نامۀ مادران صلح ایران خطاب به سران سه کشور اروپا
سه عضو امضا کنندۀ برجام امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه
فریدریش مرتس صدراعظم آلمان کی یر استارمر نخست وزیر انگلستان

همانگونه که اشراف دارید هم اکنون جهان بشریت پس از طی سالها تلاش و مبارزه برای صلح، عدالت و آزادی که منجر به تشکیل سازمان ملل متحد و تدوین اعلامیۀ جهانی حقوق بشر شد و اکثر دولتها با پذیرش و عضویت وتعهد به رعایت مفاد آن، در مسیر صلح قرار گرفتند، دچار پس رفت در این مسیر شده بگونه ای که هم اکنون، شاهد شرایط حاکمیت زورمداری و بی قانونی جهانی و مخدوش شدن مرزهای بشریت و بربریت و جنگ و تجاوز و زیر پاگذاشتن موازین حقوق بشری شده است. متأسفانه با حمایت بی مهابای غرب از رژیم جنگ طلب اسرائیل ، خاور میانه در شرف جنگی پایان ناپذیر قرار گرفته است. اگرچه ما ایرانیان صلح طلب به پیروی از پیشینیان خود، هرگز ایران را تسلیم جور بیگانگان نخواهیم کرد و تا پای جان برای حفظ آن تلاش خواهیم کرد.
آقایان! با نقض برجام از طرف آقای ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری، متاسفانه کشورهای شما نیز به تعهدات خود در برجام پایبند نبوده و برخلاف قوانین بین المللی، از انجام مسئولیتهایی که بر عهده داشتید، خودداری کردید. اکنون که دوره ده ساله برجام به پایان خود می‌رسد، بنظر می‌آید که کشورهای شما در آستانۀ تصمیمی سرنوشت ساز برای مردم ایران بعنوان اسنپ بک یا مکانیسم ماشه قرار گرفته اید و بجای مجازات و تنبیه جنگ طلبان اسرائیلی وآمریکائی، که حین مذاکره به ایران حمله کرده اند، قصد تنبیه مردم ایران را دارید! همانطور که طی این سالها شاهد بودید، فشار ناشی از تحریم ها را، مردم ایران تحمل کرده اند که پیامد آن گسترش فقر و محدودیت فعالیت های مدنی و ایجاد موانع بیشماری درمسیر توسعۀ کشور ایران بوده است. شما با این رویکرد، به مردم ایران آسیب زده و حقوق حقۀ آنان را زیر پا می گذارید. مادران صلح ایران بر این باورند که؛ تاریخ، نسبت به رویکرد و تصمیم شما مبنی بر مکانیسم ماشه، بعنوان کشورهایی که داعیۀ حقوق بشر را دارید و مغایر با همه موازین حقوقی و بین المللی در این برهه عمل می کنید، قضاوت سختی خواهد کرد و نسل های آیندۀ شما، بار این شرمساری را بدوش خواهند کشید.

مادران صلح ایران
۱۵تیر ۱۴۰۴


https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

نه به جنگ.
خطاب به حاکمان ومسئولان ایرانِ عزیز.

جنگ و مخاصمات مسلحانه، علاوه بر از دست دادنِ جانِ انسانهایِ بی گناه، تاثیراتِ بسیار مخرب و ویرانگر همه جانبه ای بر زندگی و اکوسیستم و تنوع زیست بوم سرزمین مان دارد. هلاکت ،فقر و یاس وناامیدی ، با آلودگی هوا ، خاک و آب ،ساده ترین پیامدهای جنگ بوده که متاثر از کاربردانواع سلاحها و مواد شیمیایی است که در جنگ استفاده می شود. جنگ تاثیرات مخرب و ویرانگر و ناگواری بر زیست بوم سرزمین ایران می گذارد که سلامتی همه انسانها، از کودک و زن و مرد و پیر و جوان وهمه موجوداتِ زنده اعم از جانور و گیاه را در معرض خطر و بحرانی سخت ناشی از ویرانی محیط زیست وطبیعت، قرار می دهد.
ماشین ها، هواپیمای جنگی و همه ی ابزار جنگی، کاهشِ تنوعِ زیست بوم و صدمه به همه ی موجودات زنده، چه در جانوران و چه در گیاهان را بهمراه دارد و به مرور، زندگی و زیست را به نابودی می کشاند. صدمات و مخاطرات جنگها،نه امروز بلکه دهه ها نیز ادامه دارد . به گونه ای که جای زخم و ویرانیِ حاصل از جنگ عراق را هنوز در طبیعت، در زیست بوم و در وجود انسانها مشاهده می کنیم
بکارگیری ابزارجنگی، مضر به حال محیط زیست، براساسِ اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی(ICC) ممنوع وجنایت جنگی اعلام شده است. دفاع از میهن حق محفوظ ماست ولی با آگاهی از تاثیرات مخرب جنگ که موجب ایجاد بحرانی سخت در فرو پاشی اکوسیستم و ویرانیِ طبیعتِ زیبا و کم نظیرمان دارد. آگاهانه شعار "نه به جنگ" را سر می دهیم.

