مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

💢یک نظام، دو سیستم بازنشستگی و خلاء پیش رو💢


نظام اداری #جمهوری_اسلامی دو سیستم بازنشستگی وجود دارد
یکی نوشته، معمول و مختص کارکنان عادی
دوم نانوشته، غیر معمول و مختص مسئولان عالیرتبه.
در سیستم نوع اول چه فرد بخواهد یا نخواهد در سررسید ۳۰ یا ۳۵ سال سابقه کار و یا رسیدن به سن ۶۰ یا ۶۵ سال رایانه به صورت اتوماتیک فرد را بازنشسته می‌کند.
اما در سیستم نوع دوم که مختص مسئولان عالی رتبه است در بیش از ۹۰٪‌، نه سنوات خدمتی و نه سن و سال حتی عبور از ۹۰ سال، مانع بازنشستگی از خدمات دولتی نمی‌شود، فقط دو عامل منجر به بازنشستگی این افراد می‌شود، مرگ، یا فاقد صلاحیت شدن به دلائل سیاسی.

نگارنده می‌تواند لیستی ۲۰۰ نفره را به خوانندگان تقدیم که در ۳۸ سال گذشته بیش از ۹۰٪‌ مناصب بالای مملکتی را به صورت دوره‌ای اشغال کرده‌اند. به ندرت تغییری در این لیست ایجاد می‌شود. تنها تغییر جابجایی پست‌ها است، البته جابجایی‌ها در موارد زیادی نامتجانس هم هستند. مثلاً فردی که قبلاً وزیر جهاد کشاورزی بوده وزیر نیرو و سپس وزیر نفت می‌شود، یا وزیر آموزش و پرورش که قبل از آن وزیر علوم بوده، رئیس سازمان برنامه و بودجه، بعداً معاون رئیس جمهور و رئیس میراث فرهنگی و گردشگری و بالاخره شهردار تهران می‌شود، قائم مقام صدا وسیما رئیس دیوان محاسبات، سپس وزیر کشور می‌شود، فرمانده سپاه بعد از ۱۸ سال فرماندهی ۱۸ سال دبیر مجمع تشخیص نظام می‌شود.

عنقریب که سن این لیست ۲۰۰ نفره به آنجا برسد که دیگر هیچ توان جسمی و ذهنی برایشان باقی نماند، و چه بخواهند و نخواهند حتی قادر به رفتن به محل کار نخواهند بود، مملکت حداقل ۹۰٪‌ توانایی مدیریت رده بالای خود را دست می‌دهد و چون افراد زیادی که دارای تجربه مدیریت بالا باشند برای جایگزینی آن‌ها وجود ندارد، کشور با خلاء عظیم مدیریتی روبرو می‌شود. به همین دلیل آقای رئیس جمهور اخیراً به هنگام معرفی کابینه قسم خورد که نتوانسته بهتر از افراد موجود کسی را پیدا کند، منظور ایشان همان افراد تکراری قبلی است!

اینکه چرا ۲۸۰۰ واحد دانشگاهی و تعداد زیادی حوزه‌های علمیه که دارای ده‌ها مدرسه علوم دینی هستند در ۳۸ سال گذشته نتوانسته‌اند افرادی را برای به عهده گرفتن مسئولیت‌های بالا تربیت کنند و حداقل خروجی ۳۸ ساله آن‌ها فراهم آوردن لیستی ۲۰۰ نفره باشد. (۲۰۰ نفر فعلی که همگی قبل از انقلاب آموزش دیده‌اند) سؤال مهمی است که باید ذهن همه علاقه‌مندان به سرنوشت کشور را به خود مشغول کند. آیا سیستم عریض و طویل و پر هزینه آموزشی که بعد از انقلاب میلیون‌ها فارغ التحصیل بیرون داده ناکارآمد بوده؟ یا کارآمد بوده اما مسئولین به چسبیدن به قدرت عادت کردند؟ یا عشق مفرط به خدمت مانع از واگذاری پست‌ به جوانترها از طرف مدیران می‌شود؟ آیا اصولاً منطق علمی پشت بازنشستگی در سنوات و سن خاصی است؟ آیا درست است قوای ذهنی و جسمی حتی درسالمترین انسان‌ها از سن معینی به بعد رو به نقصان می‌گذارد؟

این ۲۰۰ نَفَر در ۳۸ سال گذشته چه خلاقیت و توانایی برای حل مشکلات کشور در چنته داشته‌اند که تا به حال آنرا رو نکردند؟ چرا در کشورهای توسعه یافته مسئولین رده بالا حتی موفق‌ترین‌های آن‌ها دو بار (البته به تناوب) در مسئولیت‌های بالا قرار نمی‌گیرند؟ الان ژاک شیراک، سارکوزی و اولاند روسای جمهور و نخست وزیرهای سابق فرانسه چکاره‌اند؟ آیا این سیستم بازنشستگی هم مثل خیلی از سوغات‌های غرب مناسب حال فرهنگ ما نیست و باید آنرا بومی سازی می‌کردیم؟ آیا به نفع نظام نیست که یک نظام بازنشستگی آن هم از نوع معمولی‌اش را داشته باشد؟

غلامرضا مصدق ✍
(مربوط به سه سال قبل)

#مدیریت
#انحصار
#سیاسی
#فلسفه_سیاسی
#ماکیاولی
#علوم_سیاسی
#علوم_انسانی
#انقلاب_اسلامی

@mghlte

https://www.group-telegram.com/tnaghad/423

Telegram

شیادان بی شرم ( مثال زنده‌ی مغالطات ، تفکر نقاد ، فن جدل )

