дагэтуль упрыгожвае Каралеўскія Лазенкі ў Варшаве — будынак вадазбору. Ён дакладна пераймаў грабніцу Цэцыліі Метэлы і меў той руст, фрыз з букраніямі, карніз і атык. Толькі прапорцыі былі іншымі. Такі выгляд тэхнічны будынак набыў у 1827 годзе па праекце Пятра Айгнера. Раствароўскі жыў пэўны час у Варшаве і мог яе бачыць.
Праўда, я сумняваюся, што яму быў патрэбны пасроднік. Раствароўскі цудоўна разбіраўся ў рымскай архітэктуры. Для палаца Горватаў у Нароўлі ён стварыў альтанку, якая з'яўляецца паўтарэннем маўзалея Юліяў у Глануме. Пахавальня адрозніваецца ад маўзалея Цэцыліі Метэлы больш, чым лазенкаўскі вадазбор: руст тут французскі, з кожнага боку порцік, у фрызе букраніі заменены на вянкі, карніз стаў больш развітым, а атык знік - але агульны матыў рымскай пабудовы пазнаецца. Забаўна, што да пачатку рэстаўрацыі купал пахавальні зарос расліннасцю, зрабіўшы пабудову яшчэ больш падобнай да сваіх рымска-этрускіх "продкаў".
#Рым #капліцы #моладава #паралелі
Увогуле такі тып цыліндрычных збудаванняў вельмі характэрны для старажытнарымскай архітэктуры: ад маўзалеяў імператараў, Адрыяна і Аўгуста, якія яшчэ вянчала горка зверху (гэта спадчына этрускаў, папярэднікаў рымлян), да маўзалеяў членаў іхніх сем'яў і знатных родаў. Рымскі закон забараняў пахаванні ў межах горада, таму для пахаванняў рымляне выкарыстоўвалі буйныя дарогі. Самым ганаровым месца пахавання была Апіева дарога, якая ішла на поўдзень і якая сёння часткова ператворана ў музей пад голым небам. Тут таксама нямала цыліндрычных збудаванняў, але ў большасці выпадкаў яны або захаваліся на нязначную вышыню, або адпачатку былі невысокімі круглымі збудаванні з насыпнымі пагоркамі (тып этрускіх тумулусаў).
Толькі адна пахавальня выбіваецца з гэтага раду. Гэта грабніца Цэцыліі Метэлы, якая была замужам за сынам рымскага палкаводца Марка Ліцынія Краса, які заняў бок Сулы ў грамадзянскай вайне. Грабніца была пабудавана каля 50 года да нашай эры і сваёй захаванасцю, відаць, абавязана таму факту, што ў 9 стагоддзі яе ператварылі ў замак.
Захаванасць сапраўды выдатная - часткова нават захаваўся атык, карніз, шырокі фрыз з арнаментам у выглядзе чаргавання букраніяў - выяў бычыных чарапоў - і раслінных гірляндаў. Ніякай сувязі чарапоў са смерцю тут няма, той жа матыў выкарыстоўваўся на грамадскіх будынках.
Прыгожыя афорты рымскіх старажытнасцей, выкананыя італьянскім гравёрам Джавані Батыста Піранезі ў сярэдзіне XVIII ст., дакладна былі вядомыя студэнтам у пецярбургскай Акадэміі мастацтваў, дзе вучыўся Раствароўскі.
Але пасроднікам таксама магла быць і пабудова, якая дагэтуль упрыгожвае Каралеўскія Лазенкі ў Варшаве — будынак вадазбору. Ён дакладна пераймаў грабніцу Цэцыліі Метэлы і меў той руст, фрыз з букраніямі, карніз і атык. Толькі прапорцыі былі іншымі. Такі выгляд тэхнічны будынак набыў у 1827 годзе па праекце Пятра Айгнера. Раствароўскі жыў пэўны час у Варшаве і мог яе бачыць.
