#آیه‌های_انسانی

آیهٔ هفتادودوم: از فضیلت‌های انسانی، آن‌کس که سخاوتمند است، مرتبه‌اش چندین تراز بالاتر است از کسی که سعی بر نیکی دارد ولی رادمنش نیست.

#افشین_شفیعی

دود می‌خیزد ز خلوتگاه من
کس خبر کی یابد از ویرانه‌ام؟

با درون سوخته دارم سخن
کی به پایان می‌رسد افسانه‌ام؟


#سهراب_سپهری

۱۳۲.
گر من هَزارم کو گلی تا بشنود آوای ما
کو مشتری کو مشتری آید خَرَد کالای ما

بازار عالم را ببین دکان بَطالان بپا
زین جمله رنگِ قلب‌جو کَس کو بَرَد دیبای ما

#دوبیتی‌ها
#افشین_شفیعی

*بَطّال: یاوه‌گو
*قلب: تقلبی، ناسره
*دیبا: پارچهٔ ابریشمین

پی‌نوشت: خدا رحمت کند دوست و همکار عزیز ما دکتر مهجانی را. چه شب‌ها که نزدش می‌رفتیم و از من می‌خواست شعر بخوانم. از دوبیتی‌هایم براش بخوانم.

دوست عزیزی محبت کردند این اجرای زیبا را برایم فرستادند.

#ارسالی

اگر مرا می‌شناسی و مرا دیدی
ناخوشی را چرا یاد کنی؟
اگر خوشی به دست هست
به ناخوشی کجا افتادی؟
اگر با منی
چگونه با خودی؟
و اگر دوست منی
چگونه دوست خودی؟

سال‌ها بگذرد که یکی را
-‌ از ناگه -
دوستی افتد
که بیاساید.

#مقالات_شمس

بی‌آزاری و سودمندی گزین
همین است فرهنگ و آیین و دین

#فردوسی

#یمینا_فکوری

تو عاشقانه‌ترین فصلی از کتاب منی
غنای ساده و معصوم شعر ناب منی
 
رفیق غربت خاموش روز خلوت من
حریف خواب و خیال شب شراب منی
 
تو روح نقره‌ای چشمه‌های بیداری
تو نبض آبی دریاچه‌های خواب منی
 
سیاه و سرد و پذیرنده آسمان توام
بلند و روشن و بخشنده آفتاب منی
 
مرا بسوی تو جز عشق بی‌حساب مباد
چرا که ماحصل رنج بی‌حساب منی
 
همیشه از همه پرسیده‌ام رهایی را
تو از زمانه کنون بهترین جواب منی
 
دگر به دلهره و شک نخواهم اندیشید
تویی که نقطهٔ پایان اضطراب منی
 
گُریزی از تو ندارم هر آنچه هست تویی
اگر صواب منی یا که ناصواب منی...

#حسین_منزوی

لطافت بی‌اندازهٔ این غزل مرا به وجد می‌آورد ...
 

تلخی‌های این دنیا را به‌سختی می‌توان به فراموشی سپرد. فقط می‌توان گاهی آن‌ها را پشت دری محبوس کرد، با آفریدن لحظات خوب در زندگی. همین هم غنیمتی‌ست.

#افشین_شفیعی

⛵بندر دِیر

طنز تلخ روزگار این است که ادم‌ها با جامهٔ دوستی جلوی خودت از اسمت محافظت نمی‌کنند، چه برسد در غیابت!

#افشین_شفیعی

با تابناکی‌اش
مفهوم بی‌فریب صداقت بود..

#احمد_شاملو

به عزیزانی که به‌تازگی و با لطف جناب دکتر علیزاده عزیز به این کانال تشریف آورده‌اند خوش‌آمد عرض می‌کنم. امیدوارم مطالب و محتوای کانال اندیشیدگی مطابق طبع شریفشان باشد و با ما بمانند.
🌹

فقط هم ماه نیست، دوست من! کسی که خیره می‌ماند به غنچه‌ای در حال شکفتن، برگ زردی آویخته از درخت، آفتابی که فرومی‌نشیند در دوردست، امتداد بی‌نهایت دریای سبزآبی، گنبد تیرهٔ آسمان بالای کویر، و شهر پرهیاهویی که از بالای کوه خاموش و بی‌دفاع به‌نظر می‌رسد ....

