در طول تاریخ فلسفۀ غرب اغلب تلاش کرده‌اند با به‌کارگیری خردِ ناب واقعیت را بشناسند. ولی، به‌گفتۀ رابرت پیپین، هایدگر نشان داد کل این سنتِ فلسفی محکوم‌به‌فناست چون بر این پیش‌فرض غلط استوار است‌: از خصیصه‌های امرِ واقعی دردسترس‌بودن‌اش برای تفکر عقلانی‌ست. این پیش‌فرض، که در هگل به حدّاعلا می‌رسد، فلسفه را به‌سوی نادیده‌گرفتن معناداریِ واقعیت برای انسان‌ها سوق می‌دهد و، بنابراین، ما را سردرگم رها می‌کند. فلسفه می‌تواند باز جهان را برای انسان‌ها معنادار کند به این شرط که بپذیرد ما اولِ کار نه با خرد، که با روش‌هایی با واقعیت مواجه می‌شویم که برای‌مان اهمیت دارند.

پا، پا است. خون، خون است. شوخی، شوخی است. رقص، رقص است. اما در دل این اصرار بر روزمره‌بودن، چیزی شکل می‌گیرد که بسیار فراتر از معنا عمل می‌کند: تجربه. تماشاگر، پس از دیدن یک فیلم تارانتینو، ممکن است هیچ چیز به دانشش اضافه نشود، هیچ تغییر مفهومی‌ای در زندگی‌اش رخ ندهد، هیچ ایدئولوژی‌ای در تفکرش ته‌نشین نشود، اما یک چیز قطعاً رخ داده است: بدنش، نظام لذتش و مواجهه‌اش با خشونت، از درون تغییر کرده است. این تأثیرگذاری نه از طریق انتقال معنا یا پیام نمادین، بلکه از طریق مصرف فشردۀ فرم و ساختار سینمایی حاصل می‌گردد. ساختاری که زندگی روزمره و نظم نمادین را با تمامی کاستی‌ها و رنج‌ها و لذت‌هایش، به ابزاری برای آری‌گویی تبدیل می‌کند.

لوئیجی نونو در سال ۱۹۲۴ در ونیز زاده شد، در خانواده‌ای بورژوا و ضد فاشیست که پیوندی عمیق با هنر داشت: پدر و مادرش هر دو مهندس و نوازنده‌های آماتور بودند، پدربزرگش نقاش، و عموی پدرش مجسمه‌ساز بود. نونو از دوازده‌سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد، اما خیلی زود از درس‌های سنتی خسته شد.

چند سالی است که ایدۀ برگزاری رفراندوم از سوی افراد و گروه‌های سیاسی ناراضی مطرح می‌شود. مبنای اولیۀ طرح رفراندوم مسئلۀ مشروعیت (Legitimacy ) است. در این نشست، به این پرسش خواهیم پرداخت که آیا حکومت موجود نامشروع شده است؟ آیا در عصر جدید حکومت نامشروع داریم؟
سپس فارغ از امکانات مادی برگزاری رفراندوم، به این ایده خواهیم پرداخت که رفراندوم، از حیث جامعه‌شناسی سیاسی چه موقعیت اجتماعی را روایت می‌کند؟

بازار نوعی زندان است؛ زیرا در‌زمینۀ گسترده‌ای از امور سیاسی‌ و ‌اقتصادی، بازار فرایند سیاست‌گذاری را به بند می‌کشد. تلاش‌های ما در بهبود نهادهایمان به‌‌شدّت تضعیف می‌شود؛ چون حتّی آغاز بحث دربارﮤ‌ اصلاحات یا اجرای آن‌ها، بی‌درنگ ما را گرفتار رکود اقتصادی یا بیکاری می‌کند.

