دانشگاه یا نهاد سیاسی؟
تحلیلی بر شاخص‌های استخدام استاد در جمهوری اسلامی
فرم رسمی «صلاحیت عمومی» که در دانشگاه‌های جمهوری اسلامی برای استخدام یا تبدیل وضعیت اعضای هیئت علمی به‌کار می‌رود، شامل مجموعه‌ای از شاخص‌هاست که هرکدام با امتیازی بین ۵ تا ۱۲ وزن‌دهی شده‌اند. این شاخص‌ها طیفی از الزامات مذهبی و سیاسی تا ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای را در بر می‌گیرند. به عنوان نمونه، بندهایی چون «الزام به انجام واجبات و ترک محرمات» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی و قانون» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد و التزام به اصل ولایت فقیه» (۱۲ امتیاز)، «تعهدات اخلاقی و امانت‌داری» (۶ امتیاز)، «حسن شهرت اجتماعی» (۸ امتیاز)، «عضویت در بسیج و نهادهای فرهنگی» (۷ امتیاز) و «علاقه‌مندی به شغل معلمی و پیشرفت علمی» (۱۲ امتیاز) در این فرم دیده می‌شوند. مجموع امتیازات کل فرم ۱۳۵ است.
نسبت معیارها
بر اساس محاسبه دقیق، توزیع امتیازات چنین است:
معیارهای ایدئولوژیک: ۶۹ امتیاز (۵۱٪)
معیارهای اخلاقی/حرفه‌ای: ۲۶ امتیاز (۱۹٪)
معیارهای عمومی/شخصیتی: ۴۰ امتیاز (۳۰٪)
این ترکیب به روشنی نشان می‌دهد که بیش از نیمی از کل امتیاز به شاخص‌های ایدئولوژیک اختصاص دارد، در حالی‌که اخلاق، صداقت، مسئولیت‌پذیری و وجدان کاری تنها کمتر از یک‌پنجم وزن دارند.
تحلیل و پیامدها
تکیه سنگین بر معیارهای ایدئولوژیک به این معناست که حتی اگر یک استاد از نظر صداقت علمی، تعهد حرفه‌ای و کیفیت تدریس برجسته باشد، بدون کسب امتیاز کافی در بخش‌های سیاسی و اعتقادی، امکان استخدام یا تثبیت وضعیت خود را نخواهد داشت. در مقابل، فردی با سطح علمی متوسط اما امتیاز بالا در معیارهای ایدئولوژیک می‌تواند تأیید شود.
این الگو با رویه‌ی دانشگاه‌های معتبر جهان تفاوت بنیادی دارد. در آنجا استخدام استاد بر اساس کیفیت پژوهش، انتشار مقالات علمی، توانایی جذب حمایت پژوهشی، نوآوری و اخلاق حرفه‌ای صورت می‌گیرد و باورهای شخصی یا سیاسی اساساً معیاری در فرایند ارزیابی محسوب نمی‌شوند.
نتیجه چنین تفاوتی روشن است: در ایران دانشگاه به جای آنکه بر محور شایسته‌سالاری علمی و اخلاق حرفه‌ای استوار باشد، بیشتر به نهادی با اولویت‌های سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل می‌شود. پیامد این رویکرد، تضعیف آزادی آکادمیک، رواج ظاهرسازی، کاهش کیفیت علمی و در نهایت مهاجرت نخبگان خواهد بود.
#آموزش_ایدئولوژیک #آموزش_سکولار #گزینش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
دانشگاه یا نهاد سیاسی؟
تحلیلی بر شاخص‌های استخدام استاد در جمهوری اسلامی
فرم رسمی «صلاحیت عمومی» که در دانشگاه‌های جمهوری اسلامی برای استخدام یا تبدیل وضعیت اعضای هیئت علمی به‌کار می‌رود، شامل مجموعه‌ای از شاخص‌هاست که هرکدام با امتیازی بین ۵ تا ۱۲ وزن‌دهی شده‌اند. این شاخص‌ها طیفی از الزامات مذهبی و سیاسی تا ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای را در بر می‌گیرند. به عنوان نمونه، بندهایی چون «الزام به انجام واجبات و ترک محرمات» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی و قانون» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد و التزام به اصل ولایت فقیه» (۱۲ امتیاز)، «تعهدات اخلاقی و امانت‌داری» (۶ امتیاز)، «حسن شهرت اجتماعی» (۸ امتیاز)، «عضویت در بسیج و نهادهای فرهنگی» (۷ امتیاز) و «علاقه‌مندی به شغل معلمی و پیشرفت علمی» (۱۲ امتیاز) در این فرم دیده می‌شوند. مجموع امتیازات کل فرم ۱۳۵ است.
