📷 عکس نوشت؛ مذاکره مسلح؛ اسم رمز وفاق برای مذاکره با آمریکا
⭕️ با قاطعيت می‌شود گفت كه «مذاكره مسلح» صرفا يک بازى با كلمات براى ناديده گرفتن و عبور كردن از سياست صريح رهبر انقلاب مبنی بر «بن بست محض» بودن مذاكره با آمريكا حتی در موضوع هسته‌ای است؛
✍️ مسعود براتی
✅ @asreiranian_ir
⭕️ با قاطعيت می‌شود گفت كه «مذاكره مسلح» صرفا يک بازى با كلمات براى ناديده گرفتن و عبور كردن از سياست صريح رهبر انقلاب مبنی بر «بن بست محض» بودن مذاكره با آمريكا حتی در موضوع هسته‌ای است؛
✍️ مسعود براتی
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
#روزنامه
▫️چهارشنبه ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴
💬 راستی آزماییِ اصرار بر تکرار
⭕️ سعید جلیلی: با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود
📰 در این شماره، محمدرضا طاهری “فانتزی‌های روشنفکری” و یاسر سالک‌نیا “بازگشت کاسبان تحریم” را نوشته‌اند؛ همچنین می‌توانید سلسله یادداشت های عصر بانوان عصر ایرانیان را مطالعه کنید؛
▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در
asre-iranian.ir
✅ @asreiranian_ir
▫️چهارشنبه ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴
💬 راستی آزماییِ اصرار بر تکرار
⭕️ سعید جلیلی: با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود
📰 در این شماره، محمدرضا طاهری “فانتزی‌های روشنفکری” و یاسر سالک‌نیا “بازگشت کاسبان تحریم” را نوشته‌اند؛ همچنین می‌توانید سلسله یادداشت های عصر بانوان عصر ایرانیان را مطالعه کنید؛
▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در
asre-iranian.ir
✅ @asreiranian_ir
❤3👍1
#سرخط‌اول | راستی‌آزمایی اصرار بر تکرار
⭕️ محک صداقت خطاهای تکراری/ با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود!
▫️ «پیشتازی انزوا نیست! ملت ما پیشتاز شناخت آمریکا بود، حالا که ملت‌ها به دنبالش شعارهای او را تکرار می‌کنند، این یعنی ما منزوی شدیم؟» این بخشی از سخنان جلیلی در جلسۀ 121 حکمت سیاسی بود؛ جلسۀ حکمت صدق در جنگ روایت‌های سست علیه حقائق درست.
🔶 جلیلی جلسۀ قبل را به یاد آورد و از چالش صدق گفت که همه مدعی آن‌اند، حتی آنان که صادق نیستند! صدق یعنی حرف و ضمیر منطبق باشد، فکر و عمل هم منطبق باشد. منافقین گواهی می‌دادند پیامبر فرستادۀ خداست، خدا هم می‌داند پیامبر فرستادۀ اوست، اما خدا گواهی می‌دهد که منافقین دروغ می‌گویند! «إِذا جاءَكَ المُنافِقونَ قالوا نَشهَدُ إِنَّكَ لَرَسولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعلَمُ إِنَّكَ لَرَسولُهُ وَاللَّهُ يَشهَدُ إِنَّ المُنافِقينَ لَكاذِبونَ» حال بنگرید اگر این عدم تطابق حرف و ضمیر یا قول و عمل را در برابر 80 میلیون ایرانی یا 8 میلیارد انسان در جهان به خرج دهند.
🔷 جلیلی از همینجا سراغ صدق در سیاست رفت، آنجا که برای جلب آرا یا جذب دنبال‌کننده حرفی می‌زنند که صدق نیست، قولی می‌دهند که عمل نمی‌کنند. آن وقت سخن راست بقیه را با روایت‌های خیالی‌شان به مبارزه می‌طلبند که اگر راست می‌گویی خودت شق القمر کن! «لَو ما تَأتينا بِالمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصّادِقينَ» بدتر آنکه وقتی کسی با سخنی راست برنامۀ درستی را ارائه می‌کند، راست او را دروغ می‌نامند: «فَمَن أَظلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدقِ إِذ جاءَهُ » با این افراد چه باید کرد؟ قرآن یاد می‌دهد از این هوچی‌گری‌ها نباید ترسید، بلکه باید صحنه را به عرصۀ استدلال بدل کرد.
🔶 جلیلی از محک قرآن برای راستگویی گفت. اگر سخن صدقی دارید، این شمایید که باید مدعی باشید تا طرف مقابل استدلال بیاورد؛ چنانکه قرآن می‌گوید اگر راست می‌گوید شما هم سوره‌ای مثل این بیاورید: «قُل فَأتوا بِسورَةٍ مِثلِهِ… إِن كُنتُم صادِقينَ». یا در برابر مدعیان، صدق آنان را با نگاهشان به مرگ می‌آزماید: «إِن زَعَمتُم أَنَّكُم أَولِياءُ لِلَّهِ مِن دونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا المَوتَ إِن كُنتُم صادِقينَ» چنان که وقتی به‌جای خدا سراغ غیرخدا و کدخدا می‌روند به آنها می‌گویند پس چرا جوابتان را نمی‌دهند اگر راست می‌گویید! «إِنَّ الَّذينَ تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ عِبادٌ أَمثالُكُم فَادعوهُم فَليَستَجيبوا لَكُم إِن كُنتُم صادِقينَ».
🔷 جلیلی بحث صدق را به اصرار برخی بر تکرار ده بارۀ راه‌های غلط کشاند. یک تجربۀ غلط را چند بار باید تکرار کرد؟ بعد می‌آیند اسمش را عوض می‌کنند! مگر با تغییر اسم، حقیقت فرقی می‌کند؟ جالب آنکه وقتی به آنها می‌گوییم، می‌گویند خودمان می‌فهمیم؛ اگر می‌فهمید، این فهم را چرا در رفتارتان بروز نمی‌دهید تا ببینم؟ چرا پس باز همان مسیر غلط تکراری را برای بار دهم تکرار می‌کنید؟ آزمون صدق یعنی همین. آنجا که قرآن می‌گوید «لیسئل الصادقین عن صدقهم»، مسئله فقط فهم حرف صدق نیست، منظور این است که وقتی کسی حرف صدق را فهمید، آیا به الزامات آن هم پایبند بود؟
🔶 این امتحان صدق است: چه کسی صدق را می‌یابد و در فکر و گفتار و رفتارش با یک آهنگ منسجم بروز می‌دهد. برنده و بازندۀ این امتحان در موقعیت‌های دشوار آشکار می‌شود، مثلا در فشار حداکثری، مثل جنگ احزاب که تازه آنجا روشن شد چه کسانی سر بزنگاه حتی در صداقت خدا هم دچار تردید می‌شوند «ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسولُهُ إِلّا غُرورًا» و چه کسانی بدون هیچ تردیدی نه تنها حرف خدا را درست می‌یابند « وَلَمّا رَأَى المُؤمِنونَ الأَحزابَ قالوا هـٰذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسولُهُ »، بلکه صدق خود را با تقوا و یاری خدا و پیامبرش به نمایش می‌گذارند.
