فلکه سه دختر _ م. روان شید

خیاط‌های خاطره. به محمد هدایت – م. روان‌شید www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com

ایران زیر پرچم نظام اسلامی؛ وطن نیست، جغرافیایی اشغال شده است!
م. روان‌شید
11 تیر 1404
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
حالم را بد می‌کنید، شما که زیر پرچم «جمهوری اسلامی» شانه‌به‌شانه‌ی «حکومتِ اسلامی» وطن‌وطن کردید و در اعدام جوان‌های معترض، زبانتان را زیرِ کفش‌هایتان گذاشتید و چشم‌هایتان را در جیب!
دکه‌های درآمدتان در ایران، نان و آبی آلوده به خون و سفرهای تفریحی‌تان را ارجح بر جانِ معترضانِ محکوم به اعدام می‌دانید و دهانتان بوی پا می‌دهد، بوی پول و پا!
شما حالم را بد می‌کنید حضراتِ ریاکارِ!

#روان‌شید #اعدام #رژیم‌اسلامی #ریاکاران

جمهوری اسلامی متجاوز است یا آمریکا و اسرائیل!؟

م. روان‌شید
11 تیر 1404
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
جالب است، دوستانمان هنوز «فکر» ته‌نشین نشده دست به‌کار جمع‌آوری شعرهای در ارتباط با جنگ 12 روزه شده‌اند!
عجیب از این جهت که 47 سال اعدام‌های افسارگسیخته، اسید‌پاشی‌ها، کور کردن‌ها و هزار‌هزار جنایتِ دیگر؛ رفقای ما را به چنین حرکتی عجولانه و معنادار وادار نکرد...!
#روان‌شید #جنگ‌12روزه #شعرجنگ

مثلا خوش‌رقصی!
م. روان‌شید
11 تیر 1404
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
لال
در پستوی بی‌روشنا
تنها برای تاریکی
دست تکان می‌دهد
خنزیرِ بی‌دستار و سربند.

زیبایی فراموش نمی‌شود
مثلا رقص
خوش‌رقصی
خوابیدن پیش پای تاریکی!

#روان‌شید #خوش‌رقصی

سندروم استکهلم، یک اختلال روانی.

Varför har litteraturen och poesin –
trots all sin mångfald i språk, ton och form –
inte lyckats ersätta våld och brutalitet med fred i världen?

– M. Ravanshid

#Ravanshid #Litteratur #Fred

Sarina EsmaeilZadeh
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com

Sarina Esmailzadeh var en av våra döttrar – en del av Irans framtid.
Hon föddes den 2 juli 1979 och mördades den 21 september 2022 under folkresningen 1401, efter att ha blivit brutalt slagen i huvudet med batonger av den islamiska regimens säkerhetsstyrkor.

Sarina var allas vår dotter – precis som alla de unga flickor och pojkar som enbart på grund av sin protest, blev brutalt berövade sina liv.

#Sarina #ravanshid #iran

سارینا اسماعیل‌زاده
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
سارینا اسماعیل‌زاده یکی از دختران ما ایرانی‌ها بود، بخشی از آینده‌ی ایران ما.
در تاریخ 11 تیر 1385 متولد و در تاریخ 30 شهریور 1401 در جریان خیزش مردمی 1401 با ضربات متعدد باتومِ نیروهای امنیتی حکومت جنایتکار اسلامی به سر، به قتل رسید.
سارینا دختر همه‌ی ما بود، مانند تمامی دختران و پسران جوانی که تنها به جرم «اعتراض»، وحشیانه به قتل رسیدند.

#سارینا #روان‌شید #ایران

مادرم از خویش می پرسد که سارینا کجاست
می شود آیا بپرسم از شما این جا کجاست؟

کریم رجب زاده

Det spelar ingen roll varifrån du kommer – världen är ditt hem!
M. Ravanshid
2 juli 2025
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
Låt mig berätta en kort historia:
Under andra världskriget, efter Nazitysklands invasion av Polen i september 1939, flydde över 120 000 polacker undan krig, död och fångenskap – och fann en fristad i Iran. Deras första tillflyktsort var hamnstaden Anzali (dåvarande Bandar Pahlavi), därefter Teheran, Ahvaz, Isfahan, Mashhad och Kermanshah.
Staden Isfahan blev känd som ”De polska barnens stad” tack vare det särskilda skyddet som gavs åt de polska barnen.

Med öppen famn och genuin gästfrihet tog vi emot dessa människor. De fann trygghet, och byggde upp ett nytt liv – ett fredligare liv. Detta är mänsklig solidaritet.
Det spelar ingen roll varifrån du kommer – världen är ditt hem!

Men låt oss nu återvända till vår samtid:
Den islamiska republikens grymma regim i Iran genomför idag brutala utvisningar av tusentals afghaner – människor som flytt från ännu en förtryckande makt: talibanerna.
Dessa utvisningar sker hänsynslöst och utan minsta respekt för grundläggande mänskliga rättigheter.
Kvinnor, flickor, äldre och unga – människor som i åratal varit en del av det iranska samhället – kastas nu skoningslöst ut.

