نشریه هفتِتیر
ویژه‌نامه خونِ بهشتی هفتِتیر.pdf
🔻ایران در ساعت صفر!/ افق سیاست هسته‌ای ایران (۱)
✍ امیرپارسا مهران‌زاد
🔹از سحرگاه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، بار دیگر به ترور متوسل شدند. ۱۲ تن از نخبه‌ترین دانشمندان هسته‌ای ایران، از جمله پنج استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی، در خانه‌هایشان هدف گلوله قرار گرفتند. این حادثه هم از جهت تقارن تاریخی تشییع شهدا در ۷ تیر ۱۴۰۴ و هم از جهت تطبیق تاریخی، بی‌اختیار ذهن‌ها را به ۷ تیر ۱۳۶۰ می‌برد؛ روزی که در دفتر حزب جمهوری اسلامی، آیت‌الله بهشتی با ۷۲ تن از یارانش به شهادت رسید. تروری که نه از سر عصبانیت، بلکه از ترس بود: ترس از تفکر مستقل، از سامان دادن عقلانی به قدرت، از شکل دادن آینده.
🔸ترور ۱۲ نخبه هسته‌ای در سال ۱۴۰۴، تکرار منطق حذف «مغز»، برای متوقف کردن «حرکت» است. در این نقطه‌عطف، پرسش اساسی این است:
آیا ادامه دادن مسیر فعلی در سیاست هسته‌ای، به امنیت، پیشرفت و اقتدار می‌انجامد، یا بازتعریف این سیاست، ضرورتی ملی است؟
یادداشت پیش رو، بر پایه بررسی فنی، تجربه تاریخی و نیاز‌های راهبردی، هفت محور را برای ترسیم افق سیاست هسته‌ای ایران طرح می‌کند.
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005N71
@haftetir_sbu
✍ امیرپارسا مهران‌زاد
🔹از سحرگاه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، بار دیگر به ترور متوسل شدند. ۱۲ تن از نخبه‌ترین دانشمندان هسته‌ای ایران، از جمله پنج استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی، در خانه‌هایشان هدف گلوله قرار گرفتند. این حادثه هم از جهت تقارن تاریخی تشییع شهدا در ۷ تیر ۱۴۰۴ و هم از جهت تطبیق تاریخی، بی‌اختیار ذهن‌ها را به ۷ تیر ۱۳۶۰ می‌برد؛ روزی که در دفتر حزب جمهوری اسلامی، آیت‌الله بهشتی با ۷۲ تن از یارانش به شهادت رسید. تروری که نه از سر عصبانیت، بلکه از ترس بود: ترس از تفکر مستقل، از سامان دادن عقلانی به قدرت، از شکل دادن آینده.
🔸ترور ۱۲ نخبه هسته‌ای در سال ۱۴۰۴، تکرار منطق حذف «مغز»، برای متوقف کردن «حرکت» است. در این نقطه‌عطف، پرسش اساسی این است:
آیا ادامه دادن مسیر فعلی در سیاست هسته‌ای، به امنیت، پیشرفت و اقتدار می‌انجامد، یا بازتعریف این سیاست، ضرورتی ملی است؟
یادداشت پیش رو، بر پایه بررسی فنی، تجربه تاریخی و نیاز‌های راهبردی، هفت محور را برای ترسیم افق سیاست هسته‌ای ایران طرح می‌کند.
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005N71
@haftetir_sbu
❤4
نشریه هفتِتیر
🔻ایران در ساعت صفر!/ افق سیاست هسته‌ای ایران (۱) ✍ امیرپارسا مهران‌زاد 🔹از سحرگاه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، بار دیگر به ترور متوسل شدند. ۱۲ تن از نخبه‌ترین دانشمندان هسته‌ای ایران، از جمله پنج استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی، در خانه‌هایشان هدف گلوله…
🔻ایران در ساعت صفر!/ افق سیاست هسته‌ای ایران (۲)
هسته‌ای باش، یا نباش!
در جهانی که فناوری به سلاح جدید قدرت بدل شده، دانشمندان هم به هدف ترور تبدیل می‌شوند. ایران هزینه سنگینی برای توسعه بومی دانش هسته‌ای پرداخته است؛ از ترور دانشمندان هسته‌ای و فرماندهان ارشد نظامی تا حملات هوایی به تأسیسات هسته‌ای!
۱) خروج از NPT؛ پایان توهم امنیت قراردادی!
معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) از ۱۳۴۷ تاکنون، برای ایران چه دستاوردی داشت؟ بیش از ۴۰٪ بازرسی‌های جهانی آژانس در ایران انجام شد. در عوض، اطلاعات محرمانه فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران در ده‌ها نوبت از آژانس به رسانه‌های رژیم صهیونیستی درز کرد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عملاً تبدیل به ابزار رصد و تضعیف دانش بومی ایران شده است.
طبق ماده ۱۰ NPT، خروج از معاهده در صورت تهدید منافع ملی، حق قانونی ایران است. امروز این ماده، نه یک گزینه، بلکه یک ضرورت است.
۲) بازدارندگی فناورانه
قدرت واقعی در قرن ۲۱، «بازدارندگی فناورانه» است. اگر کشوری بتواند ظرفیت تولید سریع اورانیوم با غنای بالا، سوخت فلزی، رآکتور‌های سریع و سانتریفیوژهای نسل برتر را حفظ کند، بدون شلیک گلوله، توازن راهبردی را تغییر می‌دهد.
ایران باید از ظرفیت فنی غنی‌سازی بالای ۹۰٪ – مشابه ژاپن و آلمان – به عنوان ابزار بازدارندگی استفاده کند. ذخایر فلز اورانیوم، دانش طراحی سوخت راکتور‌های تحقیقاتی، و امکان ساخت رآکتور‌های نسل چهارم، عناصر حیاتی این قدرت هستند.
۳) هدف: ۲۰٬۰۰۰ مگاوات برق هسته‌ای!
رشد سالانه مصرف برق ایران بیش از ۵٪ است؛ در حالی که منابع آبی در حال کاهش‌اند و نیروگاه‌های فسیلی، فرسوده و آلاینده‌اند. چشم‌انداز توسعه پایدار کشور، نیازمند سرمایه‌گذاری راهبردی در برق هسته‌ای است.
بر اساس سند جامع انرژی، دست‌کم ۱۵٪ برق کشور باید از منابع هسته‌ای تأمین شود. این هدف، تنها با ساخت رآکتور‌های ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ مگاواتی با فناوری بومی و نیز جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای پروژه‌های بزرگ‌تر، قابل تحقق است.
۴) پیشران هسته‌ای؛ بازیگر جدید در زمین دریایی و تحریم‌ها
توان دریایی ایران برای حضور پایدار در آب‌های آزاد، نیازمند جهش فناورانه است. پیشران‌های هسته‌ای، چه در زیردریایی‌ها و چه در نفتکش‌ها، امکان حرکت بلندمدت بدون سوخت‌گیری را فراهم می‌کنند؛ موضوعی حیاتی در شرایط تحریم یا تنش دریایی.
طراحی پیشران هسته‌ای دریایی، از سال ۱۳۹۵ به‌طور رسمی در دستور کار قرار گرفته، اما اجرای آن نیازمند تأمین منابع، انسجام سازمانی و حمایت مداوم از سوی نهادهای عالی کشور است.
۵) پیشران فضایی؛ افق قدرت در مدارهای بالا
رقابت فضایی در حال ورود به مرحله‌ای جدید است؛ مرحله‌ای که در آن، سرعت، ماندگاری و استقلال پرتاب‌گرها، مزیت راهبردی محسوب می‌شود. آمریکا و روسیه توسعه پیشران‌های هسته‌ای برای کاهش زمان سفر به مریخ از ۷ ماه به حدود ۴۵ روز را در دستور کار دارند.
ایران نیز اگر خواهان تبدیل‌شدن به یک قدرت فضایی جدی است، ناگزیر از ورود به این حوزه است. برخی زیرساخت‌های پژوهشی موجود است، اما هنوز سیاست‌گذاری ملی مشخصی برای بهره‌برداری از آنها وجود ندارد.
۶) پزشکی هسته‌ای؛ از نیاز ملی تا فرصت منطقه‌ای
درمان سرطان، یکی از چالش‌های رو به رشد نظام سلامت ایران است. پزشکی هسته‌ای، با تولید رادیوداروها و شتاب‌دهنده‌های درمانی، نقشی حیاتی در این حوزه ایفا می‌کند.
در حال حاضر، ایران تنها ۱۲ نوع رادیودارو تولید می‌کند؛ این عدد می‌تواند به بیش از ۴۰ نوع افزایش یابد. توسعه این حوزه، نه تنها نیاز ملی را پوشش می‌دهد، بلکه امکان صادرات دانش و محصول به کشورهای منطقه را فراهم می‌سازد.
۷) امنیت آبی با انرژی هسته‌ای؛ نجات جنوب ایران!
بحران آب در جنوب و شرق ایران، ساختاری و بلندمدت است. فناوری هسته‌ای می‌تواند با راه‌اندازی نیروگاه‌های کوچک برای نمک‌زدایی و تولید هم‌زمان برق و آب شیرین، به یکی از پاسخ‌های پایدار تبدیل شود.
استفاده از فناوری هسته‌ای برای تأمین آب در سواحل جنوبی کشور، از نظر انرژی مقرون‌به‌صرفه و از نظر امنیتی بسیار راهبردی است.
✍ امیرپارسا مهران‌زاد
@haftetir_sbu
هسته‌ای باش، یا نباش!
در جهانی که فناوری به سلاح جدید قدرت بدل شده، دانشمندان هم به هدف ترور تبدیل می‌شوند. ایران هزینه سنگینی برای توسعه بومی دانش هسته‌ای پرداخته است؛ از ترور دانشمندان هسته‌ای و فرماندهان ارشد نظامی تا حملات هوایی به تأسیسات هسته‌ای!
۱) خروج از NPT؛ پایان توهم امنیت قراردادی!
معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) از ۱۳۴۷ تاکنون، برای ایران چه دستاوردی داشت؟ بیش از ۴۰٪ بازرسی‌های جهانی آژانس در ایران انجام شد. در عوض، اطلاعات محرمانه فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران در ده‌ها نوبت از آژانس به رسانه‌های رژیم صهیونیستی درز کرد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عملاً تبدیل به ابزار رصد و تضعیف دانش بومی ایران شده است.
طبق ماده ۱۰ NPT، خروج از معاهده در صورت تهدید منافع ملی، حق قانونی ایران است. امروز این ماده، نه یک گزینه، بلکه یک ضرورت است.
۲) بازدارندگی فناورانه
قدرت واقعی در قرن ۲۱، «بازدارندگی فناورانه» است. اگر کشوری بتواند ظرفیت تولید سریع اورانیوم با غنای بالا، سوخت فلزی، رآکتور‌های سریع و سانتریفیوژهای نسل برتر را حفظ کند، بدون شلیک گلوله، توازن راهبردی را تغییر می‌دهد.
ایران باید از ظرفیت فنی غنی‌سازی بالای ۹۰٪ – مشابه ژاپن و آلمان – به عنوان ابزار بازدارندگی استفاده کند. ذخایر فلز اورانیوم، دانش طراحی سوخت راکتور‌های تحقیقاتی، و امکان ساخت رآکتور‌های نسل چهارم، عناصر حیاتی این قدرت هستند.
۳) هدف: ۲۰٬۰۰۰ مگاوات برق هسته‌ای!
رشد سالانه مصرف برق ایران بیش از ۵٪ است؛ در حالی که منابع آبی در حال کاهش‌اند و نیروگاه‌های فسیلی، فرسوده و آلاینده‌اند. چشم‌انداز توسعه پایدار کشور، نیازمند سرمایه‌گذاری راهبردی در برق هسته‌ای است.
بر اساس سند جامع انرژی، دست‌کم ۱۵٪ برق کشور باید از منابع هسته‌ای تأمین شود. این هدف، تنها با ساخت رآکتور‌های ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ مگاواتی با فناوری بومی و نیز جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای پروژه‌های بزرگ‌تر، قابل تحقق است.
۴) پیشران هسته‌ای؛ بازیگر جدید در زمین دریایی و تحریم‌ها
توان دریایی ایران برای حضور پایدار در آب‌های آزاد، نیازمند جهش فناورانه است. پیشران‌های هسته‌ای، چه در زیردریایی‌ها و چه در نفتکش‌ها، امکان حرکت بلندمدت بدون سوخت‌گیری را فراهم می‌کنند؛ موضوعی حیاتی در شرایط تحریم یا تنش دریایی.
