۱۷) شیر ایرانی (آسیایی، هندی) در مقایسه با شیر آفریقایی کوچک‌تر و کم‌یال‌تر است. یال اغلب کوتاه و کم‌پشت است و روی گوش‌ها را نمی‌پوشاند. همچنین تفاوت‌هایی در سر و صورت یعنی در آناتومی جمجمه وجود دارد. یک چین پوستیِ واضح نیز در زیر بدن در امتداد شکم به چشم می‌خورد که در برخی شیرها بلند و کاملاً آویزان است. رنگ پوستِ این زیرگونه اغلب تیره‌تر از شیر آفریقایی است و به خاکستری و قهوه‌ای متمایل می‌شود. به نظر می‌رسد فراوانی یال‌های تیره‌رنگ در شیر ایرانی بیشتر از شیر آفریقایی باشد.

در حدود ۹۰۰ قلاده شیر آسیایی اکنون در جنگلِ گیر (Gir) در ایالتِ گُجَرات در ‌غرب و در نیمهٔ شمالیِ هند تحت حفاظت قرار دارند. از اوایلِ دههٔ ۱۳۵۰ منطقهٔ حفاظت‌شدهٔ ارژن در استان فارس برای بازگرداندن شیر ایرانی در نظر گرفته شده بود؛ ولی اجرای چنین طرحی‌ در شرایط کنونی امکان‌پذیر نیست.

ببر هیرکانی از نظر وزن بین ببر سیبری و ببر بنگال قرار داشته و به ببر سیبری بسیار شبیه بوده است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹م نشان داد که از نظر ژنتیکی اختلاف بسیار کمی بین ببر سیبری و ببر خزر وجود دارد. در ببر هیرکانی نوارهای بدن باریک‌تر و فشرده‌تر بودند. همچنین موهای گونه بلند و پُرپشت‌تر از سایر گونه‌های ببر بوده است.

متأسفانه ببر هیرکانی در تمام قلمروی خود منقرض شده است. برای احیاء آن شاید بتوان در آینده از نمونه‌های دِنا (DNA) در موزه‌ها یا با ‌بهره‌بردن از ببر سیبری اقدام کرد. از دههٔ ۱۳۵۰ش شبه‌جزیرهٔ میانکاله برای بازگرداندن ببر به ایران در نظر گرفته شده بود؛ ولی امکانِ اجرایی‌شدنِ چنین برنامه‌ای در شرایط کنونی و حتی در آیندهٔ میان‌مدّت ناچیز به نظر می‌رسد.

۱۸) ناصرالدّین شاه در نخستین سفر خود به اروپا در سال ۱۲۹۰ق (۱۲۵۲ش/۱۸۷۳م)، برای اولیّن بار در شهرِ برلین از یک باغ‌وحش اروپایی دیدن کرد. خاطرات او نشان می‌دهد در مقایسه با شیرهای ایرانی در باغ‌وحش لاله‌زار، بزرگی و هیبتِ شیر آفریقایی، به‌ویژه بزرگیِ سر و عظمتِ یال‌ها او را بسیار تحت‌تأثیر قرار داده بود.

ادامه دارد...

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

۱۹) در این گفتگو آقای سیّد محمّد طباطبایی، به این نکتهٔ ظریف اشاره کردند که در ایران، شیر را همواره «سلطان جنگل» می‌نامیدند در حالیکه شیر در آفریقا عمدتاً در دشت‌ها زندگی می‌کند و کمتر در جنگل. دلیلش این است که چه در ایران و چه در هندوستان، شیرهای آسیایی، برخلافِ آفریقا، در جنگل و بیشه زندگی می‌کردند. همچنین به این نکته اشاره کردند که شیر‌های آسیایی اغلب به صورتِ انفرادی یا در دسته‌های بسیار کوچک زندگی می‌کنند و شیرهای نر نیز مستقل و به تنهایی شکار می‌کنند. احتمالاً این زندگیِ تنها و درون بیشه، و استقلالِ شیر نر، سبب شده شیر نزد ایرانیان و هندی‌ها اهمیّتِ نمادین پیدا کند؛ در حالیکه در آفریقا که شیرها عمدتاً در دشت‌های باز و به صورت گلّه‌ای زندگی می‌کنند و نقشِ شیر نر نیز در شکار کم است، شأن و اهمیّت نمادین ندارد.

