پاکدینی ـ احمد کسروی

📖 کتاب در پاسخ حقیقتگو

🖌 احمد کسروی

🔸 4ـ نخستین آسیب کیشها پراکندگیست که بمیان مردم انداخته (یک از یک)


ما تاکنون بارها زیان این کیشها را شمرده‌ایم و در اینجا برای آخرین بار روشنتر و گشاده‌تر می‌نگاریم تا آقای حقیقتگو بداند که ما در چه راهیم و برای جهان چه می‌خواهیم ، و او و همراهانش در چه راهند و از بهر جهانیان چه می‌خواهند.

نخستین آسیب کیشها پراکندگیست که بمیان مردم انداخته. امروز در شرق شما به هر کشور کوچکی که رَوید ده و اند کیش جداگانه در آن رواج می‌دارد. دین باید نخستین نتیجه‌ی آن همدستی مردمان و یگانگی آنان باشد. اینها بیکبار وارونه کرده‌اند و مردمان را از هم پراکنده‌اند. برای یک توده چه آسیبی بدتر از این تواند بود؟!.. [1]

کسانی خواهند گفت : در گوهر[=اصل] دین پراکندگی نبوده. می‌گویم شما را با گوهر دین چه کار است و کی بآن دسترس می‌دارید؟!.. شما از امروز و از گرفتاریهای امروزی گفتگو دارید. اگر یک چیزی در هزار و دوهزار سال پیش نیک بوده امروز باید با بدیهای آن ساخت؟!.. آیا این بِدان نمی‌ماند که راهروی با یک اتومبیل شکسته‌ای بسازد و با صد سختی آن را راه برد و عنوانش این باشد که در درستی و تازگیش اتومبیلِ تندرو نیکی بوده؟!..

این نازیدن اینان بگوهر و آغاز اسلام داستانش اینست که مرد بزرگی در زمان باستانی برخاسته و به یاری مردمانی سرای پاکیزه و بزرگی بنیاد نهاده و باغی برای آن ساخته و دیوارهای بس استوار و بلندی در پیرامون آن کشیده و شمشیر بدستشان داده که هر بیگانه‌ای که خواست از در درآید یا از فراز دیوار سر برآورد با شمشیر بمغزش کوبند. سالها آن سرا پاکیزه و استوار مانده لیکن کم‌کم مردم آن سست گردیده و دست از نگهداری آن برداشته‌اند و پشت یک دیوار آن را فلسفه گرفته و لجنزارها پدید آورده و کم‌کم دیوار را از میان برداشته و لجنزار را تا میان باغ پیش آورده. پشت دیوار دیگرش را صوفیگری گرفته و یک شوره‌زار بیکرانه پدید آورده و آن نیز دیوار را از میان برداشته. همچنین خراباتیگری و مادّیگری هر کدام دیوار دیگری را برانداخته و دیگر مرزی یا سدی برای آن بازنمانده. از میان باغ نیز آنچه بوده گورستان گردیده و از خانه‌ها آنچه نیفتاده لانه‌ی مار و مور شده و سراسر آن میدانگاه خرس و گرگ گردیده. اکنون در چنین سرایی کسانی می‌نشینند و با همه‌ی خواریها و شرمساریها می‌سازند و همینکه کسی زبان باز می‌کند که این چه جاییست که شما در آن زیست می‌کنید؟!.. با روی خندان و پیشانی باز جلو آمده چنین می‌گویند : «ها ! می‌دانی اینجا را که بنیاد گزارده؟!.. اینجا نخست که چنین نبوده.» این گفته بستایش از بنیادگزار و حالی که در هزار سال پیش خانه را بوده می‌پردازند و دست ببغل برده نقشه‌ی نخستین سرای را بیرون آورده نشان می‌دهند. این شگفت که با چنین حال و چنین خانه پافشاری می‌نمایند که دیگر کسی دست بهیچ جای آن نزند و درپی آبادیش نباشد و همچنان بماند و روزبروز بدتر گردد و با اینحال همیشه یک سرای وَرجاوَندی[مقدس] شمرده شود و مردمان همه پرستش و ستایش کنند! روزگار باین نادانی می‌خندد!