Праўда, я сумняваюся, што яму быў патрэбны пасроднік. Раствароўскі цудоўна разбіраўся ў рымскай архітэктуры. Для палаца Горватаў у Нароўлі ён стварыў альтанку, якая з'яўляецца паўтарэннем маўзалея Юліяў у Глануме. Пахавальня адрозніваецца ад маўзалея Цэцыліі Метэлы больш, чым лазенкаўскі вадазбор: руст тут французскі, з кожнага боку порцік, у фрызе букраніі заменены на вянкі, карніз стаў больш развітым, а атык знік - але агульны матыў рымскай пабудовы пазнаецца. Забаўна, што да пачатку рэстаўрацыі купал пахавальні зарос расліннасцю, зрабіўшы пабудову яшчэ больш падобнай да сваіх рымска-этрускіх "продкаў".
#Рым #капліцы #моладава #паралелі
Ну навошта гэтыя ванючыя панэлі з фотапрынтом вяртаць на ўнівермаг "Беларусь" у Мінску??? 😩
У 1894 годзе пачалося будаўніцтва праваслаўнага Аляксандра-Неўскага сабора, разлічанага на 2,5 тысячы верніў, у сталіцы Царства Польскага, горадзе Варшава. Геніяльная ідэя пабудаваць велізарны праваслаўны храм у горадзе, дзе не было і не прадбачылася ніякіх праваслаўных, прыйшла райскаму генерал-губернатару Іосіфу Гурку, беларусу па паходжанні.
Будаўніцтва блаславіў імператар Аляксандра III. Праектаваў сабор вядомы архітэктар Бенуа, а ўнутраным аздабленнем пад кіраўніцтвам Пакроўскага займаліся першакласныя пецярбургскія мастакі Васняцоў, Бруні, Кошалеў, нейкі Думітрашка і многія. Будавалі храм 6 гадоў, яшчэ 12 аздаблялі.
Для сабора былі набраны 12 мазаічных пано па эскізах Віктара Васняцова і Андрэя Рабушкіна.
Як толькі палякі здабылі незалежнасць, яны скавырнулі гэты "падарунак рускіх імператараў", які быў нічым іншым, як спробай аслупаваць тэрыторыю. Мазаікі Васняцова, якія ўпрыгожвалі галоўныя парталы сабора, былі перавезены ў Баранавічы і размешчаны на фасадах мясцовай царквы. Іншыя фрагменты аселі ў варшаўскіх царкве і нацмузеі.
Цяпер гэта адзін з найлепшых прыкладаў мастацтва стылю мадэрн у Беларусі, які патрабуе рэстаўрацыі.
#мазаікі #Баранавічы #Варшава
Будаўніцтва блаславіў імператар Аляксандра III. Праектаваў сабор вядомы архітэктар Бенуа, а ўнутраным аздабленнем пад кіраўніцтвам Пакроўскага займаліся першакласныя пецярбургскія мастакі Васняцоў, Бруні, Кошалеў, нейкі Думітрашка і многія. Будавалі храм 6 гадоў, яшчэ 12 аздаблялі.
Для сабора былі набраны 12 мазаічных пано па эскізах Віктара Васняцова і Андрэя Рабушкіна.
Як толькі палякі здабылі незалежнасць, яны скавырнулі гэты "падарунак рускіх імператараў", які быў нічым іншым, як спробай аслупаваць тэрыторыю. Мазаікі Васняцова, якія ўпрыгожвалі галоўныя парталы сабора, былі перавезены ў Баранавічы і размешчаны на фасадах мясцовай царквы. Іншыя фрагменты аселі ў варшаўскіх царкве і нацмузеі.
Цяпер гэта адзін з найлепшых прыкладаў мастацтва стылю мадэрн у Беларусі, які патрабуе рэстаўрацыі.
#мазаікі #Баранавічы #Варшава
Пішаце ў слове «кардынальна» дзве літары а як у каардынацыі? У каардынацыі дзве галосныя таму што прыстаўка co- (разам) злучаецца з ordo (парадак), ствараючы значэнне «размяшчаць згодна з парадкам», «упарадкаваць».
