group-telegram.com/Enkephaloos_ch/865
Last Update:
❗️اگر چپ نیاید، حذف خواهد شد.
"انسداد چپ در لحظه‌ی حمله‌ی اسرائیل"
مقدمه:
این یک هشدار است: اگر چپ در این لحظه غایب باشد، نه تنها انقلاب را واگذار می‌کند، بلکه برای همیشه از میدان حذف خواهد شد.
بخش اول: چرا این لحظه تاریخی‌ست؟
در آستانه‌ی یک خلأ قدرت ایستاده‌ایم. و تاریخ نشان داده که خلأها را نه حق‌دارترها، بلکه سریع‌ترها پُر می‌کنند.
بخش دوم: چرا چپ دارد عقب می‌نشیند؟
۱. ترس از مصادره‌ی انقلاب توسط راست
ما می‌دانیم: خیابان امروز پرچم سلطنت و ناسیونالیسم دارد.
اما این نه دلیلی برای انفعال، بلکه دلیلی برای دخالت است.
اگر چپ نترسد، حضور پیدا کند، تحلیل بدهد، و بدنه‌ی کارگری، زنانه و زیست‌محیطی را سازمان دهد
می‌توانیم انقلاب را بازتعریف کنیم.
اگر نکنید؟ انقلاب اتفاق می‌افتد، اما بدون شما. یا حتی علیه شما.
در عوض، اگر ابتکار عمل را به‌دست بگیریم، حتی کینه‌ای که اکثر مردم نسبت به چپ دارند، قابل تعدیل و ترمیم است.
۲. نفرت تاریخی از اسرائیل، چپ را در موقعیت اخلاقی دشوار گذاشته
چپ با اسرائیل مسئله دارد. این روشن است.
اما در این جنگ، جمهوری اسلامی پرچم مقاومت نیست.
مردم، در این جنگ، به سپر انسانی تبدیل شده‌اند.
ضد امپریالیسم، بدون ضد استبداد داخلی، یک توهم است.
و اگر اسرائیل، همراه با آمریکا، نیروی زمینی پیاده کند، حکومت را به‌طور مستقیم سرنگون کند و یک دولت دست‌نشانده بر سر کار آورد، میهن ما از همان حداقل استقلال هم محروم خواهد شد.
سال‌ها منابع و نفتی که حق طبقه‌ی کارگر است، تاراج می‌شود و پایگاه‌ها و سربازان بیگانه، بر زندگی مردم تحمیل خواهند شد.
۳. نداشتن استراتژی برای لحظه‌ی فروپاشی
چپ همیشه برای مبارزه‌ی بلندمدت برنامه‌ریزی کرده.
اما لحظه‌ی فروپاشی، سیاست اضطرار می‌طلبد.
نه بیانیه‌نویسی، نه نقد فرهنگی.
بلکه پیشنهاد فوری، بدیل فوری، و کنش فوری.
بخش سوم: انقلاب ایده‌آل نمی‌آید، انقلاب واقعی می‌آید
هیچ انقلابی، با تمام مؤلفه‌های مطلوب چپ آغاز نمی‌شود.
همیشه بخشی از مردم با ما نیستند. همیشه خطر مصادره وجود دارد.
اما اگر در لحظه‌ی انقلابی حضور نداشته باشید، فقط حرف‌های قشنگ‌تان را به خاطرات تبعید می‌سپارید.
اگر چپ نجنبد، راست پیروز می‌شود. و این بار، تقصیرش با خود شماست.
تجربه‌های تاریخی چه می‌گویند؟
در تاریخ معاصر، چپ بارها نشان داده که اگر در لحظه‌ی فروپاشی وارد میدان شود، می‌تواند قدرت را بازتعریف کند:
روسیه (1917): بلشویک‌ها در میانه‌ی جنگ جهانی و بحران ارتش، حکومت لیبرال را کنار زدند و قدرت را گرفتند.
چین (1949): حزب کمونیست، با مقاومت در برابر اشغال ژاپن و فساد دولت ملی‌گرا، در خلأ پس از جنگ، قدرت را به‌دست گرفت.
ویتنام: در مواجهه با اشغال خارجی، چپ نه تماشا کرد، نه ترسید؛ مقاومت را سازمان داد، گفتمان ساخت، و پیروز شد.
نتیجه:
ما اینجاییم تا راه رهایی را باز کنیم.
اما راه رهایی از وسط میدان می‌گذرد، نه از حاشیه.
الان لحظه‌ی تعیین‌تکلیف ماست:
یا با مردم، با بحران، با جنگ، با دردها روبه‌رو می‌شویم و موقعیت چپ را می‌سازیم،
یا در تاریخ، بار دیگر، از چپ به‌عنوان «غایبان لحظه‌ی انقلاب» یاد خواهد شد.
📝پوریا صفریان
📚کارشناسی فقه و حقوق
----------------------------
انکفالوس! پلی میان علم ، جامعه و بهزیستی بشر
🆔@Enkephaloos_ch
BY اِنکِفالوس | Enkephaloos
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/Enkephaloos_ch/865