یادی کنیم از #دولت_جوان_انقلابی قبلی که میخواست شش ماه اضافه تر در قدرت بمونه ، مشکلات رو یه جا حل کنه.

www.group-telegram.com/us/mghlte.com/2712

481 viewsedited  Jan 31, 2021 at 13:54

💢یک نظام، دو سیستم بازنشستگی و خلاء پیش رو💢


نظام اداری #جمهوری_اسلامی دو سیستم بازنشستگی وجود دارد
یکی نوشته، معمول و مختص کارکنان عادی
دوم نانوشته، غیر معمول و مختص مسئولان عالیرتبه.
در سیستم نوع اول چه فرد بخواهد یا نخواهد در سررسید ۳۰ یا ۳۵ سال سابقه کار و یا رسیدن به سن ۶۰ یا ۶۵ سال رایانه به صورت اتوماتیک فرد را بازنشسته می‌کند.
اما در سیستم نوع دوم که مختص مسئولان عالی رتبه است در بیش از ۹۰٪‌، نه سنوات خدمتی و نه سن و سال حتی عبور از ۹۰ سال، مانع بازنشستگی از خدمات دولتی نمی‌شود، فقط دو عامل منجر به بازنشستگی این افراد می‌شود، مرگ، یا فاقد صلاحیت شدن به دلائل سیاسی.

نگارنده می‌تواند لیستی ۲۰۰ نفره را به خوانندگان تقدیم که در ۳۸ سال گذشته بیش از ۹۰٪‌ مناصب بالای مملکتی را به صورت دوره‌ای اشغال کرده‌اند. به ندرت تغییری در این لیست ایجاد می‌شود. تنها تغییر جابجایی پست‌ها است، البته جابجایی‌ها در موارد زیادی نامتجانس هم هستند. مثلاً فردی که قبلاً وزیر جهاد کشاورزی بوده وزیر نیرو و سپس وزیر نفت می‌شود، یا وزیر آموزش و پرورش که قبل از آن وزیر علوم بوده، رئیس سازمان برنامه و بودجه، بعداً معاون رئیس جمهور و رئیس میراث فرهنگی و گردشگری و بالاخره شهردار تهران می‌شود، قائم مقام صدا وسیما رئیس دیوان محاسبات، سپس وزیر کشور می‌شود، فرمانده سپاه بعد از ۱۸ سال فرماندهی ۱۸ سال دبیر مجمع تشخیص نظام می‌شود.

عنقریب که سن این لیست ۲۰۰ نفره به آنجا برسد که دیگر هیچ توان جسمی و ذهنی برایشان باقی نماند، و چه بخواهند و نخواهند حتی قادر به رفتن به محل کار نخواهند بود، مملکت حداقل ۹۰٪‌ توانایی مدیریت رده بالای خود را دست می‌دهد و چون افراد زیادی که دارای تجربه مدیریت بالا باشند برای جایگزینی آن‌ها وجود ندارد، کشور با خلاء عظیم مدیریتی روبرو می‌شود. به همین دلیل آقای رئیس جمهور اخیراً به هنگام معرفی کابینه قسم خورد که نتوانسته بهتر از افراد موجود کسی را پیدا کند، منظور ایشان همان افراد تکراری قبلی است!

اینکه چرا ۲۸۰۰ واحد دانشگاهی و تعداد زیادی حوزه‌های علمیه که دارای ده‌ها مدرسه علوم دینی هستند در ۳۸ سال گذشته نتوانسته‌اند افرادی را برای به عهده گرفتن مسئولیت‌های بالا تربیت کنند و حداقل خروجی ۳۸ ساله آن‌ها فراهم آوردن لیستی ۲۰۰ نفره باشد. (۲۰۰ نفر فعلی که همگی قبل از انقلاب آموزش دیده‌اند) سؤال مهمی است که باید ذهن همه علاقه‌مندان به سرنوشت کشور را به خود مشغول کند. آیا سیستم عریض و طویل و پر هزینه آموزشی که بعد از انقلاب میلیون‌ها فارغ التحصیل بیرون داده ناکارآمد بوده؟ یا کارآمد بوده اما مسئولین به چسبیدن به قدرت عادت کردند؟ یا عشق مفرط به خدمت مانع از واگذاری پست‌ به جوانترها از طرف مدیران می‌شود؟ آیا اصولاً منطق علمی پشت بازنشستگی در سنوات و سن خاصی است؟ آیا درست است قوای ذهنی و جسمی حتی درسالمترین انسان‌ها از سن معینی به بعد رو به نقصان می‌گذارد؟

این ۲۰۰ نَفَر در ۳۸ سال گذشته چه خلاقیت و توانایی برای حل مشکلات کشور در چنته داشته‌اند که تا به حال آنرا رو نکردند؟ چرا در کشورهای توسعه یافته مسئولین رده بالا حتی موفق‌ترین‌های آن‌ها دو بار (البته به تناوب) در مسئولیت‌های بالا قرار نمی‌گیرند؟ الان ژاک شیراک، سارکوزی و اولاند روسای جمهور و نخست وزیرهای سابق فرانسه چکاره‌اند؟ آیا این سیستم بازنشستگی هم مثل خیلی از سوغات‌های غرب مناسب حال فرهنگ ما نیست و باید آنرا بومی سازی می‌کردیم؟ آیا به نفع نظام نیست که یک نظام بازنشستگی آن هم از نوع معمولی‌اش را داشته باشد؟

غلامرضا مصدق ✍
(مربوط به سه سال قبل)

#مدیریت
#انحصار
#سیاسی
#فلسفه_سیاسی
#ماکیاولی
#علوم_سیاسی
#علوم_انسانی
#انقلاب_اسلامی

@mghlte

https://www.group-telegram.com/tnaghad/423

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری