«دغدغه‌های محیط‌زیستی»

چگونه می توان تشخیص داد که یک عکس با هوش مصنوعی تولید شده است؟
(مقاله‌ای از نشنال جئوگرافیک با ترجمه‌ی اختصاصی)

پردازش یک عکس هوش مصنوعی فقط 13 میلی ثانیه طول می کشد و وقتی زمان بیشتری را برای جستجو صرف می کنید، ممکن است بیشتر شگفت زده شوید. هر روز، تصاویر جعلی واقعی تر می شوند. امروزه، هر کسی می تواند به برنامه های مبتنی بر وب مانند Midjourney یا Dall-e دسترسی داشته باشد و تصاویر مصنوعی یا دستکاری شده را بدون تلاش زیاد ایجاد کند.

به گفته سیوی لیو، استاد علوم و مهندسی کامپیوتر در دانشگاه بوفالو، خبر خوب این است که انسان ها غریزه‌ی طبیعی برای تمییز این مسئله دارند. لیو متعلق به گروهی از محققانی است که با استفاده از هوش مصنوعی با هوش مصنوعی مبارزه می‌کنند . آنها معتقدند بهترین راه برای آموزش به هوش مصنوعی برای یافتن ساخته شده توسط هوش مصنوعی این است که به هوش مصنوعی نشان دهیم انسان‌ها چگونه این کار را انجام می‌دهند.

ما مدت زیادی است که با تصاویر جعلی سر و کار داریم. دستکاری تصویر تقریباً به اندازه تاریخ خود عکاسی قدمت دارد. به عنوان مثال، این عکس از سال 1860 را در نظر بگیرید که سر آبراهام لینکلن به بدن مرد دیگری چسبیده است - برای ساختن آن به کار و مهارت بسیار زیادی نیاز بود.

اما امروز چیزی که تغییر کرده این است که برای شخصی بدون تخصص بسیار آسان است که عکسی بسازد که واقعی به نظر برسد و این منجر به تولید حجم وحشتناکی از تصاویر مصنوعی می شود. اما لیو از ما می خواهد که وحشت نکنیم. در این مقاله نحوه‌ی استفاده از غرایز طبیعی انسان برای یافتن عکسهایی که واقعی نیستند آمده است و نیز اینکه چگونه با این سرعت پیشرفت رعد آسای هوش مصنوعی کنار بیایم، نکاتی آمده است.

برای تشخیص عکسهای جعلی:

اولین قدم حفظ خونسردی و آرام بودن است. ما در تمام طول روز غرق رسانه هستیم و ما به همان اندازه‌ی کم ۱۳ میلی ثانیه -که برای تولید عکس جعلی زمان برده - وقت میگذاریم. این ممکن است برای اینکه بدانیم آن عکس مربوط به چه موضوعی است کافی باشد، اما این زمان برای اینکه بفهمیم واقعی است یا نه، کافی نیست. یک عکس زمانی شما را تعجب زده میکند که در تضاد با دانسته های قبلی تان باشد، پس این غریزه را نادیده نگیرید.

لیو می‌گوید: «دفعه بعد که چیز جالب یا خنده‌داری می‌بینیم، امیدوارم کمی مکث کنیم و به آن فکر کنیم. «اگر به چیزی مشکوک باشیم، فوراً آن را ری‌توئیت مجدد نمی‌کنیم. بنابراین به جای اینکه بخشی از آن مسئله باشیم، مشکل را ابتدا به ساکن متوقف کرده ایم.»

برنامه های تولید کننده‌ي عکسهای هوش مصنوعی برای تولید تصاویر، قبلا با مشاهده حجم عظیمی از تصاویر واقعی آموزش داده می شوند و این همان چیزی که لیو آنها را پاشنه آشیل یا نقطه‌ي آسیب پذیری آنها می نامد.
این برنامه ها فقط آنچه را که به آنها داده شده است می دانند، و نمی دانند به چه جزئیاتی باید توجه کنند. این منجر به "مصنوعات" یا مشکلاتی در تصویر می شود که با بررسی دقیق‌تر آشکار می شوند. به عنوان مثال، افرادی که در ویدیوهای دیپ فیک هستند به ندرت پلک می زنند، زیرا هوش مصنوعی اغلب با تصاویر افرادی با چشمان باز آموزش داده می شود.