طراحی پیشران هسته‌ای دریایی، از سال ۱۳۹۵ به‌طور رسمی در دستور کار قرار گرفته، اما اجرای آن نیازمند تأمین منابع، انسجام سازمانی و حمایت مداوم از سوی نهادهای عالی کشور است.
۵) پیشران فضایی؛ افق قدرت در مدارهای بالا
رقابت فضایی در حال ورود به مرحله‌ای جدید است؛ مرحله‌ای که در آن، سرعت، ماندگاری و استقلال پرتاب‌گرها، مزیت راهبردی محسوب می‌شود. آمریکا و روسیه توسعه پیشران‌های هسته‌ای برای کاهش زمان سفر به مریخ از ۷ ماه به حدود ۴۵ روز را در دستور کار دارند.
ایران نیز اگر خواهان تبدیل‌شدن به یک قدرت فضایی جدی است، ناگزیر از ورود به این حوزه است. برخی زیرساخت‌های پژوهشی موجود است، اما هنوز سیاست‌گذاری ملی مشخصی برای بهره‌برداری از آنها وجود ندارد.
۶) پزشکی هسته‌ای؛ از نیاز ملی تا فرصت منطقه‌ای
درمان سرطان، یکی از چالش‌های رو به رشد نظام سلامت ایران است. پزشکی هسته‌ای، با تولید رادیوداروها و شتاب‌دهنده‌های درمانی، نقشی حیاتی در این حوزه ایفا می‌کند.
در حال حاضر، ایران تنها ۱۲ نوع رادیودارو تولید می‌کند؛ این عدد می‌تواند به بیش از ۴۰ نوع افزایش یابد. توسعه این حوزه، نه تنها نیاز ملی را پوشش می‌دهد، بلکه امکان صادرات دانش و محصول به کشورهای منطقه را فراهم می‌سازد.
۷) امنیت آبی با انرژی هسته‌ای؛ نجات جنوب ایران!
بحران آب در جنوب و شرق ایران، ساختاری و بلندمدت است. فناوری هسته‌ای می‌تواند با راه‌اندازی نیروگاه‌های کوچک برای نمک‌زدایی و تولید هم‌زمان برق و آب شیرین، به یکی از پاسخ‌های پایدار تبدیل شود.
استفاده از فناوری هسته‌ای برای تأمین آب در سواحل جنوبی کشور، از نظر انرژی مقرون‌به‌صرفه و از نظر امنیتی بسیار راهبردی است.
✍ امیرپارسا مهران‌زاد
@haftetir_sbu
❤2🔥1
نشریه هفتِتیر
🔻ایران در ساعت صفر!/ افق سیاست هسته‌ای ایران (۲) هسته‌ای باش، یا نباش! در جهانی که فناوری به سلاح جدید قدرت بدل شده، دانشمندان هم به هدف ترور تبدیل می‌شوند. ایران هزینه سنگینی برای توسعه بومی دانش هسته‌ای پرداخته است؛ از ترور دانشمندان هسته‌ای و فرماندهان…
🔻ایران در ساعت صفر!/ افق سیاست هسته‌ای ایران (۳)
با خون شهیدان قرارداد نمی‌بندند!
سیاست هسته‌ای ایران در سال ۱۴۰۴، در نقطه عطفی قرار دارد. فشارهای خارجی، تهدیدات امنیتی و تحولات فناورانه، همه نشان می‌دهند که زمان یک بازنگری جامع فرا رسیده است.
خروج از NPT، توسعه بازدارندگی فناورانه، استفاده از ظرفیت هسته‌ای برای برق، سلامت، فضا و امنیت آبی، نه یک «پاسخ احساسی»، بلکه راهی برای شکل‌دهی به آینده‌ای مستقل و پایدار است.
انتخابی که ایران پیشِ‌رو دارد، دیگر تاکتیکی نیست؛ یک انتخاب استراتژیک برای تعیین جایگاه خود در نظم جهانی آینده است.
کلام آخر...
در دهه ۶۰، آیت‌الله بهشتی را به جرم اندیشیدن و سازمان دادن به آینده‌ای منطقی، ترور کردند. در دهه ۱۴۰۰، دانشمندان هسته‌ای را به جرم ساختن آینده، از پای درآوردند.این بار، دشمن از گذشته‌ها عبور کرده و به ترور «آینده» روی آورده است.
پاسخ ایران باید فراتر از خشم یا واکنش لحظه‌ای باشد. اکنون زمان بازتعریف سیاست هسته‌ای، با تمرکز بر اقتدار فناورانه، بازدارندگی هوشمند، و استقلال در سیاست‌گذاری است. با خون شهیدان، قرارداد نمی‌بندند، اما می‌توان با آن، آینده‌ای ساخت که عزت، عقلانیت و امنیت در آن، نه محصول سازش، بلکه نتیجه قدرت باشد.
✍ امیرپارسا مهران‌زاد، مدیرمسئول نشریه سیاسی-دانشجویی هفتِتیر
@haftetir_sbu
با خون شهیدان قرارداد نمی‌بندند!
سیاست هسته‌ای ایران در سال ۱۴۰۴، در نقطه عطفی قرار دارد. فشارهای خارجی، تهدیدات امنیتی و تحولات فناورانه، همه نشان می‌دهند که زمان یک بازنگری جامع فرا رسیده است.
خروج از NPT، توسعه بازدارندگی فناورانه، استفاده از ظرفیت هسته‌ای برای برق، سلامت، فضا و امنیت آبی، نه یک «پاسخ احساسی»، بلکه راهی برای شکل‌دهی به آینده‌ای مستقل و پایدار است.
انتخابی که ایران پیشِ‌رو دارد، دیگر تاکتیکی نیست؛ یک انتخاب استراتژیک برای تعیین جایگاه خود در نظم جهانی آینده است.
کلام آخر...
در دهه ۶۰، آیت‌الله بهشتی را به جرم اندیشیدن و سازمان دادن به آینده‌ای منطقی، ترور کردند. در دهه ۱۴۰۰، دانشمندان هسته‌ای را به جرم ساختن آینده، از پای درآوردند.این بار، دشمن از گذشته‌ها عبور کرده و به ترور «آینده» روی آورده است.
پاسخ ایران باید فراتر از خشم یا واکنش لحظه‌ای باشد. اکنون زمان بازتعریف سیاست هسته‌ای، با تمرکز بر اقتدار فناورانه، بازدارندگی هوشمند، و استقلال در سیاست‌گذاری است. با خون شهیدان، قرارداد نمی‌بندند، اما می‌توان با آن، آینده‌ای ساخت که عزت، عقلانیت و امنیت در آن، نه محصول سازش، بلکه نتیجه قدرت باشد.
✍ امیرپارسا مهران‌زاد، مدیرمسئول نشریه سیاسی-دانشجویی هفتِتیر
@haftetir_sbu
❤2🔥1
🔻معادلات اقتصادی خاورمیانه در تقابل ایران و رژیم صهیونیستی (۱)
ابعاد اقتصادی تنش در غرب آسیا
رویارویی مستقیم ایران و رژیم صهیونیستی نه فقط ساختار سیاسی منطقه، بلکه تاروپود اقتصادی آن را به لرزه درآورده است. این درگیری که از تجاوز اسرائیل به خاک ایران آغاز شد، بیش از هر رخداد دیگری در دهه اخیر، می‌تواند خاورمیانه را وارد فازی از بی‌ثباتی اقتصادی کند؛ فازی که در آن، نه فقط طرف‌های درگیر، بلکه اقتصادهای همسایه نیز با شوک‌های ممتد مواجه خواهند شد.
بازتاب‌های درونی جنگ بر ساختار اقتصاد سیاسی منطقه
جنگ مستقیم میان دو بازیگر مهم نظامی خاورمیانه ـ ایران و رژیم صهیونیستی ـ مرزهای اقتصادی کشورها را فراتر از سرزمین دچار بحران می‌کند. این جنگ به میدان آزمون تاب‌آوری ساختارهای اقتصادی منطقه بدل شده است؛ ساختارهایی که اغلب وابسته به درآمدهای خارجی، سرمایه‌گذاری‌های ناپایدار، یا سیاست‌های ریاضتی‌اند.
در این شرایط، کشورهای منطقه با یک دوگانگی پیچیده مواجه‌اند:
- از یکسو، فشارهای داخلی (تورم، رکود، بیکاری، بی‌ثباتی بازارها و نارضایتی‌های اجتماعی) آنها را به سمت میانجی‌گری و مهار تنش‌ها سوق می‌دهد.
- از سوی دیگر، وابستگی‌های ژئوپلیتیکی به بازیگران جهانی (آمریکا، روسیه، چین و ناتو) موجب سردرگمی در انتخاب موضع مستقل اقتصادی و سیاسی می‌شود.
بازار انرژی: فرصت یا تهدید؟
در صورت تشدید درگیری‌ها، برخی کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه در ظاهر از جهش قیمت نفت سود می‌برند؛ اما این سود، بذر بی‌ثباتی درون خود دارد. افزایش بهای نفت در صورت تشدید جنگ به بالای ۱۰۰ دلار، درآمد کوتاه‌مدتی برای کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ایجاد می‌کند؛ اما در بلندمدت بی‌ثباتی مزمن منطقه‌ای، جذابیت سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بزرگ نفت و گاز مانند پروژه میدان‌های گازی قطر یا زیرساخت‌های انرژی امارات را کاهش می‌دهد. کشورهای واردکننده انرژی مانند مصر، اردن، لبنان و ترکیه، فشار شدید تورمی را تجربه خواهند کرد که می‌تواند به اعتراضات اجتماعی و ناپایداری سیاسی دامن بزند.
کشورهای خاورمیانه: یک منطقه، یک ریسک مشترک!
اقتصاد خاورمیانه، بیش از آنکه درگیر مسائل داخلی کشورها باشد، اکنون با خطرات ناشی از یک درگیری منطقه‌ای فراگیر روبه‌روست. جنگ ایران و اسرائیل می‌تواند آغازگر دوره‌ای از بازنگری در اولویت‌های اقتصادی کشورهای منطقه باشد: از اتکای افراطی به سرمایه خارجی، تا آسیب‌پذیری لجستیکی و نبود سازوکارهای هماهنگ منطقه‌ای برای مواجهه با بحران‌های فراملی.
با ادامه تنش ها در منطقه، شرکت‌های بین‌المللی حمل‌ونقل به فکر بازنگری مسیرها و قراردادها خواهند افتاد، که این موضوع می‌تواند کشورهای منطقه را از مزایای ترانزیتی و صادراتی محروم کند. همچنین احتمال بسته شدن تنگه هرمز توسط ایران و تنگه باب‌المندب توسط یمن، عامل افزایش سرسام‌آور قیمت بیمه کشتیرانی است. در واقع اگر اسرائیل در مرکز بحران است، کشورهای خاورمیانه در مدارهای پیرامونی آن، دچار اختلال‌های گسترده ارزی و تجاری می‌شوند.
✍ سیدعلی میرنظامی، کارشناسی اقتصاد
@haftetir_sbu
ابعاد اقتصادی تنش در غرب آسیا
رویارویی مستقیم ایران و رژیم صهیونیستی نه فقط ساختار سیاسی منطقه، بلکه تاروپود اقتصادی آن را به لرزه درآورده است. این درگیری که از تجاوز اسرائیل به خاک ایران آغاز شد، بیش از هر رخداد دیگری در دهه اخیر، می‌تواند خاورمیانه را وارد فازی از بی‌ثباتی اقتصادی کند؛ فازی که در آن، نه فقط طرف‌های درگیر، بلکه اقتصادهای همسایه نیز با شوک‌های ممتد مواجه خواهند شد.
بازتاب‌های درونی جنگ بر ساختار اقتصاد سیاسی منطقه
جنگ مستقیم میان دو بازیگر مهم نظامی خاورمیانه ـ ایران و رژیم صهیونیستی ـ مرزهای اقتصادی کشورها را فراتر از سرزمین دچار بحران می‌کند. این جنگ به میدان آزمون تاب‌آوری ساختارهای اقتصادی منطقه بدل شده است؛ ساختارهایی که اغلب وابسته به درآمدهای خارجی، سرمایه‌گذاری‌های ناپایدار، یا سیاست‌های ریاضتی‌اند.
در این شرایط، کشورهای منطقه با یک دوگانگی پیچیده مواجه‌اند:
- از یکسو، فشارهای داخلی (تورم، رکود، بیکاری، بی‌ثباتی بازارها و نارضایتی‌های اجتماعی) آنها را به سمت میانجی‌گری و مهار تنش‌ها سوق می‌دهد.
