فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...

 
   " شکل های بعد از حرف "

 نگاه "هوشنگ چالنگی" به  کتاب شعر " زنی میان دو تاریکی "سروده " فرناز جعفرزادگان"

سروده های فرناز جعفرزادگان بهتر از آن است که فکر می کردم به طوری که در هر دفتر چندین شعر با رگه های قدرتمند و درخشان دیده می شود . مجموعه شعر جدید ایشان با نام " زنی میان دو تاریکی "  از همان ابتدا خوب شروع شده است سروده ها ما را به تامل و تفکر وا می دارند .

شعر شماره 2 

ای فکر جذام گرفته
کلاف سر در گم ات را
به گور که می سپاری 
که در باور علف های هرز
به سرزمین مغزهای مرده
 سلام می دهی
برگرد
برگرد
 دیگر
 نه ایوبی مانده
و نه گیسوی زنی
تا صدای شیون تمام زنان جهان باشد

این سروده در واقع پشت جلد کتاب نیز آمده است با وجود این که کلمه ی جذام در شعر دیگران نیز زیاد استفاده شده است اما در این سروده استفاده ای جدید از این کلمه  صورت گرفته است بسیار بدیع و فرنگی ، شعر حامل دردهای اجتماعی ست و اسطوره ها را برای ما تداعی می کند از اسطوره ی ایوب گرفته تا سیاوش و سیتا   ، حرف از درد است و فریاد بشری 

شعر شماره 6 
همیشه 
کودکی در من می دود 
تا آن نقطه 
که نیست 
میان آرزوهایی
که در بعد شکل گرفت
شکل های بعد از حرف
حرف از چشم نقطه می افتد 
می ماند 
میان بعدهای سر درگم 
همیشه کودکی در من ....

این سروده از ابتدا تا انتها ما را به چینش واژه ها به صورت بدیع دعوت می کند فضایی نو و روشن با زبانی هنری در برون ریزی ی درونیات انسانی ، که لذت خواندن را در مخاطب تیز هوش امروز شعر دو چندان می کند .
شعر شماره 35

جنون می زایید
با آواز آفتاب گردان ها 
در گوشه گوشه ی مزرعه 
گوش اش بدهکار کسی نبود 
آن را سپرد 
به دختری با گوشوار روز 
و یک صدا 
تن ها یک صدا در نگاه دوید 
:اگر چه درونش پر از دانه های تاریکی ست
اما همیشه
رو به آفتاب است آفتابگردان 

با خواندن این شعر ابتدا ذهن مخاطب به سمت ونسان ونگوگ نقاش هلندی کشیده می شود . شاعر با بازی های زبانی و آوردن کلماتی نظیر " گوشه، گوش ، گوشواره " مخاطب را به معماری کلمات درچینشی شاعرانه دعوت می کند ، بند آخر این سروده بسیار زیباست 
" اگر چه درونش پراز دانه های تاریکی ست 
اما 
همیشه رو به آفتاب است 
آفتاب گردان "

راجع به آفتاب گردان شعری داریم از " حسین خلیلی " متولد 1316 که از دوستان احمد شاملو بود ، این شعر ناخودآگاه من را به آن سو ها برد و آن روزها ...
در انتها این را بگویم در مجموعه ی " زنی میان دو تاریکی " ، شعرها با تومانینه سروده شده اند اینگونه سرایش، زبان و بیان را در نوشتن تثبیت می کند .درهم آمیزی اسطوره و فلسفه و پیوند دادن آن با دردهای اجتماعی وسرودنی بی مرز در اکثر شعرها، بطوریکه خواننده نداند شعر را زن سروده یا مرد ، هنری بودن زبان و فرا بردن آن از کاربردهای روزانه به ناسوتِ آدمی ، متن را ژرف تر نشان می دهد .
 هر چه فرناز جعفرزادگان پردامنه تر و وسیع تر در ساحت اندیشه و زبان قدم بردارد جایگاه مطمئن تری در عرصه ی شعر و ادبیات خواهد داشت .

