آینده (عباس عبدی)

Forwarded from هم‌میهن

نیاز امروز ایران

سرمقاله هم‌میهن
۰۳ شهریور ۱۴۰۴

🔹خطیر بودن وضعیت امروز ایران بر کسی پوشیده نیست به همین دلیل است که همه افراد و گروه‌‏ها می‌‏کوشند تا با اظهارنظر و نقد و پیشنهاد راهی را به‌سوی آینده‌‏ای بهتر بگشایند.

🔹برخی غیرمسئولانه می‌‏گویند حمله کنیم؛ بهترین دفاع حمله است. دیگری ادامه راهبردهای گذشته را پیشنهاد می‌‏کند. سومی می‌‏گوید غنی‌‏سازی را برای رفع تحریم روی میز بگذاریم. چهارمی می‌‏گوید کلاً تعلیق کنیم. یکی مذاکره را رد می‌‏کند و دیگری حکم به پایان تخاصم می‌‏دهد. در حوزه داخل هم از ایده‌‏های مبتنی بر انسداد تا آزادی و فضای باز رسانه‌‏ای و سیاسی جزو پیشنهادهای افراد گوناگون است.

🔹در اقتصاد نیز شاهد همین تعارضات هستیم. از آزادسازی سوخت و انرژی تا گسترش قیمت‌‏گذاری به اغلب کالاهای مورد نیاز مردم. درباره دولت نیز از استیضاح تا حمایت کامل که در سخنان دیروز مقام رهبری وجود داشت را شاهدیم.

🔹وجود صداها و نگاه‌‏های قطبی ذاتاً مشکلی نیست به شرطی که صدا و جریان اصلی، شناخته‌شده و حاکم باشد. این جریان همان سیاست‌‏های رسمی است؛ که اگر روشن و حاکم باشد می‌‏توان گفت که سایر رویکردها در حاشیه هستند و مانعی نیستند ولی اگر جریان رسمی مبهم یا در تعلیق باشد، آنگاه وجود چنین نگاه‌‏های دوقطبی و پراکنده برای کلیت و آینده کشور خطرناک خواهد بود. شاید گفته شود که جریان اصلی هست و کار خود را انجام می‌‏دهد. اگر چنین باشد باید اجزای آن قابل شناخت و درک باشند.

🔹بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند که پس از جنگ اخیر سیستم سیاسی نتوانسته راهبرد روشنی را طراحی و اجرایی کند و در وضعیت تعلیقی قرار دارد. صدای واحد کجاست تا موافقان حمایت و دیگران حداقل سکوت کنند؟

🔹بیاییم و فرض کنیم که این گزاره غلط است و سیاست مدونی وجود دارد و حتی همه اجزای این سیاست‌‏ها هم منطقی و خوب؛ یا حداقل گریزناپذیر است. این سیاست با همه اجزایش باید ابلاغ عمومی شود. برخی اجزای آن به‌صورت پراکنده گفته می‌‏شود ولی کلیت آن روشن و منسجم و آینده‌نگرانه نیست. ایجاد وحدت و صدای واحد مستلزم آن است که این صدا در همه اجزایش برای همگان روشن شود. علت اصلی برجسته شدن چندصدایی و فقدان وحدت، غیبت و فقدان و ابهام همین صدای واحد رسمی است.

🔹اکنون می‌‏توان این پرسش را مطرح کرد که صدای رسمی چگونه ایجاد شده و شکل می‌‏گیرد؟ یک راه تصمیم‌‏گیری و تصویب آن پشت درهای بسته است. چنین صدایی حتی اگر درست هم باشد به‌طور معمول هم‌نوایی لازم را ایجاد نمی‏کند چون مشارکت دیگران در آن کم‏رنگ و هیچ است.

🔹اگر بخواهیم حمایت دیگران را برای همنوایی با صدایی که به منافع عمومی مربوط است جلب کنیم، نیازمند حضور و مشارکت آنان در فرآیند تصمیم‌‏گیری است. در غیر این صورت دیگران قادر به درک و تفاهم با تصمیم و سیاست نهایی نخواهند شد.