А вось «кардынальна» мае архітэктурную аснову. Словам cardo старажытныя рымляне абазначалі звычайныя дзвярныя завесы. У пераносным значэнні cardo азначала «паваротны момант»! Логіка жалезабетонная. Кардынальна змяніць сваё жыццё значыць перажыць нейкі паваротны момант, пасля якога ўсё зменіцца.
Тыя, хто вывучаў гісторыю архітэктуры ведае, што ў рымскіх паселішчах заўсёды былі дзве вуліцы: галоўная cardo і перпендыкулярная ёй decumanus.
У значэнні чагосьці галоўнага, важнага лацінскае слова cardo сёння можна пабачыць у слове cardinalis - кардынал, назве вышэйшай пасля Папы духоўнай асобы Каталіцкай царквы.
А вось «кардынальна» мае архітэктурную аснову. Словам cardo старажытныя рымляне абазначалі звычайныя дзвярныя завесы. У пераносным значэнні cardo азначала «паваротны момант»! Логіка жалезабетонная. Кардынальна змяніць сваё жыццё значыць перажыць нейкі паваротны момант, пасля якога ўсё зменіцца.
Тыя, хто вывучаў гісторыю архітэктуры ведае, што ў рымскіх паселішчах заўсёды былі дзве вуліцы: галоўная cardo і перпендыкулярная ёй decumanus.
У значэнні чагосьці галоўнага, важнага лацінскае слова cardo сёння можна пабачыць у слове cardinalis - кардынал, назве вышэйшай пасля Папы духоўнай асобы Каталіцкай царквы.
Дзве прыгожыя фермы (з колерам не згодны, але не так важна), на фота можна было б прыняць за мініяцюру нейкага вядомага вялікага моста. Але не, наварылі нейкага паўкруглага гаўна і парэнчаў, якія сапсавалі індустрыяльную архітэктуру. Навошта на мосце парэнчы??? Гэта не падус і не лесвіца. Ні густу, ні розуму.
#дэградацыя #Магілёў #масты
#дэградацыя #Магілёў #масты
Спадчына
Пакуль прымаюць зоны аховы для гістарычнага цэнтра Заслаўя, у гэтым самым цэнтры да Дажынак 2025 зносяць гістарычную забудову, якая была пазбаўлена ахоўнага статусу. Як паведамляюць падпісчыкі, у пачатку лютага знеслі драўляную краму па вуліцы Савецкай, 34…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
У Заслаўі да Дажынак 2025 дабіваюць рэшткі гістарычнай забудовы, незаконна выключанай з Дзяржаўнага спісу дзесяць гадоў таму. Прама сёння экскаватарам руйнавалі драўляны дом па Савецкай вуліцы, 45.
Дом, які як лічыцца быў пабудаваны ў 1927 годзе, калі пад Заслаўем праходзіла савецка-польская мяжа, быў узяты пад ахову ў 1994 годзе, у Дзяржаўны спіс перанесены ў 2007 годзе (шыфр 613Г000333). У спісе ён заставаўся прынамсі да 2012 года.
З Дзяржаўнага спісу гэта і шэраг іншых будынкаў былі выключаны ў 2014 да Дня беларускага пісьменства. У спісе за 2019 год яго ўжо няма.
У пачатку вясны мясцовыя ўлады гэтак жа знішчылі будынкі карчмы і аптэкі на той жа Савецкай вуліцы.
Згодна з Кодэксам аб культуры пазбавіць помнік статусу можна, калі ён быў знішчаны або страціў адметнасці, якія абумовілі яму наданне статусу, і немагчымае ягонае навукова абгрунтаванне аднаўленне. Паколькі будынкі з 1994 года, калі атрымалі статус, ніяк не змяніліся, а іх выгляд добра вядомы, выключэнне са спісу незаконнае.