Det är inte den iranska folkets gästfrihet som har förändrats – den lever kvar.
Det är vår regim som har förändrats – en regim som inte känner till annat än brutalitet och brott.
Och det, mina vänner, är den verkliga berättelsen om oss iranier – och om vår ockuperade nation.

#Ravanshid #Iran #Asyl #Afghanistan

فرقی نمی‌کند کجایی باشی، جهان خانه‌ی توست!
م. روان‌شید
12 تیر 1403
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
یک قصه‌ی کوتاه بگویم:
در جنگ جهانی دوم و بعد از حمله‌ی آلمان نازی به لهستان (سپتامبر 1939) بیش از 120 هزار لهستانی گریخته از جنگ و مرگ و اسارت؛ به ایران پناه آوردند و نخستین پناهگاه آن‌ها در ایران بندر انزلی (بندر پهلوی آن دوران) بود و بعد تهران، اهواز، اصفهان، مشهد و کرمانشاه پناهگاهِ آن‌ها شد. شهر اصفهان به خاطرِ مراقبتِ ویژه از کودکان مهاجر؛ به «شهرِ کودکانِ لهستانی» معروف شد.
با روی گشاده و مهمان‌نوازی پناهجویانِ لهستانی به خانه‌ی ما آمدند و زندگی‌ایی نو و آرام را برای خود ساختند. این یعنی همدلی انسانی با جوامعِ تحتِ ستمِ دیگر. فرقی نمی‌کند کجایی باشی، جهان خانه‌ی توست!
حالا برگردیم به دوران معاصر:
حکومتِ جنایتکار اسلامی ایران در حرکتی سادیسمی در حالِ اخراجِ هزاران افغانستانی فرار کرده از دست جنایتکاری دیگر (طالبان) است، در حال اخراجِ وحشیانه و بدون در نظر گرفتنِ ابتدایی‌ترین قوانینِ انسانی؛ به دامن طالبان است. زنان، دختران، پیر و جوان‌هایی که سال‌هاست در ایران زندگی کرده‌اند و بخشی از جامعه‌ی ایران شده‌اند.

مهمان‌نوازی ما ایرانی‌ها نه تغییر کرده و نه کم‌رنگ شده؛ این حکومت ماست که تغییر کرده و جز جنایت و وحشیگری قانونی را نمی‌شناسد. این نکته‌ی مهمِ قصه‌ی ما ایرانی‌ها و حکومتِ اشغالگر ماست!

#روان‌شید #ایران #پناهجو #افغانستان

«بودِ» من و «بودِ» دیگری!
م. روان‌شید
12 تیر 1404
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
ما ادبیاتچی‌ها بدونِ مردم هیچ‌ایم (بگو ما هنرمندان)، بدون داشتن خواننده وجود نداریم. «بودِ» ما وابسته به «بودِ» مردم است، به «بودِ» خوانندگان و علاقه‌مندان به ادبیات، به «بودِ» همین مردمی که از کنار ما عبور می‌کنند و همیشه ناشناس می‌مانند؛ اما ما را می‌خوانند و نمی‌گذارند ما ناشناس بمانیم، ما را «شناسا» می‌کنند.
تصور کن هیچ‌کس تو را نخواند، هیچ‌کس تو را نخواهد، به همین سادگی «بودِ تو نابود» می‌شود؛ نه! از تو اصلا «بودی» پدید نمی‌آید.
فرقی نمی‌کند خوانندگان تو ایرانی باشند یا سوئدی یا در جنوبِ آفریقا زندگی کنند، «بودِ» تو به «بودِ» آن‌ها بسته است، این یعنی تو بخشی از جامعه‌ی شناخته و ناشناخته‌ای هستی که در جهان گسترده است؛ و بدون شک تو نیز مسئولیتی نسبت به آن جامعه‌ی شناخته و ناشناخته خواهی داشت. زندگی جریانی دوسویه است.
خلاصه بگویم:
به هنرمندی که فارق از رنجِ مردم، بی‌تفاوت از کنارِ ظلمی که بر مردمش می‌رود، می‌گذرد و زندگی را حرام می‌کند باید به‌شدت شک کرد، باید شک کرد و نگران شد، نگرانِ جامعه‌ای که هنرمندان‌اش بی‌تفاوت می‌گذرند.
هنرمند بدونِ مردم هیچ است، به قول مهدی اخوان ثالث: هیچیم و چیزی کم!

