group-telegram.com/pakkonmediaedu/52
Last Update:
آموزش، پزشکیان و گام‌های کوچک و مؤثر
پاک‌کن مدیا
در یکی از نشست‌های «نهضت توسعه عدالت آموزشی»، رئیس دولت چهاردهم گفته است:
«پیش از بازنگری در محتواهای درسی، باید بدانیم در جهان امروز آموزش چگونه ارائه می‌شود و چه شیوه‌هایی اثربخش‌ترند… محتواهای تولید داخل، با وجود بهبود، همچنان از استانداردهای جهانی فاصله دارند… همان‌گونه که در پزشکی بهترین تکنیک‌ها انتخاب می‌شود، در آموزش نیز باید روش‌ها و محتواهای با بیشترین اثربخشی شناسایی و استفاده شوند… ساختار تعلیم و تربیت نیاز به بازطراحی دارد. معلمان باید به منابع علمی معتبر دسترسی داشته و روش بهره‌گیری از آن را بیاموزند. دوره‌هایی برای توانمندسازی معلمان باید طراحی شود که در آن‌ها علاوه بر آموزش، منابع مکمل علمی نیز معرفی گردد…»
پیش از هر چیز باید اعتراف کرد که آقای پزشکیان، بیش از هر رئیس دولتی، دست‌کم در سخن، دل‌نگران آموزش و عدالت آموزشی است. این را باید به فال نیک گرفت و افزون بر قدردانی، امیدوار بود که این نگرانی‌ها زمینه دگرگونی‌های اثرگذار در آموزش بحران‌زده‌ی کشور را فراهم آورد.
اما هم‌راستا با سخنان ایشان باید تأکید کرد که در روش‌های نوین آموزش، نوآموزان در یادگیری خود مشارکت دارند و معلمان، دست‌اندرکاران آموزش و ساختار آموزشی، در این روند نقش تسهیل‌کننده را دارند؛ یعنی تنها مسیر را تعیین و روندها را پایش می‌کنند. بنابراین، رئیس دولت باید دستور دهد که شرایط آموزش مشارکتی ـ که نیازمند گزینش و آموزش معلمان و توانمندسازی آن‌ها برای چنین فرآیندهایی است ـ فراهم شود.
تراکم کلاس‌ها باید کاهش یابد تا این روش‌ها قابل اجرا باشند. فضای کلاس نباید تنها چهاردیواری‌ای با میز و نیمکت‌های فرسوده و آزاردهنده باشد، بلکه باید به اندازه‌ی جامعه‌ای مینیاتوری از فضای واقعی ـ و چه‌بسا خودِ فضای واقعی ـ طراحی شود. کتاب درسی و درونمایه‌های آموزشی نباید صرفاً برای نمره، معدل بالا و رتبه‌های برتر باشد، بلکه باید نوآموزان امروز و شهروندان فردا را برای رویارویی با جهان پیش‌رو آماده سازد. محتوای آموزشی باید موضوع‌محور باشد، از آرمان‌گرایی افراطی فاصله بگیرد، از آسمان به زمین برگردد و بر گرفتاری‌های کنونی جامعه و شهروندان متمرکز شود؛ یعنی به گفته‌ی خود آقای پزشکیان، بازطراحی گردد.
گمانی نیست که با توجه به گرفتاری‌های گسترده‌ی ساختار آموزشی کنونی، چنین اقداماتی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و دگرگونی‌های ریشه‌ای است. اما تأکید بر این گستردگی‌ها به معنای دست برداشتن از هدف یا زمینه‌سازی برای بهانه‌گیری و تعطیلی روندها نیست. آموزش دهه‌هاست که به کجراهه افتاده و چاره‌ای جز تغییر مسیر ندارد. شاید نخستین گام، شناخت گرفتاری‌ها و تحلیل شرایط باشد و سپس یافتن راه‌های برون‌رفت از آن‌ها با زمینه‌سازی‌های ضروری و مؤثر.
آقای پزشکیان! همان‌طور که خود تأکید کرده‌اید، «محتوای درسی، روش‌های آموزشی، گزینش، آموزش، حفظ و رضایت معلمان و…» نیاز به دگرگونی‌های جدی و به‌روزرسانی گسترده دارد. سه سال دیگر و در بهترین حالت هفت سال فرصت دارید تا از چنین نشست‌هایی نتیجه بگیرید.
پیشنهاد می‌شود چند گام کوچک و کارآمد بردارید و شش ماه یا یک سال بعد بازگردید و از دست‌اندرکاران خود بپرسید که چه کرده‌اند. پیشینیان شما نیز حرفهای خوب و قشنگی زده‌اند، اما شما امروز میراث‌دار گرفتاری‌های آنان هستید. اگر می‌خواهید کاری بکنید، کافی است با چند گام کوچک آغاز کنید:
• کاهش سالیانه‌ی تراکم کلاس‌ها
• جلوگیری از فروش، اجاره یا تغییر کاربری مدرسه‌ها به منظور توزیع درست دانش‌آموزان
• ساخت کلاس‌ها و مدرسه‌های کافی بر اساس استانداردهای جهانی
• به‌کارگیری کارشناسان آشنا با مشکلات آموزش کشور و مسلط بر تحولات آموزش در جهان
• رسیدگی به وضعیت معلمان کنونی و نجات آنان از گرداب مشکلات اقتصادی و نارضایتی حرفهای
• تحول در شیوه‌های فرسوده‌ی گزینش معلمان
سخن پایانی آن که آقای پزشکیان، خیلی زود دیر می‌شود و «سنگ بزرگ علامت نزدن است»! کوچک و ماندگار گام بردارید تا شاید سامانی به آموزش کشور دهید؛ ما گفته نماند در صورت چنین گام‌هایی ما هم امیدوار و همراه خواهیم بود
📎 https://www.group-telegram.com/us/pakkonmediaedu.com
✍️ تهیه‌شده در «پاک‌کن مدیا»
🖇 انتشار با منبع بلامانع است
BY Pakkonmedia
Share with your friend now:
group-telegram.com/pakkonmediaedu/52