پاداش ایستادگی🏆🏅

هنر خوب شنیدن🗣👂

مثال ساده‌ای بزنیم: کیسه کلستومی، برای بیماران دارای جراحی کلکتومی یک وسیله ضروری است. قیمت هر بسته از این کیسه‌ها، از حدود ۷۰ هزار تومان، به ۱۸۰ هزار تومان رسیده است. با این حساب، برای تهیه یک بسته ۳۰ تایی باید بیش از ۴ میلیون تومان پرداخت کرد؛ در حالی‌که بیمه‌ها تنها ۸۰۰ هزار تومان از این مبلغ را تقبل می‌کنند. این فقط یک قلم از تجهیزات حیاتی است، نه یک کالای لوکس یا اختیاری.

در سوی دیگر ماجرا، شرکت‌های داروسازی با بحران نقدینگی روبه‌رو شده‌اند. در گذشته، آن‌ها می‌توانستند با ارز ۲۸۵۰۰ تومانی مواد اولیه وارد کنند؛ اما حالا باید همان واردات را با نرخ نیمایی دو تا سه برابر گران‌تر انجام دهند. طبیعتاً شرکت‌هایی که به زحمت از پس هزینه‌های پیشین برمی‌آمدند، حالا نه توان تأمین مالی دارند و نه انگیزه‌ای برای ادامه تولید.

این بحران وقتی پیچیده‌تر می‌شود که بدانیم بیمه‌ها هم بدهی‌های چندین هزار میلیاردی خود را به داروخانه ها پرداخت نکرده‌اند. عمق مطالبات داروخانه ها از بیمه‌ها گاه به ۱۲ ماه می‌رسد؛ یعنی یک سال بدون دریافت وجه از خدماتی که ارائه کرده‌اند. عمده‌ی این مطالبات نیز از بیمارستان‌های دولتی است که با بودجه‌های ناکافی، دستشان از جبران خالی‌ست.

حاصل این زنجیره‌ی ناکارآمدی، چیزی نیست جز افزایش قیمت دارو، کاهش دسترسی مردم به اقلام حیاتی، و نارضایتی روزافزون بیماران. به‌ویژه برای بیماران خاص، سالمندان، و خانواده‌های کم‌درآمد، این وضعیت می‌تواند به بحرانی تمام‌عیار منتهی شود.

در نهایت، اگرچه حذف ارز ترجیحی ممکن است از نظر اقتصادی توجیهاتی داشته باشد، اما وقتی نظام جبران آن چه از طریق بیمه‌ها، چه از طریق حمایت‌های هدفمند به‌درستی اجرا نشود، این مردم‌اند که بار سنگین سیاست‌گذاری‌های ناکارآمد را بر دوش خواهند کشید.

امیدواریم با برنامه‌ریزی درست در وزارت بهداشت از یک فاجعه تمام عیار در نظام سلامت جلوگیری شود.

تو خوب باش💝🫴🏻

ضبط صوت بودن ولی فقیه لیاقت میخواهد آقای رسایی...

🔻 راه‌های برون‌رفت: بازطراحی بازدارندگی در سه محور (با آرمان‌گرایی واقع‌بین)

✅ اقتصادی – شکستن فضای تعلیق

حمایت از بورس و سرمایه‌گذاری نه با وعده، بلکه با «تضمین‌های قانونی» و جلوگیری از تصمیمات لحظه‌ای.

معافیت مالیاتی و تسهیلات ویژه برای بنگاه‌هایی که سرمایه جدید جذب کنند یا صادرات غیرنفتی را افزایش دهند.

استفاده واقع‌بینانه از ظرفیت همسایگان: تهاتر انرژی با عراق، پیمان پولی با ترکیه، و گسترش تجارت مرزی با آسیای میانه.

سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مشترک زیرساختی (کریدور شمال–جنوب، بنادر جنوبی) برای ایجاد ثبات در چشم فعالان اقتصادی.


✅ امنیتی – بازدارندگی فعال

نمایش هوشمند بخشی از توان پهپادی و موشکی برای افزایش هزینه تهدید.

عملیات سایبری محدود علیه دشمنان منطقه‌ای برای انتقال پیام قدرت، بدون افتادن در دام جنگ مستقیم.

ابتکار عمل در بحران‌های منطقه‌ای (مانند عراق، سوریه و یمن) تا دشمن احساس کند هر تهدیدی می‌تواند بازتاب فوری داشته باشد.


✅ اجتماعی – بازسازی اعتماد عمومی

شفاف‌سازی با مردم: بیان اینکه ما در «جنگ نرم اقتصادی» هستیم و هزینه‌ها طبیعی است.

تقویت عدالت اقتصادی در سیاست‌های حمایتی؛ نه صرفاً توزیع پول، بلکه حمایت هدفمند از دهک‌های پایین و مشاغل مولد.

تولید یک گفتمان مقاومتِ واقع‌بین: تأکید بر سختی‌ها اما همراه با ارائه راه‌حل‌های عملی و امیدآفرین