🔷 «إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ آمَنوا بِاللَّهِ وَرَسولِهِ ثُمَّ لَم يَرتابوا وَجاهَدوا بِأَموالِهِم وَأَنفُسِهِم في سَبيلِ اللَّهِ أُولـٰئِكَ هُمُ الصّادِقونَ». همین است که قرآن در این حزب‌بندی‌ها می‌گوید با تقوا همراه صادقان باشید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكونوا مَعَ الصّادِقينَ » و با یاری خدا خود از صادقان باشید: «وَيَنصُرونَ اللَّهَ وَرَسولَهُ أُولـٰئِكَ هُمُ الصّادِقونَ». خدا این صدق را بی‌پاداش نمی‌گذارد و با نام و یاد و جای نیک (لسان صدق و مقعد صدق) آن را پاداش می‌دهد.
✅ @asreiranian_ir
⭕️ محک صداقت خطاهای تکراری/ با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود!
▫️ «پیشتازی انزوا نیست! ملت ما پیشتاز شناخت آمریکا بود، حالا که ملت‌ها به دنبالش شعارهای او را تکرار می‌کنند، این یعنی ما منزوی شدیم؟» این بخشی از سخنان جلیلی در جلسۀ 121 حکمت سیاسی بود؛ جلسۀ حکمت صدق در جنگ روایت‌های سست علیه حقائق درست.
🔶 جلیلی جلسۀ قبل را به یاد آورد و از چالش صدق گفت که همه مدعی آن‌اند، حتی آنان که صادق نیستند! صدق یعنی حرف و ضمیر منطبق باشد، فکر و عمل هم منطبق باشد. منافقین گواهی می‌دادند پیامبر فرستادۀ خداست، خدا هم می‌داند پیامبر فرستادۀ اوست، اما خدا گواهی می‌دهد که منافقین دروغ می‌گویند! «إِذا جاءَكَ المُنافِقونَ قالوا نَشهَدُ إِنَّكَ لَرَسولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعلَمُ إِنَّكَ لَرَسولُهُ وَاللَّهُ يَشهَدُ إِنَّ المُنافِقينَ لَكاذِبونَ» حال بنگرید اگر این عدم تطابق حرف و ضمیر یا قول و عمل را در برابر 80 میلیون ایرانی یا 8 میلیارد انسان در جهان به خرج دهند.
🔷 جلیلی از همینجا سراغ صدق در سیاست رفت، آنجا که برای جلب آرا یا جذب دنبال‌کننده حرفی می‌زنند که صدق نیست، قولی می‌دهند که عمل نمی‌کنند. آن وقت سخن راست بقیه را با روایت‌های خیالی‌شان به مبارزه می‌طلبند که اگر راست می‌گویی خودت شق القمر کن! «لَو ما تَأتينا بِالمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصّادِقينَ» بدتر آنکه وقتی کسی با سخنی راست برنامۀ درستی را ارائه می‌کند، راست او را دروغ می‌نامند: «فَمَن أَظلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدقِ إِذ جاءَهُ » با این افراد چه باید کرد؟ قرآن یاد می‌دهد از این هوچی‌گری‌ها نباید ترسید، بلکه باید صحنه را به عرصۀ استدلال بدل کرد.
🔶 جلیلی از محک قرآن برای راستگویی گفت. اگر سخن صدقی دارید، این شمایید که باید مدعی باشید تا طرف مقابل استدلال بیاورد؛ چنانکه قرآن می‌گوید اگر راست می‌گوید شما هم سوره‌ای مثل این بیاورید: «قُل فَأتوا بِسورَةٍ مِثلِهِ… إِن كُنتُم صادِقينَ». یا در برابر مدعیان، صدق آنان را با نگاهشان به مرگ می‌آزماید: «إِن زَعَمتُم أَنَّكُم أَولِياءُ لِلَّهِ مِن دونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا المَوتَ إِن كُنتُم صادِقينَ» چنان که وقتی به‌جای خدا سراغ غیرخدا و کدخدا می‌روند به آنها می‌گویند پس چرا جوابتان را نمی‌دهند اگر راست می‌گویید! «إِنَّ الَّذينَ تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ عِبادٌ أَمثالُكُم فَادعوهُم فَليَستَجيبوا لَكُم إِن كُنتُم صادِقينَ».
🔷 جلیلی بحث صدق را به اصرار برخی بر تکرار ده بارۀ راه‌های غلط کشاند. یک تجربۀ غلط را چند بار باید تکرار کرد؟ بعد می‌آیند اسمش را عوض می‌کنند! مگر با تغییر اسم، حقیقت فرقی می‌کند؟ جالب آنکه وقتی به آنها می‌گوییم، می‌گویند خودمان می‌فهمیم؛ اگر می‌فهمید، این فهم را چرا در رفتارتان بروز نمی‌دهید تا ببینم؟ چرا پس باز همان مسیر غلط تکراری را برای بار دهم تکرار می‌کنید؟ آزمون صدق یعنی همین. آنجا که قرآن می‌گوید «لیسئل الصادقین عن صدقهم»، مسئله فقط فهم حرف صدق نیست، منظور این است که وقتی کسی حرف صدق را فهمید، آیا به الزامات آن هم پایبند بود؟
🔶 این امتحان صدق است: چه کسی صدق را می‌یابد و در فکر و گفتار و رفتارش با یک آهنگ منسجم بروز می‌دهد. برنده و بازندۀ این امتحان در موقعیت‌های دشوار آشکار می‌شود، مثلا در فشار حداکثری، مثل جنگ احزاب که تازه آنجا روشن شد چه کسانی سر بزنگاه حتی در صداقت خدا هم دچار تردید می‌شوند «ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسولُهُ إِلّا غُرورًا» و چه کسانی بدون هیچ تردیدی نه تنها حرف خدا را درست می‌یابند « وَلَمّا رَأَى المُؤمِنونَ الأَحزابَ قالوا هـٰذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسولُهُ »، بلکه صدق خود را با تقوا و یاری خدا و پیامبرش به نمایش می‌گذارند.