Крыніца
#Заслаўе #знішчэнне #гістарычнаязабудова #драўлянаедойлідства
Дом, які як лічыцца быў пабудаваны ў 1927 годзе, калі пад Заслаўем праходзіла савецка-польская мяжа, быў узяты пад ахову ў 1994 годзе, у Дзяржаўны спіс перанесены ў 2007 годзе (шыфр 613Г000333). У спісе ён заставаўся прынамсі да 2012 года.
З Дзяржаўнага спісу гэта і шэраг іншых будынкаў былі выключаны ў 2014 да Дня беларускага пісьменства. У спісе за 2019 год яго ўжо няма.
У пачатку вясны мясцовыя ўлады гэтак жа знішчылі будынкі карчмы і аптэкі на той жа Савецкай вуліцы.
Згодна з Кодэксам аб культуры пазбавіць помнік статусу можна, калі ён быў знішчаны або страціў адметнасці, якія абумовілі яму наданне статусу, і немагчымае ягонае навукова абгрунтаванне аднаўленне. Паколькі будынкі з 1994 года, калі атрымалі статус, ніяк не змяніліся, а іх выгляд добра вядомы, выключэнне са спісу незаконнае.
Крыніца
#Заслаўе #знішчэнне #гістарычнаязабудова #драўлянаедойлідства
Армэн Сардараў больш не дэкан архітэктурнага факультэта БНТУ 🥳
На сваёй пасадзе ён прасядзеў роўна 20 гадоў - у разы больш, чым любы з яго папярэднікаў.
Новага дэкана пакуль на старонцы факультэта не пазначылі, але наколькі нам вядома ім будзе горадабудаўнік Юрый Чантурыя.
На сваёй пасадзе ён прасядзеў роўна 20 гадоў - у разы больш, чым любы з яго папярэднікаў.
Новага дэкана пакуль на старонцы факультэта не пазначылі, але наколькі нам вядома ім будзе горадабудаўнік Юрый Чантурыя.
Знайшоў цудоўную карцінку, якая добра ілюструе маё стаўленне да залатой прапорцыі, як да прыкметы псеўдаінтэлектуальнасці.
Матэматычны мем эпохі Адраджэння сёння прыкладаюць да ўсяго выдатнага, што можна знайсці: ад егіпецкіх пірамід і Парфенона да Моны Лізы і Тадж-Махала. Праблема ў тым, што залатая прапорцыя гэтак жа ўдала накладаецца на пузатага мужыка на драбінах і сабачае гаўно на газоне.
Не выключана, што рэнесансныя мастакі маглі з гэтым балавацца, але ў абсалютнай большасць выпадкаў залатое сячэнне гэта проста падгонка малюнка спіралькі пад уласныя чаканні. Пры тым падагнаць не складае аніякай праблемы, залатое сячэнне дзеліць цэлае на кавалкі 0.618+0.382. Не трэба быць вялікам матэматыкам, каб пабачыць, што меншая частка блізкая да прапорцыі 1/3≈0.33 і яшчэ бліжэй да 2/5=0.4 — а гэтага дабра паўсюль больш чым дастаткова. Толькі праводзячы дакладныя вымярэнні можна вылічыць залатую прапорцыю (дакладней пераканацца, што яе няма), а пры простым візуальным параўнанні за залатую прапорцыю выдаюцца звыклыя 1/3 і 2/5.
Ну і галоўнае: калі б для любых рашэнняў быў адзін ідэальны ключ, то мы б жылі ў вельмі сумным свеце, але яго няма!
#лікбез
Матэматычны мем эпохі Адраджэння сёння прыкладаюць да ўсяго выдатнага, што можна знайсці: ад егіпецкіх пірамід і Парфенона да Моны Лізы і Тадж-Махала. Праблема ў тым, што залатая прапорцыя гэтак жа ўдала накладаецца на пузатага мужыка на драбінах і сабачае гаўно на газоне.
