اخلاق در حوزه اجتماع

🔹آبادان، فاحشه‌خانه نبود. بیژن جان!

✅ روزی که بیژن عبدالکریمی خود را با علی دایی، علی کریمی، و علی پروین مقایسه کرد و با تلخی گفت "این مملکت بدون عبدالکریمی می‌تواند مملکت باشد ولی بدون این فوتبالیست‌ها خیر" در دل‌م تحسینش کردم. احساس کردم از طرد شدگی به تنگ آمده است و دل‌ش به حال فلسفه و علم و سرمایه‌ی اجتماعی عالمان علوم انسانی می‌سوزد. البته آن روز کریمی و بویژه دایی محبوبیت امروزشان را نداشتند و ممکن است خیلی‌ها چون من، با عبدالکریمی هم‌دلی کرده و برای‌ش کف زده باشند. با این همه، عبدالکریمی امروز، بیژن آن سال‌ها نیست. خیلی‌ها را ناامید کرده است. مثل فلسفه‌خوانده‌ها سنجیده سخن نمی‌گوید. آن‌قدر در لابلای کلماتش ایدئولوژی پخش و پلا شده است که هم‌دلی کردن با او سخت شده است؛ بر عکسِ علی دایی که مردم به جانش قسم می‌خورند. سخت است فلسفه بخوانی و هایدگر را تدریس کنی و تا این اندازه غیر حکیمانه و ایدئولوژیک سخن بگویی. می‌دانم که دست‌کم خودش می‌فهمد من چه می‌گویم. سخت و بلکه به دور از انصاف است برای دفاع یک چیز، چشم را بر واقعیّت ببندی و بگویی "زمان شاه، آبادان فاحشه‌خانه‌ی آمریکایی‌ها بوده است." این حرف را همان فوتبالیست‌ها هم احتیاط می‌کنند و نمی‌گویند. شرم‌شان می‌آید. تا چه رسد به یک مدرس فلسفه. او چرا باید برای دفاع از چیزی که درست می‌داند، به فرض این که درست باشد، هر حرفی را بزند؟ بله حق با بیژن است! این مملکت بدون فلسفه هم می‌تواند مملکت باشد؛ زیرا فلسفه خوانده‌هایش فیلسوفانه حرف نمی‌زنند؛ فیلسوفانه رفتار نمی‌کنند. به جای تن دادن به قواعد بازی علم و مراقبت از سرمایه‌ی اجتماعی فلسفه، می‌روند در یک برنامه‌ی تلویزیونی و کنار یامین‌پور می‌نشینند تا دکلمه‌خوانی شرکت‌کنندگان را داوری کنند. اندیشمندی که نگران سرمایه‌ی فلسفه و فیلسوفان در جامعه‌ی خویش است، در گام نخست باید سنجیده سخن بگوید و سخته رفتار کند و پس از آن نشان دهد که علم و فلسفه اسباب رهایی آدم‌ها از قید و بند وارونگی، تقلید کورکورانه، و دروغ‌اند. هیچ فلسفه‌‌ای ستایش‌گر نیست. هیچ جامعه‌شناسی نمی‌تواند توجیه‌کننده‌ی نابسامانی‌های اجتماعی باشد. فلسفه اگر به مردم نگاه نکند و مساله‌ی آن‌ها را تبیین نکند، مردم هم به آن نگاه نخواهند کرد. پنت‌هاوس که سهل است، گوشه‌ی خیابان هم جای‌ش نمی‌دهند.

دوست بیژن عبدالکریمی
مهراب صادق‌نیا
۱۴۰۴/۲/۲۱
@sadeghniamehrab
https://www.group-telegram.com/us/sadeghniamehrab.com

Telegram

اخلاق در حوزه اجتماع

دین و اخلاق در جامعه ایران.
در این‌جا روزنوشت‌های این‌جانب درباره‌ی دین و اخلاق در جامعه‌ی ایران به اشتراک گذاشته می‌شود.
مهراب صادق‌نیا

برای ارتباط با مدیر روی پیوند زیر کلیک کنید:
@mehrabsadeghnia

www.group-telegram.com/us/sadeghniamehrab.com/1167

4.08K viewsedited  May 11 at 10:22

🔹آبادان، فاحشه‌خانه نبود. بیژن جان!