🔹در هر صورت انتظار می‏رود که دبیر شورای عالی امنیت ملی که به تازگی این مسئولیت خطیر را عهده‌‏دار شده است، متن روشنی را که به تصویب شورا و مقام رهبری رسیده باشد، مشتمل بر گزینه‌‏های گوناگون و پاسخ به پرسش‌‏های کلیدی تدوین و منتشر نمایند؛ تا حداقل ناظران داخلی درک متعارفی از سیاست و صدای رسمی پیدا کنند. این متن باید روشن و بدون ابهام باشد تا هم مسائل خارجی و هم چالش‌‏های داخلی را پاسخ دهد.

🔹طبیعی است که به تبعات سیاست‌‏های رسمی اعلامی نیز توجه خواهند داشت. این مهم‏ترین نیاز امروز جامعه ایران است. به نظر ما هنگامی که چنین متنی تهیه شود همان زمان ابعاد ناسازگار و تبعات ناخواسته آن بر تدوین‌‏کنندگان آشکار خواهد شد.

🔹امروز مسئله اسنپ‌‏بک، مذاکره اعم از مستقیم و غیرمستقیم، تحریم‌‏ها، ناترازی‌‏های گسترده اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، رسانه‌‏ها، تورم و رشد و سرمایه‌‏گذاری اقتصادی و وضعیت تعلیق و‏ جنگ و.... همه و همه به‌صورت درهم‌تنیده روی میز هستند و هیچ پاسخ رسمی و جامعی به آنها داده نمی‌‏شود.

🔹مشکل این است که در همه اجزای مزبور بهترین حالت‌‏ها با کمترین هزینه‌‏ها را می‌‏خواهند درحالی‌که تحقق اهداف مطلوب در موارد فوق بدون پرداخت هزینه‌‏های لازم که بعضاً جدی و راهبردی است، امکان‌‏پذیر نیست.

▫️متن کامل در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

www.group-telegram.com/us/abdiabbas.com/7591

5.92K viewsAug 25 at 07:17

نیاز امروز ایران

سرمقاله هم‌میهن
۰۳ شهریور ۱۴۰۴

🔹خطیر بودن وضعیت امروز ایران بر کسی پوشیده نیست به همین دلیل است که همه افراد و گروه‌‏ها می‌‏کوشند تا با اظهارنظر و نقد و پیشنهاد راهی را به‌سوی آینده‌‏ای بهتر بگشایند.

🔹برخی غیرمسئولانه می‌‏گویند حمله کنیم؛ بهترین دفاع حمله است. دیگری ادامه راهبردهای گذشته را پیشنهاد می‌‏کند. سومی می‌‏گوید غنی‌‏سازی را برای رفع تحریم روی میز بگذاریم. چهارمی می‌‏گوید کلاً تعلیق کنیم. یکی مذاکره را رد می‌‏کند و دیگری حکم به پایان تخاصم می‌‏دهد. در حوزه داخل هم از ایده‌‏های مبتنی بر انسداد تا آزادی و فضای باز رسانه‌‏ای و سیاسی جزو پیشنهادهای افراد گوناگون است.

🔹در اقتصاد نیز شاهد همین تعارضات هستیم. از آزادسازی سوخت و انرژی تا گسترش قیمت‌‏گذاری به اغلب کالاهای مورد نیاز مردم. درباره دولت نیز از استیضاح تا حمایت کامل که در سخنان دیروز مقام رهبری وجود داشت را شاهدیم.

🔹وجود صداها و نگاه‌‏های قطبی ذاتاً مشکلی نیست به شرطی که صدا و جریان اصلی، شناخته‌شده و حاکم باشد. این جریان همان سیاست‌‏های رسمی است؛ که اگر روشن و حاکم باشد می‌‏توان گفت که سایر رویکردها در حاشیه هستند و مانعی نیستند ولی اگر جریان رسمی مبهم یا در تعلیق باشد، آنگاه وجود چنین نگاه‌‏های دوقطبی و پراکنده برای کلیت و آینده کشور خطرناک خواهد بود. شاید گفته شود که جریان اصلی هست و کار خود را انجام می‌‏دهد. اگر چنین باشد باید اجزای آن قابل شناخت و درک باشند.