🔷 «إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ آمَنوا بِاللَّهِ وَرَسولِهِ ثُمَّ لَم يَرتابوا وَجاهَدوا بِأَموالِهِم وَأَنفُسِهِم في سَبيلِ اللَّهِ أُولـٰئِكَ هُمُ الصّادِقونَ». همین است که قرآن در این حزب‌بندی‌ها می‌گوید با تقوا همراه صادقان باشید: « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكونوا مَعَ الصّادِقينَ » و با یاری خدا خود از صادقان باشید: «وَيَنصُرونَ اللَّهَ وَرَسولَهُ أُولـٰئِكَ هُمُ الصّادِقونَ». خدا این صدق را بی‌پاداش نمی‌گذارد و با نام و یاد و جای نیک (لسان صدق و مقعد صدق) آن را پاداش می‌دهد.
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
#سرمقاله | فانتزی‌های روشنفکری
✍️ محمدرضا طاهری
▫️ مورد عجیبی در اندیشه ورزی روشنفکران سکولار وجود دارد که لازم است مورد تحلیل قرار گیرد. این افراد هر گاه بحث دین مطرح می شود، به کسری از ثانیه نرسیده به یاد زمان و مکان می افتند و اهمیت آن در اندیشه ورزی. یورش اعراب را نیز یادآور می شوند که با نظام فکری ای از نوع دیگر، ضربه ای کاری بر بنای فکری ایرانی بود.و سپس ادامه می دهند که در بررسی هر اندیشه باید سه عنصر زمان، مکان و نیاز را از نظر دور نداشت. اندیشه هایی که جنبه ایدئولوژیک و فرازمانی پیدا کردند بسیار خسارت بار شدند.
🔶 اما همین که نام مدرنیته را می شنوند، آنچنان از خود بی خود می شوند که دیگر نه مکان می شناسند و نه زمان. پس از کلی فلسفه بافی درباره رابطه اندیشه ورزی و آزادی، با این جمله سخنان خود را به پایان می رسانند که امروز دیگر چاره ای نیست جز آنکه اندیشه های پاره پاره گذشته را با آموزه های عصر مدرن منطبق ساخته و ترکیبی نو دراندازیم. پرسشی که مطرح می شود آن است که اگر اندیشه های پاره پاره گذشته را باید با آموزه های عصر مدرن، که هم متعلق به گذشته است و هم به مکانی دیگر، منطبق سازیم، تکلیف مکان و زمان و نیاز چه می شود؟
🔷 مگر قرار نبود در بررسی هر اندیشه، سه عنصر زمان، مکان و نیاز را از نظر دور نداشته باشیم؟ و مگر اندیشه هایی که جنبه ایدئولوژیک و فرازمانی پیدا کرده اند، بسیار خسارت بار نشده اند؟ قسمت فاجعه بار ماجرا آنجاست که چنین افرادی در باب بایسته های اندیشه ورزی مطلب می نویسند. این چه رسم اندیشه ورزی است که از یک سو از آزادی سخن می گوید، و از سوی دیگر همه راه ها را می بندد و چاره ای برای ما نمی گذارد جز آنکه گذشته را بر گذشته منطبق کنیم؟!
🔶 همانگونه که بیان شد، جریان روشنفکری وابسته تا نام دین را می شنود، با بغض از یورش اعراب سخن می گوید. اما همینکه بحث مدرنیته غربی به میان می آید، قلم بر می دارد و چه حیرت نامه هایی که در وصف آن نمی نویسد. گو اینکه تمدن مدرن غربی، نه استعمار داشته، نه غارتی کرده و نه به یورشی دست زده و نه جنگی را آغاز کرده است. نسل کشی بومیان آمریکا و برده داری مردمان آفریقا و استعمار آسیا هم کار موجودات ناشناخته ای بوده که احتمالا از فضا آمده اند.
🔷 حالا فرض کنیم همین جریان بخواهد به جای بایسته های اندیشه ورزی، درباره بایسته های سیاست خارجی بنویسد، فکر می کنید نتیجه چه خواهد شد؟ امتداد آن اندیشه ها در سیاست خارجی، چنین نتیجه ای خواهد داد: نباید سیاست خارجی را در زندان ایدئولوژی اسیر کنیم. راهبرد از ایدئولوژی جداست. باید با جهان تعامل کرد. و این یعنی باید با آمریکا مذاکره کرد. درست است بیش از یک دهه مذاکرات ما با آمریکا چیزی جز افزایش فشار و تحریم و نهایتا جنگ در پی نداشته است، اما نباید مایوس شد.
🔶 احتمالا ایراد از ماست. مذاکره ما یک مذاکره راهبردی نبوده است، بدتر اینکه مسلح هم نبوده است. و احتمالا مصالحه ما به قدر کافی بزرگ هم نبوده است. یعنی امتیازاتی که روی میز گذاشته ایم هم تراز با بمب افکن های b2 و جنگنده های f35 نبوده است. روشن است که چنین مذاکره ای اساسا مذاکره نیست. مذاکره واقعی تازه قرار است شروع شود، هم راهبردی است، هم مسلح است و هم به قدر کافی بزرگ.
🔷 این سخنان، امتداد همان بایسته های اندیشه ورزی و به تعبیر دقیق تر، فانتزی های جریان روشنفکری است که در سیاست خارجی متبلور شده است؛ همانگونه که بعد از بیان فصلی مشبع در باب آزاد اندیشی گفته می شود که چاره ای نداریم جز انطباق با عصر مدرن، در سیاست خارجی نیز بعد از دفاعی پرشور از تعامل با جهان، گفته می شود که چاره ای نداریم جز مصالحه با آمریکا، پیشرفت ممکن نیست جز در رابطه با آمریکا، و مشکل آب خوردن ما هم حل نخواهد شد مگر به اراده آمریکا. این همان بی چاره بودن در اندیشه است که به بی چاره بودن در سیاست ورزی انجامیده است. و تداوم این نگاه، همان بن بست محضی است که بیش از یک دهه ایران را عقب نگه داشته است. راهی که بن بست است، با تغییر نامش گشوده نمی شود. باید مسیر را تغییر داد. امری که جمود و ارتجاع روشنفکری وابسته مانع آن شده است.
✅ @asreiranian_ir
✍️ محمدرضا طاهری
▫️ مورد عجیبی در اندیشه ورزی روشنفکران سکولار وجود دارد که لازم است مورد تحلیل قرار گیرد. این افراد هر گاه بحث دین مطرح می شود، به کسری از ثانیه نرسیده به یاد زمان و مکان می افتند و اهمیت آن در اندیشه ورزی. یورش اعراب را نیز یادآور می شوند که با نظام فکری ای از نوع دیگر، ضربه ای کاری بر بنای فکری ایرانی بود.و سپس ادامه می دهند که در بررسی هر اندیشه باید سه عنصر زمان، مکان و نیاز را از نظر دور نداشت. اندیشه هایی که جنبه ایدئولوژیک و فرازمانی پیدا کردند بسیار خسارت بار شدند.
