فلسفه‌‌ ورزی

📝#بی‌اعتباری_برچسب_شبهه_در_قلمرو_تفکر_فلسفی/
#حمیدرضا_سعادت_نیاکی
🔷قسمت اول

«تفکر را کنار نگذارید. بگذارید به هر جا که می‌خواهد بینجامد، بینجامد.»/ #ویتگنشتاین خطاب به درودی (Drudy)

💥#شبهه نزد کسانی که از واژگان دال بر آن برای بیان مواضع ایدئولوژیک خود استفاده می‌کنند به معنی هر اشکال، پرسش یا ابهامی است که در برداشت‌ها، تحلیل‌ها، تصمیم‌ها و رفتارهای مرتبط با سعادت فرد یا جامعه منشأ خطا و اشتباه در شناخت حق از باطل گردد. بنابراین اگر کسی نظریه‌ای علمی یا فلسفی ارائه کند که -به نظر آن عده- منشأ خطا در شناخت حق شود و فرد یا جامعه را به سوی امور باطل بکشاند، آن نظریۀ علمی یا فلسفی مصداق #شبهه است و به صاحب آن نظریه یا ارائه‌کنندگان آن #شبهه_افکن و به عمل ارائۀ آنها #شبهه_افکنی اطلاق می‌کنند.
به نظر آنان شبهه افکنان دو دسته‌اند: دستۀ اول آنهایی هستند که خود، حق و باطل را شناخته‌اند، اما باطل را حق و حق را باطل جلوه می‌دهند. دستۀ دوم آنهایی‌اند که خود اسیر باطل‌اند و نظرات و حرف‌های باطل را اشاعه می‌دهند.

🔅کسانی که ایده، سخن، باور و مرامی را درست می‌دانند، اما مبتنی بر اهدافی که دارند در جهت ترویج عکس باور خود عمل می‌کنند، از نظر اخلاقی عمل آنها محکوم است، زیرا مصداق #دورویی، #دروغ، #فریب و خلاف موازین اخلاقِ حقیقت‌جویی است. اگر کسانی بگویند مقصود ما از شبهه افکنان فقط همین گروه هستند، آنچه در ادامه خواهیم گفت برای گفتۀ آنها چالشی ایجاد نمی‌سازد. این دسته از محل بحث فعلی خارجند و از اینجا به بعد نویسنده این گروه را لحاظ نمی‌کند و سخن خود را ناظر به گروه دیگر پیش می‌برد؛ گروهی که به زعم ایدئولوگ‌های دگماتیست، خود اسیر باطل‌اند و سخنان باطل را در گسترۀ جامعه منتشر می‌کنند.

🔆با توجه به توضیحات بالا، می‌توان نظر کسانی که از ادبیات #شبهه برای نفی دیدگاه‌های مخالف یا متفاوت استفاده می‌کنند را به صورت زیر خلاصه کرد:
1. به اعتقاد آنان شبهه افکنان باطل (نادرست و غیر مطابق با واقع/ نبایستنی) را حق (مطابق با واقع/ بایستنی) یا حق را باطل نشان و آن را در معرض دیگران قرار می‌دهند.
2. به اعتقاد آنان کسی که می‌خواهد سخنی بگوید یا مطلبی بنویسد که نتیجۀ آن تزلزل در باورهای ما است، نباید تریبونی به وسعت جامعه داشته باشد، بلکه اگر واقعاً راست می‌گوید و انسان صادقی است و دشمنی و کینه ندارد، باید در جمعی که در زمینۀ باورهای ما متخصّصند مطلب خود را بگوید تا در باور عموم جامعه خللی ایجاد نشود.
3. به اعتقاد آنان در برخی موارد باید با شبهه افکنان متناسب با میزان انحراف‌آفرینی‌شان برخورد شود؛ یعنی مانع آنها در ادامۀ اشاعه نظراتشان گردید و در مواردی نیز باید مجازات شوند.

☘️سؤالی که مطرح می‌شود این است: آیا با التزام به تفکر فلسفی، برچسب #شبهه معتبر خواهد بود؟ به عبارت دیگر، آیا برچسب #شبهه زدن به رشته‌ای از ایده‌هایی که در جامعه مطرح می‌شوند با اصول #فلسفه‌ورزی سازگار است؟
در قسمت‌های بعدی تلاش می‌کنیم به این پرسش پاسخ مستدل دهیم.