در عصر دیجیتال، سینما هنوز هم یکی از قوی‌ترین ابزارهای ارتباطی برای افراد است. با این حال، تجربۀ سینما که روزگاری جمعی و در کنار دیگران معنا پیدا می‌کرد، حالا با گسترش فضای آنلاین به شکل جدیدی در آمده است. در این پروژۀ آنلاین، قصد داریم تجربۀ تماشای جمعی فیلم‌ها را در فضایی مجازی بازآفرینی کنیم؛ جایی که هر فرد در خانه‌اش نشسته و فیلم کوتاهی را می‌بیند، اما از نظر معنایی در یک تجربۀ جمعی، در کنار دیگران قرار می‌گیرد. دقیقاً همان‌طور که در گذشته، در سینما یا "شهر فرنگ" مردم دور هم جمع می‌شدند تا هم‌زمان یک اثر هنری را تماشا کنند، در این‌جا نیز قصد داریم همین پیوند را، این‌بار در دنیای مجازی، برقرار کنیم.
این دوره فرصتی است برای مشاهده و تحلیل فیلم‌های کوتاه از سراسر دنیا، جایی که صرفاً برای سرگرمی به تماشای آن‌ها نمی‌پردازیم، بل هدف گسترش افق‌های فکری و به اشتراک‌گذاری دیدگاه‌هاست. علاوه بر فیلم‌بینی، فضایی برای گفت‌وگو و نقد ایجاد می‌شود که در آن هر فیلم، به ابزاری برای تفکر و بازنگری در مسائل فرهنگی، اجتماعی و انسانی تبدیل شود. این تجربۀ آنلاین، در حقیقت فرصتی است تا هر فرد، در خانۀ خود، به جمعی از دیگران بپیوندد و نگاهی دوباره و پرسش‌گرانه به جهان سینما بیاندازد.
در این دوره، سینما دیگر تنها یک ابزار برای تماشا‌کردن نیست؛ بلکه به یک فرصت برای تحلیل و تأمل تبدیل می‌شود. فیلم‌های کوتاه به دلیل قدرت فشرده‌سازی و بیان ساده اما عمیق، به ما امکان می‌دهند تا مفاهیم پیچیده را در مدت زمانی کوتاه پردازش کنیم و این فرصت را پیدا کنیم که با دیگران دربارۀ آن‌ها صحبت کنیم. تجربه‌­ای که در دنیای آنلاین به گونه‌ای جدید و متناسب با زمانۀ خود شکوفا می‌شود. این یک فضای جدید است که با هر نگاه به دنیای سینما و تأثیرات آن در جامعه نگاهی انتقادی و گسترش‌دهنده می‌بخشد.

شیوۀ برگزاری: آنلاین (گوگل میت - بدون آفلاین)
روز و ساعت: ‌چهارشنبه‌ها، ساعت 20:30
این کلاس برای دانشجویان و علاقه‌مندان به سینما و هنر مناسب است.
هزینۀ تهیۀ بلیت هر جلسه: 50.000 تومان
در هر جلسه، ابتدا فیلم به صورت آنلاین نمایش داده می‌شود و سپس شرکت‌کنندگان، به هدایت مدرس به بحث و تبادل نظر می‌پردازند.

در زمانی که سینما بیش از پیش در چنبرۀ تصویرهای تصفیه‌شده، روایت‌های حساب‌شده و «تجربۀ کاربرپسند» گرفتار آمده، بازگشت به فیلمی چون یک داستان کثیف (Une Sale Histoire) از ژان اوستاش، نوعی اعتراض است؛ نه‌فقط به محتوای مصرفی، بل‌که به خود فرم و کارکرد سینما. اوستاش با حذف میانجی‌های رایج روایت، با دوبارگویی یک حکایتِ نامعمول و آزاردهنده، ما را به تأملی فلسفی دربارۀ حقیقت، میل، و مرزهای نمایش می‌کشاند. او پرسش‌هایی را مطرح می‌کند که سینمای امروز از آن‌ها می‌گریزد: آیا حقیقت را می‌توان بازگو کرد؟ آیا میل را می‌توان روایت کرد بی‌آنکه کالایی‌اش کرد؟ در این جلسه قرار است با هم، به میانجی سینما، وارد گفت‌وگویی جمعی شویم؛ به خوانش دوبارۀ نگاه، تخیل و روایت از منظرهای مختلف بپردازیم و این پرسش را مطرح کنیم که چگونه یک داستان، وقتی دوبار گفته می‌شود، نه تکرار، که گسست می‌آفریند. انتخاب این فیلم، نه به‌هدف رضایت مخاطب، بلکه به‌قصد تولید نارضایتی مولد است—نارضایتی از وضع موجودِ نگاه‌کردن، شنیدن و فهمیدن.

