من این موضوع را پیش از خواندن سومین میثاق، از دلِ تجربه آموخته بودم.
آموخته بودم، چون بارها رنجیدم و رنجیده ماندم، بی‌آن‌که طرف مقابل بداند چه گذشته است.
نه‌تنها نفهمید، که حتی گمان هم نکرد چیزی در دلِ من شکسته باشد.
و چه بسا خودم هم ندانستم که کجا، چه هنگام و چرا دل کسی را رنجانده‌ام.

از همین‌رو، بارها به عزیزانم گفتم:
بپرسید، پیش از آن‌که قضاوت کنید.
حرف بزنید، پیش از آن‌که فاصله بیفتد.
دور نشوید، بی‌آن‌که دلیلِ دوری را بدانید.

زیرا ممکن است روزها، ماه‌ها، حتی سال‌ها، در گمان باطلی زندگی کنید.
شاید رنجیده باشی و طرف مقابل حتی نداند چرا.
شاید دلگیری، سکوت کنی، امید ببندی که او بیاید و بپرسد، اما او بی‌خبرتر از آن است که چیزی به ذهنش خطور کند.
نه از سر بی‌احساسی، بلکه از آن‌رو که نمی‌داند چه در دل تو می‌گذرد.

سومین میثاق به ما می‌گوید: «فکر باطل نکن.»

یعنی فرض را کنار بگذار، گمان را رها کن و اگر چیزی روشن نیست، سوال بپرس.
سکوت را با گفت‌وگو عوض کن، خیال را با واقعیت جایگزین ساز.
زیرا بیشتر رنج‌های‌ ما از چیزهایی نیست که اتفاق افتاده، بلکه از چیزهایی‌ست که تصور کرده‌ایم اتفاق افتاده است.

#دیبا_امین