کسی نمی‌گوید : استوار و پاکی بنیاد اسلام بشما چه؟!.. شما را از آن چه بهره‌ای هست؟!. شما با صد آلودگی که امروز دارید چگونه می‌توانید بآن نازید؟!. زمانی که ما می‌گوییم : می‌باید از گذشته چشم پوشید و باکنون و آینده پرداخت بکسانی ناگوار می‌افتد. می‌گویم : آیا این بیخردی نیست که یک دسته مردم در سختترین زمان تنگدستی و درماندگی همه بتوانگری و فیروزبختی نیاکان و گذشتگان ده قرن پیش خود پردازند و بیاد آنها گرفتاریهای خود را فراموش کنند؟! آیا شما باین چه پاسخی می‌دهید؟!.. آیا این چه لذتیست که شما از بدبختی توده‌ی خود می‌برید؟!..

داستان پراکندگی تنها این نیست که کیشهای گوناگون پدید آمده. اگر شما تنها یک کیش را بگیرید خواهید دید صد کس دعوای پیشوایی در آن می‌دارند و هر کدام دستگاه جدا چیده و هر یکی صد یا هزار کس را بگِرد خود آورده‌اند ، و اینان باآنکه از یک کیشند هیچگاه دست یکی نکنند و سخن یکی نگردانند و در سختترین روز کشور جز در اندیشه‌ی سالوسی و فریبکاری نباشند و چون در [کتاب] «راه رستگاری» در این باره سخن فراوان رانده‌ایم در اینجا بهمین اندازه بس می‌کنیم.


پانوشت :
1ـ هنوز در قرن بیست و یکم این یک پتیاره‌ی بیمناکیست که بر سر آنچه دین نیست (کیشها) و سودی برای جهانیان ندارد ، میان تیره‌های آدمیان کشاکشها درمی‌گیرد ، خونهایی بناروا ریخته می‌گردد و خانمانها می‌سوزد و هزاران زشتکاری دیگر از این گمراهیها برمی‌خیزد. پیشامدهای سوریه ، لبنان ، عراق ، بحرین ، یمن ، مصر ، ترکیه ، ایران ، پاکستان ، هندوستان ، چین ، میانمار ، ایرلند و دیگر جاهای جهان هر یک گواهی بر زیان کیشها و پراکندگیهایی است که از این رهگذر پیش آمده.



🌸

www.group-telegram.com/us/pakdini.com/23198

1.24K viewsJun 28, 2024 at 14:31

📖 کتاب در پاسخ حقیقتگو

🖌 احمد کسروی

🔸 4ـ نخستین آسیب کیشها پراکندگیست که بمیان مردم انداخته (یک از یک)


ما تاکنون بارها زیان این کیشها را شمرده‌ایم و در اینجا برای آخرین بار روشنتر و گشاده‌تر می‌نگاریم تا آقای حقیقتگو بداند که ما در چه راهیم و برای جهان چه می‌خواهیم ، و او و همراهانش در چه راهند و از بهر جهانیان چه می‌خواهند.

نخستین آسیب کیشها پراکندگیست که بمیان مردم انداخته. امروز در شرق شما به هر کشور کوچکی که رَوید ده و اند کیش جداگانه در آن رواج می‌دارد. دین باید نخستین نتیجه‌ی آن همدستی مردمان و یگانگی آنان باشد. اینها بیکبار وارونه کرده‌اند و مردمان را از هم پراکنده‌اند. برای یک توده چه آسیبی بدتر از این تواند بود؟!.. [1]

کسانی خواهند گفت : در گوهر[=اصل] دین پراکندگی نبوده. می‌گویم شما را با گوهر دین چه کار است و کی بآن دسترس می‌دارید؟!.. شما از امروز و از گرفتاریهای امروزی گفتگو دارید. اگر یک چیزی در هزار و دوهزار سال پیش نیک بوده امروز باید با بدیهای آن ساخت؟!.. آیا این بِدان نمی‌ماند که راهروی با یک اتومبیل شکسته‌ای بسازد و با صد سختی آن را راه برد و عنوانش این باشد که در درستی و تازگیش اتومبیلِ تندرو نیکی بوده؟!..