در این پاره، مدرس با تمرکز بر بستر تاریخی دهه‌های ۲۰ و ۳۰ میلادی، پیدایش سینمای کلاسیک هالیوود را در پیوند با نیازهای ایدئولوژیک و اقتصادی آمریکا پس از رکود ۱۹۲۹ توضیح می‌دهد. وی نشان می‌دهد چگونه هالیوود، با بهره‌گیری از فرم‌های روایی منسجم، به ابزاری برای حفظ انسجام فردی و اجتماعی بدل شد و در برابر گرایش‌های مدرن اروپایی که بر گسست و چندپارگی تأکید داشتند، زیبایی‌شناسی وحدت‌گرا و محافظه‌کارانه‌ای را دنبال کرد.

کارگاه شش‌جلسه‌ای متن‌خوانی رساله الهیات سیاسی کارل اشمیت با هدف بررسی بنیان‌های الهیاتی اندیشه حاکمیت و نسبت میان سیاست و دین در سنت مدرن طراحی شده است. در این کارگاه متن اصلی آلمانی کتاب خوانده و تحلیل می‌شود و کوشش بر آن است که با خوانش دقیق واژه‌ها و ساختار مفهومی اشمیت، به درکی ژرف از تأملات او در باب وضعیت استثنایی، اقتدار، فرمان، و سکولاریزاسیون مفاهیم الهیاتی برسیم.

در جلسۀ نخست، پیش از ورود به متن، به مقدمات الهیاتی رویکرد اشمیت پرداخته می‌شود. در این‌جا مفهوم قانون و فرمان الهی در سنت‌های یهودی و مسیحی بررسی خواهد شد: از شریعت موسی و ساختار فرمان‌محور عهد عتیق تا مفهوم تجسد و شفاعت در الهیات مسیحی. سپس با توجه به زمینه تاریخی نگارش کتاب، یعنی بحران مشروعیت در جمهوری وایمار، مفهوم بنیادین اشمیت مبنی بر اینکه «تمام مفاهیم اساسی نظریه مدرن دولت، مفاهیمی سکولار شده از الهیات‌اند» مورد بحث قرار می‌گیرد.
در جلسات دوم تا پنجم، به ترتیب چهار فصل کتاب بر پایه متن آلمانی خوانده و تفسیر می‌شود. فصل نخست با تمرکز بر مفهوم وضعیت استثنایی و این جمله بنیادین که «حاکم کسی است که درباره وضعیت استثنایی تصمیم می‌گیرد»، ساختار پارادوکسیکال رابطۀ قانون و استثنا را طرح می‌کند. در فصل دوم، اشمیت به روش‌شناسی نظریۀ حقوق می‌پردازد و با نقد تلقی هنجاری و قانون‌گرایانه از نظم حقوقی، بر نقش بنیادین تصمیم در تکوین نظم تأکید می‌گذارد. فصل سوم با قیاس میان معجزه در الاهیات و وضعیت استثنایی در سیاست، پیوند عمیق‌تری میان دو حوزه برقرار می‌کند و نشان می‌دهد که سیاست مدرن نیز همچنان ساختاری الهیاتی دارد. فصل چهارم، صورت‌بندی نهایی اشمیت در باب سکولاریزاسیون مفاهیم الهیاتی همچون اقتدار، فرمان، شفاعت و قانون است و نقد نهایی او بر سیاست لیبرال و پارلمانتاریسم را طرح می‌کند.
در جلسۀ پایانی، جمع‌بندی مباحث صورت می‌گیرد و امکان گفت‌وگوی انتقادی و تطبیقی درباره الهیات سیاسی اشمیت در نسبت با دیگر متفکران معاصر فراهم می‌شود. در این جلسه نگاهی تطبیقی به فلسفۀ سیاسی اسلامی نیز خواهیم داشت.

هزینۀ ثبت‌نام:
داخل ایران: ۶۰۰.۰۰۰ تومان، خارج از ایران: ۳۰دلار (امکان ثبت‌نام قسطی فراهم می‌باشد)
زمان: شنبه‌ها، ساعت ۱۹:۰۰ (آغاز از ۱ شهریور)
(جزئیات بیش‌تر در وب‌سایت)