نسبت معیارها
بر اساس محاسبه دقیق، توزیع امتیازات چنین است:
معیارهای ایدئولوژیک: ۶۹ امتیاز (۵۱٪)
معیارهای اخلاقی/حرفه‌ای: ۲۶ امتیاز (۱۹٪)
معیارهای عمومی/شخصیتی: ۴۰ امتیاز (۳۰٪)
این ترکیب به روشنی نشان می‌دهد که بیش از نیمی از کل امتیاز به شاخص‌های ایدئولوژیک اختصاص دارد، در حالی‌که اخلاق، صداقت، مسئولیت‌پذیری و وجدان کاری تنها کمتر از یک‌پنجم وزن دارند.
تحلیل و پیامدها
تکیه سنگین بر معیارهای ایدئولوژیک به این معناست که حتی اگر یک استاد از نظر صداقت علمی، تعهد حرفه‌ای و کیفیت تدریس برجسته باشد، بدون کسب امتیاز کافی در بخش‌های سیاسی و اعتقادی، امکان استخدام یا تثبیت وضعیت خود را نخواهد داشت. در مقابل، فردی با سطح علمی متوسط اما امتیاز بالا در معیارهای ایدئولوژیک می‌تواند تأیید شود.
این الگو با رویه‌ی دانشگاه‌های معتبر جهان تفاوت بنیادی دارد. در آنجا استخدام استاد بر اساس کیفیت پژوهش، انتشار مقالات علمی، توانایی جذب حمایت پژوهشی، نوآوری و اخلاق حرفه‌ای صورت می‌گیرد و باورهای شخصی یا سیاسی اساساً معیاری در فرایند ارزیابی محسوب نمی‌شوند.
نتیجه چنین تفاوتی روشن است: در ایران دانشگاه به جای آنکه بر محور شایسته‌سالاری علمی و اخلاق حرفه‌ای استوار باشد، بیشتر به نهادی با اولویت‌های سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل می‌شود. پیامد این رویکرد، تضعیف آزادی آکادمیک، رواج ظاهرسازی، کاهش کیفیت علمی و در نهایت مهاجرت نخبگان خواهد بود.
#آموزش_ایدئولوژیک #آموزش_سکولار #گزینش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
😡6👍4😁1
group-telegram.com/Dialogue1402/6980
Create:
Last Update:
Last Update:
دانشگاه یا نهاد سیاسی؟
تحلیلی بر شاخص‌های استخدام استاد در جمهوری اسلامی
فرم رسمی «صلاحیت عمومی» که در دانشگاه‌های جمهوری اسلامی برای استخدام یا تبدیل وضعیت اعضای هیئت علمی به‌کار می‌رود، شامل مجموعه‌ای از شاخص‌هاست که هرکدام با امتیازی بین ۵ تا ۱۲ وزن‌دهی شده‌اند. این شاخص‌ها طیفی از الزامات مذهبی و سیاسی تا ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای را در بر می‌گیرند. به عنوان نمونه، بندهایی چون «الزام به انجام واجبات و ترک محرمات» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی و قانون» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد و التزام به اصل ولایت فقیه» (۱۲ امتیاز)، «تعهدات اخلاقی و امانت‌داری» (۶ امتیاز)، «حسن شهرت اجتماعی» (۸ امتیاز)، «عضویت در بسیج و نهادهای فرهنگی» (۷ امتیاز) و «علاقه‌مندی به شغل معلمی و پیشرفت علمی» (۱۲ امتیاز) در این فرم دیده می‌شوند. مجموع امتیازات کل فرم ۱۳۵ است.
نسبت معیارها
بر اساس محاسبه دقیق، توزیع امتیازات چنین است:
معیارهای ایدئولوژیک: ۶۹ امتیاز (۵۱٪)
معیارهای اخلاقی/حرفه‌ای: ۲۶ امتیاز (۱۹٪)
معیارهای عمومی/شخصیتی: ۴۰ امتیاز (۳۰٪)
این ترکیب به روشنی نشان می‌دهد که بیش از نیمی از کل امتیاز به شاخص‌های ایدئولوژیک اختصاص دارد، در حالی‌که اخلاق، صداقت، مسئولیت‌پذیری و وجدان کاری تنها کمتر از یک‌پنجم وزن دارند.
تحلیل و پیامدها
تکیه سنگین بر معیارهای ایدئولوژیک به این معناست که حتی اگر یک استاد از نظر صداقت علمی، تعهد حرفه‌ای و کیفیت تدریس برجسته باشد، بدون کسب امتیاز کافی در بخش‌های سیاسی و اعتقادی، امکان استخدام یا تثبیت وضعیت خود را نخواهد داشت. در مقابل، فردی با سطح علمی متوسط اما امتیاز بالا در معیارهای ایدئولوژیک می‌تواند تأیید شود.