پروین ضرابی- مادرصلح

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

مرغ شب‌خوان که با دلم می‌خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند

با تأسف بسيار درگذشت جناب آقای محمد باقر میرزایی همسر و همراه فرهيخته و بسسار مهربان دوست عزيزمان بانو ثريا یوسفی مادر صلح را به ایشان و فرزند برومندشان بابك عزيز تسليت می گوييم
و خودمان را شريك غم شان می دانيم.شك نداريم ثرياجان به مدد مهر بی پايان و عرفان و باور های صلح خواهانه اش همچنان با خدمت به محرومان و مدد جويان از اين دوران سخت و سرد هجران و فقدان عبور خواهد كرد. برای ثريا جان و بابك عزيز صبر در مصيبت و سلامت آرزو مي كنيم.
مادران صلح ايران
🥀🥀🥀🥀🥀🥀


https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

سخنی با تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور

تجربه حمله غافلگیر کننده و جنایتکارانه ی اسرائیل به ایران، و آغاز جنگی دیگر در خاورمیانه با حمایت ترامپ رئیس جمهور امریکا و‌ کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ تن از هموطنان در جنگ ۱۲ روزه، باید هشداری جدی به شما حاکمان کشور باشد، که مدافعان میهن، تنها مردم عزیز وخردمند این سرزمین اند نه شعار دهندگان منفعت طلب وطن فروش
سالیان سال است که دلسوزان واقعی ایران فریاد برآورده اند که به بیراهه می روید وخاکریز اول دفاع از وطن ،مردم این سرزمین اند نه نیروهاوکشورهایی درپیرامون ، که آسیب پذیرتر از شماهستند. اما کو؟گوش شنوا؟ بیاد دارم که تابستان سال ۸۷ طبق معمول به وزارت اطلاعات که هر از چندی احضارم می‌کرد،خوانده شدم و حین صحبت ،گفتم چرا اینقدربا آمریکا سرشاخ می شوید. آیا به داشتن تعدادی موشک ،غره هستید ؟ موشکهای شما در مقابل پیچیدگی وتکنولوژی جنگ افزارهای آنان ،از کارایی حداقلی هم برخوردار نیست ! پاسخ این بود ؛که نه ما خاکریز هایی چون همسایگان مان داریم وآنان سدهای دفاعی ما هستند و از ما محافظت می‌کنند!.گفتم اینقدر دچار توهم قدرت نباشید. با همه جهان وارد نزاع وتخاصم شدن ، نتیجه ای جز، تنش و جنگ برای کشور ندارد ، که البته نفوذ جاسوس در حیاتی ترین بخشهای اداری ونظامی هم ، مزید برعلت گشت! لیکن شما براه خود رفتید و شد آنچه نباید میشد وطی این دوازده روز، شاهدش بودیم.
سالها به همه مردم جفا کردید. سالها نان از سفره هایشان باایجاد زمینه ی فساد گسترده، ربودید وسالها آزادی بیان وعقیده را به بند کشیدید. دلسوزان این مرز وبوم را تحت فشار قرار دادید،زندانی کردید واز میهن راندید و عده‌اي چاپلوس نابخرد، دزد وجاسوس را آزاد گذاشتید که بوقت خطر، هر یک به گوشه ای خزیدند و ناپدید شدند!
ولی هم اکنون ،زمان آن فرا رسیده است که برای حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی ایران ،مردم، وارد عمل شوند .
امروز زمانیست که نه تنها درکلام بلکه در عمل باید ملت ایران ازسوی حاکمیت عزیز شمرده شود وخواسته های مردم مورد توجه قرار گیرد . بدیهیست که گام اول در این مسیر ، آزادی ورهایی محصورین عزیز مان خانم رهنورد وآقای موسوی و همچنین آزادی کلیه زندانیان عقیدتی - سیاسی ، تغییر رویکرد فعالیتی رسانه فعلی به جایگاه رسانه ی ملی و تعویض مسئولین آن ، رفع فیلترینگ وبهبود نسبی معیشت ایرانیان است. وسپس بهره مندی از اندیشمندان ومتخصصان برای تهیه ی نقشه ی راه توسعه ی سرزمین واجرای آن طی فرآیند مدون . من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم!


مادر صلح: زهره تنکابنی
۲۰ تیر ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

❇️دعوت به همبستگی و اقدام فوری

ما در سایه‌ فاجعه‌ی جنگی که می‌تواند به ویرانی‌های گسترده انسانی، محیط زیستی و اجتماعی بیانجامد، یک‌صدا اعلام می‌کنیم:

🔹جنگ ضد زندگی است؛
🔹جامعه ایران دوستدار زندگی است و توان و شایستگی بهبود زیست جمعی خود را دارند؛
🔹ما تجاوز نظامی اسرائیل وآمریکا علیه ایران را محکوم می‌کنیم؛
ما با هرنوع جنگ افروزی در ایران، منطقه و جهان مخالفیم؛

ما باور داریم جنگ، هر جا و از سوی هر که آغاز شود، خشونت، فقر، آوارگی و نابودی منابع حیاتی را در پی دارد. مردم ایران که سال‌ها زیر بار جنگ، تحریم، تحدید، تهدید، تحمیل، فساد، بحران‌های زیست‌محیطی و اقتصادی زیسته‌اند، خواهان جنگی تازه نیستند.