فیلم «لبخند دندانی» ساختۀ رومن پولانسکی علی‌رغم کوتاه‌بودنش، جهان بصری و حس تعلیق منحصربه‌فرد کارگردان را به شکلی خالص و فشرده به نمایش می‌گذارد. در این اثر، پولانسکی با نگاهی طنزآلود وضعیتی را روایت می‌کند که بسیار قابل‌تأمل است. صامت‌بودن فیلم نیز تماشاگر را وادار می‌کند تا تنها با تکیه بر تصویر، تدوین و ریتم، داستان را بازخوانی کند و همین ویژگی، آن را به یک نمونۀ کوچک اما کامل از مهارت سینمایی پولانسکی بدل می‌کند. دیدن «لبخند دندانی» فرصتی است برای لمس آغاز مسیر هنرمندی که بعدها از همین جنس نگاه، شاهکارهایش را ساخت و هم چنین فرصتی است برای تأمل دربارۀ آنچه که شاید از نگاه ما مغفول مانده است؛ نگاه خیرۀ دیگری.

در این نشست، بر دوره‌ای از شعر شاملو ـــ در فاصلۀ هوای تازه تا ابراهیم در آتش ـــ تمرکز می‌کنم و به جنبه‌هایی از جهان شعری او می‌پردازم که در سایۀ شمایل «شاعر بزرگ آزادی» و «روشنفکر متعهد»، کمتر محل توجه بوده است. در ادامه می‌کوشم نشان بدهم که برجسته‌سازی این دوره در کاروبار ادبی شاعر چه تأثیری بر درک کلی ما از کارنامۀ او خواهد داشت، و در نهایت، ورای مرزهای ادبیات، دربارۀ اهمیت تاریخی و سیاسی بازخوانی انتقادی این دوره صحبت می‌کنم. (معرفی کامل نشست)

چند سالی است که ایدۀ برگزاری رفراندوم از سوی افراد و گروه‌های سیاسی ناراضی مطرح می‌شود. مبنای اولیۀ طرح رفراندوم مسئلۀ مشروعیت (Legitimacy ) است. در این نشست، به این پرسش می‌پردازیم که آیا حکومت موجود نامشروع شده است؟ آیا در عصر جدید حکومت نامشروع داریم؟
سپس فارغ از امکانات مادی برگزاری رفراندوم، به این  ایده پرداختیم که رفراندوم، از حیث جامعه‌شناسی سیاسی چه موقعیت اجتماعی را روایت می‌کند؟

در جهان کافکا، امید نه‌تنها وعده‌ای برای رهایی نیست، بلکه به‌عنوان ابزاری برای بازداشتن انسان از مواجهه با واقعیت تلخ و تغییر، عمل می‌کند. در داستانِ «در برابر قانون»، مرد روستایی عمر خود را در برابر درب بسته‌ای سپری می‌کند که هیچ‌گاه به روی او گشوده نمی‌شود، درحالی‌که دربان بارها به او می‌گوید که شاید «بعداً» بتواند وارد شود. این «بعداً» همان امید کافکایی است: کش‌دار، بی‌تاریخ، بی‌سرانجام.

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که موسیقی، این زبان جهانی احساسات و ریتم‌ها، چگونه ساختار یافته است؟ دورۀ “تئوری موسیقی برای همه” فرصتی استثنایی برای کشف رازهای پنهان پشت نت‌ها، ملودی‌ها و هارمونی‌هاست. این دوره برای عموم علاقه‌مندان طراحی شده، از مبتدیانی که هیچ پیش‌زمینه‌ای ندارند تا کسانی که می‌خواهند دانش خود را عمیق‌تر کنند. هدف ما این است که تئوری موسیقی را از مفاهیم پایه‌ای تا جنبه‌های پیشرفته‌تر، به زبانی ساده و جذاب آموزش دهیم، تا هر کسی بتواند از زیبایی‌های موسیقی لذت ببرد و حتی در نواختن یا آهنگسازی پیشرفت کند. با تمرکز بر اصول علمی و هنری، این دوره پلی بین دنیای روزمره و دنیای موسیقی می‌سازد.