این نازیدن اینان بگوهر و آغاز اسلام داستانش اینست که مرد بزرگی در زمان باستانی برخاسته و به یاری مردمانی سرای پاکیزه و بزرگی بنیاد نهاده و باغی برای آن ساخته و دیوارهای بس استوار و بلندی در پیرامون آن کشیده و شمشیر بدستشان داده که هر بیگانه‌ای که خواست از در درآید یا از فراز دیوار سر برآورد با شمشیر بمغزش کوبند. سالها آن سرا پاکیزه و استوار مانده لیکن کم‌کم مردم آن سست گردیده و دست از نگهداری آن برداشته‌اند و پشت یک دیوار آن را فلسفه گرفته و لجنزارها پدید آورده و کم‌کم دیوار را از میان برداشته و لجنزار را تا میان باغ پیش آورده. پشت دیوار دیگرش را صوفیگری گرفته و یک شوره‌زار بیکرانه پدید آورده و آن نیز دیوار را از میان برداشته. همچنین خراباتیگری و مادّیگری هر کدام دیوار دیگری را برانداخته و دیگر مرزی یا سدی برای آن بازنمانده. از میان باغ نیز آنچه بوده گورستان گردیده و از خانه‌ها آنچه نیفتاده لانه‌ی مار و مور شده و سراسر آن میدانگاه خرس و گرگ گردیده. اکنون در چنین سرایی کسانی می‌نشینند و با همه‌ی خواریها و شرمساریها می‌سازند و همینکه کسی زبان باز می‌کند که این چه جاییست که شما در آن زیست می‌کنید؟!.. با روی خندان و پیشانی باز جلو آمده چنین می‌گویند : «ها ! می‌دانی اینجا را که بنیاد گزارده؟!.. اینجا نخست که چنین نبوده.» این گفته بستایش از بنیادگزار و حالی که در هزار سال پیش خانه را بوده می‌پردازند و دست ببغل برده نقشه‌ی نخستین سرای را بیرون آورده نشان می‌دهند. این شگفت که با چنین حال و چنین خانه پافشاری می‌نمایند که دیگر کسی دست بهیچ جای آن نزند و درپی آبادیش نباشد و همچنان بماند و روزبروز بدتر گردد و با اینحال همیشه یک سرای وَرجاوَندی[مقدس] شمرده شود و مردمان همه پرستش و ستایش کنند! روزگار باین نادانی می‌خندد!

کسی نمی‌گوید : استوار و پاکی بنیاد اسلام بشما چه؟!.. شما را از آن چه بهره‌ای هست؟!. شما با صد آلودگی که امروز دارید چگونه می‌توانید بآن نازید؟!. زمانی که ما می‌گوییم : می‌باید از گذشته چشم پوشید و باکنون و آینده پرداخت بکسانی ناگوار می‌افتد. می‌گویم : آیا این بیخردی نیست که یک دسته مردم در سختترین زمان تنگدستی و درماندگی همه بتوانگری و فیروزبختی نیاکان و گذشتگان ده قرن پیش خود پردازند و بیاد آنها گرفتاریهای خود را فراموش کنند؟! آیا شما باین چه پاسخی می‌دهید؟!.. آیا این چه لذتیست که شما از بدبختی توده‌ی خود می‌برید؟!..

داستان پراکندگی تنها این نیست که کیشهای گوناگون پدید آمده. اگر شما تنها یک کیش را بگیرید خواهید دید صد کس دعوای پیشوایی در آن می‌دارند و هر کدام دستگاه جدا چیده و هر یکی صد یا هزار کس را بگِرد خود آورده‌اند ، و اینان باآنکه از یک کیشند هیچگاه دست یکی نکنند و سخن یکی نگردانند و در سختترین روز کشور جز در اندیشه‌ی سالوسی و فریبکاری نباشند و چون در [کتاب] «راه رستگاری» در این باره سخن فراوان رانده‌ایم در اینجا بهمین اندازه بس می‌کنیم.


پانوشت :
1ـ هنوز در قرن بیست و یکم این یک پتیاره‌ی بیمناکیست که بر سر آنچه دین نیست (کیشها) و سودی برای جهانیان ندارد ، میان تیره‌های آدمیان کشاکشها درمی‌گیرد ، خونهایی بناروا ریخته می‌گردد و خانمانها می‌سوزد و هزاران زشتکاری دیگر از این گمراهیها برمی‌خیزد. پیشامدهای سوریه ، لبنان ، عراق ، بحرین ، یمن ، مصر ، ترکیه ، ایران ، پاکستان ، هندوستان ، چین ، میانمار ، ایرلند و دیگر جاهای جهان هر یک گواهی بر زیان کیشها و پراکندگیهایی است که از این رهگذر پیش آمده.



🌸

BY پاکدینی ـ احمد کسروی