هوشنگ چالنگی مهر 1398
http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/1409/9/%d9%87%d9%86%d8%b1-%d9%88-%d8%a7%d8%af%d8%a8%d9%8a%d8%a7%d8%aa-

www.group-telegram.com/us/farnazjafarzadegan.com/502

665 viewsedited  Nov 7, 2019 at 11:05

 
   " شکل های بعد از حرف "

 نگاه "هوشنگ چالنگی" به  کتاب شعر " زنی میان دو تاریکی "سروده " فرناز جعفرزادگان"

سروده های فرناز جعفرزادگان بهتر از آن است که فکر می کردم به طوری که در هر دفتر چندین شعر با رگه های قدرتمند و درخشان دیده می شود . مجموعه شعر جدید ایشان با نام " زنی میان دو تاریکی "  از همان ابتدا خوب شروع شده است سروده ها ما را به تامل و تفکر وا می دارند .

شعر شماره 2 

ای فکر جذام گرفته
کلاف سر در گم ات را
به گور که می سپاری 
که در باور علف های هرز
به سرزمین مغزهای مرده
 سلام می دهی
برگرد
برگرد
 دیگر
 نه ایوبی مانده
و نه گیسوی زنی
تا صدای شیون تمام زنان جهان باشد

این سروده در واقع پشت جلد کتاب نیز آمده است با وجود این که کلمه ی جذام در شعر دیگران نیز زیاد استفاده شده است اما در این سروده استفاده ای جدید از این کلمه  صورت گرفته است بسیار بدیع و فرنگی ، شعر حامل دردهای اجتماعی ست و اسطوره ها را برای ما تداعی می کند از اسطوره ی ایوب گرفته تا سیاوش و سیتا   ، حرف از درد است و فریاد بشری 

شعر شماره 6 
همیشه 
کودکی در من می دود 
تا آن نقطه 
که نیست 
میان آرزوهایی
که در بعد شکل گرفت
شکل های بعد از حرف
حرف از چشم نقطه می افتد 
می ماند 
میان بعدهای سر درگم 
همیشه کودکی در من ....

این سروده از ابتدا تا انتها ما را به چینش واژه ها به صورت بدیع دعوت می کند فضایی نو و روشن با زبانی هنری در برون ریزی ی درونیات انسانی ، که لذت خواندن را در مخاطب تیز هوش امروز شعر دو چندان می کند .
شعر شماره 35

جنون می زایید
با آواز آفتاب گردان ها 
در گوشه گوشه ی مزرعه 
گوش اش بدهکار کسی نبود 
آن را سپرد 
به دختری با گوشوار روز 
و یک صدا 
تن ها یک صدا در نگاه دوید 
:اگر چه درونش پر از دانه های تاریکی ست
اما همیشه
رو به آفتاب است آفتابگردان 

با خواندن این شعر ابتدا ذهن مخاطب به سمت ونسان ونگوگ نقاش هلندی کشیده می شود . شاعر با بازی های زبانی و آوردن کلماتی نظیر " گوشه، گوش ، گوشواره " مخاطب را به معماری کلمات درچینشی شاعرانه دعوت می کند ، بند آخر این سروده بسیار زیباست 
" اگر چه درونش پراز دانه های تاریکی ست 
اما 
همیشه رو به آفتاب است 
آفتاب گردان "

راجع به آفتاب گردان شعری داریم از " حسین خلیلی " متولد 1316 که از دوستان احمد شاملو بود ، این شعر ناخودآگاه من را به آن سو ها برد و آن روزها ...
در انتها این را بگویم در مجموعه ی " زنی میان دو تاریکی " ، شعرها با تومانینه سروده شده اند اینگونه سرایش، زبان و بیان را در نوشتن تثبیت می کند .درهم آمیزی اسطوره و فلسفه و پیوند دادن آن با دردهای اجتماعی وسرودنی بی مرز در اکثر شعرها، بطوریکه خواننده نداند شعر را زن سروده یا مرد ، هنری بودن زبان و فرا بردن آن از کاربردهای روزانه به ناسوتِ آدمی ، متن را ژرف تر نشان می دهد .
 هر چه فرناز جعفرزادگان پردامنه تر و وسیع تر در ساحت اندیشه و زبان قدم بردارد جایگاه مطمئن تری در عرصه ی شعر و ادبیات خواهد داشت .

هوشنگ چالنگی مهر 1398
http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/1409/9/%d9%87%d9%86%d8%b1-%d9%88-%d8%a7%d8%af%d8%a8%d9%8a%d8%a7%d8%aa-

BY فرناز جعفرزادگان @farnazjafarzadegan ...