سینما پارادیـزو

‍ ‍
▪️ژاک ریوت

ـــ به گمانم بسیاری از کارگردانان را دوست دارم. یا حداقل می‌کوشم چنین باشم. سعی می‌کنم به همه بزرگان و حتی آن‌هایی که چندان بزرگ نیستند توجه کنم. کاری که کم و بیش انجام می‌دهم. من فیلم‌های بسیاری می‌بینم و از هیچ چیزی رویگردان نیستم. ژان-لوک هم فیلم‌های زیادی می‌بیند، اما همیشه تا پایان تماشا نمی‌کند. برای من فیلم باید به‌طرز باورنکردنی‌ای بد باشد تا بخواهم سالن را ترک کنم. این واقعیت که من این همه فیلم می‌بینم به نظر برخی افراد شگفت‌آور می‌رسد.

بسیاری از فیلمسازان تظاهر می‌کنند که هیچ فیلمی نمی‌بینند، که همیشه برایم عجیب بوده است. همه می‌پذیرند که رمان‌نویسان رمان می‌خوانند، نقاشان به نمایشگاه‌ها می‌روند و ناگزیر از آثار هنرمندان بزرگ پیشین الهام می‌گیرند، موسیقیدانان علاوه بر موسیقی جدید به آثار قدیمی نیز گوش می‌دهند... پس چرا مردم فکر می‌کنند عجیب است که فیلمسازان ـــ یا کسانی که آرزوی فیلمساز شدن دارند ـــ باید فیلم ببینند؟

وقتی فیلم‌های برخی کارگردانان جوان را می‌بینید، این احساس به شما دست می‌دهد که تاریخ سینما برای آنها حدود سال ۱۹۸۰ آغاز می‌شود. فیلم‌هایشان احتمالاً بهتر می‌شد اگر چند فیلم بیشتر دیده بودند، که در تضاد با این نظریه احمقانه است که می‌گوید اگر زیاد ببینی خطر تأثیرپذیری وجود دارد. در واقع، وقتی کم می‌بینی خطر تأثیرپذیری بیشتر است. اگر زیاد ببینی، می‌توانی فیلم‌هایی را که می‌خواهی از آنها تأثیر بپذیری انتخاب کنی. گاهی این انتخاب ناخودآگاه است، اما چیزهایی در زندگی هستند که بسیار قدرتمندتر از ما بوده و بر ما تأثیری ژرف می‌گذارند.

اگر ناخودآگاه از هیچکاک، روسلینی یا رنوار تأثیر بپذیرم، چه بهتر. اگر چیزی در سطح آثار هیچکاک خلق کنم، همین مرا بسیار خوشحال می‌کند. کوکتو می‌گفت: «تقلید کن، و آنچه شخصی است بالاخره علی‌رغم میل تو خود را نشان خواهد داد.» همیشه می‌توانی تلاش کنی.

— Jacques Rivette’s 1962 Sight and Sound ballot.

🎥 @CinemaParadisooo
🎥 @CinemaParadisooo

❤21👍3👎3💔1

www.group-telegram.com/us/CinemaParadisooo.com/9518

4.4K viewsedited  Aug 10 at 06:29

‍ ‍
▪️ژاک ریوت

ـــ به گمانم بسیاری از کارگردانان را دوست دارم. یا حداقل می‌کوشم چنین باشم. سعی می‌کنم به همه بزرگان و حتی آن‌هایی که چندان بزرگ نیستند توجه کنم. کاری که کم و بیش انجام می‌دهم. من فیلم‌های بسیاری می‌بینم و از هیچ چیزی رویگردان نیستم. ژان-لوک هم فیلم‌های زیادی می‌بیند، اما همیشه تا پایان تماشا نمی‌کند. برای من فیلم باید به‌طرز باورنکردنی‌ای بد باشد تا بخواهم سالن را ترک کنم. این واقعیت که من این همه فیلم می‌بینم به نظر برخی افراد شگفت‌آور می‌رسد.

بسیاری از فیلمسازان تظاهر می‌کنند که هیچ فیلمی نمی‌بینند، که همیشه برایم عجیب بوده است. همه می‌پذیرند که رمان‌نویسان رمان می‌خوانند، نقاشان به نمایشگاه‌ها می‌روند و ناگزیر از آثار هنرمندان بزرگ پیشین الهام می‌گیرند، موسیقیدانان علاوه بر موسیقی جدید به آثار قدیمی نیز گوش می‌دهند... پس چرا مردم فکر می‌کنند عجیب است که فیلمسازان ـــ یا کسانی که آرزوی فیلمساز شدن دارند ـــ باید فیلم ببینند؟

وقتی فیلم‌های برخی کارگردانان جوان را می‌بینید، این احساس به شما دست می‌دهد که تاریخ سینما برای آنها حدود سال ۱۹۸۰ آغاز می‌شود. فیلم‌هایشان احتمالاً بهتر می‌شد اگر چند فیلم بیشتر دیده بودند، که در تضاد با این نظریه احمقانه است که می‌گوید اگر زیاد ببینی خطر تأثیرپذیری وجود دارد. در واقع، وقتی کم می‌بینی خطر تأثیرپذیری بیشتر است. اگر زیاد ببینی، می‌توانی فیلم‌هایی را که می‌خواهی از آنها تأثیر بپذیری انتخاب کنی. گاهی این انتخاب ناخودآگاه است، اما چیزهایی در زندگی هستند که بسیار قدرتمندتر از ما بوده و بر ما تأثیری ژرف می‌گذارند.

اگر ناخودآگاه از هیچکاک، روسلینی یا رنوار تأثیر بپذیرم، چه بهتر. اگر چیزی در سطح آثار هیچکاک خلق کنم، همین مرا بسیار خوشحال می‌کند. کوکتو می‌گفت: «تقلید کن، و آنچه شخصی است بالاخره علی‌رغم میل تو خود را نشان خواهد داد.» همیشه می‌توانی تلاش کنی.

— Jacques Rivette’s 1962 Sight and Sound ballot.

🎥 @CinemaParadisooo
🎥 @CinemaParadisooo

BY سینما پارادیـزو