ما خواهان بازگشت به خرد، گفت‌وگو، اخلاق، آزادی، عدالت و زندگی هستیم.
ما خواهان توقف فوری هرگونه جنگ افروزی، اشغال‌گری و اقدام نظامی جنگ‌طلبانه هستیم.

از امروز با هشتگ‌های #زندگی_علیه_جنگ   #الحیاه_ضد_الحرب #LifeAgainstWar و ۲۸ تا ۳۰ تیر با اقدام‌های مشترک و مستقل (پیام، بیانیه ...) به این همبستگی بپیوندید.


لینک امضا و اعلام همبستگی، دیدن متن فراخوان و لیست بیش از ۷۰ تشکل مدنی که در شروع به این همبستگی پیوستند.

https://b2n.ir/xs6820




https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

رنج نوشتۀ «من» خطاب به حاکمان!
ما چه کردیم، شما چه کردید؟
ما براساس چشم اندازهای وعده داده شدۀ شما، مبتنی بر تأمین آزادی، استقلال امنیت و رفاه مردم در جمهوری اسلامی، حکمرانی کشور پهناور ایران و میراث چند هزار سالۀ خود را به شما واگذار کردیم. شما پس از زمانی کوتاه، ما را که سالیان دراز، صلح آمیز، در کنار هم زندگی می کردیم در قالب خودی و غیرخودی از هم جدا کردید و برخی را محروم از تحصیل و تدریس و کار!
ولی ما در صفوف متحد در جبهه و پشت جبهه در برابر تجاوز عراق و حامیانش در دفاع از میهن جنگیدیم و همۀ رنج ها و سختی های چندین سالۀ جنگ را که با تصمیم گیری های نادرست شما به طول انجامیده بود با صدها هزار شهید از جوانان رشید این مرز و بوم تاب آوردیم. شما هزاران نفر از دیگر جوانان ما را بیرحمانه، راهی خاوران و دیگر گورستان ها کرده و سال ها رعب و وحشت را بر مردم رنجدیدۀ ایران مستولی کردید. رد پای این درد و رنج، چنان برقلب ما نقش بسته که تا زنده ایم آن را فراموش نخواهیم کرد. در یورش گام به گام تنگ نظران، آزادی های مورد انتظار مردم نیز، به بند کشیده شد تا بدان جا که تعدادی از فعالین سیاسی و روشنفکران این مرز و بوم را در قتل های زنجیره ای، از حق حیات محروم کردید. لیکن ما تاب آوردیم با امید به تغییر رویکرد شما به اصلاح مسیر و حرکت به سوی توسعۀ همه جانبۀ ایران زمین و دوم خردادی را رقم زدیم برای رساندن صدای اعتراض مان به شما!
رسانۀ ملی را به افراد جزم اندیش و تنگ نظر سپردید درتقابل با غنای دانش و فرهنگ و هنر هزاران سالۀ ایران! آموزش و پرورش آینده سازان میهن را، با سیاست گذاری های تنگ نظرانه، از دانش و پرورش نسلی توانا تهی کردید و در عرصه های هنری، فرهنگی نیز، این رویکرد را ادامه دادید، ولی ما با آگاهی و در حد توان مان، فرزندان مان را به کسب دانش ، هنر و فرهنگ و ورزش، رهنمون شدیم و برایشان، زمینه های آشنایی با حقوق انسانی، آزادی و رهایی را فراهم آوردیم.
شما نه تنها، سیاستگذاری اجتماعی در حوزه های مسکن، آموزش، بهداشت و درمان و اوقات فراغت را برای مردم بویژه اقشار محروم نادیده گرفتید بلکه، با باز گذاشتن دست سودجویان و فرصت طلبان در نبود یک برنامۀ توسعه و نقشۀ راه رسیدن به آن، فرصت تشکیل یک جمعیت رانت خوار -منفعت طلب، بدون تعلق خاطر به میهن و نسل آینده را فراهم آوردید‌ و با تراکم فروشی، زمین و درخت و آسمان را از ما گرفتید و داعیۀ سازندگی سر دادید.
بیش از چهار دهه است که در خصوصی ترین حیطه های زندگی ما اعم از چگونه اندیشیدن، چگونه زندگی کردن و حتی چگونه پوشیدن وارد شدید و مبالغ هنگفتی را جهت تأمین تجهیزات مقابله با آن، بویژه در رابطه با زنان به عنوان نیمی از جمعیت این سرزمین هزینه کردید و ما علیرغم این فشار بالاترین درصد قبولی دانشگاه ها را کسب کردیم و نا امید نشدیم از موانع بسیاری که در مشارکت ادارۀ کشور برای مان ایجاد کردید و ایستادگی کردیم.
 استقلال اقتصادی بر پایۀ توسعۀ درون زا را به مدیران ناکارآمد و مدافعان رانت واگذار کردید و ما مردم بار گرانی وتورم و فقر فزاینده را به دوش کشیدیم هرچه فریاد برآوردیم که ما کشور انرژی خورشیدی هستیم و بسیار توانمند در منابع طبیعی، و مردم این سرزمین شایستۀ زندگی در رفاه هستند در یک کشور توسعه یافته لیکن شما غیرمسئولانه با سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های غیرعلمی در صنعت و کشاورزی با سدسازی و برداشت های بی رویۀ آب های زیرزمینی به تخریب محیط زیست و هدر دادن منابع این سرزمین شامل؛ دریاچه و رودخانه و تالاب و جنگل و خاک و آب و... پرداختید و حتی ما را از حق هوای پاک نیز محروم ساختید و تولید انرژی هسته ای را سرلوحۀ اقتدار کشور قرار دادید. باز هم ما تاب آوردیم و به تولید محتوای دانشی و آگاه سازی و تشکیل کارزار و اعتراض پرداختیم و فریاد زدیم تا زندان!
ما طالب زندگی هستیم، میهن خود را دوست داریم و به داشتن دانشمندان و اندیشمندان و مفاخر و همۀ مردم فکور و صبور و زحمتکش خود افتخار می کنیم.
طبیعت و تنوع زیستی زیبا و بی همتای این سرزمین بخش مهمی از وجود ماست و به آن احترام می گذاریم و می خواهیم سرفرازانه، آن را به آیندگان بسپاریم.
 شما چرا می پندارید که چون ما، زمانی حاکمیت را به شما، تفویض کردیم حق دارید این چنین، نیستی این سرزمین را رقم زنید؟! آنقدر به ما سخت گرفتید و در هر اعتراضی، چون دشمن با ما برخورد کردید که دشمن واقعی تا رگ گردن به شما نزدیک شد ولی ما باز هم در مقابل تجاوز آشکار آمریکا و اسرائیل جنایتکار، با عمل خود، نشان دادیم که حفظ تمامیت ارضی و کیان سرزمین ایران در اولویت ماست و حق تعیین سرنوشت، تنها برای ما، مردم ایران محفوظ است و به بیگانگان اجازۀ تجاوز به میهن عزیز خود را نخواهیم داد.
 آری ما اینچنین مردمی هستیم.
 ای حاکمان اندکی تفکّر و تأمل و تغییر رویکرد با این تجارب!