✅ روزی که بیژن عبدالکریمی خود را با علی دایی، علی کریمی، و علی پروین مقایسه کرد و با تلخی گفت "این مملکت بدون عبدالکریمی می‌تواند مملکت باشد ولی بدون این فوتبالیست‌ها خیر" در دل‌م تحسینش کردم. احساس کردم از طرد شدگی به تنگ آمده است و دل‌ش به حال فلسفه و علم و سرمایه‌ی اجتماعی عالمان علوم انسانی می‌سوزد. البته آن روز کریمی و بویژه دایی محبوبیت امروزشان را نداشتند و ممکن است خیلی‌ها چون من، با عبدالکریمی هم‌دلی کرده و برای‌ش کف زده باشند. با این همه، عبدالکریمی امروز، بیژن آن سال‌ها نیست. خیلی‌ها را ناامید کرده است. مثل فلسفه‌خوانده‌ها سنجیده سخن نمی‌گوید. آن‌قدر در لابلای کلماتش ایدئولوژی پخش و پلا شده است که هم‌دلی کردن با او سخت شده است؛ بر عکسِ علی دایی که مردم به جانش قسم می‌خورند. سخت است فلسفه بخوانی و هایدگر را تدریس کنی و تا این اندازه غیر حکیمانه و ایدئولوژیک سخن بگویی. می‌دانم که دست‌کم خودش می‌فهمد من چه می‌گویم. سخت و بلکه به دور از انصاف است برای دفاع یک چیز، چشم را بر واقعیّت ببندی و بگویی "زمان شاه، آبادان فاحشه‌خانه‌ی آمریکایی‌ها بوده است." این حرف را همان فوتبالیست‌ها هم احتیاط می‌کنند و نمی‌گویند. شرم‌شان می‌آید. تا چه رسد به یک مدرس فلسفه. او چرا باید برای دفاع از چیزی که درست می‌داند، به فرض این که درست باشد، هر حرفی را بزند؟ بله حق با بیژن است! این مملکت بدون فلسفه هم می‌تواند مملکت باشد؛ زیرا فلسفه خوانده‌هایش فیلسوفانه حرف نمی‌زنند؛ فیلسوفانه رفتار نمی‌کنند. به جای تن دادن به قواعد بازی علم و مراقبت از سرمایه‌ی اجتماعی فلسفه، می‌روند در یک برنامه‌ی تلویزیونی و کنار یامین‌پور می‌نشینند تا دکلمه‌خوانی شرکت‌کنندگان را داوری کنند. اندیشمندی که نگران سرمایه‌ی فلسفه و فیلسوفان در جامعه‌ی خویش است، در گام نخست باید سنجیده سخن بگوید و سخته رفتار کند و پس از آن نشان دهد که علم و فلسفه اسباب رهایی آدم‌ها از قید و بند وارونگی، تقلید کورکورانه، و دروغ‌اند. هیچ فلسفه‌‌ای ستایش‌گر نیست. هیچ جامعه‌شناسی نمی‌تواند توجیه‌کننده‌ی نابسامانی‌های اجتماعی باشد. فلسفه اگر به مردم نگاه نکند و مساله‌ی آن‌ها را تبیین نکند، مردم هم به آن نگاه نخواهند کرد. پنت‌هاوس که سهل است، گوشه‌ی خیابان هم جای‌ش نمی‌دهند.

دوست بیژن عبدالکریمی
مهراب صادق‌نیا
۱۴۰۴/۲/۲۱
@sadeghniamehrab
https://www.group-telegram.com/us/sadeghniamehrab.com

BY اخلاق در حوزه اجتماع