- از سوی دیگر، وابستگی‌های ژئوپلیتیکی به بازیگران جهانی (آمریکا، روسیه، چین و ناتو) موجب سردرگمی در انتخاب موضع مستقل اقتصادی و سیاسی می‌شود.
بازار انرژی: فرصت یا تهدید؟
در صورت تشدید درگیری‌ها، برخی کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه در ظاهر از جهش قیمت نفت سود می‌برند؛ اما این سود، بذر بی‌ثباتی درون خود دارد. افزایش بهای نفت در صورت تشدید جنگ به بالای ۱۰۰ دلار، درآمد کوتاه‌مدتی برای کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ایجاد می‌کند؛ اما در بلندمدت بی‌ثباتی مزمن منطقه‌ای، جذابیت سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بزرگ نفت و گاز مانند پروژه میدان‌های گازی قطر یا زیرساخت‌های انرژی امارات را کاهش می‌دهد. کشورهای واردکننده انرژی مانند مصر، اردن، لبنان و ترکیه، فشار شدید تورمی را تجربه خواهند کرد که می‌تواند به اعتراضات اجتماعی و ناپایداری سیاسی دامن بزند.
کشورهای خاورمیانه: یک منطقه، یک ریسک مشترک!
اقتصاد خاورمیانه، بیش از آنکه درگیر مسائل داخلی کشورها باشد، اکنون با خطرات ناشی از یک درگیری منطقه‌ای فراگیر روبه‌روست. جنگ ایران و اسرائیل می‌تواند آغازگر دوره‌ای از بازنگری در اولویت‌های اقتصادی کشورهای منطقه باشد: از اتکای افراطی به سرمایه خارجی، تا آسیب‌پذیری لجستیکی و نبود سازوکارهای هماهنگ منطقه‌ای برای مواجهه با بحران‌های فراملی.
با ادامه تنش ها در منطقه، شرکت‌های بین‌المللی حمل‌ونقل به فکر بازنگری مسیرها و قراردادها خواهند افتاد، که این موضوع می‌تواند کشورهای منطقه را از مزایای ترانزیتی و صادراتی محروم کند. همچنین احتمال بسته شدن تنگه هرمز توسط ایران و تنگه باب‌المندب توسط یمن، عامل افزایش سرسام‌آور قیمت بیمه کشتیرانی است. در واقع اگر اسرائیل در مرکز بحران است، کشورهای خاورمیانه در مدارهای پیرامونی آن، دچار اختلال‌های گسترده ارزی و تجاری می‌شوند.
✍ سیدعلی میرنظامی، کارشناسی اقتصاد
@haftetir_sbu
❤5
نشریه هفتِتیر
🔻معادلات اقتصادی خاورمیانه در تقابل ایران و رژیم صهیونیستی (۱) ابعاد اقتصادی تنش در غرب آسیا رویارویی مستقیم ایران و رژیم صهیونیستی نه فقط ساختار سیاسی منطقه، بلکه تاروپود اقتصادی آن را به لرزه درآورده است. این درگیری که از تجاوز اسرائیل به خاک ایران آغاز…
🔻معادلات اقتصادی خاورمیانه در تقابل ایران و رژیم صهیونیستی (۲)
بازنده اصلی نبرد
رژیم صهیونیستی با اقتصادی پیچیده و پیوندخورده به زنجیره تأمین جهانی، اکنون در میانه طوفانی قرار دارد که از درون "بحران مالی" و از بیرون "تنش امنیتی" آن را تهدید می‌کند.
برآورد هزینه نظامی ۱۲ میلیارد دلاری ماهانه جنگ، در کشوری با تولید ناخالص داخلی حدود ۵۰۰ میلیارد دلار، به معنای سوزاندن منابع مالی در مقیاسی بی‌سابقه است. رکودی که از جنگ ۷ اکتبر آغاز شده بود، حالا عمیق‌تر شده و امکان تبدیل شدن به بحران اقتصادی تمام‌عیار دارد.
خروج سرمایه، فرار نیروی کار متخصص، رکود در گردشگری، اختلال در صادرات و تعطیلی کسب‌وکارها، مثل دومینویی پی‌در‌پی عمل می‌کنند. فشار بر سیاست‌های پولی و مالی آن‌چنان بالاست که قدرت حکمرانی دولت به‌شدت کاهش یافته است. این تحولات، به‌درستی امکان‌پذیری تداوم جنگ از جانب اسرائیل را زیر سؤال برده و اقتصاد را به یک بازیگر استراتژیک در شکل‌گیری آتش‌بس تبدیل کرده است.
تداوم فشارهای اقتصادی بر ایران
واقعیت این است که اگر آتش بس در تقابل نظامی هم برقرار شود، هیچ آتش بسی در تحریم ها علیه ایران اتفاق نخواهد افتاد. توسعه صنعتی ایران همواره کابوس غربی هاست و راهبرد آن ها در تضعیف ایران هیچ گاه عوض نمی‌شود.
حمل و نقل ریلی در ایران، با یک سده تاخیر آغاز شد زیرا بریتانیا و روسیه مانع آن می‌شدند؛ صنعت فولاد و ماشین سازی ایران با مخالفت آمریکایی‌ها روبه رو شد و مزیت نسبی ایران سال ها بلااستفاده ماند؛ صنعت هسته‌ای با وجود استفاده صلح آمیز و شفاف ایران همواره بهانه ای برای فشار حداکثری و تضعیف این مرز و بوم قلمداد شد؛ صنعت موشکی هم با محدودیت های شدیدی که همه قدرت های جهانی ایجاد کردند با سخت کوشی دانشمندان و مسئولان این عرصه به شکوفایی رسید و اگر درایت مقام معظم رهبری نبود، به دنبال غارت منابع ایران با فروش موشک با ۲۵۰ برابر قیمت به کشورمان بودند. آن چه تاریخ این سرزمین نشان می‌دهد، راهبرد اصلی ابر قدرت ها در راستای خام فروشی و تامین مواد اولیه از ایران به نفع کشورهای توسعه یافته است.
مردم شریف ایران با تکیه بر آرمان‌های انقلاب اسلامی، با وجود همه فشارهای نظامی و اقتصادی در برابر هیچ ابرقدرتی تسلیم نمی‌شوند و در مسیر پیشرفت فزاینده خود به پشتوانه خداوند متعال ادامه خواهند داد. ایستادگی در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه کشورمان تنها یک پیام برای دشمنان ایران داشت: پنجه به روی آفتاب می‌کشید...
✍ سیدعلی میرنظامی، کارشناسی اقتصاد
@haftetir_sbu
بازنده اصلی نبرد
رژیم صهیونیستی با اقتصادی پیچیده و پیوندخورده به زنجیره تأمین جهانی، اکنون در میانه طوفانی قرار دارد که از درون "بحران مالی" و از بیرون "تنش امنیتی" آن را تهدید می‌کند.
برآورد هزینه نظامی ۱۲ میلیارد دلاری ماهانه جنگ، در کشوری با تولید ناخالص داخلی حدود ۵۰۰ میلیارد دلار، به معنای سوزاندن منابع مالی در مقیاسی بی‌سابقه است. رکودی که از جنگ ۷ اکتبر آغاز شده بود، حالا عمیق‌تر شده و امکان تبدیل شدن به بحران اقتصادی تمام‌عیار دارد.
خروج سرمایه، فرار نیروی کار متخصص، رکود در گردشگری، اختلال در صادرات و تعطیلی کسب‌وکارها، مثل دومینویی پی‌در‌پی عمل می‌کنند. فشار بر سیاست‌های پولی و مالی آن‌چنان بالاست که قدرت حکمرانی دولت به‌شدت کاهش یافته است. این تحولات، به‌درستی امکان‌پذیری تداوم جنگ از جانب اسرائیل را زیر سؤال برده و اقتصاد را به یک بازیگر استراتژیک در شکل‌گیری آتش‌بس تبدیل کرده است.
تداوم فشارهای اقتصادی بر ایران
واقعیت این است که اگر آتش بس در تقابل نظامی هم برقرار شود، هیچ آتش بسی در تحریم ها علیه ایران اتفاق نخواهد افتاد. توسعه صنعتی ایران همواره کابوس غربی هاست و راهبرد آن ها در تضعیف ایران هیچ گاه عوض نمی‌شود.
حمل و نقل ریلی در ایران، با یک سده تاخیر آغاز شد زیرا بریتانیا و روسیه مانع آن می‌شدند؛ صنعت فولاد و ماشین سازی ایران با مخالفت آمریکایی‌ها روبه رو شد و مزیت نسبی ایران سال ها بلااستفاده ماند؛ صنعت هسته‌ای با وجود استفاده صلح آمیز و شفاف ایران همواره بهانه ای برای فشار حداکثری و تضعیف این مرز و بوم قلمداد شد؛ صنعت موشکی هم با محدودیت های شدیدی که همه قدرت های جهانی ایجاد کردند با سخت کوشی دانشمندان و مسئولان این عرصه به شکوفایی رسید و اگر درایت مقام معظم رهبری نبود، به دنبال غارت منابع ایران با فروش موشک با ۲۵۰ برابر قیمت به کشورمان بودند. آن چه تاریخ این سرزمین نشان می‌دهد، راهبرد اصلی ابر قدرت ها در راستای خام فروشی و تامین مواد اولیه از ایران به نفع کشورهای توسعه یافته است.
مردم شریف ایران با تکیه بر آرمان‌های انقلاب اسلامی، با وجود همه فشارهای نظامی و اقتصادی در برابر هیچ ابرقدرتی تسلیم نمی‌شوند و در مسیر پیشرفت فزاینده خود به پشتوانه خداوند متعال ادامه خواهند داد. ایستادگی در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه کشورمان تنها یک پیام برای دشمنان ایران داشت: پنجه به روی آفتاب می‌کشید...
✍ سیدعلی میرنظامی، کارشناسی اقتصاد
@haftetir_sbu
❤3
نشریه هفتِتیر
ویژه‌نامه خونِ بهشتی هفتِتیر.pdf
🔻نماد علم متعهد، تصویر یک ایران پرتوشکن/ دربارۀ شهید دکتر سید امیرحسین فقهی
✍ علیرضا جلالی
🔹آنچه شهید دکتر سید امیرحسین فقهی را به قلب نسل ما پیوند می‌زند، صرفاً آمار و ارقام درخشان نیست؛ بلکه این حقیقت است که پشت این رزومه سنگین، مردی متواضع، خندان، صبور و دقیق ایستاده بود.
🔸کسی که می‌توانستی در راهرو‌های دانشکده بی‌تکلف با او سلام و احوالپرسی کنی، بی‌آن‌که بدانی در طراحی و ساخت سامانه پرتودهی کشور، در توسعه رادیوداروها، در شبیه‌سازی نوترونی راکتور‌ها و طراحی ابزار‌های عیب‌یابی صنعتی با پرتو‌های گاما، رد امضای او هست...
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005NAE
@haftetir_sbu
✍ علیرضا جلالی
🔹آنچه شهید دکتر سید امیرحسین فقهی را به قلب نسل ما پیوند می‌زند، صرفاً آمار و ارقام درخشان نیست؛ بلکه این حقیقت است که پشت این رزومه سنگین، مردی متواضع، خندان، صبور و دقیق ایستاده بود.
🔸کسی که می‌توانستی در راهرو‌های دانشکده بی‌تکلف با او سلام و احوالپرسی کنی، بی‌آن‌که بدانی در طراحی و ساخت سامانه پرتودهی کشور، در توسعه رادیوداروها، در شبیه‌سازی نوترونی راکتور‌ها و طراحی ابزار‌های عیب‌یابی صنعتی با پرتو‌های گاما، رد امضای او هست...
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005NAE
@haftetir_sbu
❤3
🔻اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن
عاشورای حسینی بر همگان تسلیت باد.
@haftetir_sbu
عاشورای حسینی بر همگان تسلیت باد.
@haftetir_sbu
❤9
نشریه هفتِتیر
ویژه‌نامه خونِ بهشتی هفتِتیر.pdf
سگِ نگهبانِ هسته‌ای!
آغازِ روز حماقت بشری: تشکیل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
۸ دسامبر ۱۹۵۳ را می‌توان به‌قطع روز حماقت جامعه‌ی بشری نامید. نمی‌دانیم، شاید هشت‌سال کافی بود تا جهان، فاجعه‌ی هیروشیما و ناکازاکی را همچو آب‌خوردن فراموش کند. شاید آمریکا هم نگرانی نداشت که چگونه خود را علمدار صلح‌جهانی جا بزند و ژست قهرمان صلح بگیرد. شاید هنگامی که آیزنهاور (رئیس‌جمهور آمریکا) قدم‌هایش را روی پله‌های تریبون مجمع‌عمومی سازمان‌ملل می‌گذاشت و بیانیه‌ی "اتم‌برای‌صلح" را با زبان تزویر می‌خواند و صحبت از تشکیل سازمانی به نام "آژانس بین‌المللی انرژی اتمی" می‌کرد، تصوّر این را هم نمی‌توانست بکند که روزی آمریکا بتواند جلوی گردن‌کشی شوروی را بگیرد.