* زندانیان سیاسی - عقیدتی را آزاد کنید و مدال سیاه اعدام در جهان را از سینه خود بردارید!
* اندیشمندان و متخصصان را گرد آورید و رویکرد جدیدی را در تدوین الگوی توسعۀ کشور و ایجاد مناسبات صلح طلبانه با دنیا براساس منافع ملی بنیان نهید که فرصتی باقی نمانده است.
* رواداری پیشه کنید و آزادی سبک زندگی را برای طیف های مختلف مردم به رسمیت بشناسید و به تنوع بی نظیر زیستی - فرهنگی ایران احترام بگذارید و همبستگی ملی را تقویت کنید. چرا که تنها سد دفاعی برای بقا و پایداری هر سرزمین، همراهی مردم با حاکمان آن است و دیگر هیچ...

۲۵ تیر ۱۴۰۴
مادر صلح: مژگان احمدیه

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

روزگار غریبی است!
روزگار غریبی است بال های خونین کبوتر صلح و آزادی کمتر نشانی از سپیدی صلح و آرامش دارد، زندگی شادمانه در این سیارۀ آبی هر روز بیشتر از دیروز به غربتی غم انگیز می خزد. اخبار جهانی به نمایش از شگردهای جدید جنگ، خونریزی، کشتار و خیانت و ظلم و نسل کشی بدل شده است، و نسل بشر بیشتر از پیش خود را در چنگال جنگ های افروخته شده بی پناه و ناگزیر می یابد.
منطقه بلازدۀ خاورمیانه و شمال افریقا در آتش جنگ و‌ نفاق می سوزد و ‌گاه شراره هایی از این زایده دامن سایر نقاط جهان را نیز درگیر می سازد ، نگرانی های آشکار و پنهان تبدیل به کابوس های وحشت شبانه روزی شده است و دیگر کسی آرزوهای رنگی شادی را به یاد نمی آورد و خواسته ای فراتر از صلح و آرامش در مخیله نمی گنجد. زمانی در تاریخ انسان ها، صلح فقط پایانی برای جنگیدن، کشتار، نجات و ‌چپاول بود و حس های شبانه روزی به ارمغان می آورد، که امروز کاریکاتوری از آن باقی نمانده است، امروز صلح طعمه ای در دستان قدرتمندان و دیکتاتورهاست و اهدافی برای انسان های بیگناه و فریب خورده برای جنگیدن بیشتر. به راستی روزگار غریبی است صلح در قعر قاف زندانی دیوان جنگ طلبی است که نانشان در تنور جنگ برشته می گردد، صلح خواهان می باید از هفت شهر عشق گذر کنند کشته ها دهند و زجرها کشند بلکه از راهیان سیمرغ به قاف صلح رسند. به راستی روزگار غریبی است، عجیب تر آن که طرفین جنگ همه از اهداف انسانی برای جنگ های خویش دفاع می کنند. جنگ های بزرگ ریشه های اجتماعی و فرهنگی عمیق در زندگی روزمره انسان دارند. بازتاب سیاست های غلط می تواند پرورنده انسان های خشن، زورگو و قانون‌ گریز و از سوی دیگر انسان های تو سر خور، بیچاره، آواره و بی پناه باشد، که نهایتاً به شورش مظلومان و جنگ های دیر پا بیانجامد، فراموش نکنیم که جنگ فقط در میدان های جنگ اتفاق نمی افتد، ابتدا در خیابان ها و گذرگاه ها پشت رل اتومبیل ها نشسته اند می آغازد، سپس در محیط کار در معابر عمومی و نهایتاً در منازل کارآزموده می گردد و از تک تک افراد جنگنده هایی آماده انفجار می سازد .
در این کشاکش بی سر و ته ، دراین غوغا سالاری و در این بازار مکاره، صلح طلبان و‌منادیان انسانیت با دستان خالی از زور و زر چه تدبیری باید بکار گیرند که پرچم صلح و‌ آشتی را خود به پا دارند. چه باید کرد؟ شکی نیست فرهنگ سازی اساسی ترین گام‌ و ‌قوی ترین سلاحی است که می تواند چراغ راه توده های انسانی در این راه دشوار باشد. ولی چگونه خیزشی عظیم و نهضتی بزرگ‌ با سلاح علم و ‌قلم ‌و هنر می باید آراسته گردد تا بتوان به جامعه انسانی نزدیک شد شکی نیست که در این راه بسیاری از اصول و عقاید و بایدها و‌ نبایدها در مرزهای خویش زیر و رو خواهد شد، هیچ
شکی نیست که طرحی نو باید انداخت وگرنه با این قواعد و قوانین و با این اصول و ضوابط حاکم، آش همان آش است کاسه همان کاسه!
مادر صلح: اکرم مصباح

