حمله به سیلوهای موشکی ایران مشابه حمله به نقاط ضعف فردو
جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل به وضوح نشان داد که امنیت حریم هوایی یک کشور تنها با یکپارچگی و هماهنگی میان تمام اجزای پدافند هوایی قابل دستیابی است. پدافند زمینی به تنهایی، بدون پشتیبانی نیروی هوایی و سامانه‌های آواکس، در برابر حملات پیچیده و چندلایه ناکارآمد است. همچنین عدم مقابله مؤثر با ریزپرنده‌های انتحاری می‌تواند به همان اندازه فقدان آواکس فاجعه‌بار باشد، زیرا این پرنده‌ها با نفوذ به لایه‌های دفاعی، توانایی فلج کردن رادارها، پرتابگرها و حتی سامانه‌های آواکس روی زمین را دارند. اگرچه داشتن نیروی هوایی و رادارهای هوابرد لازم و مکمل پدافند زمینی است اما در مرحله‌ی اول حفاظت از آواکس و دیگر پرنده‌ها بر روی زمین نیز اهمیت خود را دارد. حفاظت نکردن از سامانه‌های پدافندی و نداشتن راه‌حل برای مقابله با ریزپرنده‌ها می‌تواند پیامدهایی هم‌وزن و حتی مشابه با ناکارآمدی پدافندی بدون پشتیبانی آواکس به دنبال داشته باشد.
پدافند هوایی و سرکوب آن ماهیتی چندوجهی و پویا دارد و با پیشرفت تسلیحات تهاجمی دائماً در حال تحول است. امروز تهاجم ریزپرنده‌های انتحاری با حملات گروهی و قابلیت عملیات خودکار چالش اصلی است اما فردا گسترش تسلیحات هایپرسونیک توسط دشمنانی توانمندتر می‌تواند تهدیداتی به مراتب پیچیده‌تر ایجاد کند. این تهدیدات نوین که در جنگ اخیر نقش کلیدی در ایجاد کریدورهای ایمن برای حملات هوایی اسرائیل ایفا کرده و در ادامه زمینه‌ساز نفوذ بمب‌افکن‌های B-2 و استفاده از بمب‌های سنگرشکن خاص شد، درصورت غفلت مجدد می‌توانند بار دیگر امکان اجرای عملیات‌های مشابه را فراهم کنند.
با نگاه به تصاویر ماهواره‌ای گذشته از محدوده موشکی وایت‌سندز در ایالت نیومکزیکوی آمریکا که یکی از بزرگ‌ترین تأسیسات آزمایش نظامی در جهان است، بنظر می‌رسد که در مراحل اولیه آزمایش‌ها در محل تست GBU-57 MOP، آمریکایی‌ها حتی از درپوش دهانه پرتاب سیلوی «ایرانی» یک شبیه‌سازی ایجاد کرده و با بمب‌های GBU-57 به آن نقاط که آسیب‌پذیرترین بخش شهرهای موشکی است، حملاتی انجام داده‌اند تا نتایج را بررسی کنند. (در ویدئوی کوتاه و قدیمی فوق یکی از همین درپوش پورتال سیلوهای موشکی ایرانی دیده می‌شود.)
@Military_Tweet
جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل به وضوح نشان داد که امنیت حریم هوایی یک کشور تنها با یکپارچگی و هماهنگی میان تمام اجزای پدافند هوایی قابل دستیابی است. پدافند زمینی به تنهایی، بدون پشتیبانی نیروی هوایی و سامانه‌های آواکس، در برابر حملات پیچیده و چندلایه ناکارآمد است. همچنین عدم مقابله مؤثر با ریزپرنده‌های انتحاری می‌تواند به همان اندازه فقدان آواکس فاجعه‌بار باشد، زیرا این پرنده‌ها با نفوذ به لایه‌های دفاعی، توانایی فلج کردن رادارها، پرتابگرها و حتی سامانه‌های آواکس روی زمین را دارند. اگرچه داشتن نیروی هوایی و رادارهای هوابرد لازم و مکمل پدافند زمینی است اما در مرحله‌ی اول حفاظت از آواکس و دیگر پرنده‌ها بر روی زمین نیز اهمیت خود را دارد. حفاظت نکردن از سامانه‌های پدافندی و نداشتن راه‌حل برای مقابله با ریزپرنده‌ها می‌تواند پیامدهایی هم‌وزن و حتی مشابه با ناکارآمدی پدافندی بدون پشتیبانی آواکس به دنبال داشته باشد.