پروژه صلح یا ابزار سلطه؟ نگاهی به ماهیت آژانس
هرچند که در ابتدای تشکیل این سازمان بین‌المللی منحوس، اهداف و رویکردهای مثبتی که از آن ارائه شد، تمامی اذهان را مسخ خودش کرده‌بود؛ جهانی عاری از جنگ و تهدید هسته‌ای! اما به عقل شیطان هم نمی‌رسید که آمریکا بتواند سلطه و استکبار خودش را از طریق سازمانی بین‌المللی، و آن‌هم با سیمایی اعتمادآفرین از خودش به‌گونه‌ای در عرصه تحکّم کند که هیچ صدایی به‌نشانه‌ی اعتراض بلند نشود!
بازی دوگانه آمریکا و استفاده سیاسی از NPT!
هنگامی که پس از جنگ جهانی دوم و استفاده‌ی ایالات متحده از سلاح هسته‌ای علیه ژاپن، دیگر رقابت تسلیحاتی میان ابرقدرت‌ها (به‌ویژه آمریکا و شوروی) آغاز شده بود، و آمریکا از ترس استفاده‌ی شوروی از سلاح هسته‌ای و خطر وقوع جنگ هسته‌ای جهانی، جامعه‌ی بین‌المللی به رهبری آمریکا را بر آن داشت تا برای کنترل هسته‌ای شوروی و الباقی کشورها چاره‌اندیشی کند. پس چه تصمیمی بهتر از تصویب معاهده‌ی NPT، که آمریکا از طریق قانونی و ظاهری مقبول دست‌های کثیفش را به این اقدام بزند؟ با گذر زمان و با اتخاذ استانداردهای دوگانه‌ای که شورای امنیت از خود در برابر شوروی و ژاپن و چین ساطع می‌کرد، کم‌کم خیال آمریکایی‌ها را از به‌زنجیرکشیدنِ رقبای خطرآفرین خودش راحت کرد و در نهایت سگ نگهبان آمریکا، یعنی آژانس، خوش‌رقصی خودش را اولین‌بار برای اربابش انجام داد.
آژانس و گزارش‌های مشکوک علیه کره‌شمالی و عراق
اما نقطه‌ی آغاز نگرانی‌های آمریکا درست در زمانی بود که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گزارشی ناقص و مبهم درباره‌ی فعالیت‌های هسته‌ای کره‌شمالی و عراق، روی میزِ تصمیم‌گیریِ شورای امنیت گذاشت. واقعیت این است که هرچند زور و تهدیدهای آمریکا به کره‌شمالی نرسید و کره هم از معاهده‌ی عدم اشاعه‌ی سلاح‌های هسته‌ای (NPT) خارج شد؛ اما اینجا بود که آمریکا نباید اجازه می‌داد که بزرگ‌ترین پایگاه خودش در غرب آسیا (همان رژیم صهیونیستی) به خطر بیفتد، و جدی‌ترین تهدید برای این منافعش، عراق بود.
اشغال عراق و شکست گزارش‌های آژانس
درنهایت همان اواخر قرن بیستم، سگ نگهبان آمریکا، مداماً قطعنامه‌های متعددی مبنی‌بر وجود سلاح‌های هسته‌ای و کشتارجمعی در عراق ارائه می‌کرد؛ و تمام اذهان جامعه‌ی بین‌المللی را معطوف به قانون‌شکنی‌های عراق کرده بود. اما در سال ۲۰۰۳، آژانسِ جاسوسی انرژی اتمی به‌یکباره از تمامی مواضع خودش عقب کشید و در قطعنامه متفاوتی اظهار داشت که: "هیچ شواهدی مبنی بر احیای برنامه هسته‌ای عراق یافت نشد!" ولی حالا وقت ریختن زهر اصلی بود؛ وقتی که به بهانه‌های واهی، خاک عراق اشغال شد و تمامی زیرساخت‌های بنیادی عراق به‌مخبری آژانس و عملیات آمریکا نابود شد. به‌نظر این اتفاقات حادث شده در عراق، حداقل برای ما ایرانی‌ها خیلی آشناست!
ایران، مار در آستین و نقشه‌های آینده
گزارش‌های مغرضانه و با سوءنیت آژانس برای عراق و کره‌شمالی، خط سیر واحدی را برای بهانه‌سازی حمله‌شان علیه تهران به تصویر می‌کشد. هرچند ایران در آستین خود مار پرورش می‌داد و اینکه عملاً تمامی اطلاعات دانشمندان و تاسیسات هسته‌ای خود را با واسطه در اختیار رژیم صهیونیستی و آمریکا قرار می‌داد، مایه‌ی خشم و غضب ماست ولی جنبه‌ی مثبت ماجرا اینجاست که حداقل دیگر قدم‌های نحس و نجس رافائل گروسی و بازرسان آژانس را در تهران احساس نخواهیم کرد. باید به صراحت اذعان نمود که سه‌پروژه‌ی ایران، عراق، کره‌شمالی جزو سوابق موفق مهم و بزرگِ آژانس در آسیا و منطقه بوده‌ست که جاسوسی‌ترین و کثیف‌ترین نقشه‌ی غرب برای مهار خطرات هسته‌ای علیه خودش ترسیم کرده‌ست.
حقوق بین‌الملل؛ ابزار محاکمه یا بهانه‌ای برای سلطه؟
باید صریح بود که حقوق بین‌الملل و نطق‌های آتشین در سازمان ملل، فقط برای زمانی است که محور عبری-غربی بتواند از طرق قانونی، کشورهای دیگر را به محاکمه و مواخذه بکشاند؛ اما اگر این مرحله به شکست بیانجامد، دیگر هیچ خط قرمز و محدودیتی را برای نیل به اهدافشان قائل نیست.
✍ علیرضا گرجی، کارشناسی حقوق
@haftetir_sbu
آغازِ روز حماقت بشری: تشکیل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
۸ دسامبر ۱۹۵۳ را می‌توان به‌قطع روز حماقت جامعه‌ی بشری نامید. نمی‌دانیم، شاید هشت‌سال کافی بود تا جهان، فاجعه‌ی هیروشیما و ناکازاکی را همچو آب‌خوردن فراموش کند. شاید آمریکا هم نگرانی نداشت که چگونه خود را علمدار صلح‌جهانی جا بزند و ژست قهرمان صلح بگیرد. شاید هنگامی که آیزنهاور (رئیس‌جمهور آمریکا) قدم‌هایش را روی پله‌های تریبون مجمع‌عمومی سازمان‌ملل می‌گذاشت و بیانیه‌ی "اتم‌برای‌صلح" را با زبان تزویر می‌خواند و صحبت از تشکیل سازمانی به نام "آژانس بین‌المللی انرژی اتمی" می‌کرد، تصوّر این را هم نمی‌توانست بکند که روزی آمریکا بتواند جلوی گردن‌کشی شوروی را بگیرد.
پروژه صلح یا ابزار سلطه؟ نگاهی به ماهیت آژانس
هرچند که در ابتدای تشکیل این سازمان بین‌المللی منحوس، اهداف و رویکردهای مثبتی که از آن ارائه شد، تمامی اذهان را مسخ خودش کرده‌بود؛ جهانی عاری از جنگ و تهدید هسته‌ای! اما به عقل شیطان هم نمی‌رسید که آمریکا بتواند سلطه و استکبار خودش را از طریق سازمانی بین‌المللی، و آن‌هم با سیمایی اعتمادآفرین از خودش به‌گونه‌ای در عرصه تحکّم کند که هیچ صدایی به‌نشانه‌ی اعتراض بلند نشود!
بازی دوگانه آمریکا و استفاده سیاسی از NPT!
هنگامی که پس از جنگ جهانی دوم و استفاده‌ی ایالات متحده از سلاح هسته‌ای علیه ژاپن، دیگر رقابت تسلیحاتی میان ابرقدرت‌ها (به‌ویژه آمریکا و شوروی) آغاز شده بود، و آمریکا از ترس استفاده‌ی شوروی از سلاح هسته‌ای و خطر وقوع جنگ هسته‌ای جهانی، جامعه‌ی بین‌المللی به رهبری آمریکا را بر آن داشت تا برای کنترل هسته‌ای شوروی و الباقی کشورها چاره‌اندیشی کند. پس چه تصمیمی بهتر از تصویب معاهده‌ی NPT، که آمریکا از طریق قانونی و ظاهری مقبول دست‌های کثیفش را به این اقدام بزند؟ با گذر زمان و با اتخاذ استانداردهای دوگانه‌ای که شورای امنیت از خود در برابر شوروی و ژاپن و چین ساطع می‌کرد، کم‌کم خیال آمریکایی‌ها را از به‌زنجیرکشیدنِ رقبای خطرآفرین خودش راحت کرد و در نهایت سگ نگهبان آمریکا، یعنی آژانس، خوش‌رقصی خودش را اولین‌بار برای اربابش انجام داد.
آژانس و گزارش‌های مشکوک علیه کره‌شمالی و عراق
اما نقطه‌ی آغاز نگرانی‌های آمریکا درست در زمانی بود که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گزارشی ناقص و مبهم درباره‌ی فعالیت‌های هسته‌ای کره‌شمالی و عراق، روی میزِ تصمیم‌گیریِ شورای امنیت گذاشت. واقعیت این است که هرچند زور و تهدیدهای آمریکا به کره‌شمالی نرسید و کره هم از معاهده‌ی عدم اشاعه‌ی سلاح‌های هسته‌ای (NPT) خارج شد؛ اما اینجا بود که آمریکا نباید اجازه می‌داد که بزرگ‌ترین پایگاه خودش در غرب آسیا (همان رژیم صهیونیستی) به خطر بیفتد، و جدی‌ترین تهدید برای این منافعش، عراق بود.
اشغال عراق و شکست گزارش‌های آژانس
درنهایت همان اواخر قرن بیستم، سگ نگهبان آمریکا، مداماً قطعنامه‌های متعددی مبنی‌بر وجود سلاح‌های هسته‌ای و کشتارجمعی در عراق ارائه می‌کرد؛ و تمام اذهان جامعه‌ی بین‌المللی را معطوف به قانون‌شکنی‌های عراق کرده بود. اما در سال ۲۰۰۳، آژانسِ جاسوسی انرژی اتمی به‌یکباره از تمامی مواضع خودش عقب کشید و در قطعنامه متفاوتی اظهار داشت که: "هیچ شواهدی مبنی بر احیای برنامه هسته‌ای عراق یافت نشد!" ولی حالا وقت ریختن زهر اصلی بود؛ وقتی که به بهانه‌های واهی، خاک عراق اشغال شد و تمامی زیرساخت‌های بنیادی عراق به‌مخبری آژانس و عملیات آمریکا نابود شد. به‌نظر این اتفاقات حادث شده در عراق، حداقل برای ما ایرانی‌ها خیلی آشناست!
ایران، مار در آستین و نقشه‌های آینده
گزارش‌های مغرضانه و با سوءنیت آژانس برای عراق و کره‌شمالی، خط سیر واحدی را برای بهانه‌سازی حمله‌شان علیه تهران به تصویر می‌کشد. هرچند ایران در آستین خود مار پرورش می‌داد و اینکه عملاً تمامی اطلاعات دانشمندان و تاسیسات هسته‌ای خود را با واسطه در اختیار رژیم صهیونیستی و آمریکا قرار می‌داد، مایه‌ی خشم و غضب ماست ولی جنبه‌ی مثبت ماجرا اینجاست که حداقل دیگر قدم‌های نحس و نجس رافائل گروسی و بازرسان آژانس را در تهران احساس نخواهیم کرد. باید به صراحت اذعان نمود که سه‌پروژه‌ی ایران، عراق، کره‌شمالی جزو سوابق موفق مهم و بزرگِ آژانس در آسیا و منطقه بوده‌ست که جاسوسی‌ترین و کثیف‌ترین نقشه‌ی غرب برای مهار خطرات هسته‌ای علیه خودش ترسیم کرده‌ست.