🔶 اما همین که نام مدرنیته را می شنوند، آنچنان از خود بی خود می شوند که دیگر نه مکان می شناسند و نه زمان. پس از کلی فلسفه بافی درباره رابطه اندیشه ورزی و آزادی، با این جمله سخنان خود را به پایان می رسانند که امروز دیگر چاره ای نیست جز آنکه اندیشه های پاره پاره گذشته را با آموزه های عصر مدرن منطبق ساخته و ترکیبی نو دراندازیم. پرسشی که مطرح می شود آن است که اگر اندیشه های پاره پاره گذشته را باید با آموزه های عصر مدرن، که هم متعلق به گذشته است و هم به مکانی دیگر، منطبق سازیم، تکلیف مکان و زمان و نیاز چه می شود؟
🔷 مگر قرار نبود در بررسی هر اندیشه، سه عنصر زمان، مکان و نیاز را از نظر دور نداشته باشیم؟ و مگر اندیشه هایی که جنبه ایدئولوژیک و فرازمانی پیدا کرده اند، بسیار خسارت بار نشده اند؟ قسمت فاجعه بار ماجرا آنجاست که چنین افرادی در باب بایسته های اندیشه ورزی مطلب می نویسند. این چه رسم اندیشه ورزی است که از یک سو از آزادی سخن می گوید، و از سوی دیگر همه راه ها را می بندد و چاره ای برای ما نمی گذارد جز آنکه گذشته را بر گذشته منطبق کنیم؟!
🔶 همانگونه که بیان شد، جریان روشنفکری وابسته تا نام دین را می شنود، با بغض از یورش اعراب سخن می گوید. اما همینکه بحث مدرنیته غربی به میان می آید، قلم بر می دارد و چه حیرت نامه هایی که در وصف آن نمی نویسد. گو اینکه تمدن مدرن غربی، نه استعمار داشته، نه غارتی کرده و نه به یورشی دست زده و نه جنگی را آغاز کرده است. نسل کشی بومیان آمریکا و برده داری مردمان آفریقا و استعمار آسیا هم کار موجودات ناشناخته ای بوده که احتمالا از فضا آمده اند.
🔷 حالا فرض کنیم همین جریان بخواهد به جای بایسته های اندیشه ورزی، درباره بایسته های سیاست خارجی بنویسد، فکر می کنید نتیجه چه خواهد شد؟ امتداد آن اندیشه ها در سیاست خارجی، چنین نتیجه ای خواهد داد: نباید سیاست خارجی را در زندان ایدئولوژی اسیر کنیم. راهبرد از ایدئولوژی جداست. باید با جهان تعامل کرد. و این یعنی باید با آمریکا مذاکره کرد. درست است بیش از یک دهه مذاکرات ما با آمریکا چیزی جز افزایش فشار و تحریم و نهایتا جنگ در پی نداشته است، اما نباید مایوس شد.
🔶 احتمالا ایراد از ماست. مذاکره ما یک مذاکره راهبردی نبوده است، بدتر اینکه مسلح هم نبوده است. و احتمالا مصالحه ما به قدر کافی بزرگ هم نبوده است. یعنی امتیازاتی که روی میز گذاشته ایم هم تراز با بمب افکن های b2 و جنگنده های f35 نبوده است. روشن است که چنین مذاکره ای اساسا مذاکره نیست. مذاکره واقعی تازه قرار است شروع شود، هم راهبردی است، هم مسلح است و هم به قدر کافی بزرگ.
🔷 این سخنان، امتداد همان بایسته های اندیشه ورزی و به تعبیر دقیق تر، فانتزی های جریان روشنفکری است که در سیاست خارجی متبلور شده است؛ همانگونه که بعد از بیان فصلی مشبع در باب آزاد اندیشی گفته می شود که چاره ای نداریم جز انطباق با عصر مدرن، در سیاست خارجی نیز بعد از دفاعی پرشور از تعامل با جهان، گفته می شود که چاره ای نداریم جز مصالحه با آمریکا، پیشرفت ممکن نیست جز در رابطه با آمریکا، و مشکل آب خوردن ما هم حل نخواهد شد مگر به اراده آمریکا. این همان بی چاره بودن در اندیشه است که به بی چاره بودن در سیاست ورزی انجامیده است. و تداوم این نگاه، همان بن بست محضی است که بیش از یک دهه ایران را عقب نگه داشته است. راهی که بن بست است، با تغییر نامش گشوده نمی شود. باید مسیر را تغییر داد. امری که جمود و ارتجاع روشنفکری وابسته مانع آن شده است.
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
#یادداشت | بازگشت کاسبان تحریم
⭕️ تکرار سخنان روحانی توسط سخنگوی دولت
✍️ یاسر سالک‌نیا
✔️ بخش اول
▫️ روز گذشته، سخنگوی دولت در نشست خبری خود هنگام پرداختن به موضوع آب، بار دیگر یک ادعا را که گویا آنقدر تکرار شده که به باور جمعی اصلاح‌طلبان تبدیل گشته به زبان آورد. “اثرات تحریم را نمی‌توانیم در موضوع آب نادیده بگیریم.” با بررسی دقیق‌تر نوع ادبیات اصلاح‌طلبان و گرایشات سیاسی وابسته به آنها در سالیان اخیر می‌توان این انتقاد را به صورت جدی به آنها وارد دانست که ادبیات‌سازی‌هایی که در سالیان اخیر علیه رقبای سیاسی خود کرده بودند را در واقع خودشان به آن مبتلا هستند.
🔶 مدیریت این جریان بر کشور همواره با عطشی بی‌پایان برای مذاکره همراه بوده و هر موقع مسئولیت امور را به عهده گرفتند یک جهان فرصت برای رشد کشور را به گوشه‌ای رانده‌اند و سعی کرده‌اند همه چیز را در مذاکره با آمریکا خلاصه کنند. القای یک تصویر خیالی؛ اگر مذاکره باشد همه چیز هست، مذاکره نباشد آب خوردن هم نیست.
🔷 حالا تحریم برای چه کسی نعمت بوده؟ کاسب تحریم کیست؟ اگر این موضوع را که با وجود تحریم هم می‌توان کشور را اداره کرد و تحت فشار تحریم ظرفیت‌هایی در داخل فعال کرد که شاید در حالت عادی جزو وابستگی‌های کشور به خارج کشور حساب می‌شوند با ادبیات تحریم نعمت است مورد تمسخر قرار می‌دادند، اکنون باید پاسخ دهند تحریم برای چه کسی نعمت بوده؟
🔶 آیا غیر از این است که از بدو وجود هر نوع ناتوانی خود در مدیریت کشور را به تحریم گره زده‌اند؟ آنقدر که اصلاح‌طلبان با اسم تحریم در فضای سیاسی کشور کاسبی رای کرده‌اند و مردم را فریب داده‌اند تا صندلی‌های مدیریتی کشور را تصاحب کنند را در کنار ادعای‌شان مبنی بر کاسبی رقبای‌شان از تحریم بگذاریم مشخص می‌شود چه کسی در واقعیت با تحریم کاسبی کرده است.