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

دل نوشته:
مادر صلح ایران
خطاب به مادر اسرائیلی من یک مادرم تو هم مادری سالهاست به بخاطر کشتاری که هیتلر از شما کرد مردم فلسطین را می آزارید و به گمان خود کنترل می کنید در حالیکه شما از آنها جهادی های جان برکف می سازید. وقتی اعلام می کنند ۷۰ درصد مردم شما از حمله اسرائیل به ایران خشنودند یعنی نمی دانید یا خود را به ندانستن می زنید آنچه از دست می رود جان انسان هایی است که هنوز نوشتن جنگ را نیاموخته اند این زمان همدلی ام با مردم غزه بیشتر شده چرا که وحشت گسترده در چشمان فرزندم از ترس بمباران را می بینم و لمس می کنم .من مادرم من می خواهم سرزمینم امن باشد تا فرزندانم در آن ببالند و بزرگ شوند و رویاهایشان را بسازند در سرزمینی که به کودکان در صف غذا شلیک کنند و چادرهایشان یا همان سرپناه موقت را نیز بمباران کنند.... مطمئن باش برای فرزندانت و برای نسل های بعدی چیزی جز خشونت و نفرت نمی کاری؛دلم از روزی می سوزد که سیه دلی چون هیتلر برای نسل کشی یهودیان ستوده شود...

مادر صلح: منصوره
مسعودی

۳۱ تیرماه ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

فاجعه در غزه همچنان در حال وقوع است!

از طرف مردم دنیا باید فشار بیشتری وارد شود.
به صفحه‌های رسمی‌شون توی اینستاگرام بروید:

🔹 سازمان ملل: @unitednation
🔹 صلیب سرخ جهانی: @icrc
🔹 عفو بین‌الملل: @amnesty
🔹 دیده‌بان حقوق بشر: @humanrightswatch
🔹 دادگاه کیفری بین‌المللی: @internationalcriminalcourt

و ازشون بخواین که جلوی نسل‌کشی رو بگیرن.
بنویس. کامنت بذار. تگ کن.
اونا برای ما کار می‌کنن، نه برعکس.

می‌تونی براشون ایمیل هم بزنی،
ولی وقتی عمومی باشه،
وقتی دیده بشه که چقدر زیادیم،
اثر بیشتری داره.

یعنی ما فقط صدای خودمون رو داریم.
فقط همین.
و اگه همین رو هم استفاده نکنیم،
واقعاً مایه‌ی شرمه.

ازش استفاده کن.
بلند، واضح، بی‌قید و بی‌شرط.