پائولو اردوزا، یک توسعه‌دهنده وب و کارشناس صحت سنجی تصاویر که حساب توییتر @picpedant را دارد، می‌گوید: «سرنخ‌ها اغلب خودشان را لو میدهند.» این ممکن است شامل چیزی مانند "آستین چروکیده که بی اختیار روی اعضای بدن می افتد" بدون اینکه بتوان شاهد تمایز واضح بین آنها بود. او همچنین می گوید به همین دلیل مراقب رفتارهای عجیب و غریب در تارهای مو، عینک، لباس سر، جواهرات و پس زمینه باشید.

اگر فردی در تصویر وجود دارد، لیو توصیه می کند به دست ها و چشمان او نگاه کنید.

برنامه‌های هوش مصنوعی فعلی در تولید دست‌های واقعی خوب نیستند، ممکن است شش انگشت یا انگشتانی با طول یکسان یا در حالت عجیبی داشته باشند. در ماه مارس گذشته، تصویری که توسط هوش مصنوعی از پاپ فرانسیس با پوشیدن کت بالنسیاگا ساخته شده بود، در فضای مجازی منتشر شد. اگر از نزدیک به دست او نگاه کنید، قهوه‌اش به طرز غیر معمولی نگه داشته است - روشی عجیب برای نگه داشتن آن، حتی اگر فنجان خالی باشد.

و چرا چشم؟ انسان ها واقعاً به ویژگی های جزئی صورت حساس هستند. به گفته دیوید ماتسوموتو، استاد روانشناسی در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو و متخصص در بیان ریز، با استفاده از ردیاب‌های چشم، می‌توانیم ببینیم که مردم برای به دست آوردن اطلاعات بین چشم‌های طرف مقابل به عقب و جلو نگاه می‌کنند. او می‌گوید اینگونه است که دوست را از دشمن تشخیص می‌دهیم و وضعیت عاطفی کسانی را که با آنها روبرو می‌شویم ارزیابی می‌کنیم. ما باید این ارزیابی ها را به سرعت انجام دهیم تا تصمیم بگیریم که چگونه به شخصی نزدیک یا از او دور شویم.

www.group-telegram.com/sg/environment_concerns.com/501

50 viewsedited  Aug 2, 2023 at 15:07

چگونه می توان تشخیص داد که یک عکس با هوش مصنوعی تولید شده است؟
(مقاله‌ای از نشنال جئوگرافیک با ترجمه‌ی اختصاصی)

پردازش یک عکس هوش مصنوعی فقط 13 میلی ثانیه طول می کشد و وقتی زمان بیشتری را برای جستجو صرف می کنید، ممکن است بیشتر شگفت زده شوید. هر روز، تصاویر جعلی واقعی تر می شوند. امروزه، هر کسی می تواند به برنامه های مبتنی بر وب مانند Midjourney یا Dall-e دسترسی داشته باشد و تصاویر مصنوعی یا دستکاری شده را بدون تلاش زیاد ایجاد کند.

به گفته سیوی لیو، استاد علوم و مهندسی کامپیوتر در دانشگاه بوفالو، خبر خوب این است که انسان ها غریزه‌ی طبیعی برای تمییز این مسئله دارند. لیو متعلق به گروهی از محققانی است که با استفاده از هوش مصنوعی با هوش مصنوعی مبارزه می‌کنند . آنها معتقدند بهترین راه برای آموزش به هوش مصنوعی برای یافتن ساخته شده توسط هوش مصنوعی این است که به هوش مصنوعی نشان دهیم انسان‌ها چگونه این کار را انجام می‌دهند.

ما مدت زیادی است که با تصاویر جعلی سر و کار داریم. دستکاری تصویر تقریباً به اندازه تاریخ خود عکاسی قدمت دارد. به عنوان مثال، این عکس از سال 1860 را در نظر بگیرید که سر آبراهام لینکلن به بدن مرد دیگری چسبیده است - برای ساختن آن به کار و مهارت بسیار زیادی نیاز بود.

اما امروز چیزی که تغییر کرده این است که برای شخصی بدون تخصص بسیار آسان است که عکسی بسازد که واقعی به نظر برسد و این منجر به تولید حجم وحشتناکی از تصاویر مصنوعی می شود. اما لیو از ما می خواهد که وحشت نکنیم. در این مقاله نحوه‌ی استفاده از غرایز طبیعی انسان برای یافتن عکسهایی که واقعی نیستند آمده است و نیز اینکه چگونه با این سرعت پیشرفت رعد آسای هوش مصنوعی کنار بیایم، نکاتی آمده است.