حقوق بین‌الملل؛ ابزار محاکمه یا بهانه‌ای برای سلطه؟
باید صریح بود که حقوق بین‌الملل و نطق‌های آتشین در سازمان ملل، فقط برای زمانی است که محور عبری-غربی بتواند از طرق قانونی، کشورهای دیگر را به محاکمه و مواخذه بکشاند؛ اما اگر این مرحله به شکست بیانجامد، دیگر هیچ خط قرمز و محدودیتی را برای نیل به اهدافشان قائل نیست.
✍ علیرضا گرجی، کارشناسی حقوق
@haftetir_sbu
❤5👍1
🔻۹۰ سال جنگ با حجاب؛ از ۲۱ تیر ۱۳۱۴ تا ۲۱ تیر ۱۴۰۴! (۱)
🔹یک نگاه ساده به تقویم کافی‌ست: امروز ۲۱ تیر است. همان روزی که نامش رسماً "روز عفاف و حجاب" است؛ روزی که در دلش، خاطره خونین مسجد گوهرشاد نهفته است. اما کافی‌ست تلویزیون را روشن کنید، کانال‌ها و خبرگزاری‌ها را مرور کنید، صفحات رسمی وزارتخانه‌ها و نهادها و سیاسیون را باز کنید. نه فقط سکوت حاکم است؛ بلکه فراموشی فعال و عامدانه موج می‌زند.
🔸دیگر نه سخنرانی رسمی، نه موضع‌گیری جدی، نه حتی یک پوستر ساده در این روز نمی‌بینید. گویی مدت‌هاست این روز از تقویم ذهن مسئولان حذف شده است.
🔹این سکوت، اتفاقی نیست. حاصل یک سیاست نرم و خزنده برای حذف تدریجی «حجاب» از ساحت سیاست رسمی جمهوری اسلامی است...
۱) تریبون‌های خالی، سکوت‌های بلندتر از فریاد
🔹وقتی روزی با چنین جایگاه نمادینی تا این حد بی‌صاحب رها می‌شود، یعنی اولویت‌ها جابجا شده‌اند. هیچ خطبه‌ای، هیچ بخش‌خبری‌ای، هیچ بیانیه‌ای از نهادهای مسئول فرهنگی و دینی در این روز دیده نمی‌شود. حتی در برخی مناطق، مراسمی که پیش‌تر در همین مناسبت برگزار می‌شد، امسال نه تنها کمرنگ بلکه کاملاً حذف شده.
🔸در فضای عمومی کشور، سالگرد شهادت صدها نفر در گوهرشاد، دیگر آن‌قدر مهم نیست که حتی بهانه‌ای برای گفت‌وگو درباره «عفاف و حجاب» شود.
🔹و این تنها امروز نیست. ماه‌هاست که حجاب، عملاً از دستورکار رسمی خارج شده است. قانون «حمایت از عفاف و حجاب» در مجلس تصویب شد، اما همان مجلس از ابلاغ و پیگیری اجرای آن طفره رفت. دولت ابایی ندارد که آشکارا از ابلاغ آن خودداری کند و بدون رودربایستی، اجرای آن را نافی وحدت ملی معرفی می‌کند...
۲) همه مقصرند: از مجلس تا رسانه، از دولت مردمی تا دولت وفاق!
🔸برخلاف آنچه وانمود می‌شود، بحران فعلی، صرفاً نتیجه فشار بیرونی یا تهاجم فرهنگی نیست. این وضعیت، نتیجه بی‌اعتقادی یا بی‌عملی بخش بزرگی از ساختار است:
مجلس: مجلسی که قانون نوشت، بعدتر برای ابلاغ آن عقب نشست. حتی نماینده‌هایی که با شعارهای فرهنگی آمدند، در برابر فشار دولت، رسانه‌ها و جوسازی‌ها عقب نشستند!
دولت سیزدهم: در سال آخر خود، عملاً هیچ گامی برای حمایت از قانون برنداشت. نه از ظرفیت وزارت کشور برای ساماندهی فراجا استفاده شد، نه از آموزش و پرورش برای نهادینه‌سازی فرهنگی کمک گرفته شد، و نه از وزارت ارشاد برای مقابله با هجمه‌های نمایش خانگی.
دولت وفاق: موضعش را از ابتدا آشکار کرد: با قانون حجاب مخالف است. به‌روشنی گفت که آن را نه ابلاغ خواهد کرد و نه اجرا. امروز یک‌سال از روی کار آمدن این دولت می‌گذرد؛ و در این یک سال، نه تنها هیچ برنامه‌ای برای ترویج عفاف و حجاب ارائه نشده، بلکه با تکرار مفاهیمی چون "وحدت ملی" و "انسجام اجتماعی"، عملاً در حال بازتعریف مفهومی هستند که در آن حجاب، یک مانع تلقی می‌شود...
صداوسیما و خبرگزاری‌های رسمی: نقشی کلیدی در تخریب بی‌صدای حجاب دارند. وقتی در راهپیمایی‌ها دوربین روی کسانی زوم می‌کند که بی‌حجاب یا بدحجاب‌اند، وقتی گزارشگر در میان جمعیت دنبال ضدنمادها می‌گردد، این دیگر صرفاً «واقع‌نمایی» نیست؛ این مهندسی تصویر اجتماعی است.
نمایش خانگی و سینما: به سلاحی علیه حجاب بدل شده‌اند. مدت‌هاست دیگر تصویر زنِ محجبه، مادر مقتدر یا دختر عفیف در این آثار دیده نمی‌شود. به جای آن، زنِ بی‌قید، زنی خوش‌برخورد، آینده‌نگر و عاقل به تصویر کشیده می‌شود؛ و زنِ محجبه، یا اصلاً نیست یا در حاشیه یا کاریکاتوری از اعتقاد است.
شبکه‌های اجتماعی: آتش تهیه این عملیات هستند. از تمسخر واژه «عفاف» گرفته تا انتشار گزینشی برخوردها، تا تبلیغ سلبریتی‌های ضدحجاب. جالب آنکه کوچک‌ترین صدای آمران به معروف یا مدافعان قانون، با هجمه گسترده‌ای سرکوب می‌شود. هیچ‌کس نمی‌پرسد در این ۳ سال، چند نفر از کنشگران فرهنگی یا مدافعان عفاف، در رسانه‌ها سانسور یا بایکوت شدند.
@haftetir_sbu
🔹یک نگاه ساده به تقویم کافی‌ست: امروز ۲۱ تیر است. همان روزی که نامش رسماً "روز عفاف و حجاب" است؛ روزی که در دلش، خاطره خونین مسجد گوهرشاد نهفته است. اما کافی‌ست تلویزیون را روشن کنید، کانال‌ها و خبرگزاری‌ها را مرور کنید، صفحات رسمی وزارتخانه‌ها و نهادها و سیاسیون را باز کنید. نه فقط سکوت حاکم است؛ بلکه فراموشی فعال و عامدانه موج می‌زند.
🔸دیگر نه سخنرانی رسمی، نه موضع‌گیری جدی، نه حتی یک پوستر ساده در این روز نمی‌بینید. گویی مدت‌هاست این روز از تقویم ذهن مسئولان حذف شده است.
🔹این سکوت، اتفاقی نیست. حاصل یک سیاست نرم و خزنده برای حذف تدریجی «حجاب» از ساحت سیاست رسمی جمهوری اسلامی است...
۱) تریبون‌های خالی، سکوت‌های بلندتر از فریاد
🔹وقتی روزی با چنین جایگاه نمادینی تا این حد بی‌صاحب رها می‌شود، یعنی اولویت‌ها جابجا شده‌اند. هیچ خطبه‌ای، هیچ بخش‌خبری‌ای، هیچ بیانیه‌ای از نهادهای مسئول فرهنگی و دینی در این روز دیده نمی‌شود. حتی در برخی مناطق، مراسمی که پیش‌تر در همین مناسبت برگزار می‌شد، امسال نه تنها کمرنگ بلکه کاملاً حذف شده.
🔸در فضای عمومی کشور، سالگرد شهادت صدها نفر در گوهرشاد، دیگر آن‌قدر مهم نیست که حتی بهانه‌ای برای گفت‌وگو درباره «عفاف و حجاب» شود.
🔹و این تنها امروز نیست. ماه‌هاست که حجاب، عملاً از دستورکار رسمی خارج شده است. قانون «حمایت از عفاف و حجاب» در مجلس تصویب شد، اما همان مجلس از ابلاغ و پیگیری اجرای آن طفره رفت. دولت ابایی ندارد که آشکارا از ابلاغ آن خودداری کند و بدون رودربایستی، اجرای آن را نافی وحدت ملی معرفی می‌کند...
۲) همه مقصرند: از مجلس تا رسانه، از دولت مردمی تا دولت وفاق!
🔸برخلاف آنچه وانمود می‌شود، بحران فعلی، صرفاً نتیجه فشار بیرونی یا تهاجم فرهنگی نیست. این وضعیت، نتیجه بی‌اعتقادی یا بی‌عملی بخش بزرگی از ساختار است:
مجلس: مجلسی که قانون نوشت، بعدتر برای ابلاغ آن عقب نشست. حتی نماینده‌هایی که با شعارهای فرهنگی آمدند، در برابر فشار دولت، رسانه‌ها و جوسازی‌ها عقب نشستند!
دولت سیزدهم: در سال آخر خود، عملاً هیچ گامی برای حمایت از قانون برنداشت. نه از ظرفیت وزارت کشور برای ساماندهی فراجا استفاده شد، نه از آموزش و پرورش برای نهادینه‌سازی فرهنگی کمک گرفته شد، و نه از وزارت ارشاد برای مقابله با هجمه‌های نمایش خانگی.
دولت وفاق: موضعش را از ابتدا آشکار کرد: با قانون حجاب مخالف است. به‌روشنی گفت که آن را نه ابلاغ خواهد کرد و نه اجرا. امروز یک‌سال از روی کار آمدن این دولت می‌گذرد؛ و در این یک سال، نه تنها هیچ برنامه‌ای برای ترویج عفاف و حجاب ارائه نشده، بلکه با تکرار مفاهیمی چون "وحدت ملی" و "انسجام اجتماعی"، عملاً در حال بازتعریف مفهومی هستند که در آن حجاب، یک مانع تلقی می‌شود...
صداوسیما و خبرگزاری‌های رسمی: نقشی کلیدی در تخریب بی‌صدای حجاب دارند. وقتی در راهپیمایی‌ها دوربین روی کسانی زوم می‌کند که بی‌حجاب یا بدحجاب‌اند، وقتی گزارشگر در میان جمعیت دنبال ضدنمادها می‌گردد، این دیگر صرفاً «واقع‌نمایی» نیست؛ این مهندسی تصویر اجتماعی است.
نمایش خانگی و سینما: به سلاحی علیه حجاب بدل شده‌اند. مدت‌هاست دیگر تصویر زنِ محجبه، مادر مقتدر یا دختر عفیف در این آثار دیده نمی‌شود. به جای آن، زنِ بی‌قید، زنی خوش‌برخورد، آینده‌نگر و عاقل به تصویر کشیده می‌شود؛ و زنِ محجبه، یا اصلاً نیست یا در حاشیه یا کاریکاتوری از اعتقاد است.
شبکه‌های اجتماعی: آتش تهیه این عملیات هستند. از تمسخر واژه «عفاف» گرفته تا انتشار گزینشی برخوردها، تا تبلیغ سلبریتی‌های ضدحجاب. جالب آنکه کوچک‌ترین صدای آمران به معروف یا مدافعان قانون، با هجمه گسترده‌ای سرکوب می‌شود. هیچ‌کس نمی‌پرسد در این ۳ سال، چند نفر از کنشگران فرهنگی یا مدافعان عفاف، در رسانه‌ها سانسور یا بایکوت شدند.
@haftetir_sbu
❤4
نشریه هفتِتیر
🔻۹۰ سال جنگ با حجاب؛ از ۲۱ تیر ۱۳۱۴ تا ۲۱ تیر ۱۴۰۴! (۱) 🔹یک نگاه ساده به تقویم کافی‌ست: امروز ۲۱ تیر است. همان روزی که نامش رسماً "روز عفاف و حجاب" است؛ روزی که در دلش، خاطره خونین مسجد گوهرشاد نهفته است. اما کافی‌ست تلویزیون را روشن کنید، کانال‌ها و خبرگزاری‌ها…
🔻۹۰ سال جنگ با حجاب؛ از ۲۱ تیر ۱۳۱۴ تا ۲۱ تیر ۱۴۰۴! (۲)
۳) این فقط فراموشی نیست؛ یک پروژه است!
🔹این سکوت، یک پروژه است. پروژه‌ای که می‌خواهد مردم را به این نقطه برساند که دیگر درباره حجاب، حرفی نزنند.