#با_تمام_وجود_محکوم_می‌کنم


https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

رویدادی بسیار تأثیرگذار در شهر بث انگلستان رخ داد، جایی که از ساعت ۷ صبح تا نیمه‌شب، اسامی پانزده هزار و پانصد کودک فلسطینی که در جنگ نسل‌کشی اسرائیل با خونسردی اعدام شده بودند، خوانده شد. این اسامی توسط تعداد زیادی از مردم عادی و همچنین افراد مشهور خوانده شد. اینها کسانی هستند که علیرغم جدایی از نظر زبان، مذهب، باور و مرز، حقیقت را درک می‌کنند. تاریخ ثبت کرده است که کسانی بوده‌اند که به ندای وجدان پاسخ داده‌اند، با تمام قوا بی‌عدالتی را به چالش کشیده‌اند، در برابر آن مقاومت کرده‌اند و همچنان صدای حقیقت بوده‌اند.

https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

اختلاف نسل ها
ما در کجای تاریخ پر فراز و نشیب میهن مان ایستاده ایم، شکی نیست که کشور ما در طول تاریخ کهن خویش طوفان های زیادی را پشت سر گذاشته است، اما سرعت تحولات و ‌دگرگونی ها قرن اخیر بویژه در تکنولوژی های صنعتی و‌ علمی و همچنین در گرفتن اطلاعات و رسانه ها باعث پیدایش شیوه های زیستی متفاوت و قشربندی های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی متنوعی شده است، که پیش از پیش گستره جوامع انسانی را رنگارنگ نموده، یکی از نمودهای بارز این مرزبندی ها را ما امروزه در شکاف های عمیق بین نسل ها می بینیم، آمیزش صلح آمیز نسل های گذشته امروزه جای خود را به جدایی تحمل ناپذیر نسل ها داده است، بطوری که گاهاً فهم ‌و ‌درک ‌فرزندان از سوی پدران و‌ مادران مشکل و ‌مشکل تر می شود ، بازتاب چنین شکاف های فکری و فرهنگی را به خوبی می توان در حرکت های اجتماعی و سیاسی جامعه خود مشاهده کرد، اینک فن آوری های روز ما را در برابر هجوم ارزش های زشت و‌ زیبای جوامع دیگر قرار داده است که نسل جدید ما نیز با ولع تمام مشغول بلیعدن آن است. تضاد دو برخورد این تقابل آرا جوی را بر جامعه ما حاکم ساخته است، شناخت درستی از آن نداریم و قبل از آن که بتوانیم یک ارزیابی صحیح‌‌ از این تضارب داشته باشیم در نقطه کوری از بهت و‌حیرت گرفتاریم. چه باید کرد؟ در اینجا پاسخ های به شدت متضادی برمی خوریم که از نفی کامل تا پذیرش دربست متفاوت می باشند، آیا این حرف درست است که پدران ما حق تعیین سرنوشت برای ما نداشته اند اگر چنین است پس باید به تمامی گوش فرا دهیم تا نسل جدید باید و ‌نبایدهای خود را بر ما دیکته کنند و اگر برانیم که همچنان بر تجربیات و ارزش های خود پای بفشاریم حاصل برخورد این دو‌ حرکت، چه برآیندی خواهد داشت و آیا راه سومی که بتواند ‌ما را در مسیر راه همبستگی و انسجام اجماع قرار دهد وجود دارد؟
ما اکنون در موقعیتی قرار گرفته ایم که فهم نسل ها از همدیگر روز بروز مشکل تر و پیچیده تر می شود. از خودم می پرسم ما چه خواهیم کرد، یک زندگی معمولی! زندگی معمولی چگونه زندگی است؟ آیا این تعریف از زندگی معمولی ما جوابگوی خواسته های فرزندان ما هم هست؟ آیا انها منظور ما را از زندگی معمولی می فهمند؟ ایا زندگی معمولی او شباهتی به زندگی معمولی من دارد می دانم که نه ؟ آرمان هایشان و آرزوهایشان بسیار متفاوت از آن چیزی است که ما آن را زندگی معمولی می نامیم حال اگر در یک جامعه بزرگتری قرار بگیریم با چه گستره ای از رنگ ها مواجه خواهیم شد پس نمی توان یک الگوی خاص یرای خواسته ها و آرمان های نسل های مختلف و گروه ها و قشرهای متفاوت اجتماعی تعیین و درخواست نمود ولی وجه مشترک تمام خواسته ها یک چیز است «آزادی» اگر بر حول محور آزادی که می تواند در برگیرنده همه خواستها و امال همه نسل ها باشد گرد آییم می توان خواسته تک تک افراد جامعه را در این منشور رنگین ملاحظه کرد. از این رو تمام تلاش ها را می باید برای بدست آوردن آن وجه مشترک که آزادی است بکار گرفت و از پراکندگی آرا و برخوردهای حذفی باید پرهیز نمود .در نقطۀ کوری از بهت و‌حیرت گرفتاریم.

مادر صلح: اکرم مصباح
29 مرداد 1404


https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

✅ جامعه مدنی در وضعیت استثنایی (آخرالزمانی)

✍🏻 مینو مرتاضی لنگرودی، مادر صلح و عضو حامیان جامعه مدنی (حجم)

🔰در جهانی که فرمانروایان در داخل مرزها و فراتر از مرزها به بهانه منافع مردم و در اصل در جهت تثبیت و گسترش قلمرو فرمانروایی و افزایش ثروت خود، از قانونمندی‌های دوران‌ساز فراتر گذاشته‌اند و وضعیتی استثنایی ساخته‌اند، کنشگری داوطلبانه فارغ از چارچوب‌های قدرت مستقر در داخل و خارج از مرزها به امری پیچیده و طاقت‌فرسا تبدیل شده است.

