🎈• شوقی کوچک برای بودن

درسی که از انیمیشن روح (Soul) می‌توان گرفت، فراتر از یک پیام ساده یا صحنه‌ای تأثیرگذار است؛ انگار چیزی در درونت بیدار می‌شود.

تا پیش از دیدن این انیمیشن، شاید می‌پنداشتیم که باید دلیل بزرگی برای بودن بیابیم؛ هدفی که ما را معنا ببخشد، ما را تعریف کند، ما را به «کسی» تبدیل کند. اما این انیمیشن، بی‌هیاهو و نرم، پرده‌ای را از پیش نگاه‌مان کنار می‌زند.

شخصیت «جو گاردنر» تمام عمر در انتظار آن لحظهٔ طلایی بود؛ لحظه‌ای که سرانجام در صحنه‌ای بزرگ بدرخشد و بگوید: «زندگی‌ام معنا یافت!» اما وقتی آن لحظه رسید، تهی بود. چیزی تغییر نکرد. نه آسمانی گشوده شد، نه نوری خاص تابید. تنها دریافت که معنای زندگی، در همان لحظاتی نهفته بود که گمان می‌برد فرعی‌اند: صبحانه خوردن با مادر، قدم زدن در پارک، نوازش نور بر پوست دست.

از سوی دیگر، شخصیت «۲۲» ما را از زاویه‌ای دیگر متأثر می‌کند. او به‌دنبال «جرقه‌ای» بود تا اجازهٔ آمدن به زندگی را به‌دست آورد. همه می‌پنداشتند جرقه یعنی داشتن هدفی مشخص، مأموریتی ویژه… اما در نهایت دریافتیم: جرقه، نه هدف است و نه الزاماً رسالت. جرقه یعنی شوقِ لمس یک برگ، بوییدن بخار قهوه، خندیدن بی‌دلیل، تماشای یک گربه. جرقه یعنی خواستن برای بودن، بی‌آن‌که بخواهی چیز بزرگی باشی.

و این‌جاست که درمی‌یابی: زندگی، چیزی نیست که باید به آن برسی؛ بلکه چیزی‌ست که باید با آن باشی… با همهٔ کوچکی‌ها و نادیده‌ها.

#دیبا_امین