نه دفاع کنند، نه مخالفت؛ فقط سکوت. فقط کنار بکشند.
و این دقیقاً همان‌جاست که خطر اصلی نه در کف خیابان، که در قلب باور عمومی رخ می‌دهد.
🔸وقتی همه نهادهای رسمی از ذکر «حجاب» اجتناب می‌کنند، وقتی رسانه‌ها از تکرار واژه‌های «عفاف» و «گوهرشاد» خجالت می‌کشند، وقتی حتی مطالبه‌گران هم دچار خودسانسوری می‌شوند، یعنی موفقیت پروژه حذف نرم حجاب، از فاز عملیات به فاز نهادینه‌سازی رسیده است...
کلام آخر: مطالبه؛ بدون لکنت، بدون تعارف
🔹ما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند احیای جدی گفتمان حجاب در سطح سیاست رسمی جمهوری اسلامی هستیم. نه با تعارف، نه با انفعال، نه با خوش‌خیالی‌هایی از جنس «زمان خودش می‌گذرد».
🔸اگر به گوهرشاد افتخار می‌شود، اگر خون مردمان شهید را پشتوانه است، اگر هنوز ادعای دفاع از هویت اسلامی هست، باید پاسخ داد که چرا روز حجاب، روز سکوت شده؟
🔹چرا حجاب، از خیابان‌های کشور حذف می‌شود و دولت و مجلس و رسانه و حوزه، همگی سکوت می‌کنند؟
🔸اگر سکوت انتخاب شده، پس چه کسی مسئول پیامدهای آن خواهد بود؟
اگر حجاب را به‌عنوان قانون پذیرفته‌اند، پس چه زمانی قرار است اجرا شود؟
و اگر آن را کنار گذاشته‌اند، چرا با صداقت اعلام نمی‌کنند تا تکلیف مردم روشن شود؟
🔹۲۱ تیر، تنها روزی در تقویم نیست؛ روزی است برای پرسیدن: مسئولان، هنوز بر سر عهد خویش با خون گوهرشاد ایستاده یا نه؟
اگر ایستاده، باید این ایستادگی را در قانون، در رسانه، در آموزش، در فرهنگ، در میدان و در سیاست نشان دهد.
و اگر نه، بگذار تاریخ به‌روشنی بداند چه کسی از چه چیزی عقب نشست...
@haftetir_sbu
۳) این فقط فراموشی نیست؛ یک پروژه است!
🔹این سکوت، یک پروژه است. پروژه‌ای که می‌خواهد مردم را به این نقطه برساند که دیگر درباره حجاب، حرفی نزنند.
نه دفاع کنند، نه مخالفت؛ فقط سکوت. فقط کنار بکشند.
و این دقیقاً همان‌جاست که خطر اصلی نه در کف خیابان، که در قلب باور عمومی رخ می‌دهد.
🔸وقتی همه نهادهای رسمی از ذکر «حجاب» اجتناب می‌کنند، وقتی رسانه‌ها از تکرار واژه‌های «عفاف» و «گوهرشاد» خجالت می‌کشند، وقتی حتی مطالبه‌گران هم دچار خودسانسوری می‌شوند، یعنی موفقیت پروژه حذف نرم حجاب، از فاز عملیات به فاز نهادینه‌سازی رسیده است...
کلام آخر: مطالبه؛ بدون لکنت، بدون تعارف
🔹ما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند احیای جدی گفتمان حجاب در سطح سیاست رسمی جمهوری اسلامی هستیم. نه با تعارف، نه با انفعال، نه با خوش‌خیالی‌هایی از جنس «زمان خودش می‌گذرد».
🔸اگر به گوهرشاد افتخار می‌شود، اگر خون مردمان شهید را پشتوانه است، اگر هنوز ادعای دفاع از هویت اسلامی هست، باید پاسخ داد که چرا روز حجاب، روز سکوت شده؟
🔹چرا حجاب، از خیابان‌های کشور حذف می‌شود و دولت و مجلس و رسانه و حوزه، همگی سکوت می‌کنند؟
🔸اگر سکوت انتخاب شده، پس چه کسی مسئول پیامدهای آن خواهد بود؟
اگر حجاب را به‌عنوان قانون پذیرفته‌اند، پس چه زمانی قرار است اجرا شود؟
و اگر آن را کنار گذاشته‌اند، چرا با صداقت اعلام نمی‌کنند تا تکلیف مردم روشن شود؟
🔹۲۱ تیر، تنها روزی در تقویم نیست؛ روزی است برای پرسیدن: مسئولان، هنوز بر سر عهد خویش با خون گوهرشاد ایستاده یا نه؟
اگر ایستاده، باید این ایستادگی را در قانون، در رسانه، در آموزش، در فرهنگ، در میدان و در سیاست نشان دهد.
و اگر نه، بگذار تاریخ به‌روشنی بداند چه کسی از چه چیزی عقب نشست...
@haftetir_sbu
❤7
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔻امروز لبنان، فردا سوریه، پس فردا عراق و...
قناعت نمی‌کند به آن‌جایی که هست
🔹امام این نکته را ۹ شهریور ۱۳۶۱ گفتند...
@haftetir_sbu
قناعت نمی‌کند به آن‌جایی که هست
🔹امام این نکته را ۹ شهریور ۱۳۶۱ گفتند...
@haftetir_sbu
❤8🔥2
🔻رسوایی مطلق (۱)
در جهان پساواقعیت، جایی که حقیقت زیر انبوهی از دیپلماسی‌های فاسد، لابی‌های نجس، و رسانه‌های مزدور دفن می‌شود، اسرائیل – این پیکر متعفن برآمده از زهدان جنگ و اشغال – چنان در معادلات بین‌المللی تقدیس شده که گویی مصونیت الهی یافته است. رژیمی که بر خاک غصب‌شده شکل گرفت، با خون کودکان فلسطینی جان گرفت و با ترور سیستماتیک مغزهای منطقه، بقای خود را تضمین می‌کند، نه به واسطه حقانیت، که به واسطه تبانی.
ایران، با آنکه از آغاز بر منش شفافیت تأکید داشته و زیر سنگین‌ترین نظارت‌های بین‌المللی قرار دارد، بارها و بی‌وقفه به صحنه اتهامات کشیده می‌شود. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این ابزار پر زرق و برق اما پوچ سازمان ملل، هر سانتی‌متر از سانتریفیوژهای نطنز و فردو را بازبینی می‌کند، اما حتی یک نگاه ساده به سکوهای پرتاب موشک اتمی در دیمونا نمی‌اندازد. این نه سهو، که خیانت است؛ خیانتی که تاریخ در رگ‌وریشه آن فریاد خواهد زد.
و در این میان، اسرائیل همچنان به ترور می‌اندیشد؛ نه در میدان جنگ، که در کریدورهای علم و تحقیق. دانشمندان ایرانی، در خیابان‌های شهرهای مختلف ایران، با بمب‌های مغناطیسی به سلاخی کشیده شدند، و هیچ‌کس، حتی برای لحظه‌ای، تابوهای حقوق بین‌الملل را به یاد نیاورد.نه، اینجا قانون، ابزار چماق است؛ نه علیه مجرمان، که علیه کسانی که تسلیم نمی‌شوند،مستقل‌اند و مقتدر؛برای یمن، برای سوریه، برای عراق، برای لبنان. اسرائیل، این دزد پنهان‌کار، خود را در هیبت قربانی جا می‌زند و در لباس مظلوم، تیغ قساوت می‌زند.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
در جهان پساواقعیت، جایی که حقیقت زیر انبوهی از دیپلماسی‌های فاسد، لابی‌های نجس، و رسانه‌های مزدور دفن می‌شود، اسرائیل – این پیکر متعفن برآمده از زهدان جنگ و اشغال – چنان در معادلات بین‌المللی تقدیس شده که گویی مصونیت الهی یافته است. رژیمی که بر خاک غصب‌شده شکل گرفت، با خون کودکان فلسطینی جان گرفت و با ترور سیستماتیک مغزهای منطقه، بقای خود را تضمین می‌کند، نه به واسطه حقانیت، که به واسطه تبانی.
ایران، با آنکه از آغاز بر منش شفافیت تأکید داشته و زیر سنگین‌ترین نظارت‌های بین‌المللی قرار دارد، بارها و بی‌وقفه به صحنه اتهامات کشیده می‌شود. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این ابزار پر زرق و برق اما پوچ سازمان ملل، هر سانتی‌متر از سانتریفیوژهای نطنز و فردو را بازبینی می‌کند، اما حتی یک نگاه ساده به سکوهای پرتاب موشک اتمی در دیمونا نمی‌اندازد. این نه سهو، که خیانت است؛ خیانتی که تاریخ در رگ‌وریشه آن فریاد خواهد زد.
و در این میان، اسرائیل همچنان به ترور می‌اندیشد؛ نه در میدان جنگ، که در کریدورهای علم و تحقیق. دانشمندان ایرانی، در خیابان‌های شهرهای مختلف ایران، با بمب‌های مغناطیسی به سلاخی کشیده شدند، و هیچ‌کس، حتی برای لحظه‌ای، تابوهای حقوق بین‌الملل را به یاد نیاورد.نه، اینجا قانون، ابزار چماق است؛ نه علیه مجرمان، که علیه کسانی که تسلیم نمی‌شوند،مستقل‌اند و مقتدر؛برای یمن، برای سوریه، برای عراق، برای لبنان. اسرائیل، این دزد پنهان‌کار، خود را در هیبت قربانی جا می‌زند و در لباس مظلوم، تیغ قساوت می‌زند.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
❤12🔥4
نشریه هفتِتیر
🔻رسوایی مطلق (۱) در جهان پساواقعیت، جایی که حقیقت زیر انبوهی از دیپلماسی‌های فاسد، لابی‌های نجس، و رسانه‌های مزدور دفن می‌شود، اسرائیل – این پیکر متعفن برآمده از زهدان جنگ و اشغال – چنان در معادلات بین‌المللی تقدیس شده که گویی مصونیت الهی یافته است. رژیمی…
🔻رسوایی مطلق (۲)
چگونه است که قتل علنی فخری‌زاده، مغز متفکر برنامه علمی ایران، در حومه تهران، با سکوت گورستان‌وار شورای امنیت مواجه شد؟! چگونه است که در حمله سایبری به تأسیسات غنی‌سازی نطنز، سازمان‌های جهانی به جای فریاد، لبخند زدند؟ مگر نه آنکه ترور، در هر قاموسی، عملی جنایت‌کارانه است؟ مگر نه آنکه صلح، بر ستون‌های گفت‌وگو استوار می‌شود، نه بر ترور و خرابکاری؟!
اما جهانِ تحت سلطه‌ی لابی‌های صهیونی، تنها یک حقیقت را می‌پذیرد: هر آنچه اسرائیل انجام دهد، دفاع است، حتی اگر بمب باشد؛ و هر آنچه ایران انجام دهد، تهدید است، حتی اگر نور باشد. این منطق معیوب، جهان را به لبه پرتگاه برده، و آتش خشم ملت‌ها را زیر خاکستر نگاه داشته است. اسرائیل، همچون زالویی بر پیکره نظم جهانی، از تبعیض و قدرت، خون می‌مکد و گند می‌پراکند. نه از قانون می‌ترسد، نه از عرف، نه از اخلاق.
آنچه این رژیم می‌سازد، نه فقط بمب است، نه فقط گنبد آهنین؛ آنچه می‌سازد، میراثی است از نفرت، از بی‌اعتمادی، از فروپاشی ارزش‌ها. و هر کشوری که سعی در استقلال علمی، در عزت فناوری، و در پیشرفت مستقل داشته باشد، آماج ترور و تخریب قرار می‌گیرد. سوریه، عراق، مصر، لبنان و اکنون ایران؛ هیچ‌یک از تیغ اسرائیل در امان نبوده‌اند.
از رآکتور تموز عراق در سال ۱۹۸۱ و حمله هوایی به دیرالزور سوریه در ۲۰۰۷ تا جنگ ۱۲ روزه علیه ایران با آن همه جنایت که از کشتن زنان و کودکان و مردم بی‌گناه هم مضایقه نکرد، تا صدها عملیات خرابکاری، که نامی از آنها در رسانه‌های غربی برده نمی‌شود، همه در یک مسیر تعریف می‌شوند: انحصارطلبی بی‌حد و مرز.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
چگونه است که قتل علنی فخری‌زاده، مغز متفکر برنامه علمی ایران، در حومه تهران، با سکوت گورستان‌وار شورای امنیت مواجه شد؟! چگونه است که در حمله سایبری به تأسیسات غنی‌سازی نطنز، سازمان‌های جهانی به جای فریاد، لبخند زدند؟ مگر نه آنکه ترور، در هر قاموسی، عملی جنایت‌کارانه است؟ مگر نه آنکه صلح، بر ستون‌های گفت‌وگو استوار می‌شود، نه بر ترور و خرابکاری؟!