🔰در وضعیت‌های استثنایی معنا و تعریف دموکراسی تغییر می‌کند. هنجارها و قوانین بی‌اعتبار و بی‌اثر می‌گردند. در خلأ هنجارها و قوانینی که استخوان‌بندی جوامع را تشکیل می‌دهند، جامعه دچار آشوب و رفتار آنومیک می‌شود. در چنین وضعیتی نهادهای مدنی میانجی که در جهت برساخت دموکراسی و توزیع قدرت و تقویت عاملیت مردم در جامعه تلاش می‌کنند، تضعیف و کژکارکرد می‌شوند.

🔰زندگی کردن در چنین وضعیتی که بسیاری آن را وضعیت آخرالزمانی نامیده‌اند، برای مردم ایران که بر تاریخی چند هزار ساله تکیه زده‌اند و بدان مفتخرند، آسان نیست. تا پیش از جنگ دو هفته‌ای، جامعه مدنی ایران در قبال وضعیت استثنایی در داخل، راهکارهایی جهت تاب‌آوری در قبال بحران‌های اجتماعی و سیاسی اندیشیده بود و حول محور حل بحران‌ها اندیشه و کار می‌کرد.

🔰جنگ و تجاوز اخیر اسرائیل و آمریکا به کشورمان تکانه محکمی برای جامعه مدنی بود. در ابتدای امر یک همبستگی عاطفی عمومی برای دفاع از کیان میهن مظلوم شکل گرفت که نقطه عطف و امیدی برای برساخت مشارکت اجتماعی و عاملیت مردم در رتق و فتق امور اجتماعی ایجاد کرد. این نوع همبستگی که اغلب بر پایه احساس خطر از سوی دشمن متجاوز شکل می‌گیرد، برای مردم ایران پدیده‌ای آشناست. همبستگی‌های ملی نوعی کنش عاطفی تاریخی و باارزش برای مردم در سراسر جهان است. ملتی را نمی‌توان یافت که برای دفاع از میهن در برابر تهاجم بیگانگان و دشمنان همبسته نشوند.

🔰اما همبستگی‌های عاطفی و مکانیکی کارکرد مقطعی ـ کوتاه‌مدت و موقعیتی دارند. با سپری شدن زمان و فروکش کردن احساس خطر و سرد شدن شور اولیه برای مقابله با خطر، فروکش می‌کنند. طی دوازده روز جنگ که در نوع خود کم‌نظیر بود (جنگ ترکیبی هوشمند با پیشرفته‌ترین سلاح‌هایی که بشر به عمر خود دیده)، علاوه بر همبستگی عاطفی ملی، با نوعی همبستگی جهانی هم با مردم ایران مواجه شدیم که شادی‌بخش و غرورآفرین بود.

🔰البته آشکار و عیان است که همبستگی مردم جهان در حمایت از مردم ایران، معطوف به رویارویی مستقیم ایران با دولت مهاجم و بی‌رحم اسرائیل و در حمایت از مردم غزه ایجاد شده بود. از سوی دیگر، بخشی از مردم ناراضی که در انتخابات اخیر نشان دادند پرشمار هم هستند، بنا بر عِرق ملی، هرچند از فرصت به‌دست‌آمده برای بیان نارضایتی خود از شیوه حکمرانی استفاده نکردند، اما به‌طور غریزی در راستای دفاع از استقلال و تمامیت ارضی کشور همبسته ماندند.

🔰نکته مهمی که در موضوع همبستگی اتفاق افتاده و مورد توجه کنشگران مدنی قرار گرفت، این بود که همبستگی اخیر در داخل و در جهان بر محور جنگ شکل گرفته و همبستگی قدرت‌محور است. یعنی مبنای همبستگی همان قدرت فرمانروایانی است که وضعیت استثنایی یا آخرالزمانی را ایجاد کرده‌اند.

🔰نکته بسیار مهمی که نمی‌توان از آن غافل شد این است که از جمله علل شکل‌گیری وضعیت‌های استثنایی در دوران اخیر، سلطه نظامات سرمایه‌داری به‌ویژه آمریکا بر ارکان و منابع جهانی است. نظامات قدرتمند سرمایه‌داری، به‌ویژه در سال‌های اخیر، بدون پرده‌پوشی و آشکارا از طریق زور و زورگیری و از موضع ارباب در سرتاسر جهان تلاش بسیار کردند تا با به خدمت گرفتن و به نوعی بی‌اعتبار کردن و اضمحلال نهادهای میانجی همچون سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری و فراملی؛ ساحت سیاست را از ساحت قدرت تفکیک و جدا سازند.

🔰نظامات جدید سرمایه‌داری سودمحور با تفکیک «قدرت» به معنای توان انجام کار از «سیاست» به معنای تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری، ساختارهای سیاسی دوران مدرن را دموکراسی‌زدایی کردند. ابرقدرت‌های جهان در دوران مدرن، بر اساس پیوند سیاست و قدرت در قالب «دولت ـ ملت»، ساختار دولت‌های دموکراتیک را بنا کردند. هم‌اکنون اما «سیاست» را در قامت دولت‌های محلی و ناکارآمد و گوش‌به‌فرمان، محدود کرده و ساحت «قدرت» را در سطح جهان و به دور از نظارت و کنترل نهادهای مدنی ملی و بین‌المللی، در نهادهای متعدد همچون بنگاه‌های مالی، الیگارشی‌های فاسد سرمایه‌دار و پلتفرم‌ها و شبکه‌های مجازی تحت امر خود پراکنده و منتشر ساخته‌اند.