همچنین طبق کتابی که در ایران با نامِ «پنجه‌مخملی‌ها» توسّط آقای کاوه فیض‌الهی ترجمه شد، یال پُرپشت و تیره‌رنگ با افزایشِ عیارِ تستوسترون همراه است و با زندگی گله‌ای شیرها و رقابت‌های موجود بین نرها در آفریقا در تناسب است. شاید به همین علّت باشد که شیرهای آسیایی که منزوی‌تر هستند، نیازی به یال‌های بلند و پُرپشت نداشته‌اند.

۲۰) به نظر بنده (رضا کسروی) با عشق و علاقه‌ای که در جوانانِ تحصیلکرده، علاقه‌مند و ایران‌دوست موج می‌زند، بالاخره روزی فرا خواهد رسید که در آینده‌‌ای که امیدوارم چندان د‌ور نباشد، طرح‌هایی برای بازگرداندن شیر آسیایی و حتی ببر منقرض‌شدهٔ هیرکانی (پس از بازسازیِ ژنتیکی یا به کمک ببر سیبری) به مام میهن جامهٔ عمل بپوشند. ایدون باد.

پایان

رضا کسروی
آدینه ۳۱ اَمُرداد ۱۴۰۴
دربند-ظهیرالدّوله

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

توجه: به دلیل دروغین‌بودن این احکام بدین وسیله به اطلاع همکاران می‌رسانم که من، رضا کسروی، از امروز، یکمِ شهریور ۱۴۰۴ از مشاورهٔ رئیس سازمان دامپزشکی استعفا می‌دهم. یک جلسه در اسفند ۱۴۰۳ ما را دعوت کردند و تا الان که ۶ ماه گذشته است، دیگر سراغی نگرفتند. بدون شک این حرکت‌ها صرفاً فریبکاری است و امثال بنده را با امثال این مدیران هیچ کاری نیست و نباید هم باشد.

نه به این مدیریت‌های ناکارآمد و ناصادق

رضا کسروی
یکم شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

با سلام و درود به همهٔ بزرگان و عزیزان

به دلیل ناکارآمد و غیرفعال‌بودنِ «کانون دانش‌آموختگان دانشکدهٔ دامپزشکی دانشگاه تهران»، بدین وسیله از عضویت در آن استعفا می‌دهم.

با احترام
رضا کسروی
یکم شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

با سلام و درود به همهٔ عزیزان و سروران

بدین‌وسیله به اطلاع رئیسِ «جامعهٔ دامپزشکان ایران» (که البته به کانادا مهاجرت کرده‌اند و حضور ندارند) می‌رسانم، نظر به اینکه به دلایلِ مختلف، «جامعه دامپزشکان ایران»، در نظرگاه بنده، عملکرد و کارایی مطلوبی ندارد، و بنده هم، به عللِ مختلف، نتوانسته‌ام، از یک زمان به بعد، در حدِ توان، استعداد و پشتکار، منشاء اثر باشم، استعفای خود را از عضویت در هیأت‌مدیره اعلام می‌‌کنم. استعفای کتبی را در نخستین فرصت، به نایب‌رئیسِ محترمِ جامعه تقدیم خواهم کرد.

ارادتمند و دوستدار شما

رضا کسروی
یکم شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

ریاست محترم گروه علوم دامپزشکی فرهنگستان علوم

استاد گران‌قدر، جناب آقای دکتر سیّد محمّدمهدی کیایی

با سلام و احترام

بدین‌وسیله به استحضار می‌رسانم که این‌بنده، رضا کسروی، دانشجوی علاقه‌مند به دامپزشکی، به دلایلی از جمله هم‌سونبودن با سیاست‌هایِ حاکم بر فرهنگستان ــ که به گمانِ حقیر، آن را دچارِ روزمرّگی و ناکارآمدی ساخته است ــ و همچنین نبودِ بسترِ لازم برای انجامِ اقداماتِ مؤثر و درخورِ شأنِ یک نهاد ملّیِ علمی، از این تاریخ استعفای خود را از عضویت در فرهنگستانِ علوم اعلام می‌دارم.

متأسفانه، از آغاز، بسیاری از افرادِ علاقه‌مند، از جمله حقیر، در امور ملّی جایگاهی نداشتند و شهروند درجه دوّم محسوب می‌شدند و مدیران و مسئولانِ امور نخواستند از مختصر توان، استعداد، عشق و علاقهٔ امثالِ بنده در پیشبرد امور ملّی و آموزشِ دانشجویان بهره ببرند.

در جایگاه عضویت در فرهنگستان نیز تجربهٔ این مدّت به حقیر نشان داد چنین بستری، همچنان، برای فعّالیّتِ موثّر و ملموس، حداقل برای بنده یا امثال بنده، فراهم نیست.

