تاریخ ایران

روحانیان و جوامع دینی در دوره اشکانی(شماره ۳)
#روحانیت_در_ایران_باستان
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
پیش از این دیده ایم که واژه (۱) فقط انتخاب خاص مُغهاست که به عنوان موبدان آتش خدمت می کردند. به دیگر سخن یک طبقه روحانی به نام مُغها و از آن میان موبدان آتش یا ،(۲) وجود دارد؛ «طبقه ای از مغها که (۳) نیز نامیده می شوند. و اگر این را بتوانیم لفظ به لفظ در نظر بگیریم، این عبارت استرابون چنین تعبیر می شود که «مغها» اصطلاحی کلی و متداول بود، اما کسانی از مغها که وظایف خاص موبدان آتش را داشتند احتمالا به یونانی(۴) نیز نامیده می شوند. این امر مانع از آن نیست که مغها، در همه زمانها، در مجموع به عنوان موبدان آتش شناخته شوند. البته، مغهایی را که ما در سراسر آسیای صغیر و به ویژه در ایالت‌هایی که اهالی آنها اکثرا ایرانی بودند، می بینیم، بازماندگان مغهای مادهایی هستند که اهمیت تام و تمام آنها را از از آغاز دوران هخامنشیان دیده ایم. تاریخ گسترش آنها در آسیای صغیر درست به این زمان می رسد. ما از سازمان مغها متأسفانه هیچ چیز نمی دانیم. مغها، در معنایی که نابجا مشخص گردیده است، یک طبقه را تشکیل می دهند، فقط با این استثنائی که هم اکنون درباره آن گفت وگو کرده ایم. مغها در آرامی مِگوشه نامیده می شوند و این اصطلاح در ادبیات سریانی فراوان به چشم می خورد. در یونانی، واژه(۵) نیز وجود دارد که از همین واژه مشتق می گردد، اما بسیار نادر است و محتملا پیش از باسیلوس، اسقف قیصریه (۳۳۰ - ۳۷۹) دیده نمی شود. حتا اگر در شناخت این امر کاملا آماده باشیم که آن چه وی می گوید، برای دوره پیشین نیز معتبر است و همین مورد علاقه ماست، باز هم شگفت انگیز است که برای این دوره پارتها، در واقع تنها یک اصطلاح،(۶) ، در اختیار داریم. احتمال می رود تاریخ گزارش منسوب به کلمنس در (۷) به همین زمان برسد. در این گزارش آمده است که گالاتیه (گالیا) و فریگه بخشی از (۸) هستند.
این مغها به پرستش خدایان گوناگون می پرداختند. ما باز هم می توانیم از متن استرابون نتیجه بگیریم که مغهای موسوم به(۹) ایزدبانو اناهیتا را می‌پرستیدند.  همچنین، در ارمنستان، این ایزدبانو به ویژه مورد احترام بوده است.(ص ۲۵۲ _ ۲۵۳)


۱)πύραῐθoι
۲)πύραῐθoι
۳)πύραῐθoι
۴)πύραῐθoι
۵)μαγoυσαίoι
۶)μάγoι
۷) Homil, IX, 21
۸)Magouséens
۹)πύραῐθoι

مأخذ: ویدن گرن،گئو. دینهای ایران. ترجمه: دکتر منوچهر فرهنگ. انتشارات آگاهان ایده. سال ۱۳۷۷
🔥 @atorshiz 🔥

👍5

www.group-telegram.com/sg/atorshiz.com/4146

514 viewsداریوش میرزاخانی, edited  Feb 26 at 11:58

روحانیان و جوامع دینی در دوره اشکانی(شماره ۳)
#روحانیت_در_ایران_باستان
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
پیش از این دیده ایم که واژه (۱) فقط انتخاب خاص مُغهاست که به عنوان موبدان آتش خدمت می کردند. به دیگر سخن یک طبقه روحانی به نام مُغها و از آن میان موبدان آتش یا ،(۲) وجود دارد؛ «طبقه ای از مغها که (۳) نیز نامیده می شوند. و اگر این را بتوانیم لفظ به لفظ در نظر بگیریم، این عبارت استرابون چنین تعبیر می شود که «مغها» اصطلاحی کلی و متداول بود، اما کسانی از مغها که وظایف خاص موبدان آتش را داشتند احتمالا به یونانی(۴) نیز نامیده می شوند. این امر مانع از آن نیست که مغها، در همه زمانها، در مجموع به عنوان موبدان آتش شناخته شوند. البته، مغهایی را که ما در سراسر آسیای صغیر و به ویژه در ایالت‌هایی که اهالی آنها اکثرا ایرانی بودند، می بینیم، بازماندگان مغهای مادهایی هستند که اهمیت تام و تمام آنها را از از آغاز دوران هخامنشیان دیده ایم. تاریخ گسترش آنها در آسیای صغیر درست به این زمان می رسد. ما از سازمان مغها متأسفانه هیچ چیز نمی دانیم. مغها، در معنایی که نابجا مشخص گردیده است، یک طبقه را تشکیل می دهند، فقط با این استثنائی که هم اکنون درباره آن گفت وگو کرده ایم. مغها در آرامی مِگوشه نامیده می شوند و این اصطلاح در ادبیات سریانی فراوان به چشم می خورد. در یونانی، واژه(۵) نیز وجود دارد که از همین واژه مشتق می گردد، اما بسیار نادر است و محتملا پیش از باسیلوس، اسقف قیصریه (۳۳۰ - ۳۷۹) دیده نمی شود. حتا اگر در شناخت این امر کاملا آماده باشیم که آن چه وی می گوید، برای دوره پیشین نیز معتبر است و همین مورد علاقه ماست، باز هم شگفت انگیز است که برای این دوره پارتها، در واقع تنها یک اصطلاح،(۶) ، در اختیار داریم. احتمال می رود تاریخ گزارش منسوب به کلمنس در (۷) به همین زمان برسد. در این گزارش آمده است که گالاتیه (گالیا) و فریگه بخشی از (۸) هستند.
این مغها به پرستش خدایان گوناگون می پرداختند. ما باز هم می توانیم از متن استرابون نتیجه بگیریم که مغهای موسوم به(۹) ایزدبانو اناهیتا را می‌پرستیدند.  همچنین، در ارمنستان، این ایزدبانو به ویژه مورد احترام بوده است.(ص ۲۵۲ _ ۲۵۳)


۱)πύραῐθoι
۲)πύραῐθoι
۳)πύραῐθoι
۴)πύραῐθoι
۵)μαγoυσαίoι
۶)μάγoι
۷) Homil, IX, 21
۸)Magouséens
۹)πύραῐθoι

مأخذ: ویدن گرن،گئو. دینهای ایران. ترجمه: دکتر منوچهر فرهنگ. انتشارات آگاهان ایده. سال ۱۳۷۷
🔥 @atorshiz 🔥

BY تاریخ ایران