اما جهانِ تحت سلطه‌ی لابی‌های صهیونی، تنها یک حقیقت را می‌پذیرد: هر آنچه اسرائیل انجام دهد، دفاع است، حتی اگر بمب باشد؛ و هر آنچه ایران انجام دهد، تهدید است، حتی اگر نور باشد. این منطق معیوب، جهان را به لبه پرتگاه برده، و آتش خشم ملت‌ها را زیر خاکستر نگاه داشته است. اسرائیل، همچون زالویی بر پیکره نظم جهانی، از تبعیض و قدرت، خون می‌مکد و گند می‌پراکند. نه از قانون می‌ترسد، نه از عرف، نه از اخلاق.
آنچه این رژیم می‌سازد، نه فقط بمب است، نه فقط گنبد آهنین؛ آنچه می‌سازد، میراثی است از نفرت، از بی‌اعتمادی، از فروپاشی ارزش‌ها. و هر کشوری که سعی در استقلال علمی، در عزت فناوری، و در پیشرفت مستقل داشته باشد، آماج ترور و تخریب قرار می‌گیرد. سوریه، عراق، مصر، لبنان و اکنون ایران؛ هیچ‌یک از تیغ اسرائیل در امان نبوده‌اند.
از رآکتور تموز عراق در سال ۱۹۸۱ و حمله هوایی به دیرالزور سوریه در ۲۰۰۷ تا جنگ ۱۲ روزه علیه ایران با آن همه جنایت که از کشتن زنان و کودکان و مردم بی‌گناه هم مضایقه نکرد، تا صدها عملیات خرابکاری، که نامی از آنها در رسانه‌های غربی برده نمی‌شود، همه در یک مسیر تعریف می‌شوند: انحصارطلبی بی‌حد و مرز.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
❤12🔥2
نشریه هفتِتیر
🔻رسوایی مطلق (۲) چگونه است که قتل علنی فخری‌زاده، مغز متفکر برنامه علمی ایران، در حومه تهران، با سکوت گورستان‌وار شورای امنیت مواجه شد؟! چگونه است که در حمله سایبری به تأسیسات غنی‌سازی نطنز، سازمان‌های جهانی به جای فریاد، لبخند زدند؟ مگر نه آنکه ترور، در…
🔻رسوایی مطلق (۳)
اما فاجعه، نه فقط اسرائیل است. فاجعه، آن جهان متمدنی است که نژادپرستی آشکار اسرائیل را «دفاع مشروع» می‌نامد؛ که اشغال را «امنیت» می‌خواند؛ که تحریم علیه ایران را «مقابله با تهدید» می‌داند و صدها سلاح هسته‌ای اسرائیل را «مسکوت» می‌گذارد. در این جهان، مظلوم بودن گناه است، و صدای عدالت، تنها زمانی شنیده می‌شود که از حنجره غاصب برخیزد.
شاید بدیهی‌ترین پرسش تاریخ معاصر این باشد: اسرائیل چرا باید حق داشته باشد برای تضمین امنیت خود، امنیت دیگران را نابود کند؟ چرا اجازه دارد دروغ بسازد، ترور کند، دروغ را توجیه کند، و باز هم دروغ را به‌عنوان حقیقت غالب جا بزند؟! آیا کسی هنوز به این افسانه امنیت باور دارد؟!
اسرائیل، با آن‌همه کلاهک هسته‌ای، آن‌همه جاسوس، آن‌همه حمایت بین‌المللی، هنوز خود را تهدید شده می‌نامد و برای یک آزمایش علمی صلح‌آمیز در نطنز، نسخه قتل می‌پیچد.
و در پایان، جهان باید بداند که هیچ سلاحی به‌اندازه مظلومیتی که تبدیل به آگاهی شود، خطرناک نیست. هیچ تهدیدی برای رژیم صهیونیستی، بالاتر از وجدان بیدارشده ملت‌های آزاده نیست. آنچه اسرائیل می‌کشد، نه دانشمند است، نه راکتور؛ آنچه می‌کشد، عدالت و انسانیت است. و این قتل، هرگز بی‌پاسخ نخواهد ماند.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
اما فاجعه، نه فقط اسرائیل است. فاجعه، آن جهان متمدنی است که نژادپرستی آشکار اسرائیل را «دفاع مشروع» می‌نامد؛ که اشغال را «امنیت» می‌خواند؛ که تحریم علیه ایران را «مقابله با تهدید» می‌داند و صدها سلاح هسته‌ای اسرائیل را «مسکوت» می‌گذارد. در این جهان، مظلوم بودن گناه است، و صدای عدالت، تنها زمانی شنیده می‌شود که از حنجره غاصب برخیزد.
شاید بدیهی‌ترین پرسش تاریخ معاصر این باشد: اسرائیل چرا باید حق داشته باشد برای تضمین امنیت خود، امنیت دیگران را نابود کند؟ چرا اجازه دارد دروغ بسازد، ترور کند، دروغ را توجیه کند، و باز هم دروغ را به‌عنوان حقیقت غالب جا بزند؟! آیا کسی هنوز به این افسانه امنیت باور دارد؟!
اسرائیل، با آن‌همه کلاهک هسته‌ای، آن‌همه جاسوس، آن‌همه حمایت بین‌المللی، هنوز خود را تهدید شده می‌نامد و برای یک آزمایش علمی صلح‌آمیز در نطنز، نسخه قتل می‌پیچد.
و در پایان، جهان باید بداند که هیچ سلاحی به‌اندازه مظلومیتی که تبدیل به آگاهی شود، خطرناک نیست. هیچ تهدیدی برای رژیم صهیونیستی، بالاتر از وجدان بیدارشده ملت‌های آزاده نیست. آنچه اسرائیل می‌کشد، نه دانشمند است، نه راکتور؛ آنچه می‌کشد، عدالت و انسانیت است. و این قتل، هرگز بی‌پاسخ نخواهد ماند.
✍ زهرا طاهروند، کارشناسی جامعه‌شناسی
@haftetir_sbu
❤12🔥1
🔻حکمت سیاسی سعدی (۱)
ابوعبدالله مشرف بن مصلح سعدی را استاد سخن می نامند. سعدی با حکایت، حکمت را بیان می‌کند، درست به مانند روش تربیتی قرآن:
«لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ۗ سوره یوسف/۱۱۱»
توجه به حکایت موجب عبرت است.
قدرت سخن سعدی را از محتوای غنی و وزن زیبای شعر او می توان دریافت.
آثار سعدی مملو از موضوعات تربیتی متنوع است که در قالب فوق نگاشته شده است.
اخلاق فردی تنها موضوع عنوان شده نیست، بلکه نگرش سیاسی نیز هدف موعظه سعدی قرار گرفته است.
لکن آنچه نظر ما را در این ایام به خود جلب می کند، مفاهیم موجود در اشعار باب اول بوستان است. باب اول بوستان در مورد عدل، تدبیر و رای اندیشی می‌باشد.
سخن را بیش از این امتداد نمی‌دهم، حال به اتفاق در می‌یابیم؛ استاد سخن چگونه برای اوضاع فعلی ما حکمت ارائه کرده است:
🔹در مدارا و تدبیر پیش از میدان کارزار
همی تا برآید بتدبیر کار
مدارای دشمن به از کارزار
و گر می برآید بنرمی و هوش
به تندی و خشم و درشتی مکوش
بد اندیش را لفظ شیرین مبین
که ممکن بود زهر در انگبین
چو با سفله گوئی بلطف و خوشی
فزون گرددش کبر و گردن‌کشی
همانگونه که بارها توسط دولتمردان ما عنوان شده است، ابزار گفت‌وگو و تدبیر با دوست و دشمن همیشه در دسترس است. تاریخ انقلاب اسلامی به ما می‌گوید اگر بتوانیم با دشمن مدارا کنیم، ستیز را انتخاب نخواهیم کرد. به عبارت دیگر گره‌ای که با دست باز می شود با دندان باز نخواهیم کرد. ما چشم پوشی هم زیاد کرده‌ایم. در قراردادها بیشترین ضمانت اجرایی را داده‌ایم. لکن در مواردی متاسفانه با سفله‌ها گفتیم و خندیدیم، راه رفتیم، دست دادیم، قراداد بستیم و از همه بدتر، اطمینان کردیم...
مصداق موارد فوق را همه می‌دانیم.
متأسفانه گفت و گو را به جای یک ترفند زیرکانه، یک امر واقعی ثمر بخش پنداشتیم. البته با تدبیر پیر این خانه، زره و شمشیر نیز ساخته ایم. پیر ما در خشت خام دیده بود آنچه ما در آینه ندیده‌ایم.
بداندیشان شیرین لفظ، زهر در جام برجام ریختند...
✍ اشکان کاظمی، کارشناسی فیزیک
@haftetir_sbu
ابوعبدالله مشرف بن مصلح سعدی را استاد سخن می نامند. سعدی با حکایت، حکمت را بیان می‌کند، درست به مانند روش تربیتی قرآن:
«لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ۗ سوره یوسف/۱۱۱»
توجه به حکایت موجب عبرت است.
قدرت سخن سعدی را از محتوای غنی و وزن زیبای شعر او می توان دریافت.
آثار سعدی مملو از موضوعات تربیتی متنوع است که در قالب فوق نگاشته شده است.
اخلاق فردی تنها موضوع عنوان شده نیست، بلکه نگرش سیاسی نیز هدف موعظه سعدی قرار گرفته است.
لکن آنچه نظر ما را در این ایام به خود جلب می کند، مفاهیم موجود در اشعار باب اول بوستان است. باب اول بوستان در مورد عدل، تدبیر و رای اندیشی می‌باشد.
سخن را بیش از این امتداد نمی‌دهم، حال به اتفاق در می‌یابیم؛ استاد سخن چگونه برای اوضاع فعلی ما حکمت ارائه کرده است:
🔹در مدارا و تدبیر پیش از میدان کارزار
همی تا برآید بتدبیر کار
مدارای دشمن به از کارزار
و گر می برآید بنرمی و هوش
به تندی و خشم و درشتی مکوش
بد اندیش را لفظ شیرین مبین
که ممکن بود زهر در انگبین
چو با سفله گوئی بلطف و خوشی
فزون گرددش کبر و گردن‌کشی
همانگونه که بارها توسط دولتمردان ما عنوان شده است، ابزار گفت‌وگو و تدبیر با دوست و دشمن همیشه در دسترس است. تاریخ انقلاب اسلامی به ما می‌گوید اگر بتوانیم با دشمن مدارا کنیم، ستیز را انتخاب نخواهیم کرد. به عبارت دیگر گره‌ای که با دست باز می شود با دندان باز نخواهیم کرد. ما چشم پوشی هم زیاد کرده‌ایم. در قراردادها بیشترین ضمانت اجرایی را داده‌ایم. لکن در مواردی متاسفانه با سفله‌ها گفتیم و خندیدیم، راه رفتیم، دست دادیم، قراداد بستیم و از همه بدتر، اطمینان کردیم...
مصداق موارد فوق را همه می‌دانیم.
متأسفانه گفت و گو را به جای یک ترفند زیرکانه، یک امر واقعی ثمر بخش پنداشتیم. البته با تدبیر پیر این خانه، زره و شمشیر نیز ساخته ایم. پیر ما در خشت خام دیده بود آنچه ما در آینه ندیده‌ایم.
بداندیشان شیرین لفظ، زهر در جام برجام ریختند...
✍ اشکان کاظمی، کارشناسی فیزیک
@haftetir_sbu
❤6👍1
نشریه هفتِتیر
🔻رسوایی مطلق (۱) در جهان پساواقعیت، جایی که حقیقت زیر انبوهی از دیپلماسی‌های فاسد، لابی‌های نجس، و رسانه‌های مزدور دفن می‌شود، اسرائیل – این پیکر متعفن برآمده از زهدان جنگ و اشغال – چنان در معادلات بین‌المللی تقدیس شده که گویی مصونیت الهی یافته است. رژیمی…
🔻افسانۀ امنیت‌طلبی، واقعیت جنگ‌افروزی
✍ زهرا طاهروند
🔹شاید بدیهی‌ترین پرسش تاریخ معاصر این باشد: اسرائیل چرا باید حق داشته باشد برای تضمین امنیت خود، امنیت دیگران را نابود کند؟ چرا اجازه دارد دروغ بسازد، ترور کند، دروغ را توجیه کند، و باز هم دروغ را به‌عنوان حقیقت غالب جا بزند؟! آیا کسی هنوز به این افسانه امنیت باور دارد؟!