Не выключана, што рэнесансныя мастакі маглі з гэтым балавацца, але ў абсалютнай большасць выпадкаў залатое сячэнне гэта проста падгонка малюнка спіралькі пад уласныя чаканні. Пры тым падагнаць не складае аніякай праблемы, залатое сячэнне дзеліць цэлае на кавалкі 0.618+0.382. Не трэба быць вялікам матэматыкам, каб пабачыць, што меншая частка блізкая да прапорцыі 1/3≈0.33 і яшчэ бліжэй да 2/5=0.4 — а гэтага дабра паўсюль больш чым дастаткова. Толькі праводзячы дакладныя вымярэнні можна вылічыць залатую прапорцыю (дакладней пераканацца, што яе няма), а пры простым візуальным параўнанні за залатую прапорцыю выдаюцца звыклыя 1/3 і 2/5.
Ну і галоўнае: калі б для любых рашэнняў быў адзін ідэальны ключ, то мы б жылі ў вельмі сумным свеце, але яго няма!
#лікбез
Спадчына
Знайшоў цудоўную карцінку, якая добра ілюструе маё стаўленне да залатой прапорцыі, як да прыкметы псеўдаінтэлектуальнасці. Матэматычны мем эпохі Адраджэння сёння прыкладаюць да ўсяго выдатнага, што можна знайсці: ад егіпецкіх пірамід і Парфенона да Моны Лізы…
Карціна алеем: Лука Пачолі, які прыдумаў назву для «залатога сячэння», праектуе ў аўтакадзе на сваім планшэце Нацыяльную бібліятэку Беларусі пакуль заказчык стаіць над яго душой, патрабуючы здаць аб'ект да Дажынак.
#мемы
#мемы
«С занятием г.Минска архивы, как и другие объекты культуры,
оказались под угрозой уничтожения. Документы дореволюционного периода хранились в архивохранилище № 1, в здании бывшего костела Св.Иосифа. В связи с тем, что, в 60–х годах 19 века в здании размещалась православная церковь святых Кирилла и Мефодия, священник Финковский в конце июня 1941 г. получил разрешение открыть в нем церковь. Он нанял 50 евреев, которые в течение трех дней выкинули на улицу все документы из архивохранилища. Кроме того, Финковский забрал из архива часть имущества. Документы удалось спасти. Четыре архивиста Минского областного архива смогли их перенести в архивохранилище, но документы были перепутаны и требовали упорядочения.»
Крыніца
Фінькоўскі збяжыць праз Германію ў Францыю, а архівістаў, у тым ліку Яніну Мянжынскую, Антона Ганжына і Вацлава Навакоўскага, якія зберагалі ў час вайны фонды, асудзяць за пасобніцтва нямецкім акупантам. 🤡
А чаго ж вы, підарасы, не эвакуявалі каштоўнасці з Мінска? Тады б не трэба было гэтым людзям займацца "пасобніцтвам" і зберагаць іх у памяшканнях, дзе не было аніводнай цэлай шыбы.
оказались под угрозой уничтожения. Документы дореволюционного периода хранились в архивохранилище № 1, в здании бывшего костела Св.Иосифа. В связи с тем, что, в 60–х годах 19 века в здании размещалась православная церковь святых Кирилла и Мефодия, священник Финковский в конце июня 1941 г. получил разрешение открыть в нем церковь. Он нанял 50 евреев, которые в течение трех дней выкинули на улицу все документы из архивохранилища. Кроме того, Финковский забрал из архива часть имущества. Документы удалось спасти. Четыре архивиста Минского областного архива смогли их перенести в архивохранилище, но документы были перепутаны и требовали упорядочения.»
Крыніца
Фінькоўскі збяжыць праз Германію ў Францыю, а архівістаў, у тым ліку Яніну Мянжынскую, Антона Ганжына і Вацлава Навакоўскага, якія зберагалі ў час вайны фонды, асудзяць за пасобніцтва нямецкім акупантам. 🤡
А чаго ж вы, підарасы, не эвакуявалі каштоўнасці з Мінска? Тады б не трэба было гэтым людзям займацца "пасобніцтвам" і зберагаць іх у памяшканнях, дзе не было аніводнай цэлай шыбы.