ادامه دارد ...
https://www.group-telegram.com/us/DoingPhilosophy.com

Telegram

فلسفه‌‌ ورزی

درس‌گفتارها، مصاحبه‌ها و نوشته‌های فلسفیِ
«دکتر حمیدرضا سعادت نیاکی»
تماس با ادمین: @Doing_Philosophy بازنشر مطالب با ذکر منبع مجاز است.

www.group-telegram.com/us/DoingPhilosophy.com/61

2.48K viewsedited  Nov 21, 2018 at 06:53

📝#بی‌اعتباری_برچسب_شبهه_در_قلمرو_تفکر_فلسفی/
#حمیدرضا_سعادت_نیاکی
🔷قسمت اول

«تفکر را کنار نگذارید. بگذارید به هر جا که می‌خواهد بینجامد، بینجامد.»/ #ویتگنشتاین خطاب به درودی (Drudy)

💥#شبهه نزد کسانی که از واژگان دال بر آن برای بیان مواضع ایدئولوژیک خود استفاده می‌کنند به معنی هر اشکال، پرسش یا ابهامی است که در برداشت‌ها، تحلیل‌ها، تصمیم‌ها و رفتارهای مرتبط با سعادت فرد یا جامعه منشأ خطا و اشتباه در شناخت حق از باطل گردد. بنابراین اگر کسی نظریه‌ای علمی یا فلسفی ارائه کند که -به نظر آن عده- منشأ خطا در شناخت حق شود و فرد یا جامعه را به سوی امور باطل بکشاند، آن نظریۀ علمی یا فلسفی مصداق #شبهه است و به صاحب آن نظریه یا ارائه‌کنندگان آن #شبهه_افکن و به عمل ارائۀ آنها #شبهه_افکنی اطلاق می‌کنند.
به نظر آنان شبهه افکنان دو دسته‌اند: دستۀ اول آنهایی هستند که خود، حق و باطل را شناخته‌اند، اما باطل را حق و حق را باطل جلوه می‌دهند. دستۀ دوم آنهایی‌اند که خود اسیر باطل‌اند و نظرات و حرف‌های باطل را اشاعه می‌دهند.

🔅کسانی که ایده، سخن، باور و مرامی را درست می‌دانند، اما مبتنی بر اهدافی که دارند در جهت ترویج عکس باور خود عمل می‌کنند، از نظر اخلاقی عمل آنها محکوم است، زیرا مصداق #دورویی، #دروغ، #فریب و خلاف موازین اخلاقِ حقیقت‌جویی است. اگر کسانی بگویند مقصود ما از شبهه افکنان فقط همین گروه هستند، آنچه در ادامه خواهیم گفت برای گفتۀ آنها چالشی ایجاد نمی‌سازد. این دسته از محل بحث فعلی خارجند و از اینجا به بعد نویسنده این گروه را لحاظ نمی‌کند و سخن خود را ناظر به گروه دیگر پیش می‌برد؛ گروهی که به زعم ایدئولوگ‌های دگماتیست، خود اسیر باطل‌اند و سخنان باطل را در گسترۀ جامعه منتشر می‌کنند.

🔆با توجه به توضیحات بالا، می‌توان نظر کسانی که از ادبیات #شبهه برای نفی دیدگاه‌های مخالف یا متفاوت استفاده می‌کنند را به صورت زیر خلاصه کرد:
1. به اعتقاد آنان شبهه افکنان باطل (نادرست و غیر مطابق با واقع/ نبایستنی) را حق (مطابق با واقع/ بایستنی) یا حق را باطل نشان و آن را در معرض دیگران قرار می‌دهند.
2. به اعتقاد آنان کسی که می‌خواهد سخنی بگوید یا مطلبی بنویسد که نتیجۀ آن تزلزل در باورهای ما است، نباید تریبونی به وسعت جامعه داشته باشد، بلکه اگر واقعاً راست می‌گوید و انسان صادقی است و دشمنی و کینه ندارد، باید در جمعی که در زمینۀ باورهای ما متخصّصند مطلب خود را بگوید تا در باور عموم جامعه خللی ایجاد نشود.
3. به اعتقاد آنان در برخی موارد باید با شبهه افکنان متناسب با میزان انحراف‌آفرینی‌شان برخورد شود؛ یعنی مانع آنها در ادامۀ اشاعه نظراتشان گردید و در مواردی نیز باید مجازات شوند.

☘️سؤالی که مطرح می‌شود این است: آیا با التزام به تفکر فلسفی، برچسب #شبهه معتبر خواهد بود؟ به عبارت دیگر، آیا برچسب #شبهه زدن به رشته‌ای از ایده‌هایی که در جامعه مطرح می‌شوند با اصول #فلسفه‌ورزی سازگار است؟
در قسمت‌های بعدی تلاش می‌کنیم به این پرسش پاسخ مستدل دهیم.

ادامه دارد ...
https://www.group-telegram.com/us/DoingPhilosophy.com

BY فلسفه‌‌ ورزی