فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)

📝📝📝 بدون باز کردن گره سیاست داخلی، بحران تداوم خواهد داشت

✍️ مجتبی نجفی

✅حالا که غبار حملات نشسته، اولین نکته دفاع از حقوق شهروندان عادی است که به اتهام جاسوسی بازداشت یا اعدام می‌شوند. روند دادرسی عادلانه باید رعایت شود؛ بیم انتقام و پایمال شدن حقوق آن‌هاست. اما پرسش مهم‌تر این است: اگر این‌ها را می‌گیرید، چرا مسئولان نهادهای امنیتی که ایران را بهشت جاسوسان دولت‌های خارجی کرده‌اند، نباید محاکمه شوند؟

✅دوازده روز ایران زیر بمب و موشک متجاوز خارجی بود. آسمان کشورمان اتوبان مهاجمین شده بود و امنیت مردم سلب. حتی توان تأمین امنیت خودشان را نداشتند، چه برسد به شهروندان بی‌پناه. بیش از دو دهه است کشور با توهم محور مقاومت اداره شده. با اینکه رجزخوانی، سیاست همیشگی بوده، نه سیستم پدافند هوایی درستی داشتند، نه نیروی هوایی پیشرفته. نه از منظر لجستیکی حرفی برای گفتن داشتند، نه از منظر اطلاعات و ضداطلاعات. حتی آژیر قرمز و پناهگاه هم نداشتند. مردم در برابر دشمن متجاوز بی‌پناه بودند و باز هم پوشالی بودن گفتمان محور مقاومت که «نمود»ش بیش از «بود» است و «رجز» جای «قدرت» را گرفته، ثابت شد. حالا همین متوهم‌ها به‌جای ریشه‌یابی بحران، در سایه جان دادن ده‌ها شهروند بی‌پناه و نابودی زیرساخت‌های ملی، بانگ پیروزی سر داده‌اند. نه «عدد» می‌شناسند، نه فهم راهبردی دارند.

✅سیاست خارجی در تداوم سیاست داخلی است. حکومت بی‌مردم، ضعیف است و تا مادامی که گره سیاست داخلی باز نشود و حاکم، حق شهروند را در ادارهٔ امور نپذیرد، و ملت را در ساحت تکثرش به رسمیت نشناسد، کلیت ایران در معرض خطر خواهد بود. علاوه بر اهمیت نتیجه‌دادن مذاکرات، باز کردن درهای گفت‌وگوی ملی و پذیرفتن نقش شهروند به‌عنوان صاحب مملکت، راهبردی‌ترین راهکار است. همبستگی ملی، بزرگ‌ترین منبع تولید قدرت است؛ همان عنصری که جمهوری اسلامی بیشترین ضربه را به آن زده.

✅این آتش‌بس، لرزان است و حملات گاه و بی‌گاه اسرائیل به مرزهای ملی متوقف نخواهد شد. سایهٔ ناآرامی و فقر، دامن کشور را خواهد گرفت. به مذاکره‌ای تن دهید که به تجاوزهای اسرائیل پایان دهد. در خاورمیانهٔ بی‌ثبات، تقویت نیروی نظامی ضروری است؛ اما همان‌طور که این جنگ ثابت کرد، «موشک» کافی نیست و جای «شهروند» را نمی‌گیرد، ثابت کرد تغییر ساختار در سیاست داخلی و خارجی، ضروری است. ایران برای توسعهٔ پایدار، نیازمند گفتمان ایرانِ شهروندمحور است که همبستگی ملی را مبنای تولید قدرت قرار دهد و با غرب و شرق، روابط متوازن به‌دور از انگارهٔ ستیز داشته باشد. در غیر این صورت، ایرانِ ناآرام، مستهلک‌شده و—زبانم لال—تجزیه‌شده، گزینه‌های آینده هستند. حاکم را باید با گفت‌وگو و فشار اجتماعی به تغییر رادیکال فرا خواند.