🔷 با وجود اینکه خانم سخنگو در پاسخ‌های خود به مسئله آب راه حل‌هایی را برای این موضوع برشمرد و نشان داد چند گام از رئیس دولت یازدهم و دوازدهم در فهم از مدیریت جلوتر است اما تا زمانی که چشم امید برای همه چیز به غرب دوخته شده باشد باید فاتحه‌ی هرگونه امید برای چاره‌جویی دولت در مقابله با مشکلات را خواند. این راه حل‌ها تازه پس از ماه‌ها تلاش دلسوزان برای قانع کردن قوه مجریه برای وجود امکان برای مدیریت به ادبیات دولتی‌ها راه پیدا کرده و گزینه اول دولت بعد از هر پیشآمدی پناه بردن به دامان تحریم برای توجیه ضعف مدیریتی است.
✅ @asreiranian_ir
⭕️ تکرار سخنان روحانی توسط سخنگوی دولت
✍️ یاسر سالک‌نیا
✔️ بخش اول
▫️ روز گذشته، سخنگوی دولت در نشست خبری خود هنگام پرداختن به موضوع آب، بار دیگر یک ادعا را که گویا آنقدر تکرار شده که به باور جمعی اصلاح‌طلبان تبدیل گشته به زبان آورد. “اثرات تحریم را نمی‌توانیم در موضوع آب نادیده بگیریم.” با بررسی دقیق‌تر نوع ادبیات اصلاح‌طلبان و گرایشات سیاسی وابسته به آنها در سالیان اخیر می‌توان این انتقاد را به صورت جدی به آنها وارد دانست که ادبیات‌سازی‌هایی که در سالیان اخیر علیه رقبای سیاسی خود کرده بودند را در واقع خودشان به آن مبتلا هستند.
🔶 مدیریت این جریان بر کشور همواره با عطشی بی‌پایان برای مذاکره همراه بوده و هر موقع مسئولیت امور را به عهده گرفتند یک جهان فرصت برای رشد کشور را به گوشه‌ای رانده‌اند و سعی کرده‌اند همه چیز را در مذاکره با آمریکا خلاصه کنند. القای یک تصویر خیالی؛ اگر مذاکره باشد همه چیز هست، مذاکره نباشد آب خوردن هم نیست.
🔷 حالا تحریم برای چه کسی نعمت بوده؟ کاسب تحریم کیست؟ اگر این موضوع را که با وجود تحریم هم می‌توان کشور را اداره کرد و تحت فشار تحریم ظرفیت‌هایی در داخل فعال کرد که شاید در حالت عادی جزو وابستگی‌های کشور به خارج کشور حساب می‌شوند با ادبیات تحریم نعمت است مورد تمسخر قرار می‌دادند، اکنون باید پاسخ دهند تحریم برای چه کسی نعمت بوده؟
🔶 آیا غیر از این است که از بدو وجود هر نوع ناتوانی خود در مدیریت کشور را به تحریم گره زده‌اند؟ آنقدر که اصلاح‌طلبان با اسم تحریم در فضای سیاسی کشور کاسبی رای کرده‌اند و مردم را فریب داده‌اند تا صندلی‌های مدیریتی کشور را تصاحب کنند را در کنار ادعای‌شان مبنی بر کاسبی رقبای‌شان از تحریم بگذاریم مشخص می‌شود چه کسی در واقعیت با تحریم کاسبی کرده است.
🔷 با وجود اینکه خانم سخنگو در پاسخ‌های خود به مسئله آب راه حل‌هایی را برای این موضوع برشمرد و نشان داد چند گام از رئیس دولت یازدهم و دوازدهم در فهم از مدیریت جلوتر است اما تا زمانی که چشم امید برای همه چیز به غرب دوخته شده باشد باید فاتحه‌ی هرگونه امید برای چاره‌جویی دولت در مقابله با مشکلات را خواند. این راه حل‌ها تازه پس از ماه‌ها تلاش دلسوزان برای قانع کردن قوه مجریه برای وجود امکان برای مدیریت به ادبیات دولتی‌ها راه پیدا کرده و گزینه اول دولت بعد از هر پیشآمدی پناه بردن به دامان تحریم برای توجیه ضعف مدیریتی است.
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
بازگشت کاسبان تحریم
✔️ بخش دوم
🔶 چندی پیش روزنامه سازندگی نیز با همین ادبیات در حمایت از رئیس دولت یازدهم و دوازدهم به میدان آمده بود و با جسارتی مثال زدنی عنوان متن را نیز «رابطه کمبود آب و تحریم‌ها» گذاشته بودند. بخش‌هایی از آن توسط خبرنگار روزنامه و بخش‌هایی دیگر به نقل از محمد مهاجری، عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت، و سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب که سابقه بازداشت و محاکمه دارد، نوشته شده. ایده محوری متن این است که از کیفیت هوایی که تنفس می‌کنیم و آبی که می‌نوشیم تا قیمت نان همگی مرتبط با تحریم‌های خارجی هستند. در این گزارش استدلال‌های ضعیفی به نقل از این دو فعال سیاسی غیرمتخصص ارائه شده که نشان‌دهنده روح سیاسی و غیرعلمی حاکم بر آن است.
🔷 گزارش مدعی است تحریم مانع واردات تجهیزات و تکنولوژی شده، اما واقعیت این است که اگر اراده برای پیشرفت باشد، توان داخلی همراه با همکاری با دوستان خارجی مثل چین، که تجربه موفق در حل بحران آب و آلودگی دارد، می‌تواند به تامین مایحتاج حوزه‌های مختلف کمک جدی کند. اما این موضوعات و فرصت‌ها جایگاهی در منظومه فکری اصلاحات ندارد. به هر نحوی که شده باید با آمریکا توافق کرد. لازم باشد معیشت مردم، کار تولید کننده داخلی به گروگان گرفته می‌شود و فرصت سرمایه گذاری و همکاری با شرق سوزانده می‌شود تا مردم شیر فهم شوند همه چیز درتوافق با آمریکا خلاصه می‌شود.