🔹بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند که پس از جنگ اخیر سیستم سیاسی نتوانسته راهبرد روشنی را طراحی و اجرایی کند و در وضعیت تعلیقی قرار دارد. صدای واحد کجاست تا موافقان حمایت و دیگران حداقل سکوت کنند؟

🔹بیاییم و فرض کنیم که این گزاره غلط است و سیاست مدونی وجود دارد و حتی همه اجزای این سیاست‌‏ها هم منطقی و خوب؛ یا حداقل گریزناپذیر است. این سیاست با همه اجزایش باید ابلاغ عمومی شود. برخی اجزای آن به‌صورت پراکنده گفته می‌‏شود ولی کلیت آن روشن و منسجم و آینده‌نگرانه نیست. ایجاد وحدت و صدای واحد مستلزم آن است که این صدا در همه اجزایش برای همگان روشن شود. علت اصلی برجسته شدن چندصدایی و فقدان وحدت، غیبت و فقدان و ابهام همین صدای واحد رسمی است.

🔹اکنون می‌‏توان این پرسش را مطرح کرد که صدای رسمی چگونه ایجاد شده و شکل می‌‏گیرد؟ یک راه تصمیم‌‏گیری و تصویب آن پشت درهای بسته است. چنین صدایی حتی اگر درست هم باشد به‌طور معمول هم‌نوایی لازم را ایجاد نمی‏کند چون مشارکت دیگران در آن کم‏رنگ و هیچ است.

🔹اگر بخواهیم حمایت دیگران را برای همنوایی با صدایی که به منافع عمومی مربوط است جلب کنیم، نیازمند حضور و مشارکت آنان در فرآیند تصمیم‌‏گیری است. در غیر این صورت دیگران قادر به درک و تفاهم با تصمیم و سیاست نهایی نخواهند شد.

🔹در هر صورت انتظار می‏رود که دبیر شورای عالی امنیت ملی که به تازگی این مسئولیت خطیر را عهده‌‏دار شده است، متن روشنی را که به تصویب شورا و مقام رهبری رسیده باشد، مشتمل بر گزینه‌‏های گوناگون و پاسخ به پرسش‌‏های کلیدی تدوین و منتشر نمایند؛ تا حداقل ناظران داخلی درک متعارفی از سیاست و صدای رسمی پیدا کنند. این متن باید روشن و بدون ابهام باشد تا هم مسائل خارجی و هم چالش‌‏های داخلی را پاسخ دهد.

🔹طبیعی است که به تبعات سیاست‌‏های رسمی اعلامی نیز توجه خواهند داشت. این مهم‏ترین نیاز امروز جامعه ایران است. به نظر ما هنگامی که چنین متنی تهیه شود همان زمان ابعاد ناسازگار و تبعات ناخواسته آن بر تدوین‌‏کنندگان آشکار خواهد شد.

🔹امروز مسئله اسنپ‌‏بک، مذاکره اعم از مستقیم و غیرمستقیم، تحریم‌‏ها، ناترازی‌‏های گسترده اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، رسانه‌‏ها، تورم و رشد و سرمایه‌‏گذاری اقتصادی و وضعیت تعلیق و‏ جنگ و.... همه و همه به‌صورت درهم‌تنیده روی میز هستند و هیچ پاسخ رسمی و جامعی به آنها داده نمی‌‏شود.

🔹مشکل این است که در همه اجزای مزبور بهترین حالت‌‏ها با کمترین هزینه‌‏ها را می‌‏خواهند درحالی‌که تحقق اهداف مطلوب در موارد فوق بدون پرداخت هزینه‌‏های لازم که بعضاً جدی و راهبردی است، امکان‌‏پذیر نیست.

▫️متن کامل در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

BY آینده (عباس عبدی)