*کانال نویسنده
@Kaleme
@MostafaTajzadeh

👍142👎3

www.group-telegram.com/us/MostafaTajzadeh.com/60753

15.6K viewsedited  Jun 26 at 19:48

📝📝📝 بدون باز کردن گره سیاست داخلی، بحران تداوم خواهد داشت

✍️ مجتبی نجفی

✅حالا که غبار حملات نشسته، اولین نکته دفاع از حقوق شهروندان عادی است که به اتهام جاسوسی بازداشت یا اعدام می‌شوند. روند دادرسی عادلانه باید رعایت شود؛ بیم انتقام و پایمال شدن حقوق آن‌هاست. اما پرسش مهم‌تر این است: اگر این‌ها را می‌گیرید، چرا مسئولان نهادهای امنیتی که ایران را بهشت جاسوسان دولت‌های خارجی کرده‌اند، نباید محاکمه شوند؟

✅دوازده روز ایران زیر بمب و موشک متجاوز خارجی بود. آسمان کشورمان اتوبان مهاجمین شده بود و امنیت مردم سلب. حتی توان تأمین امنیت خودشان را نداشتند، چه برسد به شهروندان بی‌پناه. بیش از دو دهه است کشور با توهم محور مقاومت اداره شده. با اینکه رجزخوانی، سیاست همیشگی بوده، نه سیستم پدافند هوایی درستی داشتند، نه نیروی هوایی پیشرفته. نه از منظر لجستیکی حرفی برای گفتن داشتند، نه از منظر اطلاعات و ضداطلاعات. حتی آژیر قرمز و پناهگاه هم نداشتند. مردم در برابر دشمن متجاوز بی‌پناه بودند و باز هم پوشالی بودن گفتمان محور مقاومت که «نمود»ش بیش از «بود» است و «رجز» جای «قدرت» را گرفته، ثابت شد. حالا همین متوهم‌ها به‌جای ریشه‌یابی بحران، در سایه جان دادن ده‌ها شهروند بی‌پناه و نابودی زیرساخت‌های ملی، بانگ پیروزی سر داده‌اند. نه «عدد» می‌شناسند، نه فهم راهبردی دارند.

✅سیاست خارجی در تداوم سیاست داخلی است. حکومت بی‌مردم، ضعیف است و تا مادامی که گره سیاست داخلی باز نشود و حاکم، حق شهروند را در ادارهٔ امور نپذیرد، و ملت را در ساحت تکثرش به رسمیت نشناسد، کلیت ایران در معرض خطر خواهد بود. علاوه بر اهمیت نتیجه‌دادن مذاکرات، باز کردن درهای گفت‌وگوی ملی و پذیرفتن نقش شهروند به‌عنوان صاحب مملکت، راهبردی‌ترین راهکار است. همبستگی ملی، بزرگ‌ترین منبع تولید قدرت است؛ همان عنصری که جمهوری اسلامی بیشترین ضربه را به آن زده.

✅این آتش‌بس، لرزان است و حملات گاه و بی‌گاه اسرائیل به مرزهای ملی متوقف نخواهد شد. سایهٔ ناآرامی و فقر، دامن کشور را خواهد گرفت. به مذاکره‌ای تن دهید که به تجاوزهای اسرائیل پایان دهد. در خاورمیانهٔ بی‌ثبات، تقویت نیروی نظامی ضروری است؛ اما همان‌طور که این جنگ ثابت کرد، «موشک» کافی نیست و جای «شهروند» را نمی‌گیرد، ثابت کرد تغییر ساختار در سیاست داخلی و خارجی، ضروری است. ایران برای توسعهٔ پایدار، نیازمند گفتمان ایرانِ شهروندمحور است که همبستگی ملی را مبنای تولید قدرت قرار دهد و با غرب و شرق، روابط متوازن به‌دور از انگارهٔ ستیز داشته باشد. در غیر این صورت، ایرانِ ناآرام، مستهلک‌شده و—زبانم لال—تجزیه‌شده، گزینه‌های آینده هستند. حاکم را باید با گفت‌وگو و فشار اجتماعی به تغییر رادیکال فرا خواند.

*کانال نویسنده
@Kaleme
@MostafaTajzadeh

BY فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)