🔶 مرور افشاگری بروجردی، رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی مجلس که اتفاقا از حامیان برجام نیز بوده است، درباره پس زدن سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ساخت راه‌آهن سریع‌السیر تهران-مشهد و تهران-تبریز از سوی آخوندی، وزیر راه دولت روحانی؛ آن هم با این استدلال که برجام در حال به نتیجه رسیدن است و بهتر است با اروپا و فرانسه کار را پیش ببریم؛ نیز تصویر بهتری از این موضوع ارائه می‌دهد که در آخر به قدری هیئت چینی را معطل کردند تا کار به سرانجام نرسد.
🔷 تکیه رئیس دولت در مناظرات انتخاباتی سال گذشته به کلمه “آلترناتیو” امکان این پرسش را آسان می‌کند که آقای رئیس جمهور، پس از یکسال تجربه قرار گرفتن در بالاترین کرسی اجرایی کشور و تجربه تلاش برای تعاملی که با غرب داشته‌اید که به جنگ انجامید شما را به این نتیجه نرسانده، آن کسانی که درکی از آلترناتیو در مدیریت کشور ندارند همان کسانی هستند که از سال 92 تا 1400 همه چیز کشور را به مذاکره گره زدند و اکنون دولت شما را جولانگاه خود برای تجربه مجدد یک مسیر شکست خورده کرده‌اند؟
✅ @asreiranian_ir
✔️ بخش دوم
🔶 چندی پیش روزنامه سازندگی نیز با همین ادبیات در حمایت از رئیس دولت یازدهم و دوازدهم به میدان آمده بود و با جسارتی مثال زدنی عنوان متن را نیز «رابطه کمبود آب و تحریم‌ها» گذاشته بودند. بخش‌هایی از آن توسط خبرنگار روزنامه و بخش‌هایی دیگر به نقل از محمد مهاجری، عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت، و سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب که سابقه بازداشت و محاکمه دارد، نوشته شده. ایده محوری متن این است که از کیفیت هوایی که تنفس می‌کنیم و آبی که می‌نوشیم تا قیمت نان همگی مرتبط با تحریم‌های خارجی هستند. در این گزارش استدلال‌های ضعیفی به نقل از این دو فعال سیاسی غیرمتخصص ارائه شده که نشان‌دهنده روح سیاسی و غیرعلمی حاکم بر آن است.
🔷 گزارش مدعی است تحریم مانع واردات تجهیزات و تکنولوژی شده، اما واقعیت این است که اگر اراده برای پیشرفت باشد، توان داخلی همراه با همکاری با دوستان خارجی مثل چین، که تجربه موفق در حل بحران آب و آلودگی دارد، می‌تواند به تامین مایحتاج حوزه‌های مختلف کمک جدی کند. اما این موضوعات و فرصت‌ها جایگاهی در منظومه فکری اصلاحات ندارد. به هر نحوی که شده باید با آمریکا توافق کرد. لازم باشد معیشت مردم، کار تولید کننده داخلی به گروگان گرفته می‌شود و فرصت سرمایه گذاری و همکاری با شرق سوزانده می‌شود تا مردم شیر فهم شوند همه چیز درتوافق با آمریکا خلاصه می‌شود.
🔶 مرور افشاگری بروجردی، رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی مجلس که اتفاقا از حامیان برجام نیز بوده است، درباره پس زدن سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ساخت راه‌آهن سریع‌السیر تهران-مشهد و تهران-تبریز از سوی آخوندی، وزیر راه دولت روحانی؛ آن هم با این استدلال که برجام در حال به نتیجه رسیدن است و بهتر است با اروپا و فرانسه کار را پیش ببریم؛ نیز تصویر بهتری از این موضوع ارائه می‌دهد که در آخر به قدری هیئت چینی را معطل کردند تا کار به سرانجام نرسد.
🔷 تکیه رئیس دولت در مناظرات انتخاباتی سال گذشته به کلمه “آلترناتیو” امکان این پرسش را آسان می‌کند که آقای رئیس جمهور، پس از یکسال تجربه قرار گرفتن در بالاترین کرسی اجرایی کشور و تجربه تلاش برای تعاملی که با غرب داشته‌اید که به جنگ انجامید شما را به این نتیجه نرسانده، آن کسانی که درکی از آلترناتیو در مدیریت کشور ندارند همان کسانی هستند که از سال 92 تا 1400 همه چیز کشور را به مذاکره گره زدند و اکنون دولت شما را جولانگاه خود برای تجربه مجدد یک مسیر شکست خورده کرده‌اند؟
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
#یادداشت | از کاخ سفید تا دمشق؛ جنگ روایت‌ها علیه ایران
✍️ عباس ضیاءالدین
▫️ تحول اخیر در کاخ سفید ــ ملاقات رئیس دولت سوریه با ترامپ، آن هم شخصیتی که تا چند ماه پیش تحت تعقیب آمریکا بود و برای او جایزه چند ده میلیون‌دلاری تعیین شده بود تنها یک اتفاق سیاسی نیست؛ این یک زلزله ژئوپلیتیک است. زلزله‌ای که بازتاب آن نه فقط در دمشق، بلکه در تهران، بغداد، بیروت و حتی مسکو احساس خواهد شد. این تغییر ناگهانی سیاست آمریکا نسبت به سوریه، بخشی از یک مهندسی امنیتی جدید در منطقه است؛ مهندسی‌ای که هدف آن «مدیریت تعارض‌ها»، «تضعیف شبکه‌های مقاومت» و « بازپیکربندی متحدان » است. تحلیل‌گران منطقه‌ای می‌دانند که هیچ کشوری ناگهان از «تهدید تروریستی» به «شریک قابل قبول» تبدیل نمی‌شود.
🔶 چنین چرخشی تنها زمانی رخ می‌دهد که نقشه‌ای بزرگتر در لایه های پنهان، برنامه ریزی شده باشد. واشینگتن اکنون سوریه را نه یک دشمن، بلکه میدان عمل برای مهار ایران و روسیه می داند. از دید آمریکا، سوریه می‌تواند سه نقش کلیدی بازی کند:1.ایجاد ثبات در مرزهای جولان و جلوگیری از تهدیدات ضداسرائیلی؛ 2. محدود سازی حضور نیروهای ایرانی و روسیه و متحدان آنها؛ 3. ایجاد پایگاه نظامی در سوریه با پوشش بازسازی تحت مدیریت آمریکا و کشورهای عربی. این تغییرات زمانی خطرناک می‌شود که می‌بینیم محافل نفوذی در سوریه، از مدت‌ها قبل زمینه این چرخش را فراهم کرده بودند؛ چه در حوزه اقتصادی و چه در درون ساختار امنیتی.