این الگو با رویه‌ی دانشگاه‌های معتبر جهان تفاوت بنیادی دارد. در آنجا استخدام استاد بر اساس کیفیت پژوهش، انتشار مقالات علمی، توانایی جذب حمایت پژوهشی، نوآوری و اخلاق حرفه‌ای صورت می‌گیرد و باورهای شخصی یا سیاسی اساساً معیاری در فرایند ارزیابی محسوب نمی‌شوند.
نتیجه چنین تفاوتی روشن است: در ایران دانشگاه به جای آنکه بر محور شایسته‌سالاری علمی و اخلاق حرفه‌ای استوار باشد، بیشتر به نهادی با اولویت‌های سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل می‌شود. پیامد این رویکرد، تضعیف آزادی آکادمیک، رواج ظاهرسازی، کاهش کیفیت علمی و در نهایت مهاجرت نخبگان خواهد بود.
#آموزش_ایدئولوژیک #آموزش_سکولار #گزینش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
دانشگاه یا نهاد سیاسی؟
تحلیلی بر شاخص‌های استخدام استاد در جمهوری اسلامی
فرم رسمی «صلاحیت عمومی» که در دانشگاه‌های جمهوری اسلامی برای استخدام یا تبدیل وضعیت اعضای هیئت علمی به‌کار می‌رود، شامل مجموعه‌ای از شاخص‌هاست که هرکدام با امتیازی بین ۵ تا ۱۲ وزن‌دهی شده‌اند. این شاخص‌ها طیفی از الزامات مذهبی و سیاسی تا ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای را در بر می‌گیرند. به عنوان نمونه، بندهایی چون «الزام به انجام واجبات و ترک محرمات» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی و قانون» (۱۲ امتیاز)، «اعتقاد و التزام به اصل ولایت فقیه» (۱۲ امتیاز)، «تعهدات اخلاقی و امانت‌داری» (۶ امتیاز)، «حسن شهرت اجتماعی» (۸ امتیاز)، «عضویت در بسیج و نهادهای فرهنگی» (۷ امتیاز) و «علاقه‌مندی به شغل معلمی و پیشرفت علمی» (۱۲ امتیاز) در این فرم دیده می‌شوند. مجموع امتیازات کل فرم ۱۳۵ است.
نسبت معیارها
بر اساس محاسبه دقیق، توزیع امتیازات چنین است:
معیارهای ایدئولوژیک: ۶۹ امتیاز (۵۱٪)
معیارهای اخلاقی/حرفه‌ای: ۲۶ امتیاز (۱۹٪)
معیارهای عمومی/شخصیتی: ۴۰ امتیاز (۳۰٪)
این ترکیب به روشنی نشان می‌دهد که بیش از نیمی از کل امتیاز به شاخص‌های ایدئولوژیک اختصاص دارد، در حالی‌که اخلاق، صداقت، مسئولیت‌پذیری و وجدان کاری تنها کمتر از یک‌پنجم وزن دارند.
تحلیل و پیامدها
تکیه سنگین بر معیارهای ایدئولوژیک به این معناست که حتی اگر یک استاد از نظر صداقت علمی، تعهد حرفه‌ای و کیفیت تدریس برجسته باشد، بدون کسب امتیاز کافی در بخش‌های سیاسی و اعتقادی، امکان استخدام یا تثبیت وضعیت خود را نخواهد داشت. در مقابل، فردی با سطح علمی متوسط اما امتیاز بالا در معیارهای ایدئولوژیک می‌تواند تأیید شود.
این الگو با رویه‌ی دانشگاه‌های معتبر جهان تفاوت بنیادی دارد. در آنجا استخدام استاد بر اساس کیفیت پژوهش، انتشار مقالات علمی، توانایی جذب حمایت پژوهشی، نوآوری و اخلاق حرفه‌ای صورت می‌گیرد و باورهای شخصی یا سیاسی اساساً معیاری در فرایند ارزیابی محسوب نمی‌شوند.
نتیجه چنین تفاوتی روشن است: در ایران دانشگاه به جای آنکه بر محور شایسته‌سالاری علمی و اخلاق حرفه‌ای استوار باشد، بیشتر به نهادی با اولویت‌های سیاسی و ایدئولوژیک تبدیل می‌شود. پیامد این رویکرد، تضعیف آزادی آکادمیک، رواج ظاهرسازی، کاهش کیفیت علمی و در نهایت مهاجرت نخبگان خواهد بود.
#آموزش_ایدئولوژیک #آموزش_سکولار #گزینش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
BY گفت‌وشنود
Share with your friend now:
group-telegram.com/Dialogue1402/6980