در این دوره، سرفصل‌های متنوعی پوشش داده می‌شود که از پایه‌های صوت و تعاریف اولیه شروع می‌شود و به مفاهیم پیچیده‌تری مانند گام‌های کلیسایی و هارمونی می‌رسد. شما با واحدهای سنجش فاصله، پرده و نیم‌پرده، نشانه‌های تغییردهنده، وزن و دیرند زمانی، ضرب و میزان آشنا خواهید شد. همچنین، فاصله‌های موسیقی، گام‌های ماژور و مینور، گام‌های همسایه، میزان‌های لنگ، و نشانه‌ها و اصطلاحات موسیقیایی را بررسی می‌کنیم. این سرفصل‌ها به گونه‌ای ترتیب داده شده‌اند که گام به گام پیش بروید و هر جلسه بر دانش قبلی بنا شود. پس از اتمام هر جلسه، تمریناتی به هنرجویان ارائه می‌شود تا در کنار یادگیری وجوه نظریِ تئوری موسیقی، شخص از وجوه عملی این درس غافل نماند. این ساختار منسجم اجازه می‌دهد تا شرکت‌کنندگان نه تنها مفاهیم را یاد بگیرند، بلکه بتوانند آن‌ها را در زندگی روزمره یا فعالیت‌های هنری خود اعمال کنند.

با شرکت در این دوره، نه تنها درک عمیق‌تری از موسیقی به دست می‌آورید، بلکه خلاقیت و حساسیت شنیداری‌تان تقویت می‌شود. تصور کنید بتوانید یک قطعه موسیقی را تجزیه و تحلیل کنید، گام‌های آن را شناسایی کنید یا حتی ایده‌های جدیدی برای آهنگسازی خلق کنید. این دانش، درهای جدیدی به دنیای موسیقی کلاسیک، مدرن، سنتی و حتی موسیقی‌های جهانی باز می‌کند و به شما کمک می‌کند تا از موسیقی نه فقط به عنوان شنونده، بلکه به عنوان یک کاوشگر لذت ببرید.

هزینۀ ثبت‌نام:
داخل ایران: 2.000.000 1.500.000 تومان، خارج از ایران: 150 100 دلار (امکان ثبت‌نام قسطی فراهم می‌باشد)
زمان: دوشنبه‌ها، ساعت 20:00 (آغاز از 3 شهریور)
(جزئیات بیش‌تر در وب‌سایت)

رساله‌ی الهیات سیاسی کارل اشمیت، با جمله‌ای آغاز می‌شود که همچون شهابی تیز و خاموش بر آسمان اندیشه‌ی سیاسی فرود می‌آید: «حاکم، کسی است که درباره‌ی وضعیت استثنایی تصمیم می‌گیرد». این عبارت نه تنها نقطه‌ی عزیمت کتاب است، بلکه شالوده‌ای‌ست که تمام معماری اندیشه‌ی اشمیت بر آن بنا می‌شود؛ جایی که سیاست، دیگر نه در هیاهوی قوانین جاری، بلکه در لحظه‌ای که قانون به سکوت می‌افتد و اراده‌ای یگانه بر جای آن می‌نشیند، آشکار می‌گردد. در این کارگاه چهار جلسه‌ای، ما متن را همچون سکه‌ای کهنه که زیر غبار قرون نهان شده، واژگون و وارسی خواهیم کرد؛ فصل به فصل، جمله به جمله، با مکثی طولانی بر آن‌جا که اشمیت در بطن زبان حقوقی، نطفه‌ی مفاهیم الاهیاتی را بازمی‌یابد. او در همان صفحات آغازین به ما گوشزد می‌کند که همه‌ی مفاهیم مهم نظریه‌ی دولت، سکولاریزه‌شده‌ی مفاهیم الاهیاتی‌اند؛ جمله‌ای که همچون کلیدی، قفل‌های بسیاری را در تاریخ اندیشه می‌گشاید و نسبت میان قدرت، قضاوت و نجات را از نو رقم می‌زند. در این خوانش، ما نه تنها ردّ این سکولاریزاسیون را در پیکره‌ی نظریه‌ی سیاسی دنبال خواهیم کرد، بلکه به ظرافت، تپش الاهیات را در رگ‌های سیاست حس خواهیم کرد، آن‌چنان که در تحلیل اشمیت از اقتدار کاتولیک، در تقابل با فردگرایی پروتستانی، یا در شرح او از وضعیت استثنایی به‌مثابه معجزه در حوزه‌ی حقوق. واژگانش، که به ظاهر از قاموس حقوق عمومی برمی‌آیند، ناگهان در میدان معنا به واژگان کتاب مقدس پهلو می‌زنند و خواننده را به لبه‌ی پرتگاهی می‌برند که از یک سو قانون و از سوی دیگر مکاشفه است. این کارگاه فرصتی‌ست برای لمس این لبه، برای ایستادن بر مرزهای باریک میان نظم و هرج‌ومرج، میان ایمان و استدلال، میان حاکم و نبی؛ همان‌جا که اشمیت با نگاهی نافذ، پرده را کنار می‌زند و نشان می‌دهد که در نهایت، هر سیاستی، خواه سکولار، خواه الاهیاتی، به لحظه‌ای وابسته است که یک نفر، و فقط یک نفر، تصمیم می‌گیرد.