🔷 اهداف آمریکا روشن تر از همیشه است .واشینگتن با این معامله چند هدف را دنبال می‌کند:
-حذف تدریجی ایران از جغرافیای امنیتی سوریه بدون ورود به جنگ بزرگ؛
-بازگرداندن سوریه به محیط عربی با مدیریت عربستان و امارات؛
با هدف عدم تقابل با اسرائیل ؛
-تثبیت نقش اسرائیل در شمال و آزادسازی دست تل‌آویو برای حملات بیشتر؛
-جلوگیری از گسترش نفوذ روسیه در معادلات اقتصادی پس از جنگ؛
-ایجاد خط جدید فشار روانی و رسانه‌ای علیه ایران با روایت «ایران عامل بی‌ثباتی است در حالی که سوریه به سمت ثبات می‌رود ».
🔶 این حرکت بخشی از یک معماری امنیتی جدید در منطقه است: معماری‌ای که هدف اصلی آن ایجاد «منطقه آرام برای اسرائیل» و «منطقه پرهزینه برای ایران» است پیامدهای مستقیم برای ایران: زمین بازی تنگ تر می‌شود. تحولات اخیر چند پیامد بزرگ برای ایران دارد:
1 کاهش آزادی عمل در سوریه. اگر دمشق بخواهد از مزایای معامله با آمریکا و کشورهای عربی بهره‌مند شود، ناچار خواهد شد فشارهایی بر فعالیت نیروهای هم پیمان ایران وارد کند. این محدودیت‌ها ممکن است به شکل‌های زیر رخ دهد: کنترل لجستیک، کاهش دسترسی به مرزها، محدود سازی تحرکات میدانی، یا حتی فشارهای اطلاعاتی در برخی نقاط.
۲ افزایش حملات اسرائیل و فعال‌تر شدن تل‌آویو: با چراغ سبز ضمنی آمریکا، اسرائیل دست بازتری برای حملات دقیق در سوریه خواهد داشت. هدف این حملات نه ایجاد جنگ، بلکه « فرسایش تدریجی توان میدانی ایران» است.
3 تشدید روایت‌سازی ضدایرانی: رسانه‌های غربی و عربی از مدت‌ها قبل در حال ساختن داستان جدیدی هستند: « سوریه به سمت صلح و بازسازی می‌رود، اما ایران همچنان بازیگر بی‌ثبات‌کننده است.» این روایت، خطر تبدیل شدن ایران به «متهم اصلی منطقه» را افزایش می‌دهد. چه باید کرد؟ راهکارهای فوری ایران: در چنین شرایطی، ایران باید ترکیبی از دیپلماسی هدفمند، بازدارندگی هوشمند و جنگ روایت‌ها را در دستور کار قرار دهد، افزایش محافظت اطلاعاتی و سایبری استفاده از نفوذی‌ها در ساختار جدید سوریه، یکی از ابزارهای اصلی واشینگتن است. ایران باید شبکه‌های حفاظتی خود را در سوریه بازآرایی کند و امنیت لجستیکی را به سطح بالاتری برساند.
4 بازدارندگی سنجیده؛ نه جنگ بی‌محابا: پاسخ‌های هدفمند و محدود، هم اسرائیل را از افزایش حملات بازمی‌دارد و هم از درگیر شدن در یک جنگ ناخواسته جلوگیری می‌کند.
🔷 مقابله با جنگ روایت‌ها: ایران باید روایت فعال ارائه کند: نقش ایران در شکست داعش، کمک به ثبات سوریه، و حمایت از انتخابات آزاد با مشارکت همه گروها ، احزاب و قشر های مختلف مردمی بنظر می رسد طوفانی آرام اما خطرناک در راه است، سوریه در حال تغییر است و این تغییر نه به صورت آشکار، بلکه در پشت اتاق‌های بسته در حال وقوع است. معامله جدید واشینگتن-دمشق می‌تواند بازتعریف نقش ایران را به خطرناک ترین سطح یک دهه اخیر برساند. اما اگر ایران با هوشیاری، ابتکار عمل و بازدارندگی هوشمند وارد میدان شود، این تهدید می‌تواند به فرصتی جدید برای تثبیت نقش منطقه‌ای تبدیل شود.
✅ @asreiranian_ir
✍️ عباس ضیاءالدین
▫️ تحول اخیر در کاخ سفید ــ ملاقات رئیس دولت سوریه با ترامپ، آن هم شخصیتی که تا چند ماه پیش تحت تعقیب آمریکا بود و برای او جایزه چند ده میلیون‌دلاری تعیین شده بود تنها یک اتفاق سیاسی نیست؛ این یک زلزله ژئوپلیتیک است. زلزله‌ای که بازتاب آن نه فقط در دمشق، بلکه در تهران، بغداد، بیروت و حتی مسکو احساس خواهد شد. این تغییر ناگهانی سیاست آمریکا نسبت به سوریه، بخشی از یک مهندسی امنیتی جدید در منطقه است؛ مهندسی‌ای که هدف آن «مدیریت تعارض‌ها»، «تضعیف شبکه‌های مقاومت» و « بازپیکربندی متحدان » است. تحلیل‌گران منطقه‌ای می‌دانند که هیچ کشوری ناگهان از «تهدید تروریستی» به «شریک قابل قبول» تبدیل نمی‌شود.
🔶 چنین چرخشی تنها زمانی رخ می‌دهد که نقشه‌ای بزرگتر در لایه های پنهان، برنامه ریزی شده باشد. واشینگتن اکنون سوریه را نه یک دشمن، بلکه میدان عمل برای مهار ایران و روسیه می داند. از دید آمریکا، سوریه می‌تواند سه نقش کلیدی بازی کند:1.ایجاد ثبات در مرزهای جولان و جلوگیری از تهدیدات ضداسرائیلی؛ 2. محدود سازی حضور نیروهای ایرانی و روسیه و متحدان آنها؛ 3. ایجاد پایگاه نظامی در سوریه با پوشش بازسازی تحت مدیریت آمریکا و کشورهای عربی. این تغییرات زمانی خطرناک می‌شود که می‌بینیم محافل نفوذی در سوریه، از مدت‌ها قبل زمینه این چرخش را فراهم کرده بودند؛ چه در حوزه اقتصادی و چه در درون ساختار امنیتی.
🔷 اهداف آمریکا روشن تر از همیشه است .واشینگتن با این معامله چند هدف را دنبال می‌کند:
-حذف تدریجی ایران از جغرافیای امنیتی سوریه بدون ورود به جنگ بزرگ؛
-بازگرداندن سوریه به محیط عربی با مدیریت عربستان و امارات؛
با هدف عدم تقابل با اسرائیل ؛
-تثبیت نقش اسرائیل در شمال و آزادسازی دست تل‌آویو برای حملات بیشتر؛
-جلوگیری از گسترش نفوذ روسیه در معادلات اقتصادی پس از جنگ؛
-ایجاد خط جدید فشار روانی و رسانه‌ای علیه ایران با روایت «ایران عامل بی‌ثباتی است در حالی که سوریه به سمت ثبات می‌رود ».
