یادداشت‌های پراکنده حسین شرفخانلو

⭕️سال سخت ۸۸ زنگ زدم به‌ش که یک‌روز را معلوم کند برای انجام مصاحبه در فقره پدرم. آبان بود که رفتم به دیدنش و حساب ترافیک تهران را نداشتم و دیر کرده بودم آن‌قدر که از تاکسی پیاده شدم و سوار ترک موتوری که زودتر برساندم جلوی محل قرارمان در ستارخان. دیر کرده بودم و او مدام زنگ زده بود و روی موتور، نشنیده بودم زنگ‌های مکررش را.

از آدمی به قواره او بعید بود به زبان بیاورد که «نگرانت شدم! و چندین و چند بار دگمه مونیتور آیفون را زدم که بیرون را ببینم. بس‌که دلواپست بودم که نکند در شهر غریب اتفاقی برایت افتاده باشد… .» قریب به سه ساعت حرف زدیم و او هیچ مقاومتی در برابر اشک‌هایش نداشت. و حرف‌هائی شنیدم که غیر او کسی شاهد و راوی‌شان نبود.

او آن‌شب و بعدها، بی‌آنکه بخواهد و عمدی داشته باشد، بارها و بارها ثابت کرد که عمو هست و بدون این‌که ملاحظه اسباب سیاست را بکند، بارها و بارها به تاکید می‌گفت که «پاسدار هستم!» و منی که حسین باشم، کاری به حواشی سیاست و بده بستان‌هایش نداشتم و ندارم و تا به امروز و شاید تا به آخر عمرم، سر از حب و بغض‌های عالم سیاست در نیاورم. من راوی صحنه‌هائی هستم که دیده‌ام. سیاست، مفتِ چنگِ اهلش!

⭕️الغرض، او را آخرین بار وقتی استاندار تبریز بود دیدم. روزی‌که چند ماه بعد از انتشار کتاب #شبیه_خودش رفته بودم وادی رحمت و پرسان پرسان قبر #شهید_حامد_جوانی را یافته بودم و دم گرفته بودم و پرده‌ی ضخیمی از اشک بین من و حامد بود.

برای مراسم نمی‌دانم چه، با سردار سپاه عاشورا و چند نفر دیگر آمده بودند قطعه شهدا. من در حال خودم بودم و متوجه خدم و حشمی که آن دور و بر بودند نبودم و او از دور مرا که دید، کج کرد سمت من و تا به چند قدمی‌ام برسد، متوجه‌شان نبودم و آمد و دیدار تازه شد و خوش و بشی کرد و عکسی گرفتیم و مرا به سردار معرفی کرد «علی رو که یادته! این پسرِ اون علی شرفخانلوی تدارکات لشکره…» و رفت… .

—

⭕️از صاحبان ۱۴ روایتی که در کتاب پدرم اسم‌شان هست، ۳ نفرشان رو به رحمت خدا کرده بودند که با حاج اسماعیل شدند ۴ تا. خبرش را وقتی داشتم از #فرودگاه به خوی برمی‌گشتم شنیدم. شب جمعه بود و گفتم لابد دوستان مجاهد و رزمنده‌اش خبر را زودتر از من شنیده‌اند و الان آمده‌اند پیشوازش. خدا او را به ایام جنگ و جهادش ببخشد و حسابش را در دفتر مجاهدان منظور کند. آمین.
@SARIR209_COM

www.group-telegram.com/us/sarir209_com.com/1147

159 viewsFeb 25, 2022 at 10:45

⭕️سال سخت ۸۸ زنگ زدم به‌ش که یک‌روز را معلوم کند برای انجام مصاحبه در فقره پدرم. آبان بود که رفتم به دیدنش و حساب ترافیک تهران را نداشتم و دیر کرده بودم آن‌قدر که از تاکسی پیاده شدم و سوار ترک موتوری که زودتر برساندم جلوی محل قرارمان در ستارخان. دیر کرده بودم و او مدام زنگ زده بود و روی موتور، نشنیده بودم زنگ‌های مکررش را.

از آدمی به قواره او بعید بود به زبان بیاورد که «نگرانت شدم! و چندین و چند بار دگمه مونیتور آیفون را زدم که بیرون را ببینم. بس‌که دلواپست بودم که نکند در شهر غریب اتفاقی برایت افتاده باشد… .» قریب به سه ساعت حرف زدیم و او هیچ مقاومتی در برابر اشک‌هایش نداشت. و حرف‌هائی شنیدم که غیر او کسی شاهد و راوی‌شان نبود.

او آن‌شب و بعدها، بی‌آنکه بخواهد و عمدی داشته باشد، بارها و بارها ثابت کرد که عمو هست و بدون این‌که ملاحظه اسباب سیاست را بکند، بارها و بارها به تاکید می‌گفت که «پاسدار هستم!» و منی که حسین باشم، کاری به حواشی سیاست و بده بستان‌هایش نداشتم و ندارم و تا به امروز و شاید تا به آخر عمرم، سر از حب و بغض‌های عالم سیاست در نیاورم. من راوی صحنه‌هائی هستم که دیده‌ام. سیاست، مفتِ چنگِ اهلش!

⭕️الغرض، او را آخرین بار وقتی استاندار تبریز بود دیدم. روزی‌که چند ماه بعد از انتشار کتاب #شبیه_خودش رفته بودم وادی رحمت و پرسان پرسان قبر #شهید_حامد_جوانی را یافته بودم و دم گرفته بودم و پرده‌ی ضخیمی از اشک بین من و حامد بود.

برای مراسم نمی‌دانم چه، با سردار سپاه عاشورا و چند نفر دیگر آمده بودند قطعه شهدا. من در حال خودم بودم و متوجه خدم و حشمی که آن دور و بر بودند نبودم و او از دور مرا که دید، کج کرد سمت من و تا به چند قدمی‌ام برسد، متوجه‌شان نبودم و آمد و دیدار تازه شد و خوش و بشی کرد و عکسی گرفتیم و مرا به سردار معرفی کرد «علی رو که یادته! این پسرِ اون علی شرفخانلوی تدارکات لشکره…» و رفت… .

—

⭕️از صاحبان ۱۴ روایتی که در کتاب پدرم اسم‌شان هست، ۳ نفرشان رو به رحمت خدا کرده بودند که با حاج اسماعیل شدند ۴ تا. خبرش را وقتی داشتم از #فرودگاه به خوی برمی‌گشتم شنیدم. شب جمعه بود و گفتم لابد دوستان مجاهد و رزمنده‌اش خبر را زودتر از من شنیده‌اند و الان آمده‌اند پیشوازش. خدا او را به ایام جنگ و جهادش ببخشد و حسابش را در دفتر مجاهدان منظور کند. آمین.
@SARIR209_COM

BY یادداشت‌های پراکنده حسین شرفخانلو