برای تشخیص عکسهای جعلی:

اولین قدم حفظ خونسردی و آرام بودن است. ما در تمام طول روز غرق رسانه هستیم و ما به همان اندازه‌ی کم ۱۳ میلی ثانیه -که برای تولید عکس جعلی زمان برده - وقت میگذاریم. این ممکن است برای اینکه بدانیم آن عکس مربوط به چه موضوعی است کافی باشد، اما این زمان برای اینکه بفهمیم واقعی است یا نه، کافی نیست. یک عکس زمانی شما را تعجب زده میکند که در تضاد با دانسته های قبلی تان باشد، پس این غریزه را نادیده نگیرید.

لیو می‌گوید: «دفعه بعد که چیز جالب یا خنده‌داری می‌بینیم، امیدوارم کمی مکث کنیم و به آن فکر کنیم. «اگر به چیزی مشکوک باشیم، فوراً آن را ری‌توئیت مجدد نمی‌کنیم. بنابراین به جای اینکه بخشی از آن مسئله باشیم، مشکل را ابتدا به ساکن متوقف کرده ایم.»

برنامه های تولید کننده‌ي عکسهای هوش مصنوعی برای تولید تصاویر، قبلا با مشاهده حجم عظیمی از تصاویر واقعی آموزش داده می شوند و این همان چیزی که لیو آنها را پاشنه آشیل یا نقطه‌ي آسیب پذیری آنها می نامد.
این برنامه ها فقط آنچه را که به آنها داده شده است می دانند، و نمی دانند به چه جزئیاتی باید توجه کنند. این منجر به "مصنوعات" یا مشکلاتی در تصویر می شود که با بررسی دقیق‌تر آشکار می شوند. به عنوان مثال، افرادی که در ویدیوهای دیپ فیک هستند به ندرت پلک می زنند، زیرا هوش مصنوعی اغلب با تصاویر افرادی با چشمان باز آموزش داده می شود.

پائولو اردوزا، یک توسعه‌دهنده وب و کارشناس صحت سنجی تصاویر که حساب توییتر @picpedant را دارد، می‌گوید: «سرنخ‌ها اغلب خودشان را لو میدهند.» این ممکن است شامل چیزی مانند "آستین چروکیده که بی اختیار روی اعضای بدن می افتد" بدون اینکه بتوان شاهد تمایز واضح بین آنها بود. او همچنین می گوید به همین دلیل مراقب رفتارهای عجیب و غریب در تارهای مو، عینک، لباس سر، جواهرات و پس زمینه باشید.

اگر فردی در تصویر وجود دارد، لیو توصیه می کند به دست ها و چشمان او نگاه کنید.

برنامه‌های هوش مصنوعی فعلی در تولید دست‌های واقعی خوب نیستند، ممکن است شش انگشت یا انگشتانی با طول یکسان یا در حالت عجیبی داشته باشند. در ماه مارس گذشته، تصویری که توسط هوش مصنوعی از پاپ فرانسیس با پوشیدن کت بالنسیاگا ساخته شده بود، در فضای مجازی منتشر شد. اگر از نزدیک به دست او نگاه کنید، قهوه‌اش به طرز غیر معمولی نگه داشته است - روشی عجیب برای نگه داشتن آن، حتی اگر فنجان خالی باشد.

و چرا چشم؟ انسان ها واقعاً به ویژگی های جزئی صورت حساس هستند. به گفته دیوید ماتسوموتو، استاد روانشناسی در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو و متخصص در بیان ریز، با استفاده از ردیاب‌های چشم، می‌توانیم ببینیم که مردم برای به دست آوردن اطلاعات بین چشم‌های طرف مقابل به عقب و جلو نگاه می‌کنند. او می‌گوید اینگونه است که دوست را از دشمن تشخیص می‌دهیم و وضعیت عاطفی کسانی را که با آنها روبرو می‌شویم ارزیابی می‌کنیم. ما باید این ارزیابی ها را به سرعت انجام دهیم تا تصمیم بگیریم که چگونه به شخصی نزدیک یا از او دور شویم.

BY «دغدغه‌های محیط‌زیستی»