🔶 این حرکت بخشی از یک معماری امنیتی جدید در منطقه است: معماری‌ای که هدف اصلی آن ایجاد «منطقه آرام برای اسرائیل» و «منطقه پرهزینه برای ایران» است پیامدهای مستقیم برای ایران: زمین بازی تنگ تر می‌شود. تحولات اخیر چند پیامد بزرگ برای ایران دارد:
1 کاهش آزادی عمل در سوریه. اگر دمشق بخواهد از مزایای معامله با آمریکا و کشورهای عربی بهره‌مند شود، ناچار خواهد شد فشارهایی بر فعالیت نیروهای هم پیمان ایران وارد کند. این محدودیت‌ها ممکن است به شکل‌های زیر رخ دهد: کنترل لجستیک، کاهش دسترسی به مرزها، محدود سازی تحرکات میدانی، یا حتی فشارهای اطلاعاتی در برخی نقاط.
۲ افزایش حملات اسرائیل و فعال‌تر شدن تل‌آویو: با چراغ سبز ضمنی آمریکا، اسرائیل دست بازتری برای حملات دقیق در سوریه خواهد داشت. هدف این حملات نه ایجاد جنگ، بلکه « فرسایش تدریجی توان میدانی ایران» است.
3 تشدید روایت‌سازی ضدایرانی: رسانه‌های غربی و عربی از مدت‌ها قبل در حال ساختن داستان جدیدی هستند: « سوریه به سمت صلح و بازسازی می‌رود، اما ایران همچنان بازیگر بی‌ثبات‌کننده است.» این روایت، خطر تبدیل شدن ایران به «متهم اصلی منطقه» را افزایش می‌دهد. چه باید کرد؟ راهکارهای فوری ایران: در چنین شرایطی، ایران باید ترکیبی از دیپلماسی هدفمند، بازدارندگی هوشمند و جنگ روایت‌ها را در دستور کار قرار دهد، افزایش محافظت اطلاعاتی و سایبری استفاده از نفوذی‌ها در ساختار جدید سوریه، یکی از ابزارهای اصلی واشینگتن است. ایران باید شبکه‌های حفاظتی خود را در سوریه بازآرایی کند و امنیت لجستیکی را به سطح بالاتری برساند.
4 بازدارندگی سنجیده؛ نه جنگ بی‌محابا: پاسخ‌های هدفمند و محدود، هم اسرائیل را از افزایش حملات بازمی‌دارد و هم از درگیر شدن در یک جنگ ناخواسته جلوگیری می‌کند.
🔷 مقابله با جنگ روایت‌ها: ایران باید روایت فعال ارائه کند: نقش ایران در شکست داعش، کمک به ثبات سوریه، و حمایت از انتخابات آزاد با مشارکت همه گروها ، احزاب و قشر های مختلف مردمی بنظر می رسد طوفانی آرام اما خطرناک در راه است، سوریه در حال تغییر است و این تغییر نه به صورت آشکار، بلکه در پشت اتاق‌های بسته در حال وقوع است. معامله جدید واشینگتن-دمشق می‌تواند بازتعریف نقش ایران را به خطرناک ترین سطح یک دهه اخیر برساند. اما اگر ایران با هوشیاری، ابتکار عمل و بازدارندگی هوشمند وارد میدان شود، این تهدید می‌تواند به فرصتی جدید برای تثبیت نقش منطقه‌ای تبدیل شود.
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1👌1
📷 عکس نوشت تیتر یک؛ راستی آزماییِ اصرار بر تکرار
▪️با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود
⭕️ صحبت‌های سعید جلیلی در صد و بیست و یکمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن
✅ @asreiranian_ir
▪️با تغییر اسم، مسیر غلط درست نمی‌شود
⭕️ صحبت‌های سعید جلیلی در صد و بیست و یکمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن
✅ @asreiranian_ir
❤2👍1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⭕ هفتمین قسمت از برنامه طنز سیاسی “طنزیمات”
▪️ از زندگی سالم و ورزش منظم آقای رئیس جمهور تا عزل رئیس فرودگاه اردبیل توسط خانم وزیر؛ قسمت جدید «طنزیمات» با لایک توئیت‌های ظریف و پیشنهاد تماشای شبکه مستند، نمایش و پویا به حسن روحانی؛
🔹مرور اتفاقات مهم سیاسی-اجتماعی با زبان طنز
🔸اجرا: سید حسین علوی
✅ @asreiranian_ir
▪️ از زندگی سالم و ورزش منظم آقای رئیس جمهور تا عزل رئیس فرودگاه اردبیل توسط خانم وزیر؛ قسمت جدید «طنزیمات» با لایک توئیت‌های ظریف و پیشنهاد تماشای شبکه مستند، نمایش و پویا به حسن روحانی؛
🔹مرور اتفاقات مهم سیاسی-اجتماعی با زبان طنز
🔸اجرا: سید حسین علوی
✅ @asreiranian_ir
❤1👍1
#روزنامه
▫️پنجشنبه ۲۹ آبان‌ماه ۱۴۰۴
💬 سرگیجه دیپلماسی
⭕️ سخنان متناقض عراقچی و معاونانش؛ از سخنان درست تا نگاه فانتزی
«عامل خطای محاسباتی نباشید»
📰 در این شماره، ایوب سحاب نژاد “غزه و پایان روایت دروغین صلح‌طلبی غربی” و محمود کریمی بیرانوند “علم بدون تمدن هرگز” را روایت کرده‌اند؛ همچنین می‌توانید سلسله یادداشت های عصر سیاست خارجه و بین‌الملل عصر ایرانیان را مطالعه کنید؛
▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در
asre-iranian.ir
✅ @asreiranian_ir
▫️پنجشنبه ۲۹ آبان‌ماه ۱۴۰۴
💬 سرگیجه دیپلماسی
⭕️ سخنان متناقض عراقچی و معاونانش؛ از سخنان درست تا نگاه فانتزی
«عامل خطای محاسباتی نباشید»
📰 در این شماره، ایوب سحاب نژاد “غزه و پایان روایت دروغین صلح‌طلبی غربی” و محمود کریمی بیرانوند “علم بدون تمدن هرگز” را روایت کرده‌اند؛ همچنین می‌توانید سلسله یادداشت های عصر سیاست خارجه و بین‌الملل عصر ایرانیان را مطالعه کنید؛
▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در
asre-iranian.ir
✅ @asreiranian_ir
👍4