او هم غریبه‌ای بیش نیست، روی این زمین.

#افشین_شفیعی

تاملی‌که جهان چیده سعی هرزه تلاشان
بر ابتدا تک و تاز و بر انتها نرسیدن

چه‌گویم از مدد ضعف نارسایی طاقت
به خود رساند مرا سعی هیچ جا نرسیدن

تلاش هرزه مآلم درین بساط چه دارد
چکیدن از مژه چون اشک و تا به پا نرسیدن

تغافل است تماشاگر حقیقت اشیا
رسیده‌ گیر به هر یک بقدر وا نرسیدن

#بیدل_دهلوی

در بیت آخر می‌فرماید انسان‌ها بی‌خبر و غافل هستند و حقیقت را نمی‌بینند. اگر هم گمان دارند به فهمی رسیده‌اند، تو آن رسیدن را نرسیدن بدان.

‌
از آن جا که تمام شده بود
ساعت را
تقویم را
روز را
بی اعتنا رها کردم
و تنها
به پنجره قناعت داشتم
ماه
گاهی
سراغ کسی می آید
که قصدش از شب
نخوابیدن است

#یاور_مهدی‌پور

ماه در آسمان است. هرکه بخواهد ماه را می‌بیند. ولی ماه به‌سراغ همه نمی‌آید.

#افشین_شفیعی

#آیه‌های_انسانی

آیهٔ هفتادوسوم: کافی‌ها همیشه بهتر از لازم‌ها هستند. تو آنجا نشسته‌ای و من بگویم لازم است دستت را بگیرم. با دستی از جنس طلا به سمت تو بیایم ولی دستم به تو نرسد.
آن دستی که باید تو را بگیرد کافی‌ست این فاصله را پر کند. حالا از هر جنسی که بود. باشد و نرسد چه فایده دارد؟!

#افشین_شفیعی

از درون خویش این آوازها
منع کن تا کشف گردد رازها

ذکر حق کن بانگ غولان را بسوز
چشم نرگس را ازین کرکس بدوز

صبح کاذب را ز صادق وا شناس
رنگ می را باز دان از رنگ کاس

تا بود کز دیدگان هفت رنگ
دیده‌ای پیدا کند صبر و درنگ

رنگ‌ها بینی به جز این رنگ‌ها
گوهران بینی به جای سنگ‌ها

گوهر چه؟ بلک دریایی شوی
آفتاب چرخ‌پیمایی شوی

#مولانا
مثنوی معنوی، دفتر دوم

رندی آموز و کَرَم کُن که نه چندان هنر است
حَیَوانی که ننوشد مِی و انسان نشود

گوهرِ پاک بِباید که شود قابلِ فیض
ور نه هر سنگ و گِلی لؤلؤ و مرجان نشود

عشق می‌ورزم و امّید که این فَنّ شریف
چون هنرهایِ دگر موجب حِرمان نشود

#حافظ

می‌کند یک دیدهٔ بیدار کار صد چراغ
روزنی زین خانهٔ تار‌یک بر دل واکنید

چارسوی اعتبارات از زیانکاری پر است
عاقبت سود است اگر با نیستی سودا کنید

آسمان‌ها در غبارِ تنگیِ دل خفته است
بهر این آیینه ظرفی از صفا پیدا کنید

#بیدل_دهلوی

این زیانکاری که جناب بیدل می‌فرماید، همان تعلقِ بی‌حساب به دنیا است. معامله با نیستی یعنی خود را فنا کردن، آنگونه که خویشتنی دیگر زاییده شود. با دلی روشن، باصفا و وسیع که غبارِ کدورت و تنگی بر آن ننشیند.
غبار را فرونشانید تا آسمانِ دلتان هویدا شود!

#افشین_شفیعی
#ویدئوگرافی