group-telegram.com/mbarati1364/3358
Last Update:
توهم جامعه‌شناسانه
بخش اول| ✍️ مسعود براتی
🔹امروز مطلبی به قلم پرویز امینی خواندم با عنوان «توهم در برابر توهم»، دیدم عنوانی بهتر از «توهم جامعه‌شناسانه» نمی‌شود روی آن گذاشت، چرا؟ دلایل زیر را می‌توانم بیان کنم:
🔸امینی خیلی راحت پای جریان وفاق را از تحولات سیاسی یک سال گذشته بیرون می‌کشد و اینگونه یک سال گذشته را روایت می‌کند: «بخشی از صحنه سیاسی ایران در پسا انتخابات ریاست‌جمهوری به تداوم تعارضات دو نامزد مرحله دوم (جلیلی و پزشکیان) و حلقه هواداران آن‌ها سپری شده است». در حالیکه نزاع واقعی در یک سال گذشته، نزاع جریان وفاق (ائتلاف پزشکیان و قالیباف بعد از انتخابات) با جلیلی بوده است. امینی خودش هم متعلق به جریان وفاق است و کنشی در نقد و نفی آن نداشته است. لذا این زیرکی آن هم بعد از مفتضح شدن جریان وفاق در اداره کشور و مذاکره با آمریکا و ناتوانی از جلوگیری از بروز جنگ علی‌رغم ادعاهای فراوان اولیه، چیزی نیست که کسی متوجه آن نشود و از یک جامعه‌شناسی بعید است اینگونه آشکارا زیرکی نماید.
🔹امینی همچون یک دانای کل مخالفت با مذاکره را مکمل دفاع از مذاکره می‌داند و هر دو را توهم می‌داند و می‌نویسد: «جلیلی مذاکره را گوساله‌پرستی و امکان‌های داخلی را تنها راه ر‌هایی می‌داند و پزشکیان تنها مذاکره را حل‌وفصل‌کننده مسائل دانسته و چشم بر توان و امکانات داخلی بسته است. اما بیرون از توهم و در صحنه واقعیت این دو نه جدا از یکدیگر و نه در برابر هم، بلکه مکمل هم و در پیوند هم هستند». این حرف خودش سرشار از توهم است:
▪️اولا کیست که نداند از ۹۲ مذاکره در ایران به یک «امر اجتماعی» تبدیل شده است و از جایگاه طبیعی خود به عنوان یک جعبه ابزار سیاست خارجی بیرون آمده است و به مولفه مهم در نزاع‌های سیاسی و اجتماعی و حتی اقتصادی تبدیل شده است. کافیست جامعه شناس ابتدایی باشی تا بتوانی این واقعیت جامعه ایران را در ۱۲ سال گذشته ببینی. پس کسی که مدافع و کسی که مخالف امر مذاکره است در حال دفاع یا نقد یک امر اجتماعی که سایه بر سایر شئونات جامعه انداخته است می‌کند آن هم بعد از آنکه در میانه مذاکره آمریکا و رژیم صهیونیستی به ایران اسلامی حمله کرده‌اند. امینی نخواسته و یا نتوانسته این واقعیت را درک کند.
▪️ثانیا امینی خود در ادامه متن و در نقد جریان حامی مذاکره به جایگاه مذاکره در نگاه دولت اشاره می‌کند و از اینکه تنها پزشکیان مانند یک نجار فقط همه جا میخ مذاکره را می‌بینند و می‌خواهد چکشش را بر آن بزند انتقاد می‌کند. پس خود امینی هم دچار همان توهمی که بیان کرده شده است. این اعوجاج البته ریشه در تلاش برای فاصله گیری و غیریت سازی او با جلیلی دارد.
▪️ثالثا هر کسی با افکار و برنامه‌های جلیلی اندکی آشنایی داشته باشد، می‌داند نفی مذاکره از سوی او به معنای نفی ارتباط با دنیای بیرون نیست. هیچ کسی به اندازه جلیلی بر ظرفیت‌های واقعی در خارج از کشور چه در کشورهای همسایه و چه در کشورهای همسو و چه در نهادهای نوظهور مانند بریکس و شانگهای تاکید نکرده است. البته نیاز به جامعه شناس واقعی است تا جامعه شناس سیاسی.
▪️رابعا امینی در نقد نگاه جلیلی به موضوعی اشاره می‌کند (صادرات صیفی‌جات) که اساسا در حوزه دیپلماسی اقتصادی و تعاملات خارجی است نه داخلی. این تناقض را گویا متوجه نشده است.
BY مسعود براتی
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/mbarati1364/3358