پدافند هوایی و سرکوب آن ماهیتی چندوجهی و پویا دارد و با پیشرفت تسلیحات تهاجمی دائماً در حال تحول است. امروز تهاجم ریزپرنده‌های انتحاری با حملات گروهی و قابلیت عملیات خودکار چالش اصلی است اما فردا گسترش تسلیحات هایپرسونیک توسط دشمنانی توانمندتر می‌تواند تهدیداتی به مراتب پیچیده‌تر ایجاد کند. این تهدیدات نوین که در جنگ اخیر نقش کلیدی در ایجاد کریدورهای ایمن برای حملات هوایی اسرائیل ایفا کرده و در ادامه زمینه‌ساز نفوذ بمب‌افکن‌های B-2 و استفاده از بمب‌های سنگرشکن خاص شد، درصورت غفلت مجدد می‌توانند بار دیگر امکان اجرای عملیات‌های مشابه را فراهم کنند.
با نگاه به تصاویر ماهواره‌ای گذشته از محدوده موشکی وایت‌سندز در ایالت نیومکزیکوی آمریکا که یکی از بزرگ‌ترین تأسیسات آزمایش نظامی در جهان است، بنظر می‌رسد که در مراحل اولیه آزمایش‌ها در محل تست GBU-57 MOP، آمریکایی‌ها حتی از درپوش دهانه پرتاب سیلوی «ایرانی» یک شبیه‌سازی ایجاد کرده و با بمب‌های GBU-57 به آن نقاط که آسیب‌پذیرترین بخش شهرهای موشکی است، حملاتی انجام داده‌اند تا نتایج را بررسی کنند. (در ویدئوی کوتاه و قدیمی فوق یکی از همین درپوش پورتال سیلوهای موشکی ایرانی دیده می‌شود.)
@Military_Tweet
👍49💔11❤10😭3😢2🔥1
group-telegram.com/Military_Tweet/10135
Create:
Last Update:
Last Update:
حمله به سیلوهای موشکی ایران مشابه حمله به نقاط ضعف فردو
جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل به وضوح نشان داد که امنیت حریم هوایی یک کشور تنها با یکپارچگی و هماهنگی میان تمام اجزای پدافند هوایی قابل دستیابی است. پدافند زمینی به تنهایی، بدون پشتیبانی نیروی هوایی و سامانه‌های آواکس، در برابر حملات پیچیده و چندلایه ناکارآمد است. همچنین عدم مقابله مؤثر با ریزپرنده‌های انتحاری می‌تواند به همان اندازه فقدان آواکس فاجعه‌بار باشد، زیرا این پرنده‌ها با نفوذ به لایه‌های دفاعی، توانایی فلج کردن رادارها، پرتابگرها و حتی سامانه‌های آواکس روی زمین را دارند. اگرچه داشتن نیروی هوایی و رادارهای هوابرد لازم و مکمل پدافند زمینی است اما در مرحله‌ی اول حفاظت از آواکس و دیگر پرنده‌ها بر روی زمین نیز اهمیت خود را دارد. حفاظت نکردن از سامانه‌های پدافندی و نداشتن راه‌حل برای مقابله با ریزپرنده‌ها می‌تواند پیامدهایی هم‌وزن و حتی مشابه با ناکارآمدی پدافندی بدون پشتیبانی آواکس به دنبال داشته باشد.
پدافند هوایی و سرکوب آن ماهیتی چندوجهی و پویا دارد و با پیشرفت تسلیحات تهاجمی دائماً در حال تحول است. امروز تهاجم ریزپرنده‌های انتحاری با حملات گروهی و قابلیت عملیات خودکار چالش اصلی است اما فردا گسترش تسلیحات هایپرسونیک توسط دشمنانی توانمندتر می‌تواند تهدیداتی به مراتب پیچیده‌تر ایجاد کند. این تهدیدات نوین که در جنگ اخیر نقش کلیدی در ایجاد کریدورهای ایمن برای حملات هوایی اسرائیل ایفا کرده و در ادامه زمینه‌ساز نفوذ بمب‌افکن‌های B-2 و استفاده از بمب‌های سنگرشکن خاص شد، درصورت غفلت مجدد می‌توانند بار دیگر امکان اجرای عملیات‌های مشابه را فراهم کنند.