🔰به این ترتیب با دور زدن و زیر پا نهادن قانونمندی‌های دوران‌ساز، وضعیت‌های استثنایی را بر سراسر جهان حاکم کردند.

🔗 برای خواندن متن کامل: کلیک کنید

@Haajm



https://www.group-telegram.com/mothersforpeaceiran.com

نام من هاروکی هست. ۹۸ سال دارم و ایشون آمیکو تنها دوست باقیمانده من در این دنیا است. امشب فقط یک موسیقی گوش نمی‌کنید بلکه یک خاطره هم می‌شنوید. من فقط ۱۸ سالم بود وقتی آسمان ناپدید شد. در ۶ اوت ۱۹۴۵ ما در هیروشیما دانشجوی موسیقی بودیم. من ویولن میزدم و او پیانو. ما در کلاس با همدیگه مشغول تمرین یک آهنگ در مدرسه بودیم که قرار بود آنروز بعدازظهر در مدرسه اجرا کنیم. یک ملودی ساده که با هم نوشته بودیم. یک ملودی پاک که هیچ ارتباطی با جنگ نداشت. من هفته‌ها روی پیدا کردن جرئت برای اینکه به او بگم دوستت دارم کار کرده بودم ولی قبل از اینکه بتونم به او بگم آفتاب از آسمان افتاد. هیچ اعلان خطر یا صدائی نبود . فقط یک نور سفید آنقدر زیاد مثل اینکه احساس می‌کردیم حذف شدیم، زمان دیگه وجود نداشت .
یادم میاد وقتی چشم‌هایم را باز کردم نمی‌فهمیدم چی می‌بینم. فکر کردم مرده‌ام. همه کسانی را که می‌شناختم مرده بودند. ساعت‌ها تا بیرون کشیدن در زیر آوار بودم. دستهایم سوخته و چشم چپ من کور شده بود. ویولن من تکه تکه و مثل هیزم شده بود. هیچوقت دوباره آمیکو را ندیدم و یا اینطور فکر کردم. من ۷۰ سال بعد در این باور بودم که او هم همراه دیگران مرده. هیچوقت ازدواج نکردم و دیگه ویولن نزدم. هر نت منو به یاد زندگی از دست رفته‌ای می‌انداخت از چیزی که نتونستم اونموقع بگم.
۷ سال قبل نامه‌ای از سازمان بازماندگان ژاپن رسید که می‌گفت یک نفر بنام امیکوساتو سئوال کرده که آیا من هنوز زنده هستم؟ من سه روز قبل از اینکه بتونم حتی زنگ بزنم گریه کردم. ما در سکوت ملاقات کردیم ، هیچ کلامی وجود نداشت که بتونه بیانگر شدت رنجی باشه که در ما بود.
او هم زنده مانده بود. با سوختگی در ستون فقرات و از دست دادن والدین و برادر خرد سالش. او هم فکر می‌کرد که من هم مرده‌ام. روی یک نیمکت نشستیم ، فقط دو پیر شکسته شده توسط تاریخ. من پرسیدم آیا آهنگ را یادت میاد. او لبخند کوچکی زد و گفت هیچوقت فراموش نکردم و ما شروع به نواختن کردیم . ده‌ها سال به وسائل موسیقی خودمون دست نزده بودیم و دست‌های ما مثل سابق حرکت نمی‌کردند ولی آهنگ مثل یک غوغا بعد از خشکسالی رسید.
ما امشب برای تحت تاثیر قرار دادن کسی اینجا نیامدیم. ما وقت زیادی برای ماندن روی زمین نداریم. آنچه را که خواهید شنید آهنگی هست که قرار بود ما ۸۰ سال پیش اجرا کنیم ، آهنگ دو بچه که هرگز نتوانستند خداحافظی کنند ، یک لالایی برای مردگان، یک دعا برای صلح، برای آنهائی که نتوانستند از زیر آوار بیرون بیان و برای نمونه‌های کوچکی از ما هست که هیچوقت نتونستند رشد کنند.  از شما که به ما اجازه دادید آخرین آهنگ خودمان را به اشتراک بگذاریم سپاسگزاریم.

تقی عطایی

🌿 @sazotabiat 🌿

* من از آنجا که به‌شدت ضدِ جنگ و خشونت هستم و طرفدار پَر و پا قرص صلح و عدالت، مطلبی را که دوستی ارسال کرده تقدیم می‌کنم به شما و سایر انسان‌یاران با این امید که دیگر امریکا و هیچ کشور دیگری مرتکب چنین جنایتی نشوند:

ترجمهٔ کامل سخنان بسیار شنیدنی  از نوازندهٔ جان به‌در بردهٔ بمباران هیروشیما در ٩٨ سالگی.

تقی عطایی

🌿 @sazotabiat 🌿