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005OrY
@haftetir_sbu
✍ زهرا طاهروند
🔹شاید بدیهی‌ترین پرسش تاریخ معاصر این باشد: اسرائیل چرا باید حق داشته باشد برای تضمین امنیت خود، امنیت دیگران را نابود کند؟ چرا اجازه دارد دروغ بسازد، ترور کند، دروغ را توجیه کند، و باز هم دروغ را به‌عنوان حقیقت غالب جا بزند؟! آیا کسی هنوز به این افسانه امنیت باور دارد؟!
متن کامل یادداشت:
🔗 https://snn.ir/005OrY
@haftetir_sbu
🔥13
نشریه هفتِتیر
🔻حکمت سیاسی سعدی (۱) ابوعبدالله مشرف بن مصلح سعدی را استاد سخن می نامند. سعدی با حکایت، حکمت را بیان می‌کند، درست به مانند روش تربیتی قرآن: «لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ۗ سوره یوسف/۱۱۱» توجه به حکایت موجب عبرت است. قدرت سخن…
🔻حکمت سیاسی سعدی (۲)
🔹تدبیر در موضع نبرد
چو دست از همه حیلتی در گسست
حلالست بردن بشمشیر دست
تو هم جنگ را باش چون کینه خاست
که با کینه ور مهربانی خطاست
باسبان تازی و مردان مرد
برآر از نهاد بداندیش گرد
گر او پیشدستی کند غم مدار
ور افراسیابست مغزش برآر
در آرند بنیاد رویین تن ز پای
جوانان یه بنیروی و پیران به رای
دعای ضعیفان امیدوار
ز بازوی مردی به آید بکار
دشمن پیشدستی کرده، ما را غافلگیر ساخته است. حال که دشمن طبل رزم را به صدا درآورده است، حال که به خاک و جان ملت ما تعدی کرده است، خون خود را مباح ساخته است.
حال وقت درآوردن دمار از روزگار خصم است. ما در وقت نبرد پیران نیک رای و جوانان نیرومند به وفور داریم. آرش ها داریم.
ما به قول پیر حکیم‌مان، به سوی میدان نبرد پرواز می کنیم.
🔹در هنگام صلح و سازش
اگر صلح خواهد عدو سرمپیچ
وگر جنگ جوید عنان برمپیچ
که گر وی ببندد در کارزار
ترا قدر و هیبت شود یک هزار
نگویم ز جنگ بداندیش ترس
در آوازه صلح ازو بیش ترس
بسا کس بروز آیت صلح خواند
چو شب شد سپه بر سر خفته راند
چو بر کندی از دست دشمن دیار
رعیت بسامانتر از وی بدار
که گر بازکوبد در کارزار
برآرند عام از دماغش دمار
بداندیشان به مراد خود نرسیدند. تفرقه خواستند که وحدت شد، نابودی خواستند که زایش شد، مرگ خواستند که شهادت شد. تدبیر دشمن در نبرد به بن بست رسید. جنگی را که شروع کرده بود، به ذلت آمد و گفت تمامش کنیم چراکه تیرهای گداخته از خشم‌مان خانه‌اش را ویران ساخته بود.
اما در اندیشه سعدی، آوازه صلح به منزله گشایش میدان تازه در نبرد است. خواب در هنگام آتش بس بر چشمان نظامیان حرام است. دشمن رفته تا تجدید قوا کند، برای حمله در وقت سحری دیگر.
حال ما نیز باید مردم را بسازیم. مردمی که نقشه‌های دشمن را بر باد دادند. جان و مالشان و عزیزشان را از دست داده‌اند.
آخر سر، چه زیبا گفته است استاد سخن در مورد دعای ضعیفان. آن دعای معروف خواهر کوچک تان را به یاد دارید؟! دعای آن دخترک فلسطینی؟! چه زیبا بر زبان جاری کرد که : « اللَّهُمَّ سَدِّدْ رَمْیَهُمْ».
این عبارت در دعای بیست و هفتم از صحیفه سجادیه (علیه السلام) موجود است. آری، دعای ضعیفان، به گنبد های پولادی دشمن نفوذ می کند. آه دل مظلوم، عاقبت کار را تمام می کند.
🔹طریق رازداری
بتدبیر جنگ بداندیش کوش
مصالح بیندیش و نیت بپوش
منه درمیان راز با هر کسی
که جاسوس همکاسه دیدم بسی
سکندر که با شرقیان حرب داشت
در خیمه گویند در غرب داشت
🔹حکمتی ژگرف برای تأمل نسل ما
جوانان شایسته بخت ور
ز گفتار پیران نپیچند سر
رهبر ما ایستاده است. صاحب اندیشه و حکمت است. خود عالم دین و سیاست ورز است. اگر که ما بخواهیم دشمن را به عقب برانیم، باید که نیروی خویش را در جهت تدبیر ایشان قرار دهیم.
از امرش نه پیش تر برویم و نه پس بمانیم.
زمان آن رسیده است که حکیمان را تکریم کنیم. سخن ایشان آویزه بر گوش کنیم.
✍ اشکان کاظمی، کارشناسی فیزیک
@haftetir_sbu
🔹تدبیر در موضع نبرد
چو دست از همه حیلتی در گسست
حلالست بردن بشمشیر دست
تو هم جنگ را باش چون کینه خاست
که با کینه ور مهربانی خطاست
باسبان تازی و مردان مرد
برآر از نهاد بداندیش گرد
گر او پیشدستی کند غم مدار
ور افراسیابست مغزش برآر
در آرند بنیاد رویین تن ز پای
جوانان یه بنیروی و پیران به رای
دعای ضعیفان امیدوار
ز بازوی مردی به آید بکار
دشمن پیشدستی کرده، ما را غافلگیر ساخته است. حال که دشمن طبل رزم را به صدا درآورده است، حال که به خاک و جان ملت ما تعدی کرده است، خون خود را مباح ساخته است.
حال وقت درآوردن دمار از روزگار خصم است. ما در وقت نبرد پیران نیک رای و جوانان نیرومند به وفور داریم. آرش ها داریم.
ما به قول پیر حکیم‌مان، به سوی میدان نبرد پرواز می کنیم.
🔹در هنگام صلح و سازش
اگر صلح خواهد عدو سرمپیچ
وگر جنگ جوید عنان برمپیچ
که گر وی ببندد در کارزار
ترا قدر و هیبت شود یک هزار
نگویم ز جنگ بداندیش ترس
در آوازه صلح ازو بیش ترس
بسا کس بروز آیت صلح خواند
چو شب شد سپه بر سر خفته راند
چو بر کندی از دست دشمن دیار
رعیت بسامانتر از وی بدار
که گر بازکوبد در کارزار
برآرند عام از دماغش دمار
بداندیشان به مراد خود نرسیدند. تفرقه خواستند که وحدت شد، نابودی خواستند که زایش شد، مرگ خواستند که شهادت شد. تدبیر دشمن در نبرد به بن بست رسید. جنگی را که شروع کرده بود، به ذلت آمد و گفت تمامش کنیم چراکه تیرهای گداخته از خشم‌مان خانه‌اش را ویران ساخته بود.
اما در اندیشه سعدی، آوازه صلح به منزله گشایش میدان تازه در نبرد است. خواب در هنگام آتش بس بر چشمان نظامیان حرام است. دشمن رفته تا تجدید قوا کند، برای حمله در وقت سحری دیگر.
حال ما نیز باید مردم را بسازیم. مردمی که نقشه‌های دشمن را بر باد دادند. جان و مالشان و عزیزشان را از دست داده‌اند.
آخر سر، چه زیبا گفته است استاد سخن در مورد دعای ضعیفان. آن دعای معروف خواهر کوچک تان را به یاد دارید؟! دعای آن دخترک فلسطینی؟! چه زیبا بر زبان جاری کرد که : « اللَّهُمَّ سَدِّدْ رَمْیَهُمْ».
این عبارت در دعای بیست و هفتم از صحیفه سجادیه (علیه السلام) موجود است. آری، دعای ضعیفان، به گنبد های پولادی دشمن نفوذ می کند. آه دل مظلوم، عاقبت کار را تمام می کند.
🔹طریق رازداری
بتدبیر جنگ بداندیش کوش
مصالح بیندیش و نیت بپوش
منه درمیان راز با هر کسی
که جاسوس همکاسه دیدم بسی
سکندر که با شرقیان حرب داشت
در خیمه گویند در غرب داشت
🔹حکمتی ژگرف برای تأمل نسل ما
جوانان شایسته بخت ور
ز گفتار پیران نپیچند سر
رهبر ما ایستاده است. صاحب اندیشه و حکمت است. خود عالم دین و سیاست ورز است. اگر که ما بخواهیم دشمن را به عقب برانیم، باید که نیروی خویش را در جهت تدبیر ایشان قرار دهیم.
از امرش نه پیش تر برویم و نه پس بمانیم.
زمان آن رسیده است که حکیمان را تکریم کنیم. سخن ایشان آویزه بر گوش کنیم.
✍ اشکان کاظمی، کارشناسی فیزیک
@haftetir_sbu
❤5
Forwarded from بسیج دانشگاه شهید بهشتی
توییت بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی (ره)
در واکنش به سفر معاون آژانس انرژی اتمی به ایران
سفر معاون نهادی که با گزارش‌های سیاسی‌اش زمینه‌ساز تجاوز به خاک کشورمان شد و حتی حمله به تأسیسات صلح‌آمیز عضو NPT را محکوم نکرد، نه‌تنها خلاف #قانون_تعلیق_همکاری با آژانس مصوب مجلس است، بلکه مغایر با مصالح ملی است. آژانس، #شریک_توطئه است؛ نه طرف اعتماد.
🇮🇷 تلگرام | اینستاگرام | توئیتر | بله
در واکنش به سفر معاون آژانس انرژی اتمی به ایران
سفر معاون نهادی که با گزارش‌های سیاسی‌اش زمینه‌ساز تجاوز به خاک کشورمان شد و حتی حمله به تأسیسات صلح‌آمیز عضو NPT را محکوم نکرد، نه‌تنها خلاف #قانون_تعلیق_همکاری با آژانس مصوب مجلس است، بلکه مغایر با مصالح ملی است. آژانس، #شریک_توطئه است؛ نه طرف اعتماد.
🇮🇷 تلگرام | اینستاگرام | توئیتر | بله
❤7
Forwarded from بسیج دانشگاه شهید بهشتی
⭕️ نامه بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی به وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی در اعتراض نسبت به سفر معاون دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به ایران
🔹بی‌تردید، همکاری‌های گذشته جمهوری اسلامی ایران با آژانس، به‌ویژه در قالب اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی، نه تنها دستاوردی برای کشور نداشته، بلکه منجر به افزایش فشارهای سیاسی، تحریم‌های اقتصادی و به‌کارگیری اطلاعات فنی ایران به‌عنوان ابزاری در دست دشمنان این ملت شده است.
🔸بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی ضمن تکرار تذکرات چندین‌بارهٔ خود، که پیش از این نیز نسبت به ماهیت خبیث و مأموریت سیاسی آژانس هشدار داده بود، به صراحت اعلام می‌دارد:
در برابر هرگونه عدول از قانون، مماشات با نهادهای جاسوسی و نادیده‌گرفتن عزت، استقلال و پیشرفت کشور که با خون شهدای هسته‌ای تضمین شده است، واکنشی قاطع و بهنگام خواهیم داشت.
🇮🇷 تلگرام | اینستاگرام | توئیتر | بله
🔹بی‌تردید، همکاری‌های گذشته جمهوری اسلامی ایران با آژانس، به‌ویژه در قالب اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی، نه تنها دستاوردی برای کشور نداشته، بلکه منجر به افزایش فشارهای سیاسی، تحریم‌های اقتصادی و به‌کارگیری اطلاعات فنی ایران به‌عنوان ابزاری در دست دشمنان این ملت شده است.
🔸بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی ضمن تکرار تذکرات چندین‌بارهٔ خود، که پیش از این نیز نسبت به ماهیت خبیث و مأموریت سیاسی آژانس هشدار داده بود، به صراحت اعلام می‌دارد:
در برابر هرگونه عدول از قانون، مماشات با نهادهای جاسوسی و نادیده‌گرفتن عزت، استقلال و پیشرفت کشور که با خون شهدای هسته‌ای تضمین شده است، واکنشی قاطع و بهنگام خواهیم داشت.
🇮🇷 تلگرام | اینستاگرام | توئیتر | بله