با نگاه به تصاویر ماهواره‌ای گذشته از محدوده موشکی وایت‌سندز در ایالت نیومکزیکوی آمریکا که یکی از بزرگ‌ترین تأسیسات آزمایش نظامی در جهان است، بنظر می‌رسد که در مراحل اولیه آزمایش‌ها در محل تست GBU-57 MOP، آمریکایی‌ها حتی از درپوش دهانه پرتاب سیلوی «ایرانی» یک شبیه‌سازی ایجاد کرده و با بمب‌های GBU-57 به آن نقاط که آسیب‌پذیرترین بخش شهرهای موشکی است، حملاتی انجام داده‌اند تا نتایج را بررسی کنند. (در ویدئوی کوتاه و قدیمی فوق یکی از همین درپوش پورتال سیلوهای موشکی ایرانی دیده می‌شود.)
@Military_Tweet
جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل به وضوح نشان داد که امنیت حریم هوایی یک کشور تنها با یکپارچگی و هماهنگی میان تمام اجزای پدافند هوایی قابل دستیابی است. پدافند زمینی به تنهایی، بدون پشتیبانی نیروی هوایی و سامانه‌های آواکس، در برابر حملات پیچیده و چندلایه ناکارآمد است. همچنین عدم مقابله مؤثر با ریزپرنده‌های انتحاری می‌تواند به همان اندازه فقدان آواکس فاجعه‌بار باشد، زیرا این پرنده‌ها با نفوذ به لایه‌های دفاعی، توانایی فلج کردن رادارها، پرتابگرها و حتی سامانه‌های آواکس روی زمین را دارند. اگرچه داشتن نیروی هوایی و رادارهای هوابرد لازم و مکمل پدافند زمینی است اما در مرحله‌ی اول حفاظت از آواکس و دیگر پرنده‌ها بر روی زمین نیز اهمیت خود را دارد. حفاظت نکردن از سامانه‌های پدافندی و نداشتن راه‌حل برای مقابله با ریزپرنده‌ها می‌تواند پیامدهایی هم‌وزن و حتی مشابه با ناکارآمدی پدافندی بدون پشتیبانی آواکس به دنبال داشته باشد.
پدافند هوایی و سرکوب آن ماهیتی چندوجهی و پویا دارد و با پیشرفت تسلیحات تهاجمی دائماً در حال تحول است. امروز تهاجم ریزپرنده‌های انتحاری با حملات گروهی و قابلیت عملیات خودکار چالش اصلی است اما فردا گسترش تسلیحات هایپرسونیک توسط دشمنانی توانمندتر می‌تواند تهدیداتی به مراتب پیچیده‌تر ایجاد کند. این تهدیدات نوین که در جنگ اخیر نقش کلیدی در ایجاد کریدورهای ایمن برای حملات هوایی اسرائیل ایفا کرده و در ادامه زمینه‌ساز نفوذ بمب‌افکن‌های B-2 و استفاده از بمب‌های سنگرشکن خاص شد، درصورت غفلت مجدد می‌توانند بار دیگر امکان اجرای عملیات‌های مشابه را فراهم کنند.
با نگاه به تصاویر ماهواره‌ای گذشته از محدوده موشکی وایت‌سندز در ایالت نیومکزیکوی آمریکا که یکی از بزرگ‌ترین تأسیسات آزمایش نظامی در جهان است، بنظر می‌رسد که در مراحل اولیه آزمایش‌ها در محل تست GBU-57 MOP، آمریکایی‌ها حتی از درپوش دهانه پرتاب سیلوی «ایرانی» یک شبیه‌سازی ایجاد کرده و با بمب‌های GBU-57 به آن نقاط که آسیب‌پذیرترین بخش شهرهای موشکی است، حملاتی انجام داده‌اند تا نتایج را بررسی کنند. (در ویدئوی کوتاه و قدیمی فوق یکی از همین درپوش پورتال سیلوهای موشکی ایرانی دیده می‌شود.)
@Military_Tweet
BY توئیت نظامی
Share with your friend now:
group-telegram.com/Military_Tweet/10135