تلاش برای ترسیم خطوط کلی شعر در یک دوران اگر چه همواره و پیشاپیش محکوم به تقلیل‎گرایی خواهد بود، اما همراه با این تقلیل‌دادن‌ها و گاه نادیده‌گرفتن‌های گوشه‌ها و زوایای فرعی، نتایجی مهم بدست می آید و آن شناسایی عناصر و مؤلفه‌هایی است که مفهوم شعر را در یک دوره تشکیل می‌دهند. و این عناصر همان‌هایی هستند که اساساً روایت ما از دوره‌ای خاص را سمت و حیث می‌‌بخشند. به اعتباری تمایز در ادوار شعر، تمایز در صناعات و سخن نیست بلکه از تمایز در تلقی از مفهوم شعر زاده می‌شود. و هرگونه تمایز در ظواهر شعری نتیجه‌ای از این تغییر در مفهوم و کارکرد و وظیفۀ شعر است.
آن خطوط کلی که اجزاء ذائقۀ شعری یک دوره است، اگر چه در ادامه خود اعمال قدرت می کند (که این البته بدیهی و واضح است) اما در بررسی‌های شعری، این مهم است که مجرای این اعمال قدرت چیست. به این ترتیب اگر خواست نظری ما از شعر در دوره‌ای متمایز می‌گردد، این ذائقۀ جدید، خود را در کدام بخش و ویژگی شعر متعین می‌کند.
در بررسی آنچه شعر در دهۀ هفتاد می‌خوانیم، مفاهیم و عناصر نسبتاً زیادی از شعر دچار چالش شدند، که البته بسیاری از از این چالش‌ها هم در نهایت نتوانست دوام چندانی بیابد. اما برخی از همین چالش‌های دوام‌نیافته حاوی پیشنهادات نظری‌ــ‌انتقادی مهمی بودند که به زعم بنده در بررسی این دوره حتماً می‌بایست مورد توجه قرار گیرند.
این دوره از شعر از معدود دوره‌های شعر فارسی‌ست که می‌بایست همزمان هم به آثار شعری و روح عمومی آن‌ها پرداخت و هم به آراء و خواست‌هایی نظری که صرفاً به‌صورت پیشنهاداتی برای شعر باقی ماندند و راهی به آثار نیافتند.

یادداشت حاضر تلاشی نظری است در راستای به‌دست‌دادن فهمی از سلطنت‌طلبی به‌منزلۀ یک پدیدۀ اجتماعی در شرایط فعلی ما. تحلیلی که در یادداشت به‌دست داده می‌شود، بر چارچوب مفهومی خودشیفتگی آن‌گونه که در روان‌کاوی فهمیده شده مبتنی است. این مفهوم در قطعات اول و دوم، ابتدا در ساحت فردی و سپس در ساحت اجتماعی صورت‌بندی شده، پس‌ازآن در قطعۀ سوم مابازای سیاسی آن موردبحث قرارگرفته است. تا درنهایت، موضوع در نسبت با سلطنت‌طلبی مصداق بیابد.

در این نشست، بر دوره‌ای از شعر شاملو ـــ در فاصلۀ هوای تازه تا ابراهیم در آتش  ـــ تمرکز می‌کنم و به جنبه‌هایی از جهان شعری او می‌پردازم که در سایۀ شمایل «شاعر بزرگ آزادی» و «روشنفکر متعهد»، کمتر محل توجه بوده است. در ادامه می‌کوشم نشان بدهم که برجسته‌سازی این دوره در کاروبار ادبی شاعر چه تأثیری بر درک کلی ما از کارنامۀ او خواهد داشت، و در نهایت، ورای مرزهای ادبیات، دربارۀ اهمیت تاریخی و سیاسی بازخوانی انتقادی این دوره صحبت می‌کنم. (معرفی کامل نشست)