در مدّتی که افتخار حضور در جمع استادان ارجمند نصیبم شد، مناسباتِ حاکم و میزان کارآمدی را مشابه آن‌چه در دانشکده‌های دامپزشکی و سایر اداره‌ها و سازمان‌ها تجربه کرده بودم، یافتم؛ مناسبات و شرایطی که البته به‌دور از خواست و ارادهٔ استادان فرهیخته و راستین بود.

امید دارم اگر عمری باقی بود و روزی شاهدِ گشایشِ افق‌ها یا تغییرِ بنیادین در فضایِ علمی و مدیریّتیِ کشورِ عزیزمان شدیم، امکانِ بهره‌گیریِ بیشتر و مؤثرتر از افرادِ علاقه‌مند و باانگیزه‌ای چون این‌بنده نیز فراهم گردد.

در پایان، وظیفه خود می‌دانم از حمایت‌ها و محبّت‌های استادانِ بزرگوارم، به‌ویژه حضرت آقای دکتر حسن‌خان تاج‌بخش، جناب آقای دکتر محمّدقلی نادعلیان، شخصِ حضرت‌عالی، و نیز دوست گرامی‌ام جناب آقای مهندس آیت بهروزی، صمیمانه سپاسگزاری نمایم.

ایدون باد

با تجدید احترام
رضا کسروی
یکم شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

از پیام‌های محبت‌آمیز استادان عزیزم ممنون و شرمنده‌ام که نتوانستم پاسخگو باشم

اما شخصی که صلاحیت علمی ندارد، شایستهٔ حضور در فرهنگستان نیست. بهتر است خودش استعفا دهد.

دست‌بوس استادان عزیزم هستم
رضا کسروی
۲ شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

نه به مشورت‌دادن به این آقا

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

تنها مشورتی که فرصت پیدا کردم و داوطلبانه به رئیس سازمان دامپزشکی دادم (فرهنگستان علوم، ۱۸ خرداد ۱۴۰۴)

نظر این آقا: سازمان دامپزشکی باید کارهای غیرممکن را هم مطرح کند و در مورد ورم‌پستان، از طریقِ بیوسِکیورِتی، لودِ بیماری را در مملکت کاهش دهد!

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

نه به امیر رستمی و همفکرانش

یک نه بزرگ

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

پُستِ محبّت‌آمیزِ صفحهٔ «دامپزشکان ایران» در اینستاگرام

از محبت شما عزیزان بسیار ممنونم

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

در پاسخ به یکی از عزیزان که پس از ابرازِ لطف و محبّت از بنده پرسیدند چرا از عضویت در هیأت‌ مدیرهٔ «جامعه دامپزشکان ایران» هم استعفا دادید که نهادی خصوصی است و با رأی همکاران انتخاب شده بودید؟


از محبت شما بسیار بسیار ممنونم. واقعیت این است که از «تروما» یعنی ضربه‌ای که از هیأت‌مدیره خوردم، در آن جلسه‌ای که برای اخراج من برگزار کردند، آنهم پس از انجام آن حجم و آن کیفیت از خدمات و دستاوردها، تا همین الان بهبود پیدا نکرده‌ام.

هرچند در آن جلسه با وجودی‌که تقریباً همه علیه من بودند، نتوانستند مرا اخراج کنند، امّا خیلی چیزها از همان روز به بعد از چشمم افتاد.

منتظر شدم تا شرایط طبیعی شود و ناراحتی‌ها برطرف گردند. اما حالا یعنی زمانی که روابط در اوجِ خود بود و دیگر در جلسات چالش نداشتیم و در کنار کارها، به خوشی و گاهی شوخی می‌گذشت، تصمیمِ خود را عملی کردم که کسی نگوید در عصبانیت و از روی هیجان تصمیم گرفت.

آن حوادث به من نشان داد که نه تنها حکومت بلکه بسیاری از مردم ما روحیات ضدتوسعه‌ای دارند که مهم‌ترینِ آنها، به گمانِ من، «حسادت» و «نفرت از افرادِ برجسته» است.

رضا کسروی
۴ شهریور ۱۴۰۴

https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com

دکتر محمّدحسین میمندی‌نژاد، استاد مشهور دانشکدهٔ دامپزشکی همراه با «ببری»، توله‌ببرِ خزری
تهران-خیابان کاخ
۱۴ آذر ۱۳۱۹ش
با سپاس از جناب شاهین میمندی‌نژاد


تاریخ دامپزشکی ایران با رضا کسروی


https://www.group-telegram.com/NDPayesh.com