#روان‌شید #ادبیات #دیگری

نانواهایی که جلاد شدند!
م. روان‌شید
12 تیر 1404
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com
یک چاقو در دست نانوا برای تقسیم نان، یک چاقو در دست جلاد برای شکنجه، هر دو از یک شیئی استفاده می‌کنند و البته در کارشان تبحر هم دارند.
حالا اگر جایشان عوض شود چه؟ نانوا بشود شکنجه‌گر و جلاد بشود نانوا؟ جلاد بدون شک خوب می‌تواند برای تقسیم نان از چاقو استفاده کند؛ اما آیا نانوا می‌تواند جلادِ خوبی بشود؟
ملموس‌تر می‌گویم:
تصور کنید قلم‌به‌دستی نویسنده که خوب بلد است از قلم‌اش کار بکشد، خوب بلد است تاثیرگذار بنویسد، خوب با گردش‌های قلم آشناست؛ بخواهد از منافع حاکمان دفاع کند، بخواهد در کنار جلادان بایستد، البته نامحسوس، و بخواهد از چرخشِ قلم‌اش برای بقای خود و بقای حکومت استفاده کند... مطمئن باشید روایت را طوری برای شما بازگو می‌کند تا بتواند هم‌سنگرهای بیشتری برای خود و حکومتِ مورد علاقه‌اش جمع کند.
مرگِ یک انسان البته که غم‌انگیز است، خاصه انسان‌هایی بی‌گناه؛ قصه‌ی جنگ همین است: همیشه در جنگ‌ها؛ به‌لاجرم انسان‌هایی بی‌گناه کشته می‌شوند، خانواده‌ی من، همکارِ تو، همسایه‌ی چهارکوچه بالاتر، جنگ است جنگ، این‌جاست که آن قلم‌به‌دست خوب بلد است از این چیزِ بدیهی و لاجرم؛ که البته برای هیچ‌کس خوشایند نیست، با حذف و پنهان کردنِ واقعیت‌ها، درست مانند یک کاریکاتوریستِ حرفه‌ای نکاتی را برجسته و نکاتی را زیر فرش پنهان کند و تو بی‌آنکه حواس‌ات باشد آن‌چه را می‌بینی که نویسنده خواسته ببینی نه آن‌چه که واقعیت است، یعنی با قلمی کاربلد، نوعِ نگاهِ تو را تغییر می‌دهد بی‌آنکه به اصل واقعیت بیندیشی و پی ببری، بی‌آنکه بازیِ زیرکانه‌ی نانوای جلاد شده را شد بفهمی!

می‌بینی رفیق!
اگر حواس‌ات جمع نباشد به قلبِ واقعیت می‌نشینند و با چهره و قلمی موجه و البته ناپیدا، شانه‌هایشان را به شانه‌ی حکومتِ جلاد و جنایتکار می‌سایند و چهره‌ی مردمی هم به خود می‌گیرند که چه؟ که درآمدشان در بلادِ اشغال شده سنگ نشود، که مسافرت‌هایشان به بلادِ اشغال شده مخدوش نشود، که ده‌ها چیزِ کوچک و بزرگِ دیگر که خودش می‌داند و حکومت‌ِ مورد علاقه‌اش...

#روان‌شید #نانوا #جلاد #مزدور

Bagare som blev bödlar!
M. Ravanshid
3 Juli 2025
www.group-telegram.com/ravanshidpoet.com

En kniv i en bagares hand används för att dela brödet. En kniv i en bödels hand används för att plåga. Båda använder samma föremål – men till helt olika syften – och båda är skickliga i sitt hantverk.

Men vad händer om de byter plats? Om bagaren blir bödel och bödeln blir bagare? Bödeln skulle säkert kunna dela bröd med precision – men kan bagaren verkligen bli en skicklig bödel?

Låt mig tala tydligare:
Föreställ dig en skribent – en person med pennan som sitt vassa verktyg, skicklig i språket, skicklig i att påverka, i att forma tankar och berättelser. Föreställ dig att denna skribent beslutar sig för att försvara makten, att ställa sig diskret bredvid bödlarna, att använda sin penna för sin egen överlevnad – och för regimens.

Du kan vara säker på att berättelsen kommer att presenteras på ett sådant sätt att den samlar fler allierade åt honom och åt den regim han tjänar.
Döden av en människa är givetvis sorglig – särskilt när den drabbar oskyldiga. Krigets berättelse är just detta: i krig dör alltid oskyldiga, min familj, din kollega, grannen några kvarter bort – så är det. Och här kommer skribenten in:
Han vet exakt hur man gör en självklar och smärtsam verklighet – som ingen önskar – till ett medel för att gömma undan sanningen.
Som en skicklig karikatyrtecknare framhäver han vissa detaljer och sopar undan andra, tills du, utan att märka det, bara ser det han vill att du ska se – inte det som verkligen är. Med sin penna förändrar han din blick, utan att du ens funderar på verklighetens kärna – utan att du genomskådar det listiga spelet hos en bagare som blivit bödel!

Förstår du, min vän!
Om du inte är vaksam, kommer de att borra sig in i verklighetens hjärta – med respektabla ansikten, med dolda pennor – och pressar sina axlar mot bödelns och förbrytarregimens. Samtidigt bär de en folkets mask – varför?
För att deras inkomst i det ockuperade landet inte ska frysa, för att deras resor dit inte ska störas – för hundra små och stora anledningar som bara de själva – och regimen de älskar – känner till.

#ravanshid