group-telegram.com/nasserfakouhi/12779
Last Update:
پاره‌ای از یک کتاب(۱۳۵): درسی درباره درس
پیربوردیو، ترجمه #ناصر_فکوهی، تهران، نشر نی،چاپ چهارم،1403 ، رقعی، 130 صفحه
https://www.group-telegram.com/us/nasserfakouhi.com/12778
[قاعدتا باید در اینجا] می توانستیم درس خود را (ولو درسی برای افتتاح یک کرسی) ارائه می کردیم بی آنکه از خود بپرسیم: به چه حقی چنین چیزی را از ما خواسته اند؟ اما برای آنکه چنین پرسشی را از ذهنمان دور کنیم، نهاد کلژ دو فرانس و در کنار آن، اضطراب ناشی از تصمیم های خودسرانه ای که ممکن است فرد را در آغاز کار قربانی کنند، حضور دارند: درس افتتاحیه، خود یک منسک تفویض اختیار و مسئولیت است، کنش آغازینی که به صورتی نمادین، عمل انتقال نمایندگی را به انجام می رساند، کنشی که در انتهایش، استاد جدید از سخن گفتن با اقتدار برخوردار و سخنانش به گفتمانی مشروعیت یافته بدل می شوند که از زبان فردی محق به سخن گفتن بیان می شوند. کارایی ِحقیقتا جادویی این منسک، بر مبادله ای خاموش و ناپیدا استوار است که از یک سو میان استاد نورسیده، که به سخن گفتن عمومی فرا خوانده شده ، و از سوی دیگر دانشمندانی که شخصا در اینجا حضور یافته اند تا به این سخنان گوش بسپارند( به عبارت دیگر آن سخنان را بپذیرند) انجام می گیرد؛ و این پذیرش دانشمندان است که بدل یه پذیرشی جهانشمول می شود و سخنان استاد جدید را به معنی واقعی کلمه به یک سخنرانی استادانه تبدیل می کند. اما بیائیم بازی درس افتتاحیه درباره درس افتتاحیه را بیش از این به پیش نرانیم: جامعه شناسی- علم نهاد و رابطه – خوشبختانه یا بدبختانه، در این نهاد، نوعی فاصله گذار ناپذیر را ایجاب و تولید می کند که گاه تحمل ناشدنی است؛ فاصله ای نه فقط در این نهاد، بلکه همچنین برای خود ما زیرا موقعیت معصومیتی را که می توانستیم بر آن تکیه زنیم و با خوشبختی به انتظارات این نهاد پاسخ مثبت دهیم، از ما سلب می کند.
درس درباره درس، گفتمانی که اندیشیدن بر خویش را در خود عمل گفتمان انجام می دهد، چه به مثابه تمثیل و چه به مثابه پارادایم، می توانست لااقل این حسن را در بر داشته باشد که یکی از اساسی ترین ویژگی های جامعه شناسی را، به گونه ای که ما درک می کنیم، به یادمان بیاورد: تمام گزاره هایی که این علم پیش می نهد، می توانند و باید بر موضوعی که علم را می سازد، کاربرد پذیر باشند. و زمانی که جامعه شناسی نمی تواند این فاصله عینی سازنده(objectivante)، و بنابراین انتقادی، را ایجاد کند، به منتقدان خود، به کسانی میدان می دهد که در آن نوعی مفتش تروریست و آماده انجام هر عملی برای اجرای نظارتی نمادین می بینند...
ادامه در وبگاه
BY ناصر فکوهی / نوشته‌ها و سایر فایل‌ها
Share with your friend now